Arkan Czwarty Daleth  ד‬

Arkan Czwarty Daleth  ד

W alfabecie naszym znakiem Ago arkanu litera ד  (Daleth) w liczbowem znaczeniu 4. Hieroglif arkanu – Pierś, skąd rychło powstają idee karmienia, wy karmienia a w końcu, idea autorytetu jako rezultat tego karmienia, uzdalniając istotę karmienia do działania w odpowiadającem jemu środowisku. 

Obraz sam arkanu wyobraża mężczyznę, uwieńczonego potrójną Tyarą (po pierwsze) zasada autorytetu rozprzestrzenia się na wszystkie 3 plany; po drugie, ten, kto chce być autorytetem w znanej dziedzinie, musi wnikać we wszystkie 3 plany tej dziedziny). W prawej ręce mężczyzna trzyma berło, zakończone albo znakiem Wenery () lub znakiem (). Pierwsze objaśnia się jako konieczność rodzenia skończonych z indywidualizowanych kompleksów istot; drugie – prosto wskazuje na astrologiczny odpowiednik arkanu – planetę Jowisza i związaną z nim nazwą w mitologicznem wyobrażeniu. Pożądany taki układ rąk i plecy figury, który by przypominał wschodzący trójkąt (warunek ten w wielu tarach nie zachowany). Prawa noga figury założona za lewą tak, ażeby otrzymać podobieństwo prostokątnego krzyża.

Figura opiera się tylną częścią o kamień kubicznej formy. Na tymże kamieniu mieści się wyobrażenie orła, mającego na szyi wisiorek w formie tak zw. „Krzyża Wielkiego Hierofanta” (rys8).

Zajmiemy się tłumaczeniem tych symbolów. Kubiczny gładki kamień jest symbolem wszystkiego skończonego, ubranego w gotową formę – autorytet pojawia się zawczasu w wypracowanych formach. Każda z krawędzi kamienia przedstawia się w formie kwadratu; oto dlaczego kwadrat jest jednym z geometrycznych symbolów tego arkanu. Orzeł znajdujący się na kamieniu, wskazuje na konieczność wysokiego wzlotu myśli; dla tego, kto chce nadawać rzeczom skończoną formę, powinien być można rzec. inżynierem, a nie technikiem swej pracy.

Myśl ta potęguje się obecnością krzyża Hierofanta. Wertykalny słup krzyża symbolizuje kanał, którym do dolnego końca jego wylewa się wpływ trzech planów Wszechświata, uzmysłowionych horyzontalnemi bokami krzyża. Ażeby spełnić formę, ażeby odszlifować kamień, należy nie tylko wysoko uchwycić ideę przedmiotu, ale i przeprowadzić ją przez fazy mentalności, astralności i fizycznego jej przeznaczeni 8. Pozostał jeszcze do wytłumaczenia prostokątny krzyż, figurowany przez nogi mężczyzny. Ten równokątny krzyż będzie drugim geometrycznym symbolem arkanu nazwanego (według pierwszego symbolu) Petra Cubica (kubiczny kamień). W wulgarnym języku nazwa arkanu – L’ Empereur (Berło i Korona). Tytułami arkanu w dziedzinie teozoficznego ternera będą:

  • Forma (w planie Archetypu).
  • Auctoritas (,, ,, Człowieka).
  • Adaptatio (,, ,, Przyrody).

Zajmiemy się wyłożeniem kwater ner a, wyobrażonego  czteryma stronami krzyża. Kwaterner ten przede wszystkiem wytłumaczymy, jako ogólny wzór wszelkiego formalnie zakończonego dynamicznego procesu we Wszechświecie. Procesy te charakteryzują się gnostycznie następującym sposobem: Aktywny (męski, ekspansywny) początek ( י‬ Jod) zapładnia (ożywia) pasywny żeński, atrakcyjny) początek (ה He); z tego związku rodzi się neutralny (androginiczny, zapożyczający z góry i przekazujący w dół) początek ( ו Vau). Skoro ten wzór wypełniony, pojawia się wyobrażenia o rodzinie, to jest o zakończonym cyklu przejawów.

