Wiele nadrzędnie ważnych kwestii zostaje obecnie podkreślonych przez odrodzenie się i zainteresowanie tym, co powszechnie nazywamy proroctwem. Dzisiejszy świat jest pełen „głosów”, każdy wzywający do naśladowania swojej szczególnej drogi jako jedynego wyjścia z rosnących zawiłości życia.
Podczas gdy prawdą jest, że większość tych głosów deklaruje altruistyczne motywy i pewną formę „boskiego” natchnienia, dla obserwatora jest też oczywiste, że różnorodność oferowanych panaceów i nauczania może jedynie przyczynić się do zamieszania w myśleniu świata, a nie do jego klarowania. „Zamęt”, „chaos”, „anarchia” to trzy terminy, które są ściśle powiązane, jeśli nie identyczne pod względem znaczenia, a przynajmniej istnieją pewne podstawy do podejrzeń, że znaczna większość tych „głosów” jest destrukcyjna zarówno w zamiarach, jak i w efektach, a także że nie są one całkowicie odłączone od innych, bardziej zewnętrznych ruchów o równie niepożądanych celach. Samozwańcze altruistyczne i „humanitarne” ideały to stara przynęta, która wydaje się nie tracić na sile w oszukiwaniu łatwowiernych i nieostrożnych. Szczególnie teraz, w odniesieniu do sfery „proroczych” lub „ostrzegawczych” wypowiedzi, konieczne jest ostrożne poruszanie się, i może warto zastanowić się, czy nie ma pewnych metod, dzięki którym szukający prawdy mogą chronić się przed oszustwem. Rozważmy najpierw różne sposoby, w jaki takie proroctwa mogą przyjść.
(1) Jest to wiadomość otrzymana automatycznie i wyrażona w sekwencji słów, zapisanych dokładnie tak, jak zostały usłyszane. Ta procedura, zawieszając, jak to robi, zdolność rozumowania medium, polega na „kontroli” odbiorcy wiadomości przez jakąś siłę zewnętrzną. Nie jest to zatem na pewno „Boskie”, ponieważ Boskość nigdy nie kontroluje swoich sług za pomocą takiego automatyzmu. Każda wiadomość otrzymana w ten sposób musi pochodzić od jakiejś zewnętrznej jednostki, a choć jej znaczenie może być powszechnie znane jako „duchowe”, zazwyczaj ma mało lub w ogóle nie ma wartości, a cała metoda jest zbyt podatna na nadużycia, aby można na niej polegać. Pomysł, że jednostki „po drugiej stronie” mają koniecznie większą duchową lub jakąkolwiek inną wiedzę, jest błędny i nie jest potwierdzany przez ogólny charakter takich „komunikatów”.
(2) Blisko związane z nr 1 jest zapisanie wiadomości otrzymanej wewnętrznie podczas medytacji, ale w pełnej świadomości. Może to być prawdziwa wiadomość od Duszy; może to być tylko astralna „Sugestia”; albo może to być telepatyczne mentalne indukcje z masy myślowych prądów Ziemi, otrzymane w wyniku jakiejś słabości lub wady „instrumentu”. Zobaczy się więc, że w takich przypadkach wartość wiadomości musi zależeć od jej charakteru; innymi słowy, musi nosić swoją pieczęć pochodzenia w sobie, albo musi zostać odrzucona. Popularny pomysł, że wiadomość jest koniecznie ważna lub cenna, ponieważ jest otrzymana subiektywnie, lub „z Zaświatów”, jest kolejnym niebezpiecznym błędem, zwłaszcza gdy ktoś jest proszony o zaakceptowanie lub posłuszeństwo wiadomości otrzymanej przez jakąkolwiek osobę, o której duchowym i moralnym statusie jesteśmy całkowicie nieświadomi.
