W czterech poprzednich rozdziałach starałem się zarejestrować i sklasyfikować niektóre z najciekawszych doświadczeń, które spotkały mnie osobiście przez automatyzm, jedyną metodę, którą starałem się używać, by komunikować się z Nieznanym. Są to zapisy z około sześciu czy siedmiu lat pracy, która nigdy nie była wytężona i zawsze przerywana, z wielu powodów, jednym z nich jest to, że choć badania psychiczne zaoferowały mi wiele fascynujących problemów i dały mi wiele przyjemnych znajomości, to nie jest to moje główne zainteresowanie w życiu. W istocie, pójdę dalej i powiem, że cieszę się, że nigdy mnie to nie pochłonęło.

Może się to wydawać zniechęcające dla entuzjasty ale stwierdzam to świadomie, częściowo dlatego, że wierzę, iż dla przeciętnego medium dobre wyniki można uzyskać tylko przez umiarkowane wykorzystanie mocy psychicznej. Złe skutki niemal nieuchronnie następują po zbyt częstych seansach. Jestem całkowicie przekonany, że w praktykowaniu jakiejkolwiek sztucznej gałęzi badania psychicznego czy w kultywowaniu mocy mediumistycznej naraża się na wielkie i nieobliczalne niebezpieczeństwa: wyczerpane medium jest praktycznie bezużyteczne do eksperymentalnej pracy i może stracić swoją moc całkowicie, oprócz poważnego nadszarpnięcia swojego zdrowia. Kiedy mówię o „sztucznych” gałęziach pracy psychicznej, mam na myśli tę pracę, która jest wykonywana przez świadome próby uzyskania wyników – seanse czy jakiekolwiek spotkania, obracanie stolików, itp.

„Naturalne” medium podlega innym zasadom. Kiedy ten dar pojawia się wcześnie w życiu, jego wykorzystanie nie może być uniknięte. Rezultaty przychodzą do medium; medium nie szuka ich, a prawdopodobnie w tych przypadkach nie są szkodliwe, i na pewno są nieuniknione.

„Kultywowane” medium, które ma ograniczone dary i które chce wzmocnić te dary, powinno być zadowolone z ograniczeń nałożonych na pracę, którą może wykonać, i nie powinno próbować w żaden sposób ich forsować. Nigdy nie powinno „siadać”, gdy jest chore lub zmęczone, a w swoim najlepszym stanie powinno świadomie postanowić, że ten temat nie będzie go pochłaniać.

W ten sposób można wykonać bardziej satysfakcjonującą pracę.

Kiedy zastanawiam się, jak nieregularne były nasze własne seanse, i że nigdy nie odważyliśmy się na więcej niż dwa w tygodniu, jestem całkiem zadowolony z skromnych wyników, które osiągnęliśmy, i jestem całkowicie przekonany, że te wyniki nie zostałyby osiągnięte, gdybyśmy pracowali naszym niewielkim zasobem mocy psychicznej, intensywniej niż to robiliśmy. Jeśli wszystkie kręgi” „powinni być gotowi pracować cierpliwie i powoli, nie dając się pochłonąć jednemu tematowi, i nie oczekując niczego sensacyjnego, wierzę że masa dowodów zgromadzonych w ten sposób rzuciłaby więcej światła na badanie Niewidzialnego niż zdają sobie sprawę. W tworzeniu małych kręgów wiele spraw musi być rozważonych, głównym z nich jest kombinacja naprawdę odpowiednich uczestników. Przy tablicy ouija, gdzie dwie osoby pracują razem, bardzo ważne jest odkrycie medium, których wzajemne cechy się równoważą i pomagają sobie nawzajem. Kontroler zazwyczaj powie, że potrzebuje „negatywnego i pozytywnego”.

Co to dokładnie oznacza, trudno zrozumieć, ale obserwując wiele kombinacji przy tablicy ouija, zrozumiałem, że „pozytywne” medium odbiera wiadomość przez swój mózg i przekazuje ją do tablicy, podczas gdy negatywne posiada siłę napędową – mam na myśli to, że wydaje się, iż jeden uczestnik dostarcza moc umysłową, a drugi mięśniową.

Siła jest potrzebna, a uczestnik, którego mózg i oczy są używane, nie wydaje się dostarczać tyle siły, co negatywny, którego zmysły są mniej odpowiednie do służenia kontrolerowi. Przy organizowaniu kręgu do automatyzmu, dwóch uczestników powinno być wybranych, którzy odpowiednio posiadają cechy, które wspominam, o ile to możliwe do odkrycia. Trzecim elementem powinien być szybki, inteligentny zapisywacz. Wielka staranność, dokładność i szybkość są konieczne do odczytywania tablicy ouija, a to zadanie powinno być całkowicie zdjęte z barków uczestników.

Powinni być w spokojnym i zrelaksowanym stanie umysłu – w rzeczywistości, im mniej zdają sobie sprawę z tego, co się dzieje, tym lepiej. Dar „widzenia bez oczu” jest z pewnością stosunkowo rzadki. Gorliwie szukałem medium, które posiada moc pracy w opasce na oczy, i stwierdzam, że są one nieliczne. W rzeczywistości spotkałem tylko cztery spośród wielu, które próbowałem, posiadających ten dar. Zazwyczaj rozpoznaję pracownika w opasce na oczy po tym, że zanim dostanie jakąkolwiek sugestię, że powinniśmy zamknąć oczy, sam je zamyka z własnej woli i woli siedzieć bez patrzenia na litery. Seans w opasce na oczy jest z reguły bardzo wyczerpujący; znajduję to szczególnie wtedy, gdy kontroler lub komunikator pracuje głównie przeze mnie, co nieuchronnie ma miejsce, gdy mój towarzysz – siedzący jest początkujący. Tutaj chciałbym odnieść się do stanu psychicznego uczestnika do eksperymentów automatycznych, ponieważ trudno jest osobom, które nie były uczestnikami, ocenić, jak bardzo psychiczny jest w normalnym stanie podczas praktykowania automatyzmu.

Sedno w decydowaniu, czy jest jakaś zewnętrzna wpływ polega na ustaleniu, jak bardzo podświadomość odgrywa rolę w tych eksperymentach. Nikt obecny nie jest w bardziej trudnej pozycji, aby ocenić to niż automatysta sam. Kiedy jestem przy tablicy, nie jestem świadomy, że mój stan jest inny niż normalny, ale gdybym miał odpowiedzieć, czy używam mojej ręki, aby pchnąć wskaźnik do określonych liter, byłbym całkowicie niezdolny do odpowiedzi. Jeśli to robię, to jest to całkowicie podświadoma akcja z mojej strony. Co mogę stwierdzić z pewnością to, że po krótkim czasie wiadomości przechodzą przez mój mózg zanim zostaną zapisane, i znowu nie jestem w stanie powiedzieć, czy są to sugestie od zewnętrznej istoty, czy nie. Jestem skłonny wierzyć, że tak jest. Czasami zdania przechodzą, które są całkowicie przeciwne temu, czego bym się spodziewał, a ponadto, kiedy bardzo pragnę, aby wskaźnik poruszał się dla mnie, stoi nieruchomo. Jestem absolutnie pewien, że stan uczestników jest nietypowy, gdy tylko kontroler lub komunikator bierze w posiadanie rękę. W przypadku pana X., zamyka on oczy i mimowolnie odwraca się od tablicy, a często po kilku minutach wpada w stan półtransu. Wydaje się, że jest ogarnięty przez emocje kontrolującej komunikacji; smutek, gniew itp. go przejmują, a jeśli emocja jest intensywna, zostaje zahipnotyzowany i nie jest w stanie kontynuować seansu. Punktem, który jest bardzo wyraźny w pracy z tablicą ouija, jest posłuszeństwo i ostrożność wpływów, które mówią. Zazwyczaj jest dość łatwo pozbyć się niemiłej istoty; łatwo jest także wezwać jakąś konkretną osobę, chociaż mam duże zastrzeżenia do robienia tego, ponieważ wydaje się, że otwiera to pole dla oszustwa i personifikacji.

Jeśli jest mowa o niebezpiecznym lub niemiłym temacie, jest dość zabawne obserwować roztropność i takt kontrolującego. To raczej wskazuje na teorię podświadomości. Tylko raz w całym moim doświadczeniu zdarzyło mi się, że kontroler zrobił naprawdę nietaktowną uwagę. Interesującym punktem, który zauważyłem w automatyzmie, jak to jest praktykowane przez dwóch medium pracujących wspólnie przy tablicy ouija, jest przenoszenie siły od jednego do drugiego zgodnie z charakterem kontrolera lub komunikatora.

Na przykład, w przypadku Petera i Eyena siła wydaje się pochodzić głównie ode mnie.

Z Astorem (który twierdzi, że jest jej duchowym przewodnikiem) ręka panny C. jest silnie kontrolowana, a ja wydaję się nie dodawać praktycznie nic do siły, która porusza wskaźnik od litery do litery. W przypadku Sir Hugh Lane, ręka i ramię pana Lennoxa Robinsona są dosłownie chwytane i popychane tak mocno, że trudno jest odczytać komunikaty przychodzące przez. Wskaźnik niejednokrotnie był wyrzucany z tablicy w gwałtowny sposób przez tego komunikatora.

Ci, którzy są skłonni odrzucać to, co my, studenci zjawisk paranormalnych mamy do powiedzenia, jako głupie i nieprzekonujące, powinni zawsze pamiętać o trudnościach, z jakimi się zmagamy. Dowody na przetrwanie przedstawione publiczności są w najlepszym wypadku tylko małą częścią tego, co posiadamy. Ze względu na bardzo prywatny i intymny charakter większości wiadomości, które otrzymujemy, niemożliwe jest, aby naprawdę przekonująca część naszej pracy była eksponowana na publiczny widok. Osobiste uczucia ciągle stają nam na drodze. Możemy być całkowicie pewni, że rozmawialiśmy z tymi, których kochaliśmy i którzy odeszli z naszego” życia, a jednak pieczęć może być nałożona na nasze usta i nie ośmielamy się wypowiedzieć słowa, które by uciszyło sceptyka.

Już powiedziałem, że wiadomości otrzymywane z Nieznanego, o ile mam jakąkolwiek wiedzę na ich temat, są zasadniczo osobistymi wiadomościami. Kontroler, a tym bardziej komunikator, wydają się być oderwani od ziemi, chyba że wchodzą w „aurę” jakiegoś żyjącego człowieka. Jedynym przypadkiem, jaki mogę przywołać, dotyczącym wiadomości o wydarzeniu publicznym, które bezpośrednio dotarło do mojego kręgu, była bardzo żywa i całkowicie poprawna przepowiednia dotycząca wojny bałkańskiej, która została nam przekazana przez Petera przez komunikatora nazywającego się „David Isaac Solomons,” podczas naszych pierwszych seansów w opasce na oczy 19 października 1912 roku. Brzmiała ona następująco: „Krew, krew wszędzie na Bliskim Wschodzie. Wielki naród upadnie, a mały naród wzrośnie. Krew wszędzie. Wielka religia będzie w niebezpieczeństwie. Wiadomości, które zadziwią cywilizowany świat, nadejdą w ciągu najbliższego tygodnia.”

Tydzień po tej wiadomości nadeszła pierwsza bułgarska Wiktorja-Kirk Kilisse-została ogłoszona, a później Turcja upadła, a Bułgaria wzrosła.

Nie uważam wiadomości o zatonięciu Titanica za przykład informacji o wydarzeniu publicznym przez komunikatora, ponieważ wierzę, że ten przypadek był telepatyczny, a w przypadku Lusitanii zaangażowany był osobisty interes. Przed zamknięciem tego rozdziału mam tylko kilka uwag do dodania. Jedna z nich dotyczy wartości praktycznego eksperymentowania.

Zachęcam każdego zainteresowanego tym tematem do próbowania własnych sił jako medium. Dopóki nie podejmie się praktycznych eksperymentów, nie można osiągnąć sprawiedliwej oceny tematu. Napisano wiele znakomitych książek dotyczących każdej gałęzi badań parapsychologicznych, ale czytelnik tych książek, który nigdy nie był na seansie ani nie używał autoskopu, z całym szacunkiem dla niego, nie ma pojęcia, o czym mówi. Jak już mówiłem, wiele tego, co nie może być wyjaśnione publicznie, jest najbardziej przekonujące dla studenta, i mówię dalej, jest wiele z tego, co przekonuje medium, co nie może być wyjaśnione studentowi. Jeśli to możliwe, spróbuj sam, z zachowaniem niezbędnych środków ostrożności; analizuj swoje uczucia i staraj się to robić z jasnym i otwartym umysłem, nie zaczynając z jakimikolwiek uprzedzeniami, religijnymi czy innymi.

Element osobisty jest naprawdę głównym elementem w sprawach psychicznych. Wiadomości otrzymane przez autoskop są zazwyczaj osobiste. Stąd wielka trudność w przekazaniu ich w całości do publicznej analizy. Osobowość liczy się na seansach bardziej niż cokolwiek innego. Jedna nieprzyjemna osoba może zepsuć cały wieczór. Osoba chłodna lub nieempatyczna, ultrasceptyczna lub pogardliwa, jest od razu wykrywana z drugiej strony, używał autoskopu, z całym szacunkiem dla niego, nie ma pojęcia, o czym mówi. Jak już mówiłem, wiele z tego, co nie może być wyjaśnione publicznie, jest najbardziej przekonujące dla studenta, a mówię dalej, jest wiele z tego, co przekonuje medium, co nie może być wyjaśnione studentowi. Jeśli to możliwe, zasiądź sam, z zachowaniem niezbędnych środków ostrożności; analizuj swoje uczucia i staraj się to robić z jasnym i otwartym umysłem, nie zaczynając z jakimikolwiek uprzedzeniami, religijnymi czy innymi.

Element osobisty jest naprawdę głównym elementem w sprawach psychicznych. Wiadomości otrzymane przez autoskop są zazwyczaj osobiste. Stąd wielka trudność w przekazaniu ich w całości do publicznej analizy.

Osobowość liczy się na seansach bardziej niż cokolwiek innego. Jedna niezgodna osoba może zepsuć cały wieczór. Osoba chłodna lub nieempatyczna, ultrasceptyczna lub pogardliwa, jest natychmiast wykrywana z drugiej strony i może zredukować wyniki seansu do zwykłej nonsensowności.

Ponadto, uczestnik, który nawet w niewielkim stopniu jest chory, spowalnia wyniki. Kontrolerzy mówią o niczym innym, kiedy to się dzieje; warunki fizyczne zdają się liczyć nawet bardziej niż psychiczne. Co jest dziwne i zabawne dla obserwatora, to że element osobisty jest tak samo ważny po tej stronie  jak po drugiej. Często obserwowałem, z nieskończoną rozrywką, jak ktoś pogardliwy lub obojętny w stopniu przygnębiającym staje się zainteresowany i żywy, gdy jakiś element dotyczący jego własnej osobowości wchodzi w wiadomość! Coś powiedziane przez przyjaciela jego własnego, lub krewnego, albo, co lepsze, wizyta jego własnego „duchowego przewodnika”, który, niezależnie od głupstw, które mówi, może go rozbudzić i zelektryzować.

W rzeczywistości jednym z zainteresowań, które znajduje się w pracy zjawisk paranormalnych, jest to, że nie tylko odsłania osobowości kontroli i komunikatorów, ale także ludzkie osobowości. Nic nie wywołuje ludzkich emocji bardziej żywo niż ta rozmowa z Nieznanym! Przyjemność, gniew, smutek, radość, próżność, zdrowy rozsądek, ciekawość, i zdumienie, wszystkie pojawiają się przy tablicy ouija, zarówno wśród uczestników, jak i widzów. Mam nadzieję, że to, co powiedziałem w tym rozdziale, może służyć zamierzonemu przeze mnie celowi – czyli że może pomóc naprawdę poważnemu studentowi podejść do tych badań z rozsądnym i dociekliwym duchem, bez uprzedzeń, i z uświadomieniem sobie, że wielka cierpliwość i wytrwałość są wymagane, jeśli nawet kilka ziarenek złota ma zostać znalezionych wśród gór żużlu.”

źródło: part from:  VOICES FROM THE VOID SIX YEARS’ EXPERIENCE IN AUTOMATIC COMMUNICATIONS BY HESTER TRAVERS SMITH; New York 1919.