Dzień święty święcić – ani sobota, ani niedziela

Zgodnie z Biblią szabat nie jest ani sobotą, ani niedzielą! Kalendarz opisany w Torze i używany przez Mojżesza oparty był na fazach księżyca, a nie na nieprzerwanym cyklu tygodniowym. To właśnie tego kalendarza księżycowego używano dla wszystkich świąt, w tym dla szabatu.

Ponieważ kalendarz biblijny opiera się na księżycu, jego dni nie mają swoich odpowiedników we współczesnym kalendarzu gregoriańskim. Dla przykładu, szabat nie jest zawsze w sobotę, albo zawsze w niedzielę, ale może np. wypadać jednego miesiąca w środę, a drugiego we wtorek.

Z punktu widzenia ekonomicznego może to być problematyczne, biorąc pod uwagę, że ludzie chcący święcić szabat zgodnie z biblijnym kalendarzem musieliby prosić o wolny dzień prawie co tydzień (poniedziałek-piątek). Braliby wolne nie raz, czy dwa razy na rok, ale w każdym tygodniu. Rzecz jasna nie jest to rozwiązanie pożądane przez pracodawców i kolegów z pracy.

FORMAT MIESIĄCA BIBLIJNEGO

Biblijny miesiąc rozpoczyna się od Nowego Księżyca. Wygląda to tak:

(NM = New Moon/Nowy Księżyc, W = Work day/Dzień pracujący, S = Szabat)

calendarx1

Uwaga: Fazy księżyca podane są przykładowo i dotyczą naszej półkuli północnej. Jeśli mieszkasz na półkuli południowej, fazy będą odwrócone.

Według tego kalendarza szabat wypada zawsze w 8, 15, 22 i 29 dniu miesiąca księżycowego. Kolejne szabaty wypadają 7 dni po sobie, jednak liczenie musi zacząć się od każdego nowego miesiąca księżycowego.

Warte odnotowania:

Pierwszy dzień miesiąca to dzień Nowego Księżyca [Nów lub pierwszy sierp księżyca – są dwie teorie. Patrz: Porównanie dwóch kalendarzy żydowskich – przyp. tłum]
Następuje po nim siedmiodniowy tydzień, a 8-my dzień miesiąca to szabat.

  • 15-ty dzień miesiąca (kolejny szabat) to dzień pełni księżyca.
    22-gi dzień miesiąca – kolejny szabat.
    Ostatni szabat miesiąca wypada w dniu 29-tym.

Następny miesiąc zaczyna się od Nowego Księżyca, a my zaczynamy liczyć od nowa.
Wiedza o tym kalendarzu zaczyna wychodzić na światło dzienne po ponad 1500-letnim okresie jego ignorowania. Wnikliwe czytanie Pisma Św. wraz ze szczegółową analizą wydarzeń historycznych wyjawiają nam, że pierwszy, oryginalny kalendarz hebrajski używany przez ponad 2 tysiące lat, nie jest tym samym który znamy dzisiaj. Dowody historyczne pokazują, że za dokonane w nim przymusowe zmiany odpowiedzialny jest Rzym.

WSZYSTKIE DROGI PROWADZĄ DO (I Z) RZYMU

Biorąc pod uwagę, że część ludzi uważa Rzym za biblijną „Bestię” z Księgi Objawienia, a wyznaczenie dnia szabatu jest problemem natury zarówno religijnej jak i ekonomicznej (regulacja tygodnia pracy i odpoczynku), owa zmiana kalendarza jest jednym z możliwych wypełnień następującego proroctwa i ostrzeżenia:

On też sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole, i że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia.
–Objawienia 13:16-17

JUŻ NIEDŁUGO: KALENDARZ NOWEGO ŚWIATA

Istnieją plany zmiany kalendarza, które uczynią niekompatybilnym z kalendarzem pracy nawet dotychczasowe święcenie niedzieli. Wprowadzenie kalendarza nowego świata proponowano już pod koniec roku 2012.

http://www.theworldcalendar.org

Kalendarz ten jest oczywiście wygodnym narzędziem dla światowej gospodarki, mogącym rozwiązać wiele problemów spowodowanych przez współczesny kalendarz. Oto jego przykładowe cechy:

Ujednolicenie harmonogramów biznesowych i edukacyjnych, ponieważ wszystkie lata będą trwać tyle samo.
Święta będą zawsze wypadać tego samego dnia.
Każdy rok będzie zaczynał się w niedzielę, a kończył w sobotę.
Każdy kwartał będzie trwał dokładnie 91 dni, zamiast 89-92 dni w kalendarzu teraźniejszym.
Drukowane kalendarze nie będą tracić znaczenia po roku życia, tak jak jest to dzisiaj.
Oczywiście 365.25 dni nie da się podzielić przez 7. Ale 364 dni już tak. Tak więc kalendarz światowy miałby zawsze 364 dni, plus dzień dodatkowy na koniec roku, będący dniem święta dla całego świata. Najwidoczniej ma nazywać się on „Dniem Świata”. Nie będzie więc ani sobotą, ani niedzielą, poniedziałkiem itd…. będzie po prostu specjalnym Dniem Świata.

Problem polega na tym, że przerwany zostanie wtedy cykl siedmiodniowy. Na koniec roku nowego kalendarza, dzień nazywany niedzielą, w cyklu siedmiodniowym będzie tak naprawdę poniedziałkiem. W kalendarzu każdego roku ma ubywać jeden dzień, a w latach przystępnych dwa dni. Tym samym ani szabat kalendarza księżycowego, ani oparta na cyklu tygodniowym sobota -”szabat”, nie będą już pasować do nowego kalendarza.

DOWODY BIBLIJNE

Jeśli w Biblii identyfikowano szabat z jakąś numeryczną datą, to był to zawsze dzień nr 8, 15, 22 i 29. Jeśli więc wspominano w Biblii taką datę, musiał to być szabat.

ŚWIĘTA KLUCZEM DO KALENDARZA HEBRAJSKIEGO

Biblijna Księga Kapłańska napisana przez Mojżesza, opisuje wszystkie święta żydowskie w rozdziale 23. Większość ludzi kojarzy Paschę oraz Dzień Pojednania (Jom Kippur). Wiadomo też, że święta żydowskie nie wypadają zawsze w te same dni każdego roku, lecz są zależne od fazy księżyca. Jednak tylko nieliczni wiedzą, że cotygodniowy szabat jest wymieniony wraz z innymi świętami:

Przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: (2) Mów do synów izraelskich i powiedz im tak: Te są uroczystości świąteczne Pana, w które będziecie zwoływać święte zgromadzenia. Te są moje święta: (3) Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dnia siódmego będzie sabat, dzień całkowitego odpoczynku, uroczyście ogłoszone święto. Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to sabat Pana we wszystkich waszych siedzibach. (4) Te są uroczystości świąteczne Pana, święte zgromadzenia, które będziecie ogłaszać w ich oznaczonych czasach: (5) W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tegoż miesiąca o zmierzchu jest Pascha Pana, (6) a piętnastego dnia tegoż miesiąca jest Święto Przaśników Pana. Przez siedem dni będziecie jedli przaśniki. (7) Pierwszego dnia będzie dla was ogłoszone święte zgromadzenie; żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, (8) lecz będziecie składać Panu ofiary ogniowe przez siedem dni. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie, nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy.
–Kapłańska 23:1-8

Nie ma żadnej wzmianki i sugestii jakoby używano jakiegoś innego kalendarza do ustalania szabatu… Zauważmy że nie ma też w Piśmie żadnej wzmianki o sytuacjach, gdy dzień święta „kolidowałby” z dniem szabatu, tak jak dzieje się to dzisiaj.

Ponieważ [Żydzi] stosują teraz kalendarz mieszany (słoneczno-księżycowy), rabini wymyślili „zasadę przesunięcia” aby unikać takich kolizji. Dla przykładu, nie chcą by Dzień Pojednania przylegał do szabatu. Kiedy jednak używamy kalendarza w pełni księżycowego [biblijnego], Jom Kippur wypada zawsze pięć dni po szabacie, tak więc nie ma z tym żadnego problemu.

Biblia pisze bardzo dużo na temat świąt i szczegółów z nimi związanych, ale nigdy nie wspomina o „przesunięciach”. Dlaczego? Ponieważ Mojżesz i prorocy nie używali kalendarza mieszanego, nie musieli więc niczego przesuwać.