(3) Jest to rozważny wniosek Umysłu, który działa od przyczyny do skutku, wskazując, co prawdopodobnie wyniknie z połączenia i reakcji określonych obserwowanych zestawów okoliczności. Ta przewidywanie może wynikać z obserwacji materialnych, psychologicznych, psychicznych, a nawet duchowych zjawisk, i musi zawsze zależeć od jego spełnienia od pełnego wykorzystania obserwowanych sił bez interwencji lub zakłócenia innych sił jeszcze nieujawnionych. Takie przewidywanie, oparte jak musi być na historycznej i empirycznej wiedzy, może być bardzo cenne w wskazywaniu zagrożeń, które mogą wyniknąć z podejmowania pewnych działań, lub korzyści płynących z podejmowania innych. Można by to opisać jako wynik ludzkiego intelektu pracującego na najwyższym i najlepszym poziomie, i żaden myślący człowiek nie powinien odmówić mu pełnej i starannej analizy, badając i testując go w świetle własnego doświadczenia i wiedzy.
(4) Ten proces jest podobny do opisanego w punkcie 3, ale z Intuicją zastępującą Umysł jako krytycznego obserwatora i komentatora dostrzeżonych lub wyczuwanych „zjawisk”, które mogą pochodzić z materialnych, psychologicznych, psychicznych lub duchowych płaszczyzn manifestacji. Ponownie, wynikowa przewidywanie jest efektem historycznej i empirycznej wiedzy; tym razem jednak różnica polega na tym, że „prorokiem” jest Dusza z całą jej ogromną sumą wiedzy zarówno o dobru, jak i zło.
Intuicyjna zdolność jest wynikiem harmonijnej współpracy pomiędzy Duszą a Umysłem, dzięki której ta pierwsza jest informowana przez ten drugi o zjawiskach na zewnętrznych płaszczyznach, a Umysł jest następnie instruowany z Mądrości Duszy, jak interpretować takie zjawiska i jak najlepiej działać w odniesieniu do nich. Dusza, która przeszła, na przykład, przez końcowe dni wielkiej katastrofy Atlantydy, i erę srogiego nadużycia mocy psychicznej, które do niej doprowadziło, mogłaby dobrze w dzisiejszych czasach narysować mroczny obraz trendów wydarzeń w 1926 roku n.e.
Moc do skonstruowania takiego obrazu niekoniecznie musiałaby jednak wiązać się z rzeczywistym „odzyskaniem” jakichkolwiek wspomnień z innych dni. Takie „odzyski” są, w rzeczywistości, niezwykle rzadkie i mają małe znaczenie praktyczne. Co ma wielką wartość, to umysłowe rozpoznanie prawdziwego charakteru duchowych i okultystycznych sił, które stoją za wszystkimi ciekawymi zjawiskami dzisiejszych dni, w połączeniu z pamięcią duszniczą o tym, jaki był w przeszłości wynik tego.
Kiedy mamy do czynienia z proroctwami lub przewidywaniami z tej kategorii, jest oczywiste, że nie możemy oceniać ich naszym umysłem, bo nasz obecny osobisty umysł nic o nich nie wie i, zostawiony sam sobie, z pogardą by je odrzucił. Jest to, rzeczywiście, postawa przeciętnego człowieka dzisiaj, i może warto przypomnieć, że jest całkowicie niemożliwe, za pomocą jakiegokolwiek procesu argumentacji czy rozumowania, albo pomóc, albo zmusić taki umysł do zrozumienia; jest tylko w tych, których własne intuicyjne zdolności znowu się budzą, że takie wiadomości mogą znaleźć słuch albo odpowiedź.
Prawda powinna zawsze nosić, i rzeczywiście nosi, swój własny znak probierczy wybity na każdym ogniwie swojego łańcucha, a umysł pełen sympatii dostrojony do głosu obudzonej Duszy powinien zawsze być w stanie rozpoznać Prawdę i oddzielić ją od Błędu całkowicie niezależnie od kontekstu, i bez odniesienia do osoby, książki, instytucji lub sposobu, w jaki ona przychodzi. Proroctwa, które spadają pod tę kategorię, zawsze są dla „tych, którzy mają uszy, aby słuchać”. Nikt inny nie może ich rozpoznać ani uczyć się od nich.
