Przekonany jestem, iż nadejdzie czas, kiedy fizjolog, poeta i filozof jedną Prawdę głosić będą. Claude Bernard Czytaj dalej
Archiwum kategorii: Ogólne
Bachantki
GRECJA PRZEDHISTORYCZNA – BACHANTKI
W sanktnarjach Apollina, posiadających tradycję Orfeusza, przy wiosennem porównaniu dnia z nocą, obchodzono tajemnicze święto. Czytaj dalej
Adept i Kobieta Wtajemniczona
ADEPT I KOBIETA WTAJEMNICZONA
MIŁOŚĆ I MAŁŻEŃSTWO
Inicjacji inteligiencji musiała towarzyszyć nierów nie trudniejsza inicjacja woli. Chodziło bowiem o wszczepienie tych Prawd w samą głąb istoty ucznia, ażeby życiem całem wczyn je wprowadzał. Dla osiągnięcia tego ideału, należy, wedle słów Pitagorasa, trzy doskonałości posiąść: umysłem – prawdę; duszą – cnotę; ciałem – czystość. Czytaj dalej
Świątynia Delfijska
Delfy były świętem świętych Grecji. Tutaj to Pitja wyroki swe głosiła, tutaj zbierał się trybunał amfiktjoński, a różnorodne drobne ludy Grecji naokół świątyni wynosiły swe kaplice, zawierające skarby świętych darów. Tutaj orszaki mężczyzn, niewiast i dzieci przybywały z dala, aby uczcić Władcę świata. Czytaj dalej
Legenda o Krysznie
Legenda o Krysznie pozwala nam dotrzeć do samego źródła idei Dziewicy Matki, Boga człowieka i Trójcy Świętej. W Indiach idea ta zjawia się od samego początku w całym swym przezroczym symbolizmie ze swym głębokim sensem metafizycznym. Czytaj dalej
Co to jest Teozofja?
Jedną z najcenniejszych zalet Teozofji jest to, że światło, jakim ona nas otacza, rozprasza wielką ilość męczących nas zagadnień i wątpliwości, usuwa mnóstwo napotykanych trudności, wyjaśnia przyczynę pozornych niesprawiedliwości życiowych, jednem słowem stwarza porządek tam, gdzieśmy dotąd widzieli jeno chaos i zamęt. Czytaj dalej
Siedem Bram
Siedem bram
(Urywek z “Głosu Ciszy” Bławackiej. Przeł. A.P.)
Upadyo *1, dokonałem wyboru. Pragnę mądrości. Rozerwałeś zasłonę kryjącą tajemną drogę, nauczając o większem Jana *2. Sługa twój gotów jest iść śladami twych wskazówek. Czytaj dalej
Dzwony wołają
Dzwony wołają ku nam wciąż:
Ku wiecznym, boskim rzeczom dąż!
Ku wzniosłym celom oczy zwróć,
Przestań złud ziemskich wieńce snuć! Czytaj dalej
Różokrzyż – epoka II
Okres ten w dziejach Różokrzyźowców rozpoczyna Jan Walentyn Andreae, ur. 1586 w Herrenbergu, zmarły 1654 w Stuttgardzie. Po ukończeniu studiów teologicznych w Tiibingen, zwiedził jako wychowawca młodych szlachciców Niemcy, Italię i Francję, następnie w r. 1614 został diakonem w YaUntigen, 1620 superintendentem w Kahr, 1639 kaznodzieją nadwornym w Stuttgardzie, wreszcie 1650 opatem w Adelbergu. Czytaj dalej
Różokrzyż epoka I
O Różokrzyżowcach z przed r. 1610 nie wiemy zbyt wiele. Pamiętać należy, że byli oni organizacją tajemną. Swoją ciemną – profanów celowo omamiającą symboliką, chronili się znakomicie nie tylko przed ciekawością niepowołanych, lecz również przed inkwizycją i stosem. A najbardziej już pogrążone w mroku jest samo pochodzenie Zakonu. Przeważnie nawet członkowie Bractwa nic znali prawdziwej jego kolebki i snuli na ten temat najfantastyczniejsze domysły. Czytaj dalej