„Gdzie nie ma Wizji, tam ludzie giną,” a gdzie brak wyobraźni, nie może być żadnej Wizji zrozumiałej dla osobistego ja, ponieważ to jest główna funkcja tego często niezrozumianego i często błędnie wykorzystywanego narzędzia do interpretacji abstrakcyjnych prawd pojmowanych przez wewnętrznego duchowego Bytu, wyrażając je w terminach, które mogą być zrozumiane przez osobiste i zewnętrzne umysły.

Wyobraźnia jest zatem pośrednikiem pomiędzy wewnętrznym i zewnętrznym ja człowieka; pomiędzy tym, co widzialne i niewidzialne; pomiędzy tymi wewnętrznymi realiami, które mogą być duchowo pojęte, ale nigdy nie można ich obiektywnie udowodnić, a tymi zewnętrznymi zdolnościami, które teraz, tak jak dawniej, zawsze szukają namacalnego i obiektywnego znaku.

Wyobraźnia sama w sobie nie jest Wizją, ale można ją traktować jako czułą płytę, dzięki której Wizja jest ujawniana; a jej działania, gdy funkcjonują prawidłowo, mogą być opisane słowami Ducha Ziemi w „Faust” Goethego:

„Tak przy huku Krosna Czasu pracuję,
I tka dla Boga szatę, którą Go widzisz.”

Wyobraźnia jest pojazdem snu raczej niż jego źródłem, będąc zdecydowanie zdolnością osobowości; podczas gdy źródło snu i wizji musimy szukać daleko poza personą, lub „maską”, w najgłębszych tajemnicach Bytu jako takiego.

Wyobraźnię i Intuicję często myli się ci, którzy nie doświadczyli tej drugiej w jej prawdziwej formie. To nie jest zaskakujące, ponieważ różnica między nimi jest bardzo subtelna i prawie niemożliwa do opisania w obiektywnych terminach. Można je prawie zdefiniować mówiąc, że kiedy funkcjonuje tylko wyobraźnia, zawsze jest poczucie stawania się, podczas gdy prawdziwa Intuicja podnosi nas do sfer czystego Bytu, nieograniczonego przez czas.

Wyobraźnia jest zatem tym punktem skupienia, gdzie moce osobowości są syntezowane i podniesione do kontaktu z realiami Boskimi i (relatywnie) bezformalnymi światami, i aby ubrać te realia w interpretacyjne jakości formy. W związku z tym jest ona jednocześnie największym atutem i największym zagrożeniem, zarówno dla jednostki, jak i dla rasy.

Jest to ziarno geniuszu; jest to również ziarno szaleństwa; i jeśli nie jest ożywione wewnętrzną prawdą i kontrolowane przez dobrze zrównoważony rozum, może stać się psychologicznym rakiem o gigantycznych rozmiarach, stopniowo pochłaniającym wszystkie inne zdolności do samego siebie, aż nastąpi ostra forma paranoii lub schizofrenii.

W świecie Sztuki zastosowanie wyobraźni jest tak oczywiste, że nie wymaga dużego podkreślania czy rozwinięcia, ale w świecie Biznesu często jest lekceważone, a jego praktyczna wartość ignorowana.

Nigdy nie można wystarczająco podkreślić, że jedyną zadowalającą podstawą przedsięwzięcia biznesowego jest adekwatne docenienie wartości ludzkich. Zależy to od tego, co Algernon Blackwood nazywa zdolnością „wglądu wewnętrznego”, uczucia z ludźmi do punktu zrozumienia ich potrzeb i pragnień od wewnątrz, tak jak oni sami je rozumieją; a do tego procesu wyobraźnia jest absolutnie niezbędna.

Więzień w Krainie Baśni Blackwooda jest doskonałym wyrazem duchowej prawdy intuicyjnie pojętej i ucieleśnionej w najdelikatniejszej, pięknej formie wyobraźni.

Tylko ta zdolność umysłu do tworzenia obrazów może powiązać i zinterpretować osobowości to, co wrażliwe wewnętrzne Ja rejestruje jako ból czy potrzebę innej osoby, i tym samym umożliwić nam umysłowe i świadome postawienie się na miejscu innej osoby, spojrzenie na jego sytuację z jego własnego punktu widzenia, i podzielenie się jego bólem i ograniczeniem poprzez identyfikację naszej świadomości z jego.

Taki proces mentalny jest wstępny do wszelkiego prawdziwego leczenia, zarówno społecznego jak i indywidualnego, i tylko poprzez szerokie i hojne zastosowanie tej zasady możemy mieć nadzieję na uzdrowienie straszliwych ran, które trują dzisiaj życie społeczne i biznesowe.

Jeśli Kapitał i Praca zdecydowałyby się czuć razem, zamiast ciągle starać się przewyższać siebie nawzajem, wiele naszych najbardziej bolesnych problemów społecznych znalazłoby automatycznie rozwiązanie, ponieważ jeśli naprawdę czuliśmy potrzebę i cierpienie innych jakby było to nasze własne, nie moglibyśmy odpocząć, nie moglibyśmy odpocząć, dopóki to cierpienie nie zostałoby złagodzone, ta potrzeba nie zostałaby zaspokojona.

Jest tak, ponieważ ludzie biznesu jako klasa są smutno zaniedbani w stosowaniu zdolności wyobraźni (podczas gdy wielu jest faktycznie w tym względzie niedostatecznych), że nie są w stanie przetłumaczyć na terminy zrozumiałe dla osobistego ja tych rzeczywistości, które ich wewnętrzne Byty pojmują; i tak, z braku mostu pomiędzy wyższym i niższym ja, lub pomiędzy wewnętrznym a zewnętrznym, doświadczają okropnych i niepotrzebnych psychologicznych ograniczeń, często prowadzących do niezamierzonej i czasami prawie niewiarygodnej brutalności w relacjach międzyludzkich, zarówno w świecie biznesu jak i społecznym.

