Wstęp.

Następująca wiadomość została otrzymana za pomocą automatycznego pisma i jest podobna do tej, którą przekazał ten sam natchniony, w bardziej prymitywny sposób, i opublikowano w „Kazaniu z czerwca 1903 roku”.

Automatyczne pisanie ma swoich obrońców, ale są wśród nich tacy, którzy nie wierzą, że pisarz jest całkowicie wolny od jakiegokolwiek wpływu podczas pracy. Dlatego pisarz poprosił natchnionego, aby wyjaśnił metodę, a czytelnicy mogą sami ocenić, czy praca jest automatyczna, czy jest to praca natchnienia przez telepatię.

Oto wyjaśnienie udzielone na prośbę, aby Robert G. Ingersoll wyjaśnił jak najprościej, jak dokonał swojej pracy:

„Dam ci to, czego chcesz. Kiedy wysyłasz swoją moc magnetyczną do umysłów duchowych, odczuwamy sensację, która jest jak wezwanie do umysłu śmiertelnika i chętnie odpowiadamy, czując, że jesteśmy potrzebni w atmosferze poszukującej światła. Gdy wchodzę w twoją obecność, rzadko zdarza mi się nie znaleźć warunków, które są absolutnie niezbędne do mojej pracy; jest to spokojny, pogodny umysł, gotowy przyjąć wszystko, co zdecyduję się wpoić biernemu mózgowi. W jakiejkolwiek formie zechcesz pracować, muszę zaakceptować sposób.”

„Ołówek, który teraz trzymasz, jest kierowany przez moje myśli, ale to twoja fizyczna siła, której używam, aby nim poruszać. Pismo jest inspirowane przeze mnie i wiem, że praca jest tak bliska automatyczności, jak wiele wynalazków obsługiwanych przez śmiertelników.”

„Trzymasz ołówek i wzywasz przewodnika; przewodnik po prostu kładzie swoją rękę na twojej, aby rozpocząć ruch sił, które posiadasz. Siła myśli, którą my posiadamy, utrzymuje ruch ołówka, aż skończymy pracę lub twój własny umysł stanie się aktywny; wtedy twoje myśli odpychają nasze lub tak zaciemniają cząsteczki twojego mózgu, że dalsza praca jest niemożliwa lub tak dysharmonijna, że wibracje sprawiłyby, że wykonana praca wyglądałaby jak zamazany kawałek papieru.”

„Dwa umysły, duchowy i śmiertelny, mogą dobrze pracować tylko wtedy, gdy działają w pełnej harmonii; to znaczy, że umysł śmiertelnika poddawany jest duchowemu światłu, które utrzymuje go w spokoju i ciszy, podczas gdy prawdziwy duchowy umysł operuje mediumistycznymi siłami.”

„Co masz na myśli mówiąc 'poddawany duchowemu światłu’?”

„Dokładnie to, co mówię. Kiedy wzywasz ducha, pragniesz duchowego światła i w tym pragnieniu odziewasz swój umysł w niebiańską moc lub siłę.”

„Uważam, że to wyjaśnienie okaże się poprawne. My nie dotykamy twojej ręki, ale kładziemy naszą rękę nad twoją, ponieważ to przyciąga dwa elementy, które posiadasz, do działania w fizycznej formie.”

„Poprzednia wiadomość, chociaż zawierała te same fakty, została podana w sposób, który często sprawiał, że czułem, iż to ty jesteś większą mocą, a ja mniejszym światłem. Sposób, w jaki została przyjęta, powodował tak wiele przerw i zrywów w zdaniach, że często byłem zmuszony wracać do pracy, którą wykonałeś, aby złapać wątek mojej własnej pracy; ale ołówek w twojej ręce pomaga utrzymać siłę myśli w bardziej płynnym kanale i wierzę, że obaj jesteśmy bardziej zadowoleni z obecnej wiadomości.”

M. E. M.

zrodło: The Message FROM Robert G. Ingersol, Transmitted BY Automatic Writing
THROUGH A Philadelphia Psychic 1904

 

---

Doświadczenie Po Odsłonięciu Zasłony.

Do Moich Przyjaciół z Ziemi:

Śmierć podnosi zasłonę i rozdziela ponure cienie otaczające śmiertelny umysł. Jasniejsze i lepsze życie wchodzi, gdy tak zwana śmierć zabiera przyćmione i umierające światło, które było dostarczane, aby oświetlić śmiertelny umysł, dopóki nie dostarczyło wewnętrznego światła inteligencji siły, by wznieść się do błogich pól dojrzewającego zboża. Lecz moje otrząśnięcie się z zewnętrznej powłoki mojego prawdziwego ja było nagłe i nieoczekiwane, nie myślałem o tej tak zwanej śmierci, która postawiła mnie w kontakcie z tym, co tylko Bóg wiedział i sprawił, że doświadczyłem z miłością, a nie złośliwością. Cieszę się, że mogę powiedzieć, że wielu moich ortodoksyjnych przyjaciół głęboko wierzyło, że wezwanie, które obudziło moją lepszą naturę do jej prawdziwej pracy, zostało dane przez sprawiedliwego i mściwego Boga, który w ten sposób ukarał kogoś, kto nie wierzył tak, jak oni.

Lecz gdyby wszyscy śmiertelnicy mogli zostać uwolnieni od ciężaru ciała, tak jak Robert G. Ingersoll, wiedzieliby, jak ja, że to nie złośliwość, ale wieczna miłość powitała ducha do jego prawdziwej pracy, żałując za błędy w osądzie, myśli i słowa odnośnie do jedynego prawdziwego Boga, Boga tak potężnego, świętego, czystego i dobrego, że żaden śmiertelny umysł nigdy nie będzie w stanie pojąć mocy, która łączy śmiertelnego z nieśmiertelnym i zanurza pod fale wiecznej miłości wszelkie zło, wszystkie błędy, wszystkie krzywdy i wszystkie smutki, a podnosi do niebiańskich domów nawet niewierzącego, którego niewiedza może nie być tak daleka od prawdy, jak wierzący, którego znajomość niebiańskiej miłości mogła być zaszczepiona na drzewie niewiedzy, które mogło dostarczyć tak mało pożywienia dla prawdziwej wiedzy, że owoc nigdy nie dojrzewa, i jest zatem niezdolny do karmienia światła mądrości, które powinno prowadzić wszystkich do otwartych drzwi Nieba, w pełni przyodzianych w szaty prawdy.

Pierwsze odczucie, jakie zazwyczaj doświadczają duchy po pozbyciu się zewnętrznej powłoki, to niewyobrażalne uczucie wolności. Nadzieja budzi się tak jasno i pięknie, że wielu powiedziało mi, że mieli ochotę krzyczeć z radości, nawet świadomi smutku, który ich przyjaciele odczuwali z powodu tego, co uważali za ich wieczny sen. Ale moje pierwsze odczucie było zaskoczeniem i stałem przy moich znoszonych łachmanach jak ktoś oszołomiony uderzeniem, aż zostałem rozbudzony przez głos tak słodki, że obudził
błogie uczucie w moim sercu i poczułem, że anioł wzywa mnie do nieba.

Wtedy podniosłem wzrok, a wizja, którą ujrzałem, przekonała mnie, że anioł wzywa mnie, abym poszedł za nią, ponieważ muzyczne dźwięki wydobywające się z otaczającego ją światła nie były śmiertelnym tonem ani słowami. Wtedy powiedziałem: „Przyjdę z tobą, ale muszę być odpowiednio ubrany”, i schyliłem się, by podnieść to, co uważałem za swoje ciało, kiedy uczucie odrazy ogarnęło moje całe istnienie i pospiesznie oddaliłem się od brudu, którego moja duchowa forma nie mogła dotknąć.

Następnie mój anioł-przewodnik poprowadził mnie do światła nad moim ziemskim domem i wkrótce zostałem otoczony przez wielu mężczyzn i kobiety, których znałem na ziemi, ale których uważałem za zmarłych, ponieważ widziałem, jak zostali pochowani pod ziemią i dobrze przykryci, aby ich zabezpieczyć przed ucieczką. Po raz pierwszy poczułem strach, ale jeden z mężczyzn bardzo mnie uspokoił, mówiąc:

„Nie bój się, Ingersoll, jesteś w swoim niebiańskim domu, miejscu, którego nigdy nie spodziewałeś się zobaczyć”.
Następnie jeden po drugim uścisnął moją dłoń tak życzliwie i miłośnie, że zacząłem czuć się szczęśliwszy niż kiedykolwiek wcześniej i wiem z obserwacji, jak i doświadczenia, że byłem szczęśliwszy niż przeciętny śmiertelnik, będąc na ziemi.

Po krótkim czasie duchowe postaci mojego drogiego ojca i matki zostały mi przyprowadzone, a wtedy moja czara radości wydawała się przepełniona szczęściem. Matczyny pocałunek powitania wydawał się wypełniać moje serce miłością życia, która rosła w niebiańskim świetle na moje przyjęcie i wieczne dobro.

Słowa miłości i powitania otrzymywane od przyjaciół i krewnych nieustannie wzrastały, aż wydawało się, że nie ma ani jednej nieobecnej twarzy, którą kiedykolwiek znałem lub do której mówiłem łaskawym słowem, która by nie stała wokół mnie z takim miłością rozjaśnionym wyrazem twarzy, że wyglądała na lepszą niż jakiekolwiek śmiertelne twarze, jakie kiedykolwiek widziałem. Ja również zacząłem wyobrażać sobie, że muszę
być lepszy niż kiedykolwiek byłem, skoro moi przyjaciele wydają się być tak szczęśliwi w moim towarzystwie. Zobaczyłem jednego starego przyjaciela, którego znałem na ziemi, a którego postarzała i pomarszczona twarz czasami sprawiała, że życzyłem sobie, abym mógł uciec przed zniszczeniem czasu; ale teraz jego twarz wyglądała młodo, wolna od trosk i prawie piękna w swojej nowej formie.

„Mój drogi stary przyjacielu”, powiedziałem, „czy znalazłeś źródło młodości odkąd ostatni raz się widzieliśmy, czy też może tylko śnię, że widzę cię z nową twarzą?” „Nie”, odpowiedział, „widzisz formę duchową, którą byłeś zbyt ślepy, aby rozpoznać, będąc w swoim śmiertelnym ciele. Ty również wydajesz się być, w pełniejszym świetle duchowego rozwoju, dużo jaśniejszy i szczęśliwszy i zrozumiesz, że prawa duchowe, gdy są właściwie zrozumiane, są o wiele wyższe niż prawa fizyczne i ich trywialne rozwinięcia”.

Przyjemność, którą cieszyłem się, witając tylu szczęśliwych przyjaciół, których twarzy nigdy nie spodziewałem się zobaczyć ponownie, odwróciła moją uwagę od wielkiej zmiany, która spowodowała to cudowne spotkanie. Ale tak szybko, jak tylko zmarłem,
moje myśli poleciały do mojej żony i dzieci, i powiedziałem:
„Muszę wrócić do nich”.

Następnie zostałem odtransportowany z powrotem do mojego ziemskiego domu przez mojego anioła-przewodnika, którego życzliwość i słodkie słowa ostrzeżenia zrobiły na mnie wrażenie jako naprawdę niepotrzebne, ponieważ czułem się tak szczęśliwy, że nie bałem się żadnego zła. Ale gdy weszłem w obecność mojej drogiej żony i dzieci, moje serce otrzymało szok, którego nigdy wcześniej nie doświadczyło i nigdy już nie doświadczy.

Przez kilka dni cierpiałem nieopisaną agonię. Byłem tak blisko moich ukochanych, jak kiedykolwiek byłem, będąc w moim śmiertelnym ciele, ale oni nie mogli mnie widzieć ani słyszeć, gdy do nich mówiłem.

Pozostałem z nimi podczas próby, którą przeszli, żegnając się z tym, co uważali za moje szczątki, ale co ja brzydziłem się jako czymś tak ohydnym, że nigdy nie miałem spokoju, dopóki nie zobaczyłem tego schowanego na zawsze z oczu. Wkrótce zdałem sobie sprawę, że każda próba pocieszenia moich strapionych bliskich tylko zwiększała ich ból, i w końcu zawołałem do mojego anioła-przewodnika, aby zabrał mnie tam, gdzie należę, ponieważ śmierć postawiła barierę między moimi żyjącymi ukochanymi a mną, której nie mogłem pokonać.

„Ta bariera zostanie przez ciebie pokonana z czasem,” odpowiedziała łagodnie, „i będziesz mógł powrócić do swoich ukochanych, nie odczuwając już bolesnych uczuć, które teraz znosisz. Czas zetrze ich łzy, a ty będziesz mógł cieszyć się ich towarzystwem i nawet pocieszać ich w myślach poprzez duchowe prawa, które zostaną ci wyjaśnione przez wyższe duchy.”

Mój przewodnik poprowadził mnie następnie do najpiękniejszego miejsca odpoczynku. Żadne słowa nie są wystarczające, aby opisać konstrukcję i lokalizację mojego leżaka czy kanapy. Błogi odpoczynek, który doświadczyłem, nie jest do wyobrażenia przez śmiertelników; najdoskonalszy spokój zdawał się wypełniać moją duszę, a ja odwróciłem się do mojego pięknego anioła-przewodnika i zauważyłem, że to większa przyjemność, niż zasługuję na otrzymanie, bo cieszyłem się wszystkimi wygodami życia ziemskiego, a one były prostackie w porównaniu do azylu spokoju, którym wtedy się delektowałem.

„Wszyscy śmiertelnicy powinni wejść tutaj, gotowi przyjąć swoje dziedzictwo, nieskończoną miłość Boga, która przygotowała domy dla wszystkich Jego dzieci, ale które wielu nie potrafi przyjąć, dopóki nie uwolnią się od ziemskich błędów.”

Nie odpowiedziałem na to, czując, że popełniłem błąd, ale przypuszczając, że miałem szczęście wkraść się tu przez przypadek i nie zostałem zauważony przez strażnika klucza do Nieba; ale, jak wielu innych, zachowałem milczenie, wierząc, że cisza może być lepsza niż słowa, które by ujawniły moją prawdziwą naturę i określiły mnie jako kogoś, kto tak naprawdę nie wierzył w miłość i dobroć Boga.

Spokój i radość, które wypełniały moje istnienie, sprawiły, że byłem bardzo szczęśliwy przez pewien czas. Ziemia i jej mieszkańcy zdawali się być zapomniani, a czystość mojego otoczenia wydawała mi się czymś cudownym. Widziałem anioły i duchy, które mieszały się i pracowały w tak doskonałej harmonii, że grzech i grzesznicy zdawali się zostać pozostawieni w tyle, a ja uśmiechnąłem się na widok jasnych świateł miłości i zwróciłem się do mojego przewodnika, mówiąc: „Mam nadzieję, że nie obudzę się z tego spokojnego odpoczynku, aby odkryć, że zostałem wprowadzony do złego mieszkania!”

„Nie,” odpowiedziała, „odkryjesz, że błędy są produktem ziemskim, ale niebiańska miłość przekształca nawet błędy w doskonałość, gdy duchowy umysł jest w pełni obudzony.”

Nie wiem, jak długo pozostałem w tym spokojnym stanie umysłu, ponieważ byłem zbyt szczęśliwy, by mierzyć czas, nawet gdybym był w stanie to zrobić; ale po pewnym czasie zacząłem budzić się z dziwnym uczuciem niepokoju lub bardziej ziemskimi odczuciami i poczułem niepokój, ponieważ zdawało mi się, że rozpoznaję wydarzenia pojawiające się przed moją mentalną wizją jako ziemskie doświadczenia i stawały się one coraz silniejsze i jaśniejsze, aż poczułem się bardzo nieszczęśliwy z powodu niektórych rzeczy, które widziałem i słyszałem. W końcu zawołałem mojego anioła-przewodnika i poprosiłem ją, aby wyjaśniła mi to, pierwszy problem, który poczułem od wejścia do mojego nowego domu.

„Niech spokój będzie z tobą,” odpowiedziała życzliwie, „tylko przeglądasz swoje poprzednie życie.”

Wtedy poczułem się lepiej usatysfakcjonowany, ale wiele razy podczas tego trudnego doświadczenia zawołałem mojego anioła-przewodnika i błagałem ją, aby zabrała mnie z powrotem na ziemię i dała mi szansę oczyszczenia mojej pracy z błędów, które wiedziałem, że popełniłem, starając się oświecić ludzkość.

„Nie,” odpowiedziała, „tutaj musisz pozostać, aż będziesz w pełni usatysfakcjonowany, a czystość i cnota uwolnią cię.”
„Nie rozumiem tego,” odpowiedziałem.
„Zrozumiesz później,” odpowiedziała. „Teraz żałujesz swoich błędów. Gdy zważysz swoje błędy sądu przeciwko swoim prawdziwym światłom duchowości, odkryjesz, jak wierzę, że czystość i cnota przeważą nad twoimi błędami sądu. To da ci światło do zrozumienia prawa wiecznej sprawiedliwości, które waży wszystko na wadze. Żałuj teraz i staraj się pokonać swoje błędy, a będziesz wspierany we wszystkim, czego pragniesz.”
„Czy to działanie utrzymuje mnie w tym pięknym świecie?” zaryzykowałem zapytać.
„Tak. Twój duchowy umysł będzie w pełni obudzony, gdy uwolnisz go od wszelkich błędów, a duchowe prawa dadzą ci moc do rozwiązania wszystkich błędów. Zrozumiesz prawa wszechświata i będziesz mógł podróżować po płaszczyźnie ziemskiej z szybkością błyskawicy. Żałuj teraz i ciesz się błogosławieństwami, które czekają na czystego ducha.”

Gdy skończyła mówić, podziękowałem jej i kontynuowałem pracę nad pokutą, której, jak byłem pewien, mi dano do wykonania. Chociaż mój anioł-przewodnik wydawał się być blisko mnie, jej obecność nie była dla mnie uciążliwa, ponieważ zdawałem sobie sprawę, że dzięki jakiejś dziwnej prawie lub sile, byłem całkowicie sam i często, podczas tego trudnego doświadczenia, z wdzięcznością dziękowałem tajemniczemu stanowi, który oddzielił mnie od innych duchów.

Żaden duch nie wszedł w moją obecność podczas mojego procesu sądowego. Gdy uświadomiłem sobie to wyjątkowo piękne światło mądrości, które świeci bez skazy, wysłałem błogosławieństwo do świateł w górze za to największe sądzenie, jakie kiedykolwiek zostało stworzone — sądzenie, z którym wszyscy muszą się zmierzyć, a jednak nie niesie ze sobą hańby dla winowajcy, ponieważ nikomu nie wolno być świadkiem zapisu przeciwko niemu. Obowiązek sam w sobie niesie światło, a palące światło prawdy przypala twoją duszę plamą grzechu.

Czasami moja praca była bardzo przyjemna. Innym razem czułem się przygnębiony i smutny, gdy napotykałem błąd, który uświadamiał mi fakt, że moja niewiedza o tym pięknym świecie uniemożliwiła mi pomoc moim bliźnim w dążeniu do większej nadziei i światła. Na innych etapach wydarzenia płynęły łagodnie w jasnym świetle czystości i miłości. Wtedy czułem się bardzo szczęśliwy i zadowolony, a w tym szczęśliwszym stanie umysłu zdawałem się zapominać o zaciemnionym stanie spowodowanym błędami sądu lub nieżyczliwością.

Jestem głęboko przekonany, że ani jedna życzliwa lub nieżyczliwa myśl, słowo czy czyn z całego mojego ziemskiego życia nie zostały pominięte w tym przeglądzie. Wiele wydarzeń, o których całkowicie zapomniałem, pojawiło się jak gniewne chmury gotowe zalać mnie za jakiś gniewny myśl czy słowo wobec śmiertelnego wroga. Ale światło rozumu, teraz tak mocno palące dla mojego prowadzenia, pomogło mi rozproszyć chmury, a krople deszczu czystszej miłości, które obudziły się w moim sercu, zdawały się rozsiewać przebaczenie na mój błąd i zniknął on z moich oczu, aby nigdy nie wrócić.

Z czasem wszystkie te doświadczenia wydawały się zanikać i poczułem ulgę, odkrywając, że nadal jestem w tej samej szczęśliwej kondycji, która była moją udziałem przed rozpoczęciem ważenia moich dobrych i złych uczynków; ponieważ nie pojawiły się ponownie te same odczucia, odważyłem się zwrócić do mojego anioła-przewodnika:

„Zadziwiające jest to, że jestem tak długo zatrzymany w jednym miejscu. Czuję się bardzo niespokojny i mam ochotę się poruszać”.

„To wskazuje na to, że jesteś gotowy, aby otrzymać nauki na temat duchowych praw” – odpowiedziała. „Ale musisz wezwać inteligencję wyższą niż twoja własna”.

Odpowiedziałem, że nie jestem kompetentny, aby to ocenić, a moja przewodniczka odpowiedziała:

„Wezwę nauczyciela.”

Po krótkim czasie duch mojej drogiej matki został do mnie przywieziony i od jej słodkich, niebiańskich ust otrzymałem nauki na temat najwspanialszej, najwspanialszej i najbardziej cudownej filozofii we wszechświecie – prawdy pozbawionej wszelkiej głupoty, fałszu i oszustwa w odniesieniu do jedynego prawdziwego Boga. Boga tak potężnego i tak dobrego, że wszyscy Jego dzieci pewnego dnia nauczą się przestrzegać Jego praw i wejdą w swoje dziedzictwo, wieczną miłość i pokój.

Nauki, które otrzymałem od mojej matki, umożliwiły mi poruszanie się bez przewodnika, i wtedy często odwiedzałem moich najbliższych. Chociaż nie mogli mnie zobaczyć ani usłyszeć, jak do nich mówię, wkrótce nie czułem już odpychającej siły z tego powodu, ponieważ dzięki prawu telepatii nauczyłem się dotrzeć do ich serc z pocieszającymi myślami, kiedy tęsknili za mną. Moja radość z tego niebiańskiego błogosławieństwa stała się źródłem do większego światła niż jakikolwiek inny rozwój. Pocieszenie, które ta wiedza mi dała, prowadziło mnie wyżej w krainach światła dzięki serdecznym podziękowaniom, które codziennie wysyłałem w kierunku wiecznej mądrości z nieskończonego źródła wszelkiej wiedzy.

Zostałem także nauczony, jak napędzać mojego ducha z tak cudownymi rezultatami, że śmiertelnicy, nieświadomi praw natury, przestraszyliby się, gdyby mogli zobaczyć niewidzialne formy niebiańskich domów wchodzące i wychodzące z wyższych i niższych sfer.

Prędkość światła nie oddaje szybkości, z jaką jesteśmy obdarzeni. Własna myśl, kiedy dociera do przyjaciela lub wroga oddalonego od ciebie, jest bliższa prawdy niż jakiekolwiek inne porównanie, jakie mogę podać w odniesieniu do duchowej mocy podróżowania wokół i nad tobą.

Kolejne lekcje, które moja droga matka dała synowi, którego teraz przyjęła z miłością, nieobciążoną ziemskimi żądzami i grubiańskimi wzrostami materii, były jeszcze piękniejsze i podnoszące na duchu. Był to język miłości. Ten język jest melodyjny w swoich tonach i żadna muzyka na ziemi nie może równać się jego słodyczy. Strojony w harmonii z niebiańskimi wibracjami, każde słowo lub myśl, bo trudno powiedzieć wypowiedziane, płynie z ust bardziej rozwiniętych duchowo istot jak nuty tak słodkie i czyste, że żaden śmiertelnik nie mógłby złapać subtelnego tonu bez padnięcia na kolana, urzeczony dźwiękiem.

Próba nawet słabego opisania świętej pracy mojej drogiej matki jest daremna. Umysł śmiertelny, w porównaniu do umysłu ducha, jest jak klocek drewna czy kamień. Jedyni śmiertelnicy na ziemi, których pomysły są nawet żywe w prawdzie, to ci, których cała duchowa natura jest pobudzona i sięga po światło, odbierając je od umysłów uwolnionych od śmiertelnego opakowania.

Kiedy opanowałem sztukę (z mojego ziemskiego punktu widzenia wiedzy) odpowiedniego napędzania mojego ciała i rozmawiania w milczącym języku z bardziej rozwiniętymi umysłami, odwiedziłem wszystkich moich przyjaciół i krewnych, zarówno niebiańskich, jak i ziemskich, i dowiedziałem się kilku wspaniałych rzeczy na temat uniwersalnego światła mądrości i wiedzy.

Kiedy byłem wystarczająco rozwinięty, aby odwiedzić wyższe sfery, byłem prowadzony przez anioła wybranego do tej pracy, ponieważ jej moc przenoszenia mnie powyżej mojej własnej sfery była tak czysta w swoim świetle, że mogła przezwyciężyć wszelki strach czy wątpliwość, z jakimi mógłbym się spotkać, gdy mój umysł nie odczuwał prawdy, co tym samym powstrzymywałoby mnie przed wejściem w świętsze stany błogiej radości.

Nie zamierzam próbować dostarczyć bardzo szczegółowego opisu niebiańskich sfer. Mój język jest niezdolny do wyrażenia nawet cienia prawdy, a potem obawiam się, że zarówno przyjaciel, jak i wróg mogą zakwestionować moje słowa i uznać opis za sen, tak nierealny, wspaniały i fałszywy, że Ingersoll zostałby uznany za największego kłamcę, który kiedykolwiek podjął się opisania pałaców ponad niebem. Wszystko stanie się jaśniejsze po czasie i dam krótki opis, aby przygotować cię na większą wiedzę, którą wszyscy pewnego dnia będziecie w stanie pojąć, kiedy odrzucicie swoje materialne umysły i przyjdziecie tutaj z umysłem duchowym, czystym i silnie naładowanym duchowymi pragnieniami.

Spróbuję dać blade wyobrażenie o mojej własnej sferze, a ponieważ mój język nie jest w stanie uchwycić słów, które sprawiedliwie by ją opisały, na pewno żadne moje słowa nie są w stanie przedstawić w odpowiedni sposób jeszcze wyższych pałaców miłości.

Moja praca umieściła mnie tylko w trzeciej sferze, ale skorzystam z tej okazji, aby poinformować was, że stale wznoszę się i ta praca nie przeszkodzi mi, ale doda blasku mojej duszy. Awansowałem z trzeciej do piątej sfery i spróbuję opisać tę, do której weszłem. Jej lokalizacja jest daleko ponad niebem, które śmiertelnicy czasami uważają za niebo, ale które my wiemy, że jest tylko częścią mglistej atmosfery wokół was. Konstrukcja sfery, którą próbuję opisać, nie jest złożona ze srebra i złota, jak niektórzy ortodoksyjni ministrowie mają zwyczaj opisywać pałace w niebie. Jest mniej ziemskie i jest utworzone z materiału, który przyrównam do niezmąconej moralności, jeśli potraficie otworzyć swoje dusze, aby przyjąć taką ideę. Obawiam się, że nigdy nie byłbym w stanie pojąć tej prawdy, ale wiem, że dzisiaj płaszczyzna ziemskia posiada wiele umysłów tak czystych w myśli i pragnieniu, że moje słowa nie zostaną uznane za niemożliwą prawdę.

Prawda może wejść tylko do umysłu, który jest oczyszczony przez serce obudzone przez naturalną miłość do całej ludzkości, a to otwiera duszę na odbiór boskiego światła z góry i widzi z prawie doskonałą wizją wszechmocną miłość, która dotyka każdego serca. To obudzone świadomość nie zna wyższego, niższego, wykształconego czy nieedukowanego, bogatego, biednego, czarnego czy białego, chrześcijanina czy poganina, ale rozumie prawo, które zbawia przez czyny, nie słowa; dobroć i miłość, a nie próżne słowa i formy oraz credo.

Wygląd sfery, do której wszedłem z taką przyjemnością, nie przypomina żadnej formacji widocznej dla śmiertelnego wzroku. Światła zdają się przenikać i wzajemnie przenikać to, co wydaje się być głównymi elementami tworzącymi niebiańskie pałace, o których wszyscy słyszeliście, że nie zostały stworzone rękoma. Tego możecie być pewni i przyjąć za prawdę, ponieważ żaden śmiertelnik nie mógłby skonstruować ani zrozumieć sztuki konstrukcyjnej, która połączyłaby doskonałe dzieło. Umysł twórcy był doskonały, a doskonałe dzieło jest rezultatem.

Piękno mojej własnej sfery nie składało się z prostych ozdobników, które śmiertelnicy projektują, aby upiększyć ziemskie pałace. Ozdoby niebiańskich pałaców są żywymi pięknami, zrodzonymi przez serce. Wszystkie duchy i anioły są ubrane we własne dobre myśli, słowa i czyny. Może się to wydawać śmiertelnemu umysłowi niedorzeczne, ale musisz przyznać fakt, że nawet śmiertelne pomysły, gdy są dobre i czyste, są znacznie trwalsze i nawet piękniejsze niż tkane materiały używane do ubierania ciała fizycznego.

Anioły i duchy w mojej własnej sferze wyglądały pięknie i jasno, ale gdy zbliżyliśmy się do wejścia do sfery wyżej mojej, moje serce podskoczyło z takim dreszczem zachwytu, że położyłem rękę na mojej słabiej rozwiniętej sile dobra, ponieważ byłem pewien, że nie pozostanie ona w mojej duchowej formie. Duchy zamieszkujące tę sferę wyglądały jeszcze piękniej niż mieszkańcy mojego własnego domu, a ich szaty były tak finezyjne i piękne, że byłem pewien, iż aniołskie ręce były tkaczami. Mówiłem o tym z moim przewodnikiem, a ona odpowiedziała:

„Tak, ale praca jest wykonywana przez czyste i święte myśli, a nie ręce tkaczy. Choć praca wydaje się bardzo delikatna w twoim widzeniu, jej trwałość ustąpi miejsca jeszcze większemu pięknu. Teraz wejdziemy i zobaczysz większe cuda.”

Nie mówiłem już więcej, dopóki nie wróciłem do mojej własnej sfery. Cudowne i piękne dzieła, które widziałem, były zbyt przytłaczające dla mojego rozwiniętego duchowego umysłu i milczenie pomogło mi lepiej pojąć pełniejsze znaczenie wielu rzeczy, które mi pokazał mój przewodnik, a jego życzliwe i pełne miłości słowa otworzyły mi wiele tajemnic wszechświata na lepsze zrozumienie.

Byli duchy tak rozwinięte do dobrego dzieła, że ich myśli świeciły jak światła miłości i życzliwości, które zdawały się przenikać niebiańskie pałace, a dowiedziałem się, że nawet docierają do płaszczyzny ziemskiej, kiedy śmiertelnicy są dotknięci prawdziwą chęcią pomocy bliźniemu, zarówno mężczyźnie, jak i kobiecie.

Istniały też inteligencje, których umysłowe światła mądrości i wiedzy urosły w niebiańskiej prawdzie do tego stopnia, że także one wydawały się być niesamowicie naładowane mocą. Czułem się do nich przyciągany szczerym pragnieniem poznania prawdy, takiej jaką ją odczuwałem, nie przez wiedzę zdobytą przez ludzkie światło, ale przez wiedzę pochodzącą z naturalnych praw.

Są tu umysły tak rozwinięte, że jedna myśl ich wprowadza w ruch nieskończone łańcuchy wiedzy, które docierają do mieszkańców płaszczyzny ziemskiej, gdy jakikolwiek śmiertelnik pragnie dokonać jakiejkolwiek pracy, którą te wyższe inteligencje uznają za na tyle wyniosłą, aby wymagała ich pomocy. Gdy odczuwają to pragnienie śmiertelnego umysłu, dotykają klawisza wiedzy i mądrości i wysyłają do swojej słabszej mocy, czyli śmiertelnego umysłu, dokładnie tyle, ile ten umysł jest w stanie pojąć. To dało dzieła nazywane pismami natchnionymi, i należałoby rzucić lepsze światło na niektóre tak zwane natchnione pisma, zanim wszystkie takie pisma wytrzymają badanie okiem prawdy.

Byli inspiracyjni pisarze i mówcy z przeszłości, a nawet z obecnego okresu, których pomysły nie zawsze pochodziły z wyższych źródeł, ale których własne umysły były zabarwione bujnym wzrostem, co niszczyło lepsze myśli pochodzące z góry, a ten dysonans zatrzymywał wyższe światła i one wycofywały swoje pomocne myśli.

Cudowne dzieła podejmowane przez duchy realizujące swoje własne pragnienia obudziły w moim duchowym umyśle pragnienie dokonania jakiejś wyniosłej pracy zgodnej z moją prawdziwą naturą.

Tu są ewoluowane dusze tak piękne, jasne i czyste w pragnieniach swoich serc, że można je porównać do niczego ziemskiego. Błogość i radość ukoronowały je, a ich korony świecą jak żadne diamenty na ziemi nigdy nie będą świecić. Te jaśniejsze światła miłości i życzliwości zdobyły wieczną chwałę, ale wciąż wysyłają bezcenną miłość, aby dać mniej szczęśliwym szansę na wstąpienie.

Odwracając się od scen, których żaden śmiertelnik nie mógłby zobaczyć i żyć, wróciłem do mojego własnego miejsca przebywania, czując, że życie śmiertelne jest rzeczywiście pełne próżności i cierpienia, a jedynie duch w ciele jest godny szacunku. Gdyby tylko rozkładające się śmiertelne odzienie mogło służyć swojemu prawdziwemu celowi, jak wiele nieszczęść można by uniknąć na ziemi.

Piękne widoki, które byłem świadkiem, odmieniłyby najgorszego człowieka w świętego, a muzyka, którą tu można rozkoszować się, jest tak niebiańsko naładowana, że jej nuty przeszywają słuchaczy doskonałą miłością. Ścieżki do rozwinięcia każdego talentu są tu otwarte dla wszystkich, którzy są wystarczająco czysty, aby wejść w wyższe życie ewolucji. Uniwersytet natury nie jest wyposażony, aby wzbogacać bogatych. Najbiedniejszym i najmniej wykształconym mężczyznom i kobietom daje się tu każdą możliwość rozwoju każdego talentu czy daru, niezależnie od tego, czy chodzi o sztukę, czy nauki. To właśnie tym duchom zawdzięczamy wiele informacji i tak zwanych wynalazków śmiertelników.

Gdy duchy są pozbawione możliwości rozwiniecia swoich talentów na ziemi, nie tracą tu czasu i niezmiennie realizują swoje pomysły poprzez umysły śmiertelne, kiedy udaje im się nawiązać kontakt z umysłem poszukującym światła, aby rozwijać to samo pragnienie.

Niższe istoty w sferach są symbolem życia ziemskiego. Opisywanie ich cierpień nie jest moim zadaniem, ale gdybyście wszyscy mogli stanąć na niezachmurzonej granicy między dwoma światami, wybralibyście lepszą ścieżkę i służylibyście prawdziwemu światłu duszy, nie dając tym samym okazji do działania gorszemu mężczyźnie i kobiecie w waszej zewnętrznej powłoce, aby pracowali na rzecz zła, którego nie powinniście popierać.

Są złe duchy, moi przyjaciele, a te złe duchy nie są diabelską hordą, o której słyszeliście w waszych ortodoksyjnych kościołach. Są one po prostu stworzeniami życia śmiertelnego. Znany duch to demon w waszym własnym sercu i umyśle, a kiedy pokonacie zło, które tak bardzo kochacie, wtedy odrzucicie od siebie znane duchy, które wasze pożądania tworzą. Dobra wrodzona we wszystkim jest wyższą mocą, a to dobro niesie światło miłości, które rośnie tak mocno, że widok jednego z tych wyżej rozwiniętych duchów przestraszyłby nieczystego śmiertelnika znacznie bardziej niż widok diabła, którego tak bardzo się obawiacie, gdyż nieczystość istniejąca w umyśle i sercu śmiertelnika nie mogłaby znieść mocnego światła czystości, promieniującego z czystych duchów niebiańskich rezydencji.

Pragnę teraz przekazać kilka słów zachęty i rady moim upartym przyjaciołom, materialistom, deistom, chrześcijanom i niewierzącym, protestantom i katolikom, osobom o szerokich i liberalnych poglądach:

Niebo nie jest rządzone przez formy i wyznania, ale prawdziwą miłością i wszechmogącymi prawami Boga.

Gdybym mógł dotrzeć do was swoim językiem tysiąc razy silniejszym niż jakikolwiek język ludzki, ostrzegałbym was, zachęcał i wlewając w wasze serca światło prawdy tak silne, że przypaliłoby wasze dusze i otworzyło drogę do prawdziwych idei religijnych – prawa ludzkiej życzliwości, które, gdy jest przestrzegane, otwiera drzwi nieba i pozwala na wpłynięcie światła wiecznej miłości w otaczające niewiedzę zło, rozsiewając światło inteligencji poprzez uznawanie nieskończonej miłości zakorzenionej w sercach wszystkich dzieci Bożych.

Pod rządami tego prawa światło prawdy świeci jasno, a cienie otaczające nieszczęśników, którzy padli ofiarą okrucieństwa ludzi, bledną, kiedy drzwi nieba otwierają się, aby przyjąć z otwartymi ramionami nawet tych najbardziej zbłąkanych, których błędy są wówczas dotykane miłością, płonącą w sercach wszystkich – świętym światłem Bożego wiecznego życia. Piękne światło wewnątrz błądzącego musi zostać ożywione przez szlachetniejsze światła z brzegów wiecznego spokoju.

Moje ostrzeżenia nie są skierowane tylko do tych, którzy źle postępują, ale także do faryzejskich chrześcijan, którzy czasami mają znacznie więcej do żałowania niż nieszczęśnicy, których ziemskie życie było pozbawione otoczenia i okoliczności potrzebnych, aby pomóc im szukać światła.

Modlitwy, które nie obudzą prawdziwej miłości do całego rodzaju ludzkiego w waszym sercu, są naprawdę daremne. Są martwym owocem, który zatruwa błagającego, ponieważ pozostają one w waszej wewnętrznej świadomości i później wychodzą na jaw, aby drwić z waszej duszy za wiarę w waszą moc dotarcia do nieba płytkimi modlitwami, które nie są dostrojone w harmonii z jego miłością i światłem.

Błędy w osądzie, które pragnę podkreślić wszystkim, są najtrudniejsze do pokonania. W imię sprawiedliwości wobec siebie samych, jak i ludzkości, nie potępiajcie nikogo za to, że nie wierzy tak, jak wy. „Nie sądźcie”, jak powiedział wam wasz największy nauczyciel, to prawo, a ten, kto potępia myślą lub słowem jakąkolwiek duszę na wieczne nieszczęście, stawia na swojej własnej duszy ciemniejszą plamę niż jakikolwiek niewierzący czy szyderca mógłby to zrobić.

Gdy mężczyźni i kobiety używają swoich umysłów do potępienia dobra, nieodłącznie wpisanego w każdego śmiertelnika urodzonego przez święte prawo Boże, nałożyli na swoje dusze sąd, który nieuchronnie musi palić niemal tak samo dręczącymi mękami, jak bezlitosne dzieło diabła, któremu służą, tworząc piekło w swoim umyśle przez wieczne potępienie duszy, na zawsze związanej z duszą wszechświata. Spowodowało to umieszczenie w najniższych otchłaniach rozpaczy wielu mężczyzn i kobiet, którzy dziś są czczeni, a nawet uświęcani przez śmiertelników za to, co uważali za wielką pracę dla swojego Boga. Ale gdybym mógł podnieść zasłonę niższych królestw, zobaczylibyście i usłyszeliście ofiary własnej ignorancji, wołające do nieba o zagłuszenie krzyków ich ofiar i otworzenie ich oczu na światło, które ich błąd umieścił pod ich stopami.

Możecie sądzić, że maluję fantazyjny obraz, moi drodzy przyjaciele, ale dla miłości do siebie, jeśli nie do bliźniego, nie osądzajcie tego, w co nie wierzycie, ani nie potępiajcie tego, co nie jest absolutnie złe w świetle ludzkiej życzliwości. Następnie pamiętajcie, że jeśli człowiek jest zdolny do życzliwości i miłości, to Stwórca wszechświata nie jest zdolny do mniejszej miłości i życzliwości, a wy jesteście tylko słabym i nieświadomym naczyniem, dotkniętym iskrą dla większego światła. A gdy świadomie niszczycie ludzkie ciało, uczyniliście najwięcej, co w waszej mocy. Zniszczenie duszy wykracza poza wasze możliwości, ale możecie tak bardzo splamić własną duszę pragnieniem wysłania innych do waszego wyimaginowanego piekła, że gdy odrzucicie swoje śmiertelne ciało, zobaczycie swoją duszę naznaczoną waszymi złymi intencjami i piekielną pracą. I wieki mogą znaleźć was zbierających to, co posialiście, nasiona nienawiści i złośliwości, a wasze ofiary zbierające w waszych błędach wszystkie radości wiecznej miłości w sferach daleko powyżej.

Dla nieszczęśliwych mężczyzn i kobiet, których okoliczności i środowisko od początku do końca życiowej drogi dawały im nic prócz trosk i smutków, moje wsparcie będzie udzielone. Życie, po odrzuceniu śmiertelnego opończa, daje wam najbardziej błogosławione uczucia radości. Każdy ból i smutek zdają się być środkami do wyniesienia was wyżej w królestwach błogości, i czujecie się pewni, że wasze ziemskie próby przyniosły wam to koronne wynagrodzenie. Kłopoty, które wydają się tak trudne do zniesienia i które skusiły wielu do odrzucenia śmiertelnego opończa zanim natura zakończyła swoją pracę, muszą być ponoszone przez tych, których przeklęły ziemskie środowiska, chyba że zdołają pokonać swój zły los za pomocą naturalnych praw. Żadne prawo natury nie może zostać złamane bez ukarania winowajcy. Zabranie życia, czy to własnego, czy innego, oznacza was jako złodziei prawa. Wasza ofiara może zostać wyniesiona wysoko przez wasze złe dzieło, bo uwolniliście ją, przyjmując jakąś naturalną siłę niszczycielską. Ale kiedy odbieracie sobie życie, aby uciec przed ziemskimi trudnościami, po prostu przyciemniacie swoją duchową formację i pozbawiacie ją światła do wznoszenia się, cierpiąc znacznie bardziej po odejściu w ten sposób niż gdy byliście w ciele, bo dodaliście morderstwo do waszych innych niedoli.

Znoście cierpliwie próby życia i szukajcie uwolnienia od błędów sądu i ignorancji, patrząc poza wąskie granice waszego środowiska, a podróż zakończy się radosnym światłem wolności, które wyniesie was tak wysoko ponad ziemskie smutki, że spojrzycie wstecz na ścieżki, którymi wasze zmęczone śmiertelne stopy podróżowały, i podziękujecie za każdą trudność, którą znosiliście za doświadczenia, które poszerzyły wasze zrozumienie, bez których nie bylibyście w stanie przyjąć światła tak swobodnie oferowanego waszemu duchowi, gdy otrzyma on wolność dzięki pracy natury.

Wyjaśnienie wszystkich tajemnic życia nie jest moim przywilejem. Szukałem i znalazłem wiele światła i wiem, że śmiertelnik, którego ziemskie życie było całkowicie wolne od trosk i niezmącone żadnymi złymi okolicznościami, nie wchodzi tak łatwo w pełnię duchowego światła jak mniej szczęśliwy, którego życie było pełne trudu i nędzy. Sekret tego może być ukryty w mniejszym dziedziczeniu niebiańskich bogactw. Wydaje się, że w ludzkim sercu i umyśle są elementy, które mogą być pobudzone tylko przez ciężką pracę i smutek, zarówno w poszukiwaniu materialnej pomocy, jak i w staraniach o pomoc mniej szczęśliwym w dźwiganiu ich brzemion.

Smutek ziemskiego życia nie jest ciężarem, gdy światło niebiańskiej miłości przenika prawdziwą inteligencję.

Każdy smutek, którego doświadczają biedni i udręczeni, otwiera nasiona mądrości, które powinny dojrzewać dla wszystkich. Te nasiona to ewoluujące światła, a kiedy nie są one zauważane, pogrążają posiadacza na ścieżce egoizmu, a nawet bezduszności.

Serce, które nigdy nie odczuło straty kochanej osoby, jest niezdolne do ludzkiego współczucia, chyba że jest naturalnie wrażliwe na potrzeby ludzkości. Wydobywaj na powierzchnię nasiona miłości i życzliwości, pozwól im dojrzewać w świetle prawdy, mądrości, która czerpie siłę z bólu i cierpienia, a będziesz błogosławił każdy ból, smutek i troskę, którą znosiłeś na ziemi, ponieważ przyjdziesz tutaj przygotowany, aby zbierać, jak zasiałeś, a żniwa będą tak obfite, że zechcesz głośno wykrzyczeć wspaniałą prawdę, że z zła musi przyjść jakieś dobro dla żniwiarza, który nie sieje chwastów złej woli.

Niebiańskie pałace są rozświetlone miłością. Te pałace czekają na wszystkie dzieci ziemi. Boska miłość stworzyła każdego śmiertelnika, a ta boskość łączy ze sobą każdą duszę zrodzoną przez miłość Bożą. Jasne i piękne wydają się niektóre ogniwa. Niskie i zżarte przez występek wiele innych, a lepsza dusza czasami wydaje się być całkowicie ukryta pod rdzą i brudem, które, podobnie jak zewnętrzna powłoka ciała, ukrywają światło wewnętrzne. Ale choć mogą upłynąć wieki zanim czystość zostanie odsłonięta, iskra z nieskończonego źródła musi zostać wydobyta i oczyszczona miłością Bożą, jedynym oczyszczającym światłem, które nigdy nie gaśnie.

Niebiańskie pałace są jasne od miłości, która się nie plami. Prawo życzliwości i miłości rządzi każdym sercem. Niższe duchy są posłuszne wyższym, a wszystkie są włączane do stada sprawiedliwości poprzez prawo, które rządzi i nigdy nie obraża, nawet najpodlejszych. Istnieją siły przyciągające, które kierują kroki wszystkich. Prawo przyciągania łączy ze sobą pokrewne dusze, a siła odpychająca ignoruje elementy i rozprasza nieharmonijne, a poprzez te dwie potężne siły harmonijne życie tutaj nigdy nie jest zakłócone. Przyciągająca moc odczuwa swojego prawdziwego przewodnika i niebo jest rzeczywiście niebem, ponieważ wszyscy są na swoim naturalnym miejscu i nigdy nie obrażają ani nie są obrażani przez tych, którzy są przeciwni ich własnym światłom zrozumienia. Prawo przyciągania łączy ze sobą elementy, które łączą najwyższe i najniższe, jak promienie światła odbarwione niebiańską miłością, a ta miłość nigdy nie przestaje przynosić owoców, dopóki wszyscy nie zostaną oczyszczeni prawdziwą duchową wiedzą, która prowadzi wszystkich do najwyższych sfer błogości, aby nigdy więcej nie wejść na płaszczyznę ziemską, chyba że jako siła myśli naładowana niebiańskim światłem.

Na korzyść pisarza, którego życzliwość i cierpliwość umożliwiają mi wysłanie tej wiadomości, mam do powiedzenia coś na temat Boga Wszechmogącego, którego osobowość ona kwestionuje, ponieważ jej własna wiedza zależy nie od tego, co słyszała i czytała:

Światło prawdy wchodzi w twoją duszę od wyższych inteligencji niż moja i nie musisz się obawiać, aby przyjąć cokolwiek one ci przynoszą. Wszechmogąca Miłość Boga jest prawdziwa, ale skoro nawet nie rozumiesz duszy, która ożywia twój własny umysł, jakże trudniej musi być zrozumieć duszę Uniwersalnego Umysłu. Wiem, że wszyscy jesteśmy przeznaczeni do wyższej ewolucji przez wszechmogącą miłość Boga Wszechmogącego, ale próbując zdefiniować to potężne światło miłości, musiałbym być mądrzejszy niż najmądrzejsi, którzy kiedykolwiek żyli na ziemi, i świętszy niż najświętszy umysł zdolny do komunikowania się z i przez umysł śmiertelnika, który nie jest ewoluującym światłem, ale ewoluującym światłem dla doskonałego umysłu i serca.

Ta wiadomość, którą zainspirowałem przez miłego przyjaciela, którego odwaga i cierpliwość mogą spotkać się z potępieniem przez ignoranckich i fanatycznych, jest dziełem mojego własnego umysłu, a wszyscy, którzy wątpią w źródło, dowiedzą się z czasem, że nie jestem martwy ani śpiący, ale weszłem w prawdziwe życie, które nie jest zbudowane z materiału niszczącego, ale z materiału niezniszczalnego. Tutaj powitam z prawdziwą braterską miłością nawet ziemskiego wroga, który może odmówić mi niebiańskiego spoczynku, ponieważ niebiańska miłość jest teraz moją siłą, a moc przyjmowania jest moim światłem.

ROBERT G. INGERSOLL.