Można też zauważyć, że obliczanie siódmego dnia szabatu w taki sam sposób jak oblicza się dni świąt (od początku miesiąca księżycowego), chroni kalendarz przed „kolizjami” tych dni, nie wymaga też dodawania dodatkowych dni. Sam fakt istnienia tej rabinicznej „zasady przesunięcia” jest jak dymiąca lufa pistoletu, dowód zbrodni wykazujący, że rabini nie używają biblijnego kalendarza do wyznaczania siódmego dnia Szabatu!

Święto Namiotów/Szałasów jest siedmiodniowym okresem świątecznym, opisanym w Kapłańskiej 23:34-42. Święto zaczyna się 15-tego dnia miesiąca, w szabat, trwa siedem dni, a następujący po nim dzień ósmy [Szemini Atzeret], dzień 22-gi miesiąca jest również dniem szabatu. Wystarczą dwa wersety z Kapłańskiej 23:

„[34] Powiedz synom izraelskim tak: Piętnastego dnia tego samego siódmego miesiąca będzie przez siedem dni Święto Szałasów dla Pana… (39) Lecz piętnastego dnia siódmego miesiąca, gdy zbierzecie plony ziemi, obchodzić będziecie święto Pana przez siedem dni. W pierwszym dniu będzie całkowity odpoczynek i w ósmym dniu będzie całkowity odpoczynek.
–Kapłańska 23:34-39

Większość Żydów obchodzących Święto Szałasów w czasach teraźniejszych napotyka na dwa problemy: szabat obchodzony w sobotę wypada gdzieś pomiędzy 15-tym a 22-gim dniem miesiąca księżycowego. To daje dwa szabaty w ciągu jednego tygodnia świątecznego.

Aby wypełnić zalecenia Kapł. 23:39, muszą obchodzić święto przez 8 dni (zamiast 7), i uczynić szabatem dzień ósmy (który zresztą i tak jest szabatem księżycowym, ale oni o tym nie wiedzą).
Dlaczego tak jest? Dlatego, że używają równocześnie dwóch niekompatybilnych kalendarzy!

DWIE WERSJE W DZIESIĘCIU PRZYKAZANIACH

Księga Wyjścia, rozdział 20, wymienia listę „dziesięciu przykazań”. Gdy jednak Mojżesz powtarza te przykazania w 5 rozdziale Powt. Prawa, dzieje się coś dziwnego:

Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. … (11) Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił go.
–Wyjścia 20:8,11

Przestrzegaj dnia sabatu, aby go święcić, jak rozkazał ci Pan, twój Bóg. (13) Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twoją pracę, (14) ale siódmego dnia jest sabat Pana, twojego Boga. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani twoje bydlę, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach, aby odpoczął twój sługa i twoja służebnica tak jak ty. (15) Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i że Pan, twój Bóg, wyprowadził cię stamtąd ręką możną i ramieniem wyciągniętym. Dlatego rozkazał ci Pan, twój Bóg, abyś obchodził dzień sabatu.
–Powt.Prawa 5:12-15

Czwarte przykazanie w Ks. Powtórzonego Prawa nie wspomina o Stworzeniu świata jako o przyczynie ustanowienia szabatu. Zamiast tego mówi o wyjściu z Egiptu. Kiedy Najwyższy wyprowadził ich z Egiptu?

Wyruszyli z Ramses w pierwszym miesiącu piętnastego dnia pierwszego miesiąca. Nazajutrz po święcie Paschy synowie izraelscy wyszli z ręką podniesioną na oczach wszystkich Egipcjan
–Liczb 33:3

Bacz, abyś w miesiącu Kłosów [Abib] odprawiał Paschę dla Pana, Boga twego, gdyż w miesiącu Kłosów [Abib] wyprowadził cię Pan, Bóg twój, z Egiptu w nocy.
–Powt.Prawa 16:1

Jest powszechnie wiadomym, że opuścili Egipt w szabat Przaśników, w nocy. Dzisiaj ludzie uczą, że Szabat Przaśników jest innym dniem od szabatu tygodnia. Wygląda jednak na to, że są ze sobą powiązane, a może nawet są tym samym dniem. Łączy je właśnie czwarte przykazanie spisane w dwóch różnych księgach:

Czwarte przykazanie w Wyjścia 20 wyraźnie mówi o powiązaniu siódmego dnia szabatu z historią Stworzenia.
Czwarte przykazanie w Powt.Prawa 5 wiąże siódmy dzień szabatu z wyjściem z Egiptu, które nastąpiło w noc szabatu Przaśników.
Izraelici opuścili Egipt po dniu Paschy (Szabat Przaśników) i był to „piętnasty dzień pierwszego miesiąca”. (Pascha jest 14-tym dniem pierwszego miesiąca roku). Kiedy zaczyna się pierwszy miesiąc? Podczas pierwszego Nowego Księżyca na wiosnę (wszystkie miesiące w kalendarzu hebrajskim zaczynają się od nowego księżyca).

BITWA POD JERYCHO

Podczas słynnej bitwy pod Jerychem, Izraelici maszerowali wokół miasta przez siedem dni, przez cały czas utrzymując gotowość bojową, i zaatakowali miasto siódmego dnia. Który z tych siedmiu dni był szabatem? Żaden.

Rozpoczęli marsz w dniu Nowego Księżyca, kontynuowali przez siedem dni, odpoczywali ósmego dnia miesiąca, po bitwie, czyli podczas szabatu. Nawet Księga Jaszera, która choć nie jest częścią Biblii jest użyteczna w sensie historycznym, potwierdza że marsz rozpoczął się podczas Nowego Księżyca.

MANNA I PRZEPIÓRKI

Dokładnie jeden miesiąc księżycowy po tym jak opuścili Egipt, ludzie zebrali się 15-tego dnia miesiąca, wykorzystując okoliczność i zawiadamiając Mojżesza, że mają za mało żywności. Historia opisana jest w Ks. Wyjścia 16.

Pisze tam, że przepiórki mają pojawić się na wieczór, a chleb następnego ranka. Najprostszym wyjaśnieniem tego przedziału między wieczorem a porankiem jest to, że 15-ty dzień miesiąca to szabat, dlatego ludzie musieli czekać aż do wschodu słońca aby zacząć zbieranie żywności.

Przepiórki pojawiły się wieczorem po tym jak minął szabat [dzień w kalendarzu hebrajskim trwa od zachodu do zachodu słońca]. Manna zsyłana była każdego poranka w dniach pracujących i dwukrotnie tyle w dniu przygotowań do szabatu (dzień przed szabatem).

1 miesiąc – Szabat Przaśników w dniu 15-tym.
2 miesiąc – Szabat w którym narzekali Mojżeszowi wypadał w dniu 15-tym.
3 miesiąc – Kiedy wypadał szabat?
Trzeciego miesiąca cała kongregacja zebrała się przed Najwyższym. Kiedy nastąpiło to zebranie? 15-tego dnia trzeciego miesiąca! Opuścili Egipt 15-tego pierwszego miesiąca, przybyli pod Synaj 15-tego dnia trzeciego miesiąca.

W trzecim miesiącu po wyjściu synów Izraela z ziemi egipskiej, tego samego dnia, przybyli na pustkowie Synaj.

JEZUS PRZESTRZEGAŁ KSIĘŻYCOWEGO SZABATU

Jeszua uleczył niewidomego w szabat, 22-go dnia miesiąca siódmego. Jana 7:2 mówi, że było to podczas Święta Szałasów, zaś Jana 7:37 dodaje, że ostatniego dnia tego siedmiodniowego święta Jeszua ogłosił, że jest źródłem wody żyjącej. Później w Jana 7:53 czytamy, że wszyscy udali się do domów (na noc), a w następnym wersie (Jana 8:1) opisano jak Jeszua wszedł na Górę Oliwną.

Następny werset mówi, że o poranku wszyscy udali się do świątyni. Uzdrowienie i reakcja faryzeuszy jest tematem rozdziału Jana 9. Niektórzy próbują wykorzystać tą opowieść jako dowód na to, że szabat wypadał w dniu 23-im. Argument ten wymagałby jednak od Święta Szałasów trwania przez 8 dni, a nie 7 jak zaznaczono w Księdze Kapłańskiej.