Kiedy stwierdzimy obecność skończonego cyklu יהו stawiamy po trzech literach czwartą literę ה (He), uznając cykl za spełniony, rodzinę za stworzoną, stąd oznaczenie jego pasywną literą h (He) (jego zrobili, on powstał) w tej formie kwaterner elementarnego cyklu będzie się symbolizował jako Trzecie Wielkie Imię Boże יהוה.

Imieniowi temu Kabbała przypisuje cudowną siłę pod warunkiem prawidłowego jego wzywania. – (siła urzeczywistnienia). Prawdopodobnie wymawiał go Pierwszy Kapłan podczas niezwykłych wspaniałych wypadków trzykroć. Pierwszy raz czytał je podług liter – Jod, He, Yau, He; drugi raz – dzieląc  na dwie części i czytając pierwszą nazwanian litery Jod (męski początek), a drugą etymologicznie – Heva (żeński początek); powstało Jodheya lub Jodhaya. Trzeci raz całe słowo czytał etymologicznie J Prawdopodobnie wygłaszanie jego było Jeve czyli Jave, ale w żadnym wypadku zaś nie Jehovah, jak myśleli niektórzy autorowie XVIII. wieku, opierając się na warunkowej punktacji hebrejskiego tekstu.

W ten sposób Pierwszy Kapłan z początku wskazywał na pełny wzór elementarnego cyklu, potem na androginat Człowieczeństwa a wkońcu, na jego jedność i wogółe na Unitarne Prawo. Ażeby profanowie nie mogli usłyszeć Świętego Imienia, słowa Pierwszego Kapłana zagłuszali dźwiękiem jakich bądź instrumentów muzykalnych (bębny).

Cykl יהוה dzieli się na krzyżu kwaternera zgodnie z rysunkiem 9, dając jedno i to samo słowo w prostym i odwrotnym kierunku kołowego ruchu (prosty kierunek oznaczony strzałkami). Odwrotne czytanie trzeciego imienia יהיהChavaioth ) przyjmuje się za symbol anarchji (królestwo djabła) i odpowiada prostemu czyli odwrotnemu kołowemu ruchowi wokoło krzyża Kwaternera, jeśli początek tego ruchu odniesiono do jednego z końców horyzontalnych boków krzyża zamiast górnego Końca wertykalnego boku. Przedstawimy sobie teraz, że nasza składowa jednostka, nasza rodzina, figurowana drugim ה Świętego Imienia, aktywnie podziała na jaki bądź element zewnętrznego świata t.j. po prostu, źe nasz elementarny cykl własnem urzeczywistnieniem warunkuje początek nowego cyklu. Wtedy symbol ה już nie odpowiada czwartemu elementowi; to ה wskutek tajemnego, ale prawnego procesu przechodzi w następnego cyklu. Nasz krzyż jakby wraca się na 90°; powstaje tak zw. obrócenie Kwaternera w hermetycznem kole. Tutaj nie miejsce na opisanie istnienia tego procesu. Ograniczymy się stwierdzeniem faktu przejścia drugiego – ה ,    w nowy י (Jod).

Ten nowy י wyszukuje sobie (formuje) odpowiednie ה, zapładnia go; rodzi się ו (Vau); konstatuje się fakt istnienia drugiego cyklu, nakreślonego albo symbolem ה, jeśli ten drugi cykl zamknięty, albo znakiem i, jeśli on przechodzi do aktywności; itd. do nieskończoności.

Przykłady takich szeregów: pierwszy element – ojciec,  drugi – matka, trzeci – dziecko, czwarty – wpływ całej rodziny chociażby na drugą wybraną rodzinę, która będzie piątym elementem; wpływ ten rodzi ogólne interesy dwóch rodzin (6-ty element); złączona tymi interesami grupa dwóch rodzin (7-my element) oddziaływa na chociażby drag% grupę rodzin (8-my element), tworzenie solidarność między obu grupami (9 ty element).Otrzymamy wzór tworzenia się grup wogóle i państw w szczególe.