Następująca definicja lub wykładnia Intuicji, autorstwa Edwarda Maitlanda, może być interesująca. Ta zdolność, jak napisał, „polega na takiej polaryzacji — za pomocą intensywnej koncentracji — świadomości do jej najgłębszego i najwyższego punktu, która nawiązuje otwarte relacje człowieka z jego centralnym, istotnym, stałym ego, Duszą, i czyni go uczestnikiem wiedzy dotyczącej Boga i wszechświata, której Dusza nabyła przez doświadczenie w długich wiekach swojego istnienia jako indywidualna całość.
Ten stan stanowi dla jego podmiotu Duchowe Oświecenie, a jego produkty to Boskie Wiedzy.” I znowu, ten sam autor: „Metoda Boskiego Objawienia jest zawsze taka sama, mianowicie, intuicja działająca pod duchowym oświeceniem.” Objawienie, pod tą kategorią, może przyjść podczas pełnej świadomości, lub być otrzymane we śnie lub transie, w których przypadkach pamięć o jego znaczeniu jest przenoszona do świadomości na jawie.
(5) Przechodzimy teraz do ostatniego aspektu naszego tematu, a ten przenosi nas poza duchowe oświecenie umysłu przez duszę, do boskiego oświecenia duszy przez ducha. Musimy tu mówić, mamy nadzieję z należytą czcią, o tym, co jest istotnie Boskie w prawdziwym sensie tego często nadużywanego słowa; rozważamy Święte Świętych, prawdziwe sanktuarium istoty, w którym jedynie Bóg kiedykolwiek rozmawiał, lub może rozmawiać, z człowiekiem. Każdy, kto chciałby służyć swoim bliźnim, pomagając im zrozumieć wolę i intencje Boga wobec rasy i planety w danym okresie, lub ostatecznie, musi konsekrować swoje życie we wszystkich jego aspektach i starać się podnieść się do takiego stanu, w którym może przynajmniej usłyszeć Boski Głos mówiący zza Zasłony Najgłębszej Istoty. I jeżeli okaże się, że w nadchodzących dniach, jak w dawnych czasach, będzie dostarczona „droga ucieczki”, zostanie ona ujawniona tylko na jeden z dwóch sposobów, i w obu przypadkach tylko tym, którzy swoimi staraniami, aby „żyć życiem”, dostroili się do niej, aby albo (1) dowiedzieć się o niej samodzielnie, od siebie, albo (2) być na tyle obudzonym intuicyjnie przez poświęconą służbę i czyste życie, aby być w stanie rozpoznać istotną prawdę komunikatu, który może musieć być przekazany niektórym przez bardziej zewnętrzne metody.
Podsumowując: sposób na zdobycie zdolności rozpoznawania Prawdy, i unikanie Błędów lub świadomego oszustwa, polega na dążeniu do „powstania w stanie”; a do tego, jak zawsze, istnieje tylko jeden sposób, „doskonała droga”, czyli żyć życiem. I to, szczególnie trudne w takich dniach jak obecne, jest przejściem, przez które jedynie każda Dusza może przekroczyć do Arki Bezpieczeństwa, która jest przygotowywana na nadchodzące dni próby. Ta doktryna jest szczytem Boskiego Miłosierdzia, ponieważ oferuje możliwość ucieczki dla wszystkich. Posiadanie lub brak psychicznych lub tak zwanych „duchowych” mocy jest nieistotne; wielka zdolność intelektualna i najprostsze i najbardziej dosłowne wierzenie w interpretację Pisma mają takie same możliwości; ani przeszła wielkość jakiejkolwiek duszy, ani jej grzechy, nie mogą zwiększyć lub negatywnie wpłynąć na jej szansę na ocalenie przed nadchodzącą burzą; wszyscy są równo wezwani do kwalifikowania się do niej, a jest tylko jeden warunek, na którym wiedza o „drodze ucieczki” zostanie ujawniona.