(Komentarz Radtrapa: Sukkot rzeczywiście trwa 7 dni, następujący po nim dzień Szemini Aceret nie jest częścią Sukkot z punktu widzenia technicznego, ale skoro wypada zaraz po nim, to często tak się go traktuje. Wg mojego zrozumienia, dzień Przemienienia Pańskiego i zejście z góry, oraz następujące po nich uzdrowienia i agresywna reakcja faryzeuszy, dokonały się właśnie 22-ego dnia, w szabat, podczas Szemini Aceret.)

KALENDARZ JULIAŃSKI

Współczesny kalendarz zaczyna się w roku 46/45 p.n.e., gdy Juliusz Cezar po konsultacjach z astronomem Sosigenesem z Aleksandrii, ustanawia kalendarz juliański trwający 365.25 dni. Była to wielka innowacja, aby oddzielić tydzień od kalendarza księżycowego, i przeszczepić go na grunt nowego kalendarza jako nieprzerwany cykl. Użyto systemu ośmiodniowego tygodnia targowego, gdzie dni oznaczono zwykłymi literami „A,B,C,D,E,F,G,H”…

Jeszcze przed pierwszym wiekiem naszej ery, siedmiodniowy tydzień używający nazw bogów i bogiń systemu słonecznego zaczął być używany w Rzymie, i powoli wypierał tydzień ośmiu dni.

7 dni systemu słonecznego:

1. Dzień Saturna (np. angielski Saturday, polska Sobota)
2. Dzień Słońca (np. niemiecki Sontag, angielski Sunday, polska Niedziela)
3. Dzień Księżyca (Poniedziałek)
4. Dzień Marsa (np. hiszpański Martes, francuski Mardi, polski Wtorek)
5. Dzień Merkurego (hiszpańskie Mircoles, francuskie Mercredi, polska Środa)
6. Dzień Jowisza (hiszpański Jueves, francuski Jeudi, polski Czwartek)
7. Dzień Wenus (hiszpański Viernes, francuski Vendredi, polski Piątek)

220px-weekday_heptagram-ant

Tak więc sobota – dzień Saturna – była pierwszym dniem tygodnia. Żydzi i chrześcijanie nie używali tego kalendarza aż do czasów Konstantyna. Powszechnie wiadomo, że Konstantyn wymusił „Prawo Niedzieli” w roku 321, mało mówi się jednak o tym, że zastąpił on jeden dzień tygodnia dniem następującym po nim. Coś więcej? Tak, zmienił cały kalendarz.

KONSTANTYNOWA HYBRYDA KALENDARZA

W roku 321 Konstantyn zaproponował wielki kompromis. Połączył hebrajską ideę siedmiu dni tygodnia z juliańską koncepcją nieprzerwanego cyklu tygodniowego, a na koniec dodał jeszcze kult „Boga Słońce” z mitraizmu aby stworzyć nasz kalendarz. Wymusił stosowanie swojego kalendarza w całym Imperium Rzymskim – przy pomocy wojska, jeśli było potrzeba.

Konstantyn i Sobór Nicejski w 325 n.e. zastąpili Paschę Wielkanocą. Na pierwszy rzut oka, ta zmiana nie wydaje się być czymś szczególnie ważnym. Nie chodzi jednak tylko o zastąpienie jednego dnia innym dniem. Jest to kompletnie inny system zliczania dni, biorąc pod uwagę, że Pascha nie jest obliczana za pomocą kalendarza juliańskiego.

To z powodu tych zmian, wymuszonych prześladowaniami w całym imperium, żydowski Sanhedryn zebrał się po raz ostatni w roku 350, aby zmodyfikować kalendarz do formy używanej przez większość dzisiejszych Żydów, gdzie szabat wypada w sobotę, lecz pozostałe święta obliczane są za pomocą nowej formy kalendarza księżycowego.

WSPÓŁCZESNY KALENDARZ GREGORIAŃSKI

Wieki później papież Grzegorz zmodyfikował kalendarz Konstantyna w roku 1582 (zauważono wtedy problem – rok nie trwa dokładnie 365.25 dni, lecz jest 11 minut krótszy). Podobnie jak u Konstantyna, motywacją zmian była data Wielkanocy. Tak więc kalendarz używany dzisiaj jest kalendarzem rzymskim (pogańskim i papieskim), zaś zagadnienie wyznaczania daty szabatu jest ważne dla wszystkich tych, którzy chcieliby podążać za przykazaniami Biblii.

źródło artykułu: Radtrap

za: world-calendar.info (viewzone.com)