Drugi przykład: geniusz (1) ( י) zapładnia profesora (2) (ה);  ostatni nosi płód geniusza i daje możność stworzenia androginicznego praktycznego czynnika (3), który, z jednej strony, pasywnie przyjmuje pokarm, dawany mu przez profesora, z drugiej działa aktywnie w zewnętrznym świecie, i charakteryzuje czynność całego cyklu (4) którego nazwa będzie albo – pasywna inteligencja (ה) (jeśli ona ח), albo aktywna inteligencja i jeśli ona jest następnego cyklu i zapładnia zdolna do kultury środowisko (5).

Trzeci przykład:  ranek (1) przygotowuje, planuje troski dnia (2), płody dziennej czynności obnażają się wieczorem (3), który wskutek tajemnego przejścia przez noc służy jako punkt zaczepny planów i przygotowań następnego dnia(4).

Czwarty przykład:  wiosenny posiew (1) przeobraża się latowemi warunkami (2), rodzi w jesieni żniwo (3), za pośrednictwem zimowego perjodu, określającego zapas aktywności (4), przechodzi do następnej wiosny.

Wszelki cykl Poświęcenia dzieli się na 3 etapy według ćwiartek hermetycznego obwodu koła. W trzech symbolicznych stopniach prawowiernego etycznego masoństwa Ashmol’a i Fludd’a element Jod jest przedstawiony stopniem ucznia.

Na tym stopniu mason dokłada wszystkich sił do pełnego samopoznania, do poznania ciemności i etycznego nieuctwa, cechujących profana, i do samodoskonałości. Ten aktywny stopień wymaga konieczności ciężkiej i męczącej pracy. Sam rytuał poświęcenia ucznia obfituje w symboliczne wskazówki na błądzenie, omyłki i smutne, ciężkie doświadczenia. Elementem ה (He) w tern poświęceniu zjawia się stopień towarzysza, nakreślający sferę doświadczeń, dostępnych dla masona, który przebył pomyślnie pierwszy stopień. Towarzysza zaznajamiają z sferą przyjacielskiego, braterskiego obcowania z już przeszedszymi mozolne stadjum uczniowstwa, współwojownikami i ze wszystkiemi przyjemnościami takiego obcowania. Tutaj rytuał symbolizuje przyjemność poznania wogóle a, w szczególe, wszystkie rozkosze przyjaźni, wzajemnej pomocy i opieki doświadczonych nauczycieli.  Elementem ו (Van) zjawia się stopień Mistrza który po znał już charakter życia (czyn) w środowisku masoństwa i teraz powinien oswoić się z ideą Śmierci. Mistrzowska Loża jest syntentycznym przedstawicielem całej masońskiej rodziny (drugie ה, jeśli rozpatrujemy ją z punktu widzenia jej formacji, – lub nowe י Jod, jeśli rozumiemy jej wpływ na społeczeństwo).   

Celem obznajomienia się z etyologją masoństwa odsyłam słuchaczy do artykułu B. M. Prjamina Morozowa (Izyda 1910) ,,Zarys etyologji i ogólnej historji masoństwa, krótko opisujący dogmat i rytualny symbolizm stopni Ucznia, Towarzysza i Mistrza i do szczegółowego dzieła Papusa: „Geneza i  rozwój masońskich symbolów, zawierającego oprócz analizy Legendy Chirama jeszcze krótką historję ważniejszych masońskich prądów w związku z pochodzeniem 33 stopni Szkockiego Systemu. Wracając do numeracji elementów dynamicznego cyklu, zwrócimy uwagę słuchaczy na możność rozpatrzenia dziewięciorakich cyklów zamiast potrójnych, dotychczas  rozważonych. Miejsce elementów w dziewięciorakim cyklu określa się zupełnem wyliczeniem według modły 9. Tak – 58 my element szeregu będzie czwartym w swoim dziewięciokrotnym cyklu, t. j. Jodem drugiej rodziny tego cyklu; 78-y element będzie szóstym w swoim dziewięciokrotnym cyklu lub ו Vau drugiej rodziny tego cyklu. Nie należy zapominać, że wyniki te otrzymuje się szybciej, według znanego arytmetycznego systemu, przez sumowanie cyfr numerów elementów:

5 + 8 – 13; 1 + 3 = 4
7 + 8 = 15 ; 1 + 5 = 6

Takie liczenie, nazwane odciąganiem teozoficznego korzenia z liczby, często przyda nam się później. Dla dokładności dodamy, wracając do zliczenia potrójnych cyklów, że jeśli przeprowadzimy dla jakiegobądź numeru teozofiozne dodawanie, t. j. sumowanie wszystkich naturalnych liczb do tego numeru włącznie, to otrzymamy następujące wyniki:

I. jeśli numer był zrównany z 0 (zerem) (lub, co także z 3), według modły 3, to teozoficzna suma także zrównana z 0 (zerem) według modły 3 Terner zostaje ternerem.

II. Jeśli numer był zrównany z jednostką według modły 3, to teozoficzna suma także porównana z jednostką według modły 3., Unitarność zostaje Unitarnośoią.

III. Jeśli numer był porównany z dwoma według modły 3, to jego teozoficzna suma porównana z trzema (czyli, co także – 0) według modły 3. Biner po syntezie nie pozostaje takowym, lecz neutralizuje się w temer. To teormy nie trudno udowodnić w ogólnym zarysie, ale ograniczymy się do przytoczenia trzech osobnych przykładów.

6 było Terner; 16 – Monada, a 20 — Biner.

Wyjaśniwszy kwaterner, jako ogólny wzór elementarnych dynamicznych procesów przejdziemy do wyjaśnienia symbolu prostokątnego krzyża, jako przykładu aktywnych i pasywnych przejawów Człowieka w astralnym kraju.

Wertykalna strona krzyża, jednocząca litery י‬ i ו, rozdzielona średnim punktem na dwie dziedziny (części), z których górnej oddamy pierwszeństwa ( י‬ aktywniejsze niż ו ). Górna część będzie krainą dodatnich postępków ludzkiej istoty — sfera dobra; dolna część – sfera ujemnych postępków – kraina zła. Poświęcony Człowiek dla każdego momentu życia powinien rozróżniać te sfery, t. j. jakby trzymać się w środku, w neutralnym punkcie. Będzie to poznanie dobra i zła w postępkach. Przechodząc do horyzontalnej części krzyża, podzielimy ją także na dwie części, odnosząc je obie do sfery pasywnych wchłaniań człowieka. Prawą część, należącą do drugiego ה mogącego przeobrazić się w 11 i dlatego bardziej aktywnego, uzyska pierwszeństwo przed lewą, będzie uważać się za sferę pomyślnych wchłaniań, Lewa sfera przypadnie na los niepomyślnych wchłaniań. Poświęcony powinien w każdym momencie życia silno rozróżniać te dwie strony, t. j. poznać neutralny punkt. Reasumując wypowiedziane, możemy nowe tłumaczenie krzyża formułować w następujący sposób: Człowiek, władający arkanem autorytetu, powinien nie tylko oceniać dobro i zło w swych postępkach, ale i umieć wykorzystać tak dobre, jak i złe zewnętrzne wpływy. W równej mierze wyzyskuje gniew i uczucie wdzięczności, jako bodźce aktywności, umilenie i roczarowanie, jako uspokajające środki, itp. Autorytet Człowieka oparty na tem, że ostatni stoi jakby w centrum hermetycznego krzyża, będący oświeconym we wszystkich jego elementach, stając się panem ich sfer. Od tej analizy nie trudno przejść do tradycjonalnych analogi j elementów kwaterner a Element י‬ związany z tern, oo tradycja nazywa Powietrzem pierwsze ה z Ziemią; ו – Wodą; drugie ה z Ogniem. Cztery te terminy u starożytnych nosiły nazwę ,,Elementów Kwaternerau. Pokażemy przeróżne ich tłumaczenia w różnych planach.

W metafizycznym planie powietrze oznacza czas, woda – przestrzeń, ziemia – zasadę inertności materji, ogień – kinematyczny stan materji.

Jesteśmy tutaj w dziedzinie teoretycznej mechaniki. W moralnym planie powietrze wskazuje na konieczność śmieć (oser) dla każdego poświęconego; woda – na konieczność znać (savoir); ziemia na obowiązek milczeć (se taire); ogień – na umienie chcieć (vouioir)). Z temi znaczeniami związane wyobrażenie o symbolicznych zwierzętach w kwaternerze: Orzeł śmiał; Człowiek znający; Byk milczący: Lew ognisty (namiętny) w swych pragnieniach. Współcześni hermetyści symbolizują rozumnie te cztery przejawy znakami Oser, Savoir, Se iaire, Vouioir,

w których poziome słupki odpowiadają wchłanianiu w danym momencie, pionowe pragnieniu (żądzy) aktywności. Kto śmie, ten zagłusza w sobie świadomość niebezpieczeństwa (ciemny horyzontalny słup) i budzi aktywność (światły wertykalny słup). Kto zadowolony ze swej wiedzy, ten nie uczy się i nie przejawia aktywności (dwa słupy). Kto milczy, ten nie przejawia siebie (ciemny wertykalny słup), ale przyjmuje wszystko do wiadomości (światły horyzontalny). Kto chce, ten i aktywny i wrażliwy (do przyjęcia) – trzeba wiedzieć, czego chcesz (oba słupy światłe). Zniżając się w fizyczny plan, tłumaczymy elementy, jako cztery stany istoty: ziemia – twardy; woda – płynny; powietrze – gazowy; ogień – promienisty (radjalny); zbliżając to objaśnienie do analizy kwaternera postępków i wrażliwości człowieka, pojmiemy jasno następującą formułę klasyków okultyzmu o t. nazw. elementalach: Człowiek ma ciało, złożone z wszystkich  czterech elementów; on syntetyczny; on poznaje 4 strony krzyża. Elementale podporządkowane autoretytowi zrównoważonego człowieka; one nie znają dobra i zła; one nie stoją w centrum krzyża, a tylko żyją na jego bokach; sylfy w powietrzu, undiny – w wodzie, gnomy — w ziemi, salamandry — w ogniu.

Ciała ich składają się u każdego z materjałów tego żywiołu, w którym mieszkają; zlewają się z samymi żywiołami; dlatego i oh nie widzimy fizycznem okiem, nie słyszymy fizycznem uchem  it. d,, dopóki nie przejawią, się drogą, medjumiczną; wtenczas  można z nimi obcować (porozumiewać się) ze pośrednictwem fizycznych organów.

Elementale te kierują fizycznemi i chemiczne mi zjawiskami. Nie bez korzyści będzie podać krótkie wskazówki o podziale t. zw. alchemicznych elementów według terminów Kwaternera  יהוה Terminowi Powietrze odpowiada w alchemji uniwersalny rozczynnik Azoth, znakiem którego jest potrójny Kaduceusz, uwieńczony skrzydłami orła. Terminowi Woda odpowiada Merkury, mogą,cy być uzyskany z rtęci. Znak jego Azoth często nazywają, Merkurjuszem mędrców, lub Merkurem filozofów, ale należy dobrze pamiętać, że  wydobyć go z metalicznego Merkurego nie można. Terminowi Ziemia odpowiada element Soli. Znak jego Θ. Terminowi Ziemia odpowiada element Siarki ze znakiem ↑ W normalnym hermetyzmie, tworzącym astralną analogję Alchemji fizycznego planu, elementowi Sól odpowiada twardość (upór) w dążeniu do urzeczywistnienia; elementowi Siarka – głębokość modlitwy lub innego skupienia; elementowi Azoth (powietrze) – okultystyczny początek subtelnego uczucia i naturalnego pojmowania warunków pracy.

