Nieco ponad rok temu uwagę psychologów w Ameryce po raz pierwszy zwrócono na rozwój nowego narzędzia w edukacji, a mianowicie niezwykłą moc, jaką osoba w stanie naturalnego snu ma do przyjmowania sugestii lub pomysłów wprowadzanych do jej umysłu podczas tego snu. Ogólna opinia jest taka, że osoba śpiąca jest, na czas trwania, odcięta od świata, ale znajomość wyjątkowej czujności podświadomego umysłu powinna nas skłonić do ostrożności w tym, co mówimy w obecności śpiącego.

Proces edukacji, a także leczenia pewnych chorób, podczas naturalnego snu, został po raz pierwszy szczegółowo opisany przeze mnie w artykule opublikowanym rok temu w czasopiśmie wówczas znanym jako Magazyn Hipnotyczny, obecnie Journal of Suggestive Therapeutics. Pewne komentarze pojawiły się w czasie publikacji tego artykułu, i od tego czasu opublikowano kilka doświadczeń, potwierdzających te wyniki. Na początku matka ogłosiła, że wyleczyła swoje dziecko z drobnej dolegliwości, rozmawiając z maluchem podczas jego snu nocnego. Następnie pojawiły się relacje z eksperymentów o podobnym charakterze, przeprowadzonych przez rodziców, dzięki którym leniwe i nieposłuszne dzieci stały się pracowite i posłuszne, bez kary – bez nagany – po prostu sugerując dzieciom,  że stare nawyki zostały odrzucone i że odtąd będą nieatrakcyjne.

Całkiem niedawno dr Paul Farez napisał artykuł w Revue del  Hypnotisme w Paryżu, wielkim autorytecie w sprawach psychologicznych, przedstawiając swoją opinię, że sugestia podczas naturalnego snu jest skuteczniejsza niż hipnotyczna sugestia w leczeniu chorób psychicznych, i podając przykłady wyleczeń dokonanych w niektórych przypadkach obłędu przez siebie tą metodą.

Sugestia podczas naturalnego snu zdobywa więc znaczenie na skalę światową. Przedstawienie wszystkich faktów badań to długa historia i trudna do streszczenia, ale być może uda mi się wyjaśnić najważniejsze punkty tej metody; dlaczego; jakie wyniki próbować osiągnąć, i jak postępować. Gdy zrozumie się prostotę tego procesu, nie będzie wahania w jego przyjęciu, i może w ten sposób przynieść wiele dobrego.

Dlaczego sugestia zasugerowana podczas snu powinna mieć większą wagę niż ta sama idea wprowadzona do świadomego umysłu na jawie? Z pewnością dlatego, że podczas snu świadomość jest zawężona do punktu koncentracji, którego rzadko osiąga się w stanie czuwania.

Śpiący, czyli podświadomy umysł jest podatny, ponieważ jest skupiony na jednej idei. Nie ma rozproszenia uwagi, jak w stanie czuwania. Użyteczna edukacja polega po prostu na wszczepieniu pewnych idei w umyśl, a zła forma to po prostu przeciwieństwo.

W pierwszym przypadku wynikiem jest poprawa w formie wiedzy; w drugim przypadku również jest wiedza, ale rzadko poprawa. Konieczne jest więc, aby przerwać nawyk, wypędzić nie samą wiedzę, bo to nie jest możliwe, ale jej atrakcyjność; uczynić ją odpychającą i skierować myśli dziecka lub człowieka ku czemuś wyższemu. Dobro i zło to tylko pojęcia względne, i w tej pracy, bez względu na wiarę czy przekonania religijne kogokolwiek, opieramy się na zasadzie, że zło wcale nie jest naturalnym dziedzictwem dziecka. Zło dla nas to po prostu brak dobra, czyli ignorancja dobra. Zło może więc być dobrowolne lub mimowolne; jego obecność wskazuje na brak właściwej myśli. Dzieci są szkolone do rozróżniania między dobrem a złem na wczesnym etapie ich rozwoju poprzez przekonywanie, upomnienia lub karanie. Ale nasze obecne metody edukacji młodych prowadzą do poważnego błędu polegającego na wpojeniu dziecku, że czynienie zła jest łatwe, podczas gdy czynienie dobra jest bardzo trudne.

To zarówno nieszczęśliwe, jak i nieprawdziwe, ponieważ dziecko nabywa zarówno dobre, jak i złe myśli, a nie dziedziczy je. Nauczywszy się jednak, że trudno jest czynić dobrze, dziecko, jak każda inna aktywność w naturze, podąża ścieżką najmniejszego oporu i tworzy złe nawyki. Oczywiście mądrością byłoby zapobiegać kształtowaniu złych nawyków i w ten sposób unikać późniejszej konieczności ich korygowania, ale, akceptując fakt, że nawyk został utworzony, zobaczmy, jak zazwyczaj jest on hamowany.

Dla ilustracji, oto dziecko, dziewczynka, 7 lat, która obgryza paznokcie. Jej matka ją strofuje, może karać, i od tego czasu, będąc w obecności matki, nie obgryza już paznokci. Ale gdy jest sama i pogrążona w abstrakcji, dziecko będzie nieświadomie powracać do nawyku; lub, gdy jest samo i nieobserwowane, będzie obgryzać paznokcie, ponieważ wie, że nie zostanie przyłapane. To są dwa przykłady, których potrzebujemy, na dobrowolny i mimowolny nawyki.

Teraz, matka, przez swoją naganę, zrobiła wrażenie, ale nie bardzo głębokie, na umyśle dziecka. Poglądy matki zostały wpojone dziecku, ale własne siły dziecka nie zostały zmobilizowane do przełamania nawyku. Błąd leży właśnie tutaj. Gdyby wrażenie było wystarczająco głębokie na początku, poglądy dziecka oczywiście zlałyby się z poglądami matki, a nawyk zostałby przełamany, ale warto pamiętać, że naszym największym sprzymierzeńcem w tej pracy jest szybkość umysłu dziecka do przyswajania sobie, jako części siebie, miłości do dobra i niechęci do zła. Sugestia matki do dziecka powinna więc być nie nagana, ale pozytywna sugestia, która wprowadziłaby zupełnie nowy ciąg myśli, taki jak: „Nie będziesz już obgryzać paznokci, ponieważ nie będziesz tego chcieć. To nie jest ładny nawyk, i ty nie lubisz tego robić. Nie chcesz robić takich rzeczy.”

Wtedy w umyśle dziecka zostaje ustanowiona myśl, że sama nie lubi obgryzać paznokci, i bardzo naturalnie nie będzie robiła tego, czego nie lubi. To przełamuje nawyk. Ewidentną odpowiedzią sceptyka na to będzie, że dziecko natychmiast odpowie, zarówno matce, jak i sobie, że „lubi”, i że sugestia nie będzie miała na to wpływu. Ale obserwacja sceptyka jest powierzchowna, ponieważ oczywiście chodzi tylko o wpojenie dziecku myśli, że „nie lubi”, zamiast myśli, że „lubi”. Innymi słowy, sukces lub porażka zależy tylko od głębokości wrażenia zrobionego, i konieczne jest wiedzieć, jak najlepiej zrobić głębokie lub trwałe wrażenie. Wróćmy na chwilę do pierwszej części naszej ilustracji. Powiedziałem, że dziecko, podczas okresu abstrakcji, może wrócić do nawyku. Oznacza to, że nagana matki, choć wystarczająco silna, by wpłynąć na świadomy umysł dziecka, nie była wystarczająco silna, by zrobić wrażenie na podświadomym umyśle.

Podczas zadumy dziecko jest nieświadome otoczenia, i jest świadome tylko działania swojej wyobraźni. Jest w jawnej marzycielności. Nie straciła całkowicie kontaktu ze swoim otoczeniem, ale jej umysł jest zajęty własną fantazją i obrazami pamięciowymi, a świat zewnętrzny jest zapomniany. Podczas tej zadumy podświadomy umysł jest aktywny i niezależny. Zajmuje się oddechem, krokami, procesami trawienia i asymilacji, oraz pewnymi automatycznymi działaniami, a mianowicie, wykonywaniem aktu obgryzania paznokci. Oto więc wskazówka do wyleczenia nawyku. Wrażenie, by było skuteczne, musi być wystarczająco głębokie, aby dotrzeć do podświadomego umysłu, aby nawyk nie był ani dobrowolny, ani mimowolny.

Stan niemal identyczny z zadumą panuje podczas snu, jeśli chodzi o działanie umysłu. Świadomy umysł jest bierny lub odpoczywa, podczas gdy podświadomy jest najbardziej aktywny. Śnimy; czasami mówimy podczas snu; czasami wstajemy i chodzimy; nasze sny są wpływane przez nasze myśli przed pójściem do łóżka; przez kolację, którą zjedliśmy, itp.; nadal jesteśmy częściowo związani z życiem na jawie.

Uwaga dziecka podczas snu skupia się na obrazach snu tworzonych przez nie samo. Dlatego na początku nie jest w stanie zwrócić uwagi na wypowiedzianą sugestię rodzica. Konieczne jest stopniowe przyciągnięcie jej uwagi z własnego pola i skupienie jej na sugerowanej myśli. Naturalnie, gdyby ktoś mówił ostro i głośno do małego śpiącego, natychmiast wróciłby do świadomej przytomności. Tego należy unikać. Są dwie świadomości: świadomość życia na jawie i świadomość snu. Chcemy dotrzeć do świadomości snu dziecka, a metoda, którą należy stosować, jest następująca: Zanim dziecko pójdzie spać, matka powinna powiedzieć:
„Będę dziś do ciebie mówić, gdy będziesz spać, i będziesz mi odpowiadać nie budząc się. Będziesz mnie słyszeć i rozumieć, co mówię, ale nie obudzisz się.”

Dzieci zazwyczaj wykazują duże zainteresowanie tym eksperymentem, i czasami deklarują, że będą celowo nie spać; ale sen dziecka jest głęboki i szybki. Po tym wstępnym przygotowaniu, gdy dziecko już śpi mocno, matka musi podejść do niego i usiąść cicho przy łóżku na kilka minut, głaszcząc czoło dziecka. To przyzwyczai śpiącego do jej obecności, a mowa która następuje będzie miała mniejsze szanse na zakłócenie snu.

Następnie zacznij mówić, matka wzywając dziecko delikatnie po imieniu, mówiąc wyraźnie, ale cicho: „To mama mówi do ciebie. Śpij spokojnie. Nie możesz się obudzić. Możesz mówić do mnie bez budzenia się. Jesteś całkowicie komfortowa i spokojna. Śpij mocno. Czy słyszysz, jak do ciebie mówię? Powiedz tak. Nie obudzisz się. Teraz dotykam twoich ust moim palcem, a ty możesz mówić. Powiedz tak.”

W wielu przypadkach bardzo trudno jest za pierwszym razem uzyskać tę odpowiedź od dziecka, ale przy drugiej lub trzeciej próbie udaje się to łatwo; zazwyczaj z długim wydłużonym syczącym dźwiękiem, który utrudnia zachowanie powagi. Jeśli dziecko zacznie się niespokojnie wiercić i otworzy oczy, matka nie powinna rezygnować z próby, ale zamknąć powieki palcami i sugerować: „Śpisz spokojnie. Nic cię nie zakłóci. Możesz mnie słyszeć”, itp. Następnie należy podać specjalne sugestie skierowane do konkretnego przypadku; obgryzanie paznokci, nieposłuszeństwo, lenistwo, niechlujstwo, nieuczciwość, czy cokolwiek innego może być wadą. Powinny to być zdecydowane, pozytywne sugestie, sformułowane w sposób, który dziecko łatwo zrozumie, na przykład:
„Pamiętaj, co ci mówię. Nie lubisz obgryzać paznokci.
Nie będziesz już tego chcieć robić.
Będzie to dla ciebie odrażające. Chcę, żebyś mi teraz
obiecała, że nigdy tego więcej nie zrobisz.”

Powtórz to raz czy dwa, a daną obietnicę dziecko dotrzyma. Chociaż nie ma to związku z leczeniem nawyku, warto podać zarys eksperymentu, który przekona każdą matkę, że może w ten sposób nawiązać kontakt z dzieckiem podczas jego snu. Eksperyment jest powszechny w terapii sugestywnej, ale prawdopodobnie jest nowością dla większości osób. Gdy dziecko udzieli odpowiedzi, ale nie wcześniej, matka może powiedzieć, zanim przejdzie do swoich sugestii:

„Teraz będziesz miała piękny sen. Jest piękny dzień, świeci słońce, i jesteś taka szczęśliwa, bo jesteś w lesie i zbierasz kwiaty. Zobacz, są tuż wokół ciebie. Fiołki, i
duże pierwiosnki, i stokrotki, mnóstwo ich. Teraz zbierasz duży bukiet, aby zabrać go ze sobą do domu. Czy nie są piękne?”
Dziecko mówi: „S-s-s-s-s.” Matka kontynuuje:
„Czujesz się dobrze, silna i szczęśliwa. Moja mała dziewczynka obudzi się, gdy policzę do trzech, i opowie mi wszystko o tym, gdzie była i co widziała.
Potem znów zasnąć głęboko, i będzie pamiętać, żeby przynieść ze sobą bukiet kwiatów. Jeden, dwa, trzy, obudź się.”

Dziecko budzi się zdezorientowane, uśmiechnięte, a widząc swoją matkę, zastanawia się. Potem przychodzi jej do głowy wspomnienie snu, i szuka swoich kwiatów. Nie znajdując ich, zastanawia się znowu, ale nagle zaczyna opowiadać o swoim śnie, który jest dla niej czymś więcej niż tylko snem. Ciekawe jest zauważyć, że te zasugerowane wizje są znacznie intensywniejsze niż zwykłe sny. Pamiętajmy, że dziecko nie odgrywało swojego snu; leżało całkowicie nieruchomo z zamkniętymi oczami, a czasami tylko zmiana oddechu wskazuje na obrazy, