Metempsychoza oznacza głównie nie transmigrację dusz, ale ożywienie lub oświecenie duszy już wcielonej przez ducha poprzedniego „anioła”. W ten sposób dusza Jezusa była przyćmiewana przez anioła Mojżesza. Słowo, Logos czy Adonai – są one tym samym – mówi w duchu jednego lub drugiego z Bogów Siedmiu Sfer. Mówił przez Ducha, czy Boga, Czwartej Sfery – Dionizosa czy Iacchosa – do Noego, Mojżesza i Jezusa. Mimo to Jezus nie był wcieleniem żadnego z nich i gdy powiedział: „Twój ojciec Abraham cieszył się, widząc mój dzień”, mówił w pewnym sensie o swoim poprzednim narodzinach jako Izaak. Bo Jezus był transmigracją lub reinkarnacją duszy Izaaka, a obie nazwy są okultystycznie powiązane. Metempsychoza stanowi planetarny awatar. Mówi się, że jest ich dziesięć lub dwanaście.

1. Londyn, marzec 1881. Wypowiedziane w transie.
2. Innym znaczeniem było uznanie przez Abrahama doktryny implikowanej przez termin „Chrystus”. W ich najgłębszym i najbardziej wewnętrznym znaczeniu patriarchowie reprezentują składniki boskości planetarnej.

 

Oba twierdzenia są w pewnym sensie prawdziwe. Istnieje dziesięć takich awatarów i dwunastu aniołów, czy posłańców, dla pierwszego i ostatniego są dualne lub „bliźniaki”. Parą pierwszego awatara byli „Ewa” i „Adam” – to także jeden z sensów tej alegorii. Awatary i ich aniołowie mają swoje odpowiedniki w Zodiaku, podwójne znaki są reprezentowane przez podwójne znaki Bliźniąt i Ryb. Następny awatar wprowadzi Wodnika, „znak Syna Człowieczego na niebie”. Herakles jest streszczeniem „dwunastu awatarów Pana”. Każda z jego prac – prac duszy – reprezentuje boską operację, stanowi awatar, a jej znak w Zodiaku odpowiada charakterowi pracy. Te znaki reprezentują dwanaście bram Świętego Miasta lub doskonałego kosmosu oraz dwanaście tajemnic większej inicjacji; a bramy nazywane są perłami, ponieważ perły znajdują się na dnie morza, w ostrygach, które są trudne do zdobycia i otwarcia; a morze reprezentuje Ducha Świętego i duszę.

Aby uzyskać te dwanaście tajemnic, trzeba się bardzo namęczyć, ryzykując życie, nurkując po nie, zstępując do morza nagi i pozbawiony wszystkiego, znajdując je w ciemnościach i ciemnościach, a gdy są wydobywane, potrzebny jest ostry nóż, żeby je otworzyć. „Dwunastu apostołów” są typami tych tajemnic. Jan reprezentuje dualnego posłańca, który ma przyjść. A przez metempsychozę odpowiadającą tej, dzięki której duch Mojżesza nauczał Jezusa, duch Jana pouczy anioła nowego awatara. Ten duch jest dualny. Ponieważ Jan reprezentuje zarówno Dziewicę jak i siebie samego. To jest „matka”, do której odnosił się Jezus podczas krzyżowania. Jan zawiera w sobie zarówno element żeński, jak i męski. Jego natchniony duch to ten sam, który natchnął Daniela. Duch, który naprowadził Noego, Mojżesza i Jezusa, to Dionizos (Jehowa Nissi), Bóg tej planety. A duch, który naprowadził Daniela i Jana, i który naprowadzi anioła tego wieku, to Michał, reprezentujący Zeusa i Herę, czyli planetę Jowisza.

To, co wraca jako posłaniec czy anioł, to nie osobista dusza używanego człowieka; ta bowiem przekształciła się w ducha. Ani duch, który był w tej duszy, nie wciela się ponownie. To, co przychodzi, to osłaniający, naprowadzający duch, który wpłynął na człowieka i mówił przez niego za jego życia, oraz sam człowiek, który stał się aniołem, czyli czystym duchem, i który już nie potrzebuje ciała. Więc jego powrót jest dobrowolny, a jego przyjście to awatar.

Nowy awatar będzie duchem Daniela i Jana, jak również duchem, który był w tych ludziach. Z powodu ich związku, obaj – duch człowieka i boski duch – są tak bardzo jednym, że są ledwo do odróżnienia; a Bóg mówi przez ducha człowieka. To jak rura w rurze.

Zobacz Daniela x. 21 oraz xii. 1 oraz Apok. xii. 7. Uważa się, że Michał jest przez wielu postrzegany jako anioł słońca, prawdopodobnie dlatego, że uznają go za „anioła stojącego w słońcu” z Apok. xix. 17. Niemniej jednak, taka pozycja nie sugerowałaby niczego więcej niż tymczasowe przewodnictwo.

Bóg mówi przez Logos, Logos przez Elohe, a Elohe przez doskonałego ducha dawnego proroka. Ale w tym ostatnim przypadku jest to metempsychoza, a nie transmigracja czy reinkarnacja. To znaczy, że wracający duch naprowadza ducha już wcielonej osoby, która, jak Jan Chrzciciel, może być w ten sposób używana, nie będąc sama zregenerowaną i „w królestwie Bożym”.

źródło: CONCERNING THE METEMPSYCHOSIS OR AVATAR,   „CLOTHED WITH THE SUN”BEING THE BOOK OF THE ILLUMINATIONS OF ANNA (BONUS) KINGSFORD, New York 1889.