Czystość diety dla ciała, integralność celu dla umysłu, i ciągłe dążenie ku Boskiemu dla duszy, to jedyny sposób, w jaki ktoś może otworzyć się na takie niebiańskie wpływy.
To jest dzień Fałszywego Proroka, który nie jest człowiekiem, ale jest duchem fałszywego proroctwa, który może, i rzeczywiście mówi przez wiele ust. Żadne przekazy, które rzekomo pochodzą z wewnętrznych królestw, lub z niebios, poprzez osobę, której standard życia nie spełnia naszego testu, nie mogą być akceptowane przez kogoś, kto ma jakąkolwiek prawdziwą wiedzę na temat tego, czym naprawdę jest Boskość, i jak Ona jedynie może rozmawiać z, i działać poprzez, swoje dzieci.
Dla tych, którzy być może chcieliby wiedzieć, co autor sądzi na temat natury sił, które obecnie oddziałują na rasę i planetę, i które powodują tak wiele zakłóceń wśród wrażliwców, wszystko, co teraz czuje się w stanie powiedzieć, to że ma powody sądzić, że są niektórzy, dla których poniższe będzie zarówno interesujące, jak i pomocne.
• Poniższe akapity to fragmenty z prywatnego listu do przyjaciela, w odpowiedzi na pytanie dotyczące natury Mocy, która jest wykorzystywana w kosmicznych procesach odkupienia i regeneracji, które obecnie mają miejsce.
„Osoby, które patrzą na wszechświat z materialistycznego punktu widzenia, zadowalając się jedynie katalogowaniem zjawisk, i które ignorują lub zaprzeczają temu niezmiernie ważnemu faktu, że wszechświat, a co za tym idzie również słońce, w odniesieniu do tej planety, jest kierowany przez Boskość, są naturalnie nieświadome, że obecne aktywności promieni słonecznych skierowanych w naszą stronę są świadome, celowe i lecznicze. Fakt, że ich siła powoduje zakłócenia i dyskomfort zarówno w „naturalnym” jak i w ludzkim królestwie, nie oznacza, że promienie nie są dobroczynne. Jak myślę, zwracaliśmy na to uwagę wcześniej, zakłócenia są spowodowane przez opór stawiany oczyszczającym i naprawczym wpływom, a nie przez jakąkolwiek myśl o gniewie czy zemście w ludzkim sensie tych słów ze strony Boskości – coś takiego jest nie do pomyślenia i niemożliwe.
Moc, która jest używana przez Boskość do leczenia planety i jej dzieci, to wielka siła elektryczna, która teraz jest wysyłana z i przez słońce. To działanie niektórych z tych ogromnych sił na magnetyczne elementy skorupy ziemi i atmosfery ma na celu ich uzdrowienie poprzez przywrócenie im prawdziwej polaryzacji względem Boskiego Przepływu Życia.
Jako że te elementy, z wyjątkiem radu, są obecnie w różnym stopniu 'upadłe’ lub w nieczystym stanie, operacja ta nie bez powodu powoduje zakłócenia, dokładnie tak samo jak zastrzyk surowicy do krwi ofiary choroby fizycznej powoduje wszelkiego rodzaju komplikacje i zakłócenia, zanim ostatecznie pokonuje i usuwa przeciwdziałające bakterie. (Zrozumiesz, że ten przykład jest podawany wyłącznie dla zilustrowania mojego punktu widzenia, i w żaden sposób nie oznacza zatwierdzenia go jako metody leczenia choroby na płaszczyźnie fizycznej.)”
