Autorstwa DION FORTUNE, autora „Esoteric Philosophy of Love and Marriage”

WIELU ludzi uważa, że niemożliwe jest prowadzenie badań nad Niewidzialnym, chyba że rozwinięte zostały określone zdolności jasnowidzenia, ale to nie jest prawda; po osiągnięciu pewnego etapu szkolenia możemy głęboko przeniknąć do Niewidzialnego za pomocą medytacji.

Okultystyczna medytacja jest kombinacją dwóch metod – swobodnej asocjacji i skierowanej zadumy. Rozpoczyna się od swobodnej asocjacji, zaczynając od pomysłu, który wiadomo, że pochodzi z Wewnętrznych Planów przez Operację Wyższej Świadomości (dlatego takie książki jak The Voice of the Silence są tak cenne do medytacji), i przechodzi, lub powinna przechodzić, w skierowaną zadumę. Sekret sukcesu polega na utrzymaniu umysłu stale na swoim planie i temacie, ale pozostawiając go wolnym w ramach tego tematu – Operacja, która wymaga sporego doświadczenia i umiejętności.

Ta metoda dostarczyła nam ogromną ilość naszej wiedzy okultystycznej, dzięki jej zastosowaniu nie tylko doświadczenia, ale także nauki otrzymane na Wewnętrznych Planach są przenoszone do świadomości mózgowej. Jak wszystkie inne badania, wymaga ona jednak weryfikacji, a wiele zamieszania i niewiarygodności wynikało z niezastosowania tego bardzo potrzebnego środka ostrożności. Wyniki medytacji muszą pozostać niczym innym jak spekulacjami, dopóki nie zostaną sprawdzone i udowodnione, a tego, czego potrzebujemy w naukach okultystycznych, to metoda dowodzenia, która będzie testować wyniki bez niszczenia eksperymentu.

Testy psychoanalityczne nie mogą być satysfakcjonująco zastosowane do wyników medytacji, ponieważ te są uznawane za owoce podświadomości, chociaż okultysta ma znacznie szersze spojrzenie na podświadomość niż psycholog. Analiza medytacji po prostu pokazuje, że świadomy umysł uzyskuje dostęp do podświadomości i korzysta z zgromadzonego materiału Ukrytego Ja. To oczywiście ani nie udowadnia, ani nie obala wartości i dokładności wyników. Jeśli podświadomość zawiera prawdę, wyniki medytacji będą prawdziwe, a fakt, że materiał podprogowy został przechowywany w podświadomej pamięci, w żaden sposób nie umniejsza jego wartości. Mogło ono dostać się tam jako wynik prawdziwej wizji psychicznej, która nie została przeniesiona do świadomości.

Podczas zajmowania się owocami medytacji lub zadumy, musimy sprawdzać fakty, a nie ich pochodzenie, ponieważ wartość uzyskanej w ten sposób nauki nie zależy od jej źródła, ale od jej wewnętrznej natury.

Musimy uciec od dominacji autorytetu, jeśli mamy prowadzić poważne prace badawcze w dziedzinie okultyzmu.

Wartość wiadomości z Wewnętrznych Planów lub Wewnętrznego Ja nie zależy od nazwy, którą podaje komunikująca się istota, ale od natury jej przekazu; „duch” Victora Hugo przypisywał sobie niektóre okropne doggerel, a wiele innych wielkich intelektów wygłaszało banalne platytudy, kiedy zostały wezwane z Niewidzialnego. Ponieważ duch nazywa się Victorem Hugo, nie oznacza to, że nim jest, a nawet jeśli by był, po co go słuchać, jeśli mówi bzdury? A jeśli z naszej własnej podświadomości możemy opracować materiał, który jest wartościowy, czy będziemy mieli duchową snobizm, aby go gardzić z powodu jego skromnego pochodzenia?

Podświadomy umysł, zawierający wszystko, co kiedykolwiek zapomnieliśmy, wszystko, co kiedykolwiek wpłynęło na organ zmysłów, czy świadomość to zauważyła, czy nie, a także, według nauki okultystycznej, doświadczenia ciała astralnego podczas snu i wspomnienia z poprzednich inkarnacji, jest nieskończenie bogatszy niż umysł świadomy.

Jest więc jasne, że jeśli uzyskamy dostęp do naszego podświadomego umysłu, zdobędziemy posiadanie bogatego magazynu pamięci.

Ale skoro, z definicji, podświadomy umysł jest poniżej poziomu świadomości, wynika stąd, że świadomość nie może przeniknąć do poziomu podświadomości, ale musi znaleźć jakieś urządzenie, które spowoduje, że treść podświadoma stanie się świadoma, a to jest osiągane za pomocą skierowanej zadumy okultystycznej medytacji.

To jest ta zaduma medytacji, która powoduje rozwój wielu wiedzy okultystycznej, i bardziej prawdziwie można by to nazwać Salą Nauki, niż ten astralny świątynny wytwór wyobraźni, który zazwyczaj jest tak nazywany. Bardziej prawdopodobne jest, że doktryny okultystyczne zostały opracowane za pomocą tych naturalnych środków, niż przez coś spektakularnego w rodzaju Manus i Mesjaszy materializujących się na płaszczyźnie fizycznej. To, co jest duchowe, działa na Płaszczyźnie Ducha i musi być przenoszone na płaszczyznę mentalną za pomocą środków mentalnych, a na płaszczyznę fizyczną za pomocą środków fizycznych, każda płaszczyzna jest rządzona przez swoje własne Prawa.

Prawda jest taka, że wśród nas są dusze o posturze więcej niż ludzkiej, ale różnica polega na stopniu rozwoju, nie na rodzaju. Wszyscy jesteśmy potencjalnymi adeptami. Niektórzy są adeptami w trakcie tworzenia, a niewielu jest adeptami w rzeczywistości. Natura nie robi skoków.

Nie chcę tymi słowami zdyskredytować idei wielkich Nauczycieli w przeszłości, ani możliwości wielkich Nauczycieli w teraźniejszości czy przyszłości; ale gorąco pragnę zdyskredytować ideę cudu i zastąpić ją prawem, naturalnym i znanym, i takim, które jest jednym z tego, co jest znane i udowodnione o człowieku i wszechświecie.

Jeśli więc pragniemy być prawdziwymi studentami nauk okultystycznych, przywiązujmy mniej wagi do naszych wizji, a więcej do naszych medytacji, dopóki nie dojdziemy do momentu, kiedy ta świadomość, która otwiera się chwilowo w wizji, stanie się częścią naszego normalnego wyposażenia, i będziemy tak przyzwyczajeni do niej, że będziemy w stanie ocenić jej wartość i używać jej wedle woli. Ale, z drugiej strony, nigdy nie zapominajmy, że nie ma czegoś takiego jak objawienie dla świadomości mózgowej. Objawienie zawsze jest dla Wyższego Ja, i musi być potem przekazane do świadomości mózgowej. W tym tłumaczeniu mogą wystąpić rozbieżności, dlatego każde objawienie i inspiracja, nawet najjaśniejsze, wymaga sprawdzenia.

Naszym problemem jest więc opracowanie schematu sprawdzania, który skutecznie przetestuje prawdziwość owoców medytacji lub inspiracji, pozostawiając miejsce dla nowych odkryć w nauce okultystycznej.

Nie akceptujmy ograniczającej pozycji, że nauki okultystyczne zostały raz na zawsze przekazane człowiekowi; na pewno, w miarę jak ewolucja postępuje, musi nadejść czas, kiedy świadomość mózgowa jest w stanie odbierać więcej niż dotychczas, i zatem zostanie dane więcej. Pamiętajmy również, że to, co otrzymuje, będzie tylko rozszerzeniem tego, co już otrzymało, i na pewno będzie się z tym zgadzać, a nie sprzeciwiać; a także, jeżeli doświadczenie niepamiętnej przeszłości jest jakimkolwiek przewodnikiem, nie zostaną wprowadzone żadne nowe czynniki ani nagłe zmiany. Natura nigdy nie jest arbitralna, czy to na widocznych, czy niewidocznych płaszczyznach.

„Jak na górze, tak i na dole”, zawsze było maksymą okultysty. To jest wskazówka, która poprowadzi nas bezpiecznie przez labirynt, i musimy się jej trzymać.

Ponownie, stosując maksymę „Jak na górze, tak i na dole”, odkryjemy, że rzecz, która jest prawdziwa na dowolnym planie kosmosu, jest prawdziwa na całym swoim Systemie korespondencji. Na przykład, te same prawa, które dotyczą systemu słonecznego, dotyczą również atomu; jeśli więc testujemy dowolny element badań jasnowidzenia, zastosujmy jego wyniki do systemu słonecznego i systemu ludzkiego, a jeśli stwierdzimy, że jest prawdziwy dla obu tych systemów, możemy racjonalnie wnioskować, że jest prawdziwy w odniesieniu do rzeczy, do której twierdzi, że się odnosi.

Weźmy na przykład badania zmarłego Dr. Steinera dotyczące Atlantydy i Lemurii. Współczesne eksploracje i pomiary głębokości morskiej potwierdzają istnienie zaginionej kontynentu, a nowa psychologia pokazuje, w swoich opisach poziomów umysłu, stany świadomości, które dokładnie odpowiadają stanom rozwoju intelektualnego, które Dr. Steiner przypisuje różnym rasom korzeniowym, potwierdzając w ten sposób jego twierdzenia, tak jak embriologia potwierdza teorię ewolucji, pokazując w jednostce etapy rozwoju, przez które gatunek miał ewoluować. Możemy więc czuć się na raczej pewnym gruncie, akceptując relację Dr. Steinera na temat ras korzeniowych. A kiedy, oprócz tego geograficznego i psychologicznego potwierdzenia, znajdujemy również substancjalnie podobną doktrynę przedstawioną przez Mme. Blavatsky jako pochodzącą z starożytnej Mądrości Wschodu, za co podaje rozdział i werset ze starożytnych Pism, czujemy, że mamy podwójne potwierdzenie starożytnej esoterycznej Systemu i nowoczesnych badań, i możemy zatem akceptować doktrynę ras korzeniowych jako fakt ustanowiony zgodnie z prawami dowodów, z którymi musimy się zadowolić, zajmując się płaszczyznami subiektywnymi.

Niektóre z okultystycznych teorii, które są obecnie promowane, nie mogą jednak być w ten sposób przetestowane. Nie mają żadnej korespondencji z żadnym systemem okultystycznym; nie pasują nigdzie wśród udowodnionych prawd. Niektórzy z ich zwolenników twierdzą, że ich unikalność dowodzi cudownych zdolności psychicznych ich twórców; ale doświadczony okultysta odpowiada, że to ich unikalność jest ich zgubą, ponieważ dowodzi, że nie są częścią kosmicznego schematu, który zawsze porusza się w cyklach. To, co było, powraca na wyższą spiralę, i nic się nie otwiera w ewolucji, co nie jest implikowane w inwolucji.

Najwyższy czas, abyśmy zwrócili się i poprosili o dowody na poparcie twierdzeń, które są wysuwane w imieniu Niewidzialnego, i odważmy się, w świętej sprawie Prawdy, powiedzieć „nie udowodnione”, gdy te dowody nie są dostarczane. Nie ma religii wyższej niż Prawda, nawet osobista lojalność wobec ukochanego lidera.

Musimy jednak zrozumieć, że w okultyzmie musimy przyznać pewien rodzaj dowodów, które nie zostałyby przyjęte w ortodoksyjnej nauce, co jest jedną z przyczyn jej jałowości. Musimy akceptować zarówno dowody subiektywne, jak i obiektywne, ponieważ wiele pracy okultystycznej leży w sferze subiektywnej; to znaczy w sferze wewnętrznego doświadczenia.

Człowiek może na przykład powiedzieć, że miał pewne wewnętrzne doświadczenie, i ponieważ to doświadczenie jest jedynie dla niego, nie można przysunąć niezależnego świadka na poparcie jego twierdzeń. Jego słowo jest jedynym dowodem, a więc mówi nam się, że powinniśmy albo przyjąć, albo odrzucić jego słowo. Świat ortodoksyjnej nauki mówi: „Odrzuć niezweryfikowane twierdzenie, niepowtarzalny eksperyment”. Świat nauki okultystycznej ma tendencję do mówienia: „Akceptuj twierdzenie, nie próbując go zweryfikować, ponieważ na takich twierdzeniach budujemy naszą strukturę myślenia, a jeśli zburzysz jedno, cały gmach naszej wiary runie”.

Co możemy odpowiedzieć na to? Czy nie ma żadnej drogi środkowej?

Sugeruję, że mamy dwa zupełnie konkretne i niezależne kryteria krytyki: po pierwsze, w starożytnych systemach okultystycznych, które są strzeżone przez szkoły inicjacji; a po drugie, w psychologii – oczywiście nie w psychologii, jak jest powszechnie rozumiana, ale w głębszym zastosowaniu, które jest rozwijane wzdłuż linii ezoterycznych.

Starożytne systemy okultystyczne zawsze mają panteon bogów i bogiń, którzy są ze sobą ściśle powiązani. Rodzice i dzieci, bracia i siostry, są tam, w wielkich rozgałęzionych rodzinach. Opowiada się wspaniałe historie o ich przygodach, historie dzikie jak bajki, które rozbawiły naszą młodość. Po wysłuchaniu wszystkich tych groteskowych i czasami obscenicznych absurdów, które są nam opowiadane, „jak na górze, tak i na dole”, odkrywamy, jeśli śledzimy symbolikę, że mamy nitkę Ariadne, która poprowadzi nas przez labirynt, nie tylko wszechświata, ale także naszej własnej natury. Zobaczymy także, że te różne starożytne panteony bardzo do siebie przypominają, a także, że kosmologie, które można z nich wywnioskować, są praktycznie identyczne, i możemy bezpiecznie przypuszczać, że tam, gdzie potwierdzają się na całym świecie, są zasadniczo poprawne.

Wobec tego starożytnego, określonego schematu rzeczy, porównajmy odkrycia naszych nowoczesnych psychicznych, i jeśli stwierdzimy, że pasują i są potwierdzone, wtedy możemy z rozsądku wierzyć, że otrzymaliśmy prawdziwy wkład do naszej wiedzy okultystycznej; ale jeśli musimy stosować przemoc wobec starożytnych systemów, jeśli musimy je pociągać i popychać, aby pasowały, byłoby mądrze, gdybyśmy szukali niezgodności w odkryciach nowoczesnego psychicznego, a nie w niepamiętnych wierzeniach starożytnych.

Tymi testami możemy skontrolować wszystkie wkłady do ezoterycznej kosmologii. Muszą one pasować do starożytnych systemów i współczesnej demonstracyjnej nauki. Ale z drugiej strony, nie możemy wymagać od psychizmu dowodów, których ze swojej natury nie jest w stanie dostarczyć. Musimy pamiętać o fakcie, który współczesna myśl ma tendencję zapominać, że są dwa rodzaje logiki, dedukcyjna i indukcyjna.

Współczesna indukcyjna nauka jest reakcją na metody dedukcyjne starożytnych, ale metoda indukcyjna od samego początku, nowoczesne kształcenie z chemii łączy teorię z praktyką, i tak samo powinno być z okultyzmem.

Czy oznacza to jednak, że okultyzm sam w sobie jest złudzeniem? Myślę, że mamy wystarczająco dużo dowodów, że tak nie jest. Z powodzi naiwności i zmarnowanego wysiłku wyróżniają się pewne górskie szczyty. Jest więcej w niebie i na ziemi niż śniło się ortodoksyjnym filozofiom. To właśnie okultyzm bierze za swoje pole badań, a fakt, że jego najstarsze nauki otrzymały potwierdzenie od współczesnych badań naukowych pokazuje, że jego praca nie była całkowicie bezowocna.

Jednak kiedy słucham rozmów niektórych osób zainteresowanych okultyzmem, mam wrażenie, jakbym wrócił do Ciemnych Wieków, tak wiele w tym jest czystej naiwności i przesądu – takie romantyczne poprzednie inkarnacje, tak wspaniałe aury, takie autorytatywne nauki otrzymane od mistrzów; wszystko akceptowane bez żadnego sprawdzania czy próby weryfikacji.

Nie zaprzeczam, że takie rzeczy są możliwe. Właściwie mogę powiedzieć z własnego doświadczenia, że jestem przekonany, iż istnieje wystarczające dowody na poparcie wszystkich tych rzeczy, i mogę je akceptować jako część mojej osobistej wiary; ale nie mogę przestać mówić, że wiele z opowiadań, które są opowiadane, robi na mnie wrażenie bardzo naciąganych.

Kiedyś zwyczajem było zaprzeczać wszystkiemu, co nie było tak namacalne jak stek; dzisiaj, wydaje się być modą akceptowanie wszystkiego, co jest tajemnicze. Ludzie cytują oświadczenia psychicznych na temat swoich poprzednich inkarnacji czy stanu ich aur jako dowód niepodważalny. Gdyby nie to, że w kręgach okultystycznych jest tak silne poczucie humanitaryzmu, nie mam wątpliwości, że znaleźlibyśmy ludzi grzebiących w wnętrzach ptaków w poszukiwaniu omenów. W kręgach okultystycznych krążą oświadczenia dotyczące tajemniczych kolegiów okultystycznych i ich cudownych muzeów i bibliotek, oraz Mistrzów i ich ziemskich siedzib, które ze względu na ich szerokie przyjęcie i brak namacalnych dowodów mają silne podobieństwo do plotek o przejściu rosyjskich wojsk przez Anglię, które krążyły w początkach wojny. Każdy o nich słyszał, i prawie każdy w nie wierzył, bo w przeciwnym razie byłby oskarżony o prouską postawę; i chociaż bez wątpienia służyły one jakiemuś użytecznemu celowi w podtrzymaniu naszych serc w ciemne dni odwrotu, to ciekawy jest rozdział psychologii tłumu, że człowiek, który wolał opierać swoją patriotyczność na faktach, a nie na fantazji, spotkał się z prześladowaniami i został nazwany wrogiem. Nerwowy tłum jest niebezpieczny, i odważny jest człowiek, który odważy się naruszyć popularne idole, które uspokajają jego lęki; ale dopiero gdy uwolnimy się od autorytetu w okultyzmie, czy ten autorytet będzie roszczony dla Widzialnego czy Niewidzialnego, będziemy w stanie zrobić jakiekolwiek poważniejsze prace w tej dziedzinie myśli niż Scholastycy Ciemnych Wieków zrobili w nauce przyrodniczej.

Potrzeba pewności jest bardzo silna w naturze ludzkiej. Tylko wysoko wykształcony umysł jest w stanie zawiesić sąd na niewystarczających dowodach. Ale lepiej jest znosić tortury niepewności niż wierzyć w kłamstwo, i jestem przekonany, że gdyby popularny okultyzm zgodził się zrobić to, co zrobiło ostatnio wielkie przedsiębiorstwo przemysłowe – obciąć swoje kapitały na pół – odkryłby, że jest w stanie płacić dywidendy z pozostałej części i znów stać się solventnym koncernem.

Wielka jest prawda, i zatriumfuje, i nikt, kto jest szczery, nie musi się jej obawiać.

źródło: MEDITATION AND OCCULT RESEARCH By Dion Fortune, The Occult Review, London november 1926