Moralny hermetyzm i fizyczna alchemja to pojedyńcze zarysy ogólnego zadania, znanego pod nazwą Wielkiego Działania, symbolizowanego przez dziewiętnasty wielki arkan.

Zadanie to może być formułowane, jako proces transmutacji (przemiany) grubszego stanu określonego środowiska w najsubtelniejszy jego stan bez wyjścia z ram środowiska, t.j. bez zmiany ogólnej kwalifikacji przedmiotu transmutacji w planie, do którego należy. Tak – w alchemji zajmuje się Wielkie Działanie przemianą nieszlachetnych metali lub nawet, jeśli chcecie, jakiem bądź materjalnych odpadków, w najszlachetniejszy metal – złoto. W moralnym hermetyzmie mają cel przerobić brudnego, niedoskonałego w etycznem znaczeniu człowieka, w inną istotę, nie tracącą kwalifikacji wcielonej człowieczej istoty, ale rozporządzającą syntezą ewolucyjnych cech ludzkiej duszy. Oczywiście wszelka przemiana tego typu oparta na zasadzie unitarnych teoryj w stosunku do środowiska, służącego za przedmiot przemiany. Jeśli błoto można przerobić w złoto, to dlatego, że wszystkie ciała materjalnej przyrody przedstawiają sobą różnego typu twory jedynej, jedno składowej materji. Jeśli głupiego człowieka można przerobić w doskonałego, to dlatego, że elementarny skład ich jednakowy, ale porządek grupowania się ich astralnych elementów ulega zmianom do nieskończoności. W doskonałym człowieku w porządku to, co zagmatwane w niedoskonałym.

Pozostaje – zająć się nie mało ważnym pytaniem o rozdzieleniu stron horyzontu według elementów יהוה Wschód odnosimy do Jodu; Południe – do drugiego ה; Zachód — do elementu ו Vau a Północ – do pierwszego ה Taki wzór oparty na charakterze dziennego ruchu słońca, dokonywującego się w kierunku, nazwanym przez nas odwrotnym. Jeżeli Święte Zwierzęta podzielimy tak, jak dotychczas robiliśmy: Orzeł -Wschód — Powietrze; Byk – Północ – ZiemiaCzłowiek – Zachód — Woda. Lew – Ogień – Południe to otrzymamy zwierciadłowe odbicie wzoru danego w pierwszym i dziesiątym rozdziale Księgi proroka Ezechiela. Ten, t. zw. Kwaterner Ezechiela bardzo ważny wskutek swoich stosowań w operacjach przyzywania (prosty ruch w kole) i zaklinania (zwrotny ruch w kole). Drugi wzór dany przez Apostoła Jana w czwartym rozdzielę Apokalipsy, daje inne odbicie, różniące się od pierwszego przełożeniem dwóch elementów. W nim Byk – Ziemia odnoszą się do Zachodu, a Człowiek – Woda – do Północy. Ten drugi wzór daje możność ustanowić osobne tajemne terminy atrybucjnych kwalifikacyj wilgotny – suchy; ciepły – zimny, przyczem Powietrze okazuje się jako wilgotne i ciepłe, woda – wilgotna i zimna, Ziemia – zimna i sucha, a Ogień – suchy i ciepły.  Kwalifikacje te znajdują zastosowanie w astrologji i alchemji. Arkan IV. naucza o jedynej przeświadczonej o sobie sile, istniejącej w człowieku i przyrodzie, zdolnej urzeczywistniać się zewnętrznie, t. j. formować się.

 

 

 

Przeczytaj koniecznie w ramach uzupełnienia, klikając w link:

O Wielkim Arkanie Magji

powrót  ⇐

źródło: 

Tytuł: Tajemna wiedza duchowa cz 1
Wariant tytułu: Tajemna wiedza duchowa : encyklopedyczny wykład nauk tajemnej wiedzy duchowej opracowany na podstawie egipskiej symbolistyki
Autor: Gomulicki, Marian
Książnica Cieszyńska