„Stopień zakłócenia nie może być zdefiniowany precyzyjnie nawet przez tych, którzy przeprowadzają operacje lecznicze, ponieważ zależy on całkowicie od stopnia magnetycznego (planetarnego) oporu, jaki przeciwnik jest w stanie zorganizować, ale Wielki Proces nie został rozpoczęty, dopóki Niebiosa nie były przekonane, że może on być podjęty bez dłuższego ryzyka dezintegracji młodszych dusz. . . .
Pytasz, jaki jest nasz autorytet do tego, co mówimy. W zwyczajnym sensie tego słowa nie może być żadnego autorytetu dla takich stwierdzeń, jakie zostały przez nas złożone. Jeżeli ktoś był zaangażowany w tę kosmiczną dramę przez wieki, zapis wydarzeń, przez które przeszedł, jest przechowywany w pamięci duszy, która dziś, u niektórych, objawia się jako obudzona intuicja. Albo wie się, że te rzeczy są prawdziwe, albo nie wie. Nie ma argumentu – nie może być żadnego argumentu – chociaż prawdą jest, że osoba, która znała takie rzeczy wcześniej, może jeszcze nie być w pełni obudzona duchowo, aby być w stanie wewnętrznie wiedzieć, że znała to wszystko wcześniej; albo może się zdarzyć, że osoba należy do młodszych ras i nigdy jeszcze nie miała żadnej wiedzy na temat takich kosmicznych wydarzeń.”
Zakończę ten artykuł, cytując z „Notatek Redaktora” z ostatniego miesiąca fragment, którego zasadnicze znaczenie nie może być zbyt mocno podkreślone: „Istnieje to, co nazywamy Braterstwem, i każdy, bez wyjątku, ma otwarte okna duszy i może stać się kanałem dla tego przypływu duchowej mocy, która teraz, bardziej niż kiedykolwiek, jest wylewana na pomoc świata, przez tych, którzy są w stanie ją przekazać. 'Wspomóżcie te nieliczne mocne ręce, które powstrzymują siły ciemności przed pełnym zwycięstwem’, to wezwanie dla tych, którzy mają uszy do słuchania.”
źrodło: SPIRITUAL PERCEPTION By Ion, The Occult Review, London august 1926.
Edward Maitland był brytyjskim autorem, filozofem i mistykiem, który żył w XIX wieku. Był znany głównie ze swojej współpracy z innym znanym pisarzem, Frederickiem Williamem Henrym Myersem. Razem stworzyli jedno z najważniejszych dzieł z dziedziny spirytyzmu i metafizyki, zatytułowane „Theosophy: The Restitution of Man„.
Edward Maitland urodził się w 1824 roku w Anglii. Pracował jako adwokat, jednak jego życie zmieniło się, gdy spotkał Fredericka Myersa w 1872 roku. Oboje podzielali zainteresowanie duchowością, mistycyzmem i badaniem nad życiem po śmierci. Razem rozpoczęli badania i eksplorację różnych aspektów spirytyzmu i parapsychologii.
Ich najważniejszą pracą, „Theosophy: The Restitution of Man”, została opublikowana w 1883 roku. Była to syntezą ich badań i poglądów na temat duchowości, reinkarnacji, komunikacji z zaświatami i rozwoju duchowego człowieka. Książka miała duży wpływ na rozwój ruchu teozoficznego i przyczyniła się do upowszechnienia wielu idei związanych z ezoteryką i metafizyką.
Edward Maitland był również autorem innych publikacji, takich jak „By and Outward Signs” (1876) i „A New Gospel of Interpretation” (1892), które kontynuowały tematykę duchową i ezoteryczną. Jego prace wpływały na myślicieli duchowych i badaczy przez wiele lat po jego śmierci.
Maitland był człowiekiem o głębokim zainteresowaniu duchowością i poszukiwaniem prawdy. Jego prace przyczyniły się do rozwoju duchowego myślenia i miały wpływ na ruchy ezoteryczne i spirytystyczne. Jego współpraca z Frederickiem Williamem Henrym Myersem była niezwykle ważna dla rozwoju dziedziny spirytyzmu i metafizyki.
Frederick William Henry Myers był brytyjskim poetą, pisarzem, badaczem oraz jednym z pionierów parapsychologii. Urodził się 6 lutego 1843 roku w Anglii i zyskał rozpoznawalność dzięki swoim badaniom nad nadprzyrodzonymi zjawiskami, duchowością oraz rozwojem osobistym.
Myers był jednym z założycieli Towarzystwa Badań Psychicznych (Society for Psychical Research) w Londynie w 1882 roku. Współpracował z innymi znanymi badaczami i pisarzami, takimi jak Edmund Gurney i Eleanor Sidgwick, aby zgłębić tajemnice paranormalnych zjawisk.
Jego najważniejsze dzieło nosi tytuł „Human Personality and Its Survival of Bodily Death” (1903). W tej książce Myers przedstawiał swoje teorie na temat istnienia życia po śmierci oraz badał różne przypadki reinkarnacji i zjawiska duchowe. Praca ta stanowiła znaczący wkład w rozwój parapsychologii i badań nad życiem po śmierci.
Myers był także poetą i autorem literatury. Jego wiersze odzwierciedlały jego głębokie zainteresowanie duchowością, metafizyką i naturą ludzkiej duszy. Był również jednym z członków założycieli The Ghost Club, jednego z najstarszych na świecie stowarzyszeń badających zjawiska paranormalne.
Frederick William Henry Myers był cenionym naukowcem, filozofem i badaczem, który swoimi badaniami przyczynił się do rozwinięcia wiedzy na temat parapsychologii, życia po śmierci oraz duchowości. Jego wkład jest nadal inspiracją dla badaczy i poszukiwaczy prawdy w dziedzinie nadprzyrodzonych zjawisk.
The Ghost Club, znany również jako Klub Duchów, jest jednym z najstarszych na świecie stowarzyszeń zajmujących się badaniem zjawisk paranormalnych. Został założony w 1862 roku w Londynie i ma długą historię badania i eksploracji nadprzyrodzonych i tajemniczych zjawisk.
Członkowie The Ghost Club to pasjonaci zainteresowani okultyzmem, parapsychologią, duchowością i badaniem nad nadprzyrodzonymi zjawiskami. Klub skupia się na zgłębianiu i badaniu zjawisk związanych z duchami, nawiedzeniami, zjawiskami paranormalnymi i wszelkiego rodzaju zdarzeniami niewytłumaczalnymi z punktu widzenia nauki.
Członkowie The Ghost Club spotykają się regularnie, organizują wyprawy badawcze do miejsc uważanych za nawiedzone oraz prowadzą badania nad różnymi przypadkami paranormalnymi. Celem klubu jest poszukiwanie naukowych wyjaśnień i zrozumienia zjawisk, które wydają się wykraczać poza nasze zwykłe doświadczenia.
Klub był miejscem spotkań dla wielu znanych osobistości, w tym pisarzy, naukowców i artystów, którzy wykazywali zainteresowanie nadprzyrodzonymi zjawiskami. Członkowie klubu publikują również swoje badania i relacje z doświadczeń paranormalnych, przyczyniając się do wiedzy na temat tajemniczych aspektów naszego świata.
The Ghost Club ma długą historię działalności i pozostaje aktywny do dziś. Jego celem jest kontynuowanie badań i eksploracji nadprzyrodzonych zjawisk oraz dzielenie się wiedzą i doświadczeniami w tej dziedzinie. Klub odgrywa ważną rolę w zachowaniu i rozwijaniu zainteresowania paranormalnymi zjawiskami oraz wspieraniu osób zainteresowanych badaniami nad duchowością i tajemniczymi aspektami naszej rzeczywistości.