Wielu dobrze zamiarzonych ludzi byłoby przerażonych poza miarę, gdyby mogli zobaczyć i zrozumieć okrucieństwa, których, z powodu braku wyobraźni i sympatycznego spojrzenia, są czasami winni. Większość ludzi nie chce celowo zadawać bólu, a cierpienie, które zadają, jest nieświadomym produktem instynktu samozachowawczego, często wynikającym ze strachu, który, jak słusznie powiedział Galsworthy, „jest czarną chrzestną wszystkich przeklętych rzeczy.”

Z drugiej strony, są przypadki, w których, choć zdolność wyobraźni może być dobrze rozwinięta, jest stosowana w czysto negatywny sposób. W pracy psychologicznej związanej z leczeniem często spotyka się takie przypadki. W wielu takich sytuacjach wyobraźnia pacjenta jest używana tylko negatywnie, aby umożliwić jej posiadaczowi unikanie nieprzyjemnych obowiązków; albo do planowania osobistego awansu, całkowicie niezależnie od roszczeń innych ludzi i ich możliwej szkody; albo czasami nawet do stworzenia dla swojego posiadacza jakiegoś wygodnego schorzenia, które zwolni pacjenta od nieprzyjemnych obowiązków, zapewniając mu sympatyczne pobłażanie i nieustępliwą uwagę od innych członków rodziny.

Takie negatywne i destrukcyjne formy działalności wyobraźni przyniosły wiele niechęci do niezastąpionej zdolności, która, gdy jest właściwie używana, powinna być zasadniczo i twórczo altruistyczna w funkcji, poszerzać nasze sympatie, burzyć sztuczne bariery kast, klanów i wyznań, i umożliwiać nam spotkaniewszystkich ludzi na równych warunkach otwartej koleżeńskości i braterstwa.

W świecie Nauki, tak jak w świecie Sztuki, tej zdolności wyobraźni nadaje się znacznie wyższe miejsce niż w świecie Biznesu; ponieważ naukowiec wie, że to jest zdolność, dzięki której osiągnięto najwspanialsze osiągnięcia naukowe.

Naukowiec kontroluje i waży jej sugestie z największą ostrożnością, ale rzadko zaniedbuje jej uwzględnienie, jak często robi to biznesmen, i rzadko pozwala jej całkowicie nim rządzić, jak często robi to artysta.

Twórcza wyobraźnia artysty często wymaga szkolenia i dyscypliny, ponieważ jeśli nie jest zrównoważona przez jasny rozum, jest skłonna do zniekształcania duchowych prawd, które stara się wyrazić, zamiast ucieleśniać je w pięknej i pomocnej formie. Ale siła błędnie skierowana ma większą wartość ewolucyjną niż siła okaleczona, zniekształcona, niemal zgnieciona do niebytu. Złe skierowanie to tylko kwestia edukacji mentalnej; ale leczenie zwiędłej i wygłodzonej wyobraźni to proces wymagający nieskończenie głębszej wiedzy i bardziej stopniowych, daleko idących metod usług, działających nie z mentalnej, ale z duchowej płaszczyzny.

Tam, gdzie nie możemy osiągnąć rad doskonałości w naszym systemie edukacyjnym, byłoby nieskończenie mądrze pozwolić na pewien stopień nadmiernego rozwoju wyobraźni dziecka, niż ją hamować czy przeszkadzać. Mało trwałych szkód wyniknie, jeśli zdolność wyobraźni będzie starannie karmiona pięknem prawdy, natury, sztuki i braterstwa, nawet jeśli na pewien czas jej funkcje mogą wydawać się nieco przesadzone. Piękno można zdefiniować jako grację wyrażającą prawdę, więc właściwe szkolenie w docenianiu piękna automatycznie wytworzy wrodzone poczucie równowagi.

Prawdziwa równowaga musi zawsze być wynikiem wewnętrznego spokoju, a nie zewnętrznej krytyki i poprawek.

Wyrażanie zewnętrznej krytyki to często cicha przyznanie naszej własnej niezdolności do dostarczania wewnętrznego wsparcia osobie, którą krytykujemy. Wszystki prawdziwy wzrost i uzdrowienie jest od wewnątrz na zewnątrz; dlatego ci, którzy chcieliby zaspokoić czyjeś potrzeby psychologiczne, muszą nauczyć się robić to z najgłębszej sfery, gdzie całe życie jest postrzegane jako jedno w istocie, choć manifestuje się na zewnątrz w różnorodności niezliczonych form.

Niewielu z nas jest w stanie ciągle realizować tę prawdę jako abstrakcyjny fakt, ale przy pomocy Wyobraźni na osobistej płaszczyźnie i Intuicji na duchowej płaszczyźnie, pracując w ramach Prawa Korespondencji, możemy zrozumieć ją za pomocą analogii i osiągnąć w Sztuce, Nauce i Biznesie jedyną solidną podstawę praktycznego uniwersalnego braterstwa.

Prawdziwym ewolucyjnym celem Wyobraźni jest umożliwienie Osobowości wydobywania z nudnej, niewdzięcznej codzienności materiału, który zostanie przekształcony przez alchemiczną akcję duchowych mocy w Uniwersalną Świątynię, dedykowaną chwale tej sublime wewnętrznej Boskości, która, chociaż czasami latentna i całkowicie ukryta, jest jednak immanentna w każdej jednostce Ludzkości.

źródło:  THE USE OF IMAGINATION IN ART, SCIENCE AND BUSINESS By Mac Tyler, Occult Review, london July 1928.