Patrz na Ducha jako na jeźdźca! weź
Ciało za wóz, a Wolę,
Za woźnicę! rozum miej za lejce,

Zmysły za konie; a rzeczy zmysłowe
Za drogi, które depczą. Tak jest Dusza
Panem, co włada Duchem, ciałem, wolą,
Rozumem, zmysłami – wszystko; sama nieposiadana. Tak myślą
Mędrcy!

Ten, kto jest niemądry, jedzie z lejcami
Luźnymi na szyjach zmysłów; wtedy szaleją,
Jak nieposkromione konie woźnicy.
Ten, co jest mądry, z uważnym umysłem i mocnym,
Uspokaja tych dzikich Pięciu, tak by szli pięknie i prosto,
Jak dobrze wyszkolone konie woźnicy.
Człowiek niemądry, nieuważny, źle żyjący,
Nie dochodzi do tego stałego Miejsca Pokoju; on spada
Z powrotem do krainy życia zmysłowego!
Mądry i uważny, oczyszczony sercem,
Osiąga niezmienną Krainę, skąd
Nigdy więcej nie nastąpią dla niego odrodzenia!
Bo ktoś, kto kieruje tym wozem ciała –
Z dobrze uchwyconymi lejcami umysłu; woźnica
Wierny i mocny – dochodzi do końca swojej podróży.
E. Arnold.

źródło: The Occult Magazine, Glasgow, april 1885.