Katedra Duszy Różokrzyżowców

„Katedra Duszy Różokrzyżowców”

Hen w świecie Ducha stoi potężna i wspaniała świątynia. Nie wybudowały ją jednak  ręce człowieka. Jest ona owocem zgodnego wysiłku tysiąca serc i umysłów ludzkich, które ją przeniosły z dziedziny wyobraźni i marzeń do zupełnie realnej sfery Ducha.
Wiele lat temu obecny Imperator Zakonu Różokrzyżowców AMORC (The Ancient and Mystical Order Rosae Crusis) w Ameryce p. H. Spencer Lewis postanowił stworzyć tę świątynię, którą nazwał Katedrą Duszy. Chciał, aby się ona stała miejscem wypoczynku dla strudzonych wędrowców, kroczących po znojnej ścieżce ewolucji duchowej. Adepci wiedzy duchowej, którzy potrafią wznieść się na wyżyny świadomości Kosmicznej znajdą w niej spokój i bogactwo natchnień duchowych.

Marzeniem twórcy było wybudowanie takiej świątyni, aby fundamenty jej wzniosły się ponad kościoły i antagonizmy religij ziemskich a wieże rozciągnęły się w nieskończoność bezgranicznego świata Ducha. W swoich twórczych wizjach myślowych stworzył on plan tej uniwersalnej katedry na tak wielką i wspaniałą skalę, aby mury jej mogły pomieścić mil jony wyznawców wszelkich religij, złączonych w harmonijnej  modlitwie do Boga.

W latach 1915-1922 Imperator wybrał kilkuset bardziej zaawansowanych członków Zakonu i wraz z nimi „budował” katedrę w sferach kosmicznych. Setki doświadczeń przeprowadzono w tym okresie czasu. Wiele godzin wytężonej pracy umysłowej i duchowej poświęcono dla zrealizowania tej niezwykłej idei. Korespondencja, jaka w tym czasie została przeprowadzona, jest wzniosłym przyczynkiem dla oceny pracy, jaką prowadzi AMORC.
Po latach tych wysiłków katedra Duszy stała się faktem. Wznosi się ona w sferze kosmicznej i wstąpić może do niej każdy człowiek o czystem sercu. Trudno jest opisać piękno Katedry w słowach, jakiemi posiłkujemy się w życiu codziennym. Formy i kolory sfery kosmicznej są bowiem tak dalece różne od pojęć, jakie w tym kierunku posiadamy, że wszelkie próby skazane są z góry na niepowodzenie. Dlatego też każdy musi sobie stworzyć obraz tej świątyni we własnej wyobraźni bacząc, aby symbol materjalny nie zastąpił m u bardziej wspaniałego obrazu duchowego.
A teraz kilka słów o wewnętrznem „urządzeniu” katedry, co niewątpliwie zainteresuje naszych czytelników. Wnętrze to nie tylko daje niezwykłe wrażenia dla wzroku duchowego, ale też jest źródłem przepięknej muzyki.
W specjalnem miejscu znajduje się „chór“ katedry, śpiewający stare pieśni Zakonu. W innych znów okresach czasu, nawiązując kontakt z Katedrą, usłyszymy muzykę sfer i melodje kosmiczne, grane jakby na potężnym organie świata. Na wschodzie Katedry znajduje się ołtarz oświetlony fjoletowemi promieniami wibracyj kosmicznych. Nad ołtarzem błyszczy trójkąt. Jest on symbolem Trój jedności Kosmosu. Trzy kąty tego trójkąta są symbolem Światła, Życia, i Miłości. Z centrum trójkąta daje się słyszeć głos nauczycieli, udzielających natchnionych pouczeń. Pozatem Katedra zawiera wiele Sanktuarjów, w których można samotnie rozmyślać i znaleźć spokój i ukojenie w momentach smutku i cierpienia.

Katedra jest zawsze dostępna dla pragnących nawiązania z nią kontaktu. Jednak w pewnych okresach czasu odbywają się w niej specjalne uroczystości, polegające na scentralizowaniu umysłów tysięcy członków Zakonu we wszystkich częściach świata na tym określonym punkcie świadomości Kosmicznej. Jedne z tych uroczystości poświęcone są nauce, drugie modlitwie, inne znów pomocy chorym i cierpiącym fizycznie.

Istnieją dnie, gdy Imperator osobiście przeprowadza pracę leczniczą. Chorzy nawiązujący kontakt z Katedrą odczuć mogą wówczas potężne wibracje kosmiczne, jakie kieruje Imperator do ich chorych ciał. W innych godzinach cierpiący moralnie znajdą w tej komunii z Katedrą ukojenie, jakie Imperator kieruje na nich ze źródeł kosmicznych.

A oto prosty sposób, w jaki należy przeprowadzać kontakt z Katedrą.

W momencie, gdy się zdecydujemy go nawiązać, należy umyć ręce i dobrze je wysuszyć jako symbol oczyszczenia naszego ciała przed wstąpieniem do Katedry. Następnie pijemy wodę jako symbol oczyszczenia naszych ust, aby one były czyste w obecności Mistrzów, przed którymi staniemy w Katedrze. A wówczas siądziemy lub położymy się w absolutnie cichem miejscu, gdzie możemy pozostać przez chwilę sami. Zamykając oczy, wypowiadamy bezgłośnie następującą prośbę:

„Niech Boska Esencja Kosmosu przeniknie moją istność i oczyści mnie od wszelkich nieczystości ciała i umysłu, abym mógł wstąpić do Katedry Duszy i przystąpić do Komunji w czystości i godności.“

Modlitwą tą oczyszczamy nasz umysł i myśli od wszelkich idei i tendencyj, któreby były niegodne w Świątyni Ducha. A potem siedzimy spokojnie i cicho z oczami zamkniętemi, starając się odczuć, jak się świadomość wewnątrz nas wznosi wyżej i wyżej poza granice materjalne egzystencji do tego świata kosmicznego, do którego jest ona jakby przyciągana przez duchową czystość swej natury.

Winniśmy tak pozostać w chęci-modlitwie — całkowicie nas ogarniającej i absorbującej  wejścia do Katedry Duszy, aż chłód otaczającej nas atmosfery, błogość ciała, zupełny spokój umysłu i uczucie radości da nam poznać, że weszliśmy do miejsca Najświętszego  miejsca spokoju, potęgi i doskonałości. Podczas specjalnych ceremonij trójkąt nad ołtarzem jest oświetlony fjoletowemi promieniami. Gdy się w danym czasie odbywa okres leczenia, winniśmy pozostać w stanie możliwie najbardziej pasywnym, umożliwiając w ten sposób Imperatorowi, lub innym prowadzącym uroczystość, nawiązanie kontaktu z naszą świadomością, aby za jej pośrednictwem mogli oczyścić nasze ciała. W komunji takiej z Katedrą możemy pozostać tak długo, jak tego sobie sami życzymy. W momencie jednak, gdy chcemy przerwać ten kontakt, wypowiadamy następującą krótką modlitwę:

„Niech łaska Boża i błogosławieństwo Mistrzów uświęci moją komunję.“

Oto wszystko, co należy zrobić, aby uzyskać kontakt z Katedrą. Praktyczna metoda nawiązania tego kontaktu musi być jednak bardziej indywidualna i każdy musi sobie wypracować dla siebie własną „drogę” do Katedry.
Pamiętajmy o słowach Chrystusa: „Ja jestem droga”. Droga ta więc prowadzi przez Chrystusa, przez Jego zasady, przez Boskość naszej Duszy, i przez siłę naszych tęsknot i chęci.
Dlatego też wejście do Katedry zależne jest przedewszystkiem od naszego rozwoju i czystości duchowej. Każdy musi znaleźć w sobie samym te wysokości, które musi osiągnąć, myśli, które musi utrzymywać; oczyszczenie umysłu, jakie musi dokonać za każdym razem, gdy szuka „Drogi” do Katedry.
Czasami drogę tę znajdzie od razu i łatwo, innym razem znów długo i z trudnością. Wszystko bowiem zależy od wartości duchowej proszącego w momencie nawiązywania kontaktu. Im szczersze są intencje, większa i świętsza chęć oraz cel, lub bardziej pilna potrzeba, tern prędzej można nawiązać ten kontakt.
Poniżej dajemy tablicę, wykazującą okresy codziennych uroczystości w katedrze. W momentach tych wielkie istności Zakonu złączone w Katedrze promieniują siły, z których możemy swobodnie korzystać. Nawet, gdy nie możemy nawiązać kontaktu z Katedrą (w znaczeniu pełni odczuwania opisanego wyżej), to jednak wskazane jest, aby w momentach tych starać się kontakt nawiązać, gdyż w ten sposób podświadomie poddajemy się działaniu potężnych wibracyj kosmicznych i korzystamy z ich kojących własności.

Odnosi się to szczególnie do okresów leczenia chorych.

Czytelnicy, których zainteresuje działalność Zakonu Różokrzyżowców, mogą otrzymać wyczerpujący i niezmiernie ciekawy materjał informacyjny, pisząc pod adresem „AMORC“, Rosicrucian Park, San Jose, California, U. S. America.

Listy o ile możności należy pisać w języku angielskim , gdy to jest niemożliwe, wówczas po francusku, prosząc jednocześnie o nadesłanie adresu odpowiedniej i najbliższej placówki Zakonu, posługującej się językiem francuskim. Poniżej podajemy szczegóły, dotyczące omawianych uprzednio uroczystości w Katedrze Duszy.

  1. W wypadku odczuwania smutku, rozczarowania i t. p. należy przeprowadzić kontakt z Katedrą w poniedziałek 2 okres (wytłumaczenie w dalszym ciągu), w środę — 3 okres w piątek — 4 okres.
  2. W okresach potrzeby zwiększenia sił, wytężonej pracy, wysiłków i t. p. Środa — 1 okres, Piątek — 2 okres, Sobota — 3 okres.
  3. W okresach nerwowego niepokoju i t.p. W torek — 2 okres, Czwartek — 3 okres, Sobota — 4 okres.
  4. W tęsknocie za przyjaźnią, osam otnieniu — Niedziela —• 3 okres, W torek — 3 okres, Czwartek — 1 okres.
  5. W wypadku choroby, złego stanu zdrowia i t.p. — Poniedziałek — 3 okres, Środa — 4 okres, Piątek — 3 okres.
  6. Natchnienie, mądrość, rozwiązanie trudnych problemów. Czwartek — 4 okres, Niedziela — 4 okres.
  7. Modlitwa. Niedziela — 2 okres, Środa — 2 okres.

W zmiankowane wyżej okresy oznaczają czas trwający pięć minut, a mianowicie:
I okres – od 6 rano do 6 minut pięć (czas kalifornijski)
II » ’ 9 ,, ,, 9 ,, „ ,,
III „ – „12 w południe do 12 minut pięć (czas kalifornijski)
IV „ – „6 po południu do 6 „ „ „

Dla ułatwienia przeliczenia powyższych godzin na czas polski zaznaczamy, że różnica pomiędzy czasem kalifornijskim a środkowo-europejskim wynosi 9 godzin. Innemi słowami jeśli w San Jose jest 12 w południe, to u nas jest 9 wieczorem.
Gdy w San Jose jest 6 wieczorem, to u nas jest 3 rano następnego dnia. Mamy nadzieję, że Czytelnicy, którym uda się kontakt z Katedrą nawiązać, zechcą nas o tern powiadomić.

Zeloticus.
Tomira Zori

źródło: WIEDZA DUCHOWA ROCZNIK I SIERPIEŃ 1934