Nie wyobrażam sobie, żeby niniejszy artykuł rzucił jakiekolwiek nowe lub znaczące światło na jasnowidzenie lub sztukę wróżenia z kryształu, ale myślę, że pokaże dość ciekawą fazę tego zjawiska. Tematem tego artykułu jest osoba, która w swoim normalnym stanie jest bardzo praktyczna, sprawna, nie mająca nic w sobie, co sugerowałoby wróżbitkę czy jasnowidzkę.

Co prawda, zawsze miała to, co ona i jej przyjaciele żartobliwie nazywają jej „przeczuciami”, które, co dziwne, na ogół okazywały się prawdziwe. Na przykład, jeśli dzwoni telefon lub przychodzi list, prawie zawsze potrafi powiedzieć, kto dzwoni lub od kogo jest list, zanim odbierze rozmowę telefoniczną lub zobaczy list. Często mówiła: „Taki a taki przyjdzie dzisiaj” lub „Wiem, że w taki a taki dzień zrobię to a to”, a mimo że w momencie wypowiedzenia tych słów te rzeczy nie wydawały się prawdopodobne, czas niezmiennie potwierdzał prawdziwość jej przeczuc.

Raz czy dwa razy zdobyła wiedzę o treści listu poprzez samo jego dotknięcie i przekazała jej sens osobie, do której listy były adresowane. Ale te rzeczy były dla niej tak normalne, że spotkały się z niewielkim więcej niż rozbawionym uznaniem aż do niedawna, kiedy przypadkowo odkryto, że w pewnym stanie zdobywa inne umiejętności niż te, które miała, a raczej mogła używać, w swoim normalnym stanie.

Należy pamiętać, że osoba o której mowa jest, w swoim normalnym stanie, zdecydowanie jednym z „działaczy” tego świata, czyli jednym z tych ludzi, którzy łagodzą codzienne praktyczne trudności i umożliwiają życie marzycielom i myślicielom. Nie ma w niej niczego, co można by nazwać „intelektualnym” czy „duchowym”. Ma niewielkie lub żadne zdolności do rozumowania czy myślenia na tematy innych niż codzienne obowiązki i przyjemności osoby pełniącej funkcję gospodyni domowej. Ale w swoim stanu nadzwyczajnym (używam tego słowa tylko dla wygody) staje się zdolna do wyższych myśli, obdarzona większymi zdolnościami do rozumowania, i jest w stanie przeniknąć do

zawiłości indywidualnego charakteru, używając jasnego i doskonałego języka do wyrażania swoich myśli. W swoim normalnym stanie ma jedynie najbardziej podstawową wiedzę na temat chiromancji. Jeśli potrafi odróżnić linię losu od linii serca, to jest to chyba najwięcej, co potrafi zrobić. Na temat wróżenia z kryształu nie wie nic, nigdy nie widziała kryształu, oprócz krótkiej półgodziny, kilka lat temu, kiedy skonsultowała się z profesjonalnym jasnowidzem. A jednak, w swoim stanie nadzwyczajnym, staje się zdolna do czytania charakteru z linii dłoni, lub po prostu dotykając rękawiczki, czy jakiegokolwiek innego przedmiotu, który osoba miała na sobie lub nosiła ze sobą przez jakiś czas, a za pomocą kryształu jest w stanie śledzić wydarzenia z przeszłości osoby, wskazując, jak okoliczności zmieniały i kształtowały ich cechy charakteru i przewidując przyszłe wydarzenia. Kiedy mówię, że robi te rzeczy, nie mam na myśli, że robi je amatorsko i tylko czasami trafia. We wszystkich przypadkach, które były możliwe do sprawdzenia, okazała się prawidłowa przy czytaniu charakteru z dłoni, rękawiczki czy listu, czy jakiegokolwiek innego przedmiotu, a niektóre z tych charakterów były bardzo skomplikowane i trudne do opisania. W normalnym stanie nie byłoby w jej mocy opisanie ich. Przy śledzeniu przeszłych wydarzeń za pomocą kryształu, nigdy nie popełniła błędu ani nie powiedziała niczego fałszywego. Raz czy dwa razy spotkała osoby, których przeszłości nie mogła w ogóle zobaczyć, ale nigdy nie miała fałszywej wizji przeszłości. Z przewidzianych przez nią przyszłych wydarzeń, te nieliczne, które miały już czas się zdarzyć, potwierdziły prawdziwość jej wizji, chociaż możliwość jednego lub dwóch z nich była wielokrotnie negowana przez zainteresowane osoby aż do dnia przed ich zaistnieniem. Większość jej proroctw musi jeszcze zostać sprawdzona. Teraz dochodzę do tego, co według mnie – początkującego w okultyzmie – jest najciekawszą fazą tego przypadku. Chiromancja i wróżenie z kryształu są praktykowane od wieków z równie zdumiewającymi, jeśli nie bardziej zdumiewającymi wynikami niż w omawianym przypadku, ale we wszystkich przypadkach, o których słyszałem, praktykujący w większym lub mniejszym stopniu studiowali swoją sztukę, są w swoim normalnym stanie i używają normalnego wzroku. Temat niniejszego artykułu nigdy nie studiował ani słowa o chiromancji ani o wróżeniu z kryształu, nie potrafi praktykować ani jednego, ani drugiego w swoim normalnym stanie, a kiedy je praktykuje, ma zasłonięte oczy. Innym ciekawym faktem jest to, że sama nie może wywołać tego stanu. Może wprowadzić siebie, lub mogę ją wprowadzić, w stan hipnotyczny, który jest całkiem inny od stanu, w którym jej niezwykłe, utajone moce są uwalniane.

W tym hipnotycznym transie jest otwarta na sugestię i zrobi i powie cokolwiek wtedy lub w jakimś przyszłym czasie, co jej sugeruję: a gdy się z niego obudzi, nie pamięta niczego z tego, co zostało powiedziane lub zrobione. Ale w tym innym stanie, nie jest otwarta na sugestie w zwykły sposób. Gdy anuluję jej normalną świadomość i uwolnię inną, jest całkowicie poza moją kontrolą. Nie zareaguje na żadne moje sugestie. Jest absolutnie rozsądną istotą, z własną wolą i umysłem – jak powiedziałem, umysłem wyraźnie lepszym niż jej normalny. Faktycznie, jest tak, jakby na jakiś czas straciła swoją własną osobowość i przyjęła inną. A kiedy przywracam ją do normalnej świadomości, zupełnie przeciwnie do momentu, gdy budzi się z transu hipnotycznego, pamięta wszystko, co widziała, mówiła i robiła. Metoda postępowania jest absolutnie prosta. Osoba badana zasłania sobie oczy, a ja, kładąc swoje dwie dłonie na jej ramieniu, przywołuję w myślach jakiegoś chiromantę lub jasnowidza, którego widziałem lub o którym tylko słyszałem, i myślę (nigdy nie mówię), „Jesteś taki-a-taki”. Po minucie lub dwóch, dla wszystkich praktycznych celów, jest tą osobą, niezależnie od tego, czy jest mężczyzną czy kobietą. Udaje ich. W sumie „zrobiłem z niej”, mówiąc kolokwialnie, sześciu różnych chiromantów i jasnowidzów, a jako każda z nich ma różne metody, różne maniery i różne sposoby wyrażania siebie. Końcowy wynik tego, co mówi jako każda osoba, jest taki sam, ale sposób mówienia jest całkowicie inny. Jako mężczyzna – mężczyzna, o którym, nawiasem mówiąc, nic nie wiem poza tym, że przeczytałem jego imię w gazecie – jest doskonałym chiromantą i wróżką z kryształu, mówiącym zwięźle i bezpośrednio. Jako jedna z kobiet, jest znowu doskonałą chiromantką i wróżką z kryształu, z wieloma małymi manierami i afektacjami. Jako ta kobieta, dużo mówi o wpływie pogody na nią i o cierpieniu na neuralgię – dolegliwość, którą badana osoba w swoim normalnym stanie prawie wcale nie zna. Jako inna kobieta – rzekoma cyganka – jest analfabetką i trochę wulgarną. I tak dalej. Zawsze też otrzymuje ona te różne moce jasnowidzenia tych różnych osób w ich własnej, specyficznej linii. Na przykład, uczyniłem z niej wspomnianą wcześniej damę-chiromantkę i wróżkę z kryształu, a po usłyszeniu o innej kobiecie, która czytała charakter z rękawiczek i listów, zapytałem ją, czy potrafi robić to samo. Powiedziała, że nigdy nie robiła niczego takiego i trochę sprzeciwiła się próbie, ponieważ to nie jest w jej stylu. W końcu, jednak, po pewnym namowieniu, spróbowała, choć nie z wielkim sukcesem. Jakiś czas później dowiedziałem się nazwiska kobiety, która czytała charaktery z rękawiczek itd., i uczyniłem z niej tę kobietę. Wynik był całkiem satysfakcjonujący. Opisywała charakter właścicieli różnych rękawiczek i innych przedmiotów, które jej dałem, bez pytania i z wielkim sukcesem. Kiedy zapytałem ją jako tę kobietę, czy jest chiromantką czy wróżką z kryształu, powiedziała, „Nie, nigdy nie robię niczego takiego.” Pierwszy raz, kiedy uczyniłem z niej wspomnianą wcześniej cygańską kobietę, zapomniałem, że ta kobieta używała talii kart, jak i kryształu, dopóki mój obiekt nie przypomniał mi o tym, mówiąc, że nie może nic zrobić, ponieważ nie przyniosła ze sobą swoich „rzeczy”. Wtedy przypomniałem sobie i dałem jej talię kart, a ona zabrała się do pracy, czytając karty i kryształ doskonale poprawnie w każdym przypadku. Innym razem uczyniłem z niej kobietę, której imię właśnie usłyszałem i poprosiłem ją, aby przeczytała dłoń osoby. Odmówiła, mówiąc, że nie potrafi. Więc poprosiłem ją, aby użyła kryształu. Znowu odmówiła, mówiąc, że nigdy nie używa kryształu.

” Ale,” powiedziałem, „jesteś jasnowidzem! ” ” Tak,” odpowiedziała, „ale nie jestem chiromantką i nigdy nie używam kryształu. Po prostu trzymam dłoń osoby.” To zrobiła i odniosła sukces. Później dowiedziałem się, że to była faktycznie metoda tej kobiety. Jak widać, aby skłonić moją badaną osobę do wykonania różnych faz jasnowidzenia, muszę w pierwszym rzędzie zasugerować jej w myślach, że jest osobą obdarzoną danym rodzajem mocy, którą chcę wydobyć. Chcę, aby było jasne, że jeśli nie zasugeruję, że jest pewnym jasnowidzem, nie mogę uwolnić jej ukrytej mocy. Jeśli położę na niej ręce i nie myśląc o nikim konkretnym, wprowadzę ją w ten sam stan, a potem poproszę ją o odczytanie linii mojej dłoni lub czyjeś inne, w zależności od przypadku, odmawia, mówiąc, że nie zna się na chiromancji ani jasnowidzeniu. I żadna moja sugestia nie sprawi, że będzie myślała, że ma tę moc. Poza sugestią na początku, nie mam nad nią wcale żadnej kontroli, chyba że oczywiście znów położę na niej ręce i tak jakby przełączę ją na inną linię. Często zdarzało mi się opuszczać pokój i przechodzić do innego miejsca w domu, zostawiając ją samą z osobą, która ją konsultuje, wracając tylko, aby obudzić jej normalną świadomość. Wynik był zawsze tak zadowalający, jak gdybym był obecny. Są dwa inne punkty, które chciałbym podkreślić. Pierwszy to taki, że kiedy moja badana osoba jest w tym stanie, nie rozpoznaje żadnych swoich przyjaciół czy krewnych. Ale aby przekonać się, że nie ma mowy o pomocy ze strony jakiejkolwiek wiedzy lub wcześniej utworzonych pomysłów, które mogła mieć zaszyte w swojej podświadomości co do charakteru i przeszłości osoby konsultującej, sprawdziłem ją na zupełnie obcych dla siebie i dla mnie osobach, a wyniki były równie zadowalające, jak gdyby konsultowali ją jej przyjaciele. Drugi punkt, na który chciałbym zwrócić uwagę, to fakt, że wykonując te czynności, moja badana osoba jest zasłonięta. W jej nadzwyczajnym stanie wzrok jest niezwykły. Widzi przez bandaż na oczach osoby siedzące naprzeciwko niej, linie na ich dłoniach i wizje w krysztale. Eksperymentowałem dalej z jej niezwykłą mocą widzenia. Jeśli, kiedy ma zasłonięte oczy, położę książkę na jej kolanach, a kładąc ręce na jej ramieniu, zasugeruję jej w myślach, aby przeczytała ją, przeczyta ją tak łatwo, jak zwykła osoba mogłaby czytać ze swoim normalnym wzrokiem. W tym stanie jej elokucja jest lepsza niż w normalnym stanie. Nie ma mowy o telepatii w tym przypadku, bo ani ja, ani nikt inny w pokoju nie wie, co ona ma przeczytać. To samo dzieje się, gdy daję jej nową książkę, której nikt w domu nie czytał. Ona rzeczywiście widzi druk. Wydaje się jej, że litery mają około dwóch lub trzech cali. Ten eksperyment przeprowadzono z powodzeniem z kawałkami waty bawełnianej w oczach badanej pod bandażem, z nieprzezroczystym papierem naklejonym na oczy pod bandażem i z monetą trzymaną w każdym oku przez bandaż. Powiedziałem wyżej, że moja badana osoba tylko raz widziała kryształową kulę. To jest całkowicie prawda. Kiedy mówię w artykule o tym, że używa kryształu, mam na myśli tylko to, że w swoim nadprzyrodzonym stanie myśli, że używa kryształu. W rzeczywistości, używa piłki golfowej, piłki do tenisa, czy czegokolwiek innego podobnej natury, co akurat jest pod ręką.

źródło: HYPNOTISM AND CLAIRVOYANCE A CURIOUS CASE By J. F. HOUGHTHE OCCULT REVIEW, London april 1906