Zanurzony w najgłębszych otchłaniach piekła,
Moja zgubiona dusza siedzi w ekstazie,
W naiwnej wierze, że wszystko jest dobrze,
I będzie, przez całą wieczność.

Wszystkie radości, jakie pojmować może ludzki umysł,
Wszystkie przyjemności, które na ziemi kuszą,
Moja dusza doświadcza, i wierzy,
Że jest w Raju.

To jest tragedia piekła,
Że, dopóki własna wola mnie nie uwolni,
Błoto i szlam, w którym żyję,
Wydać mi się mogą rajem.

źródło: „HELL” BY PHILIP HARRISON, The Occult Review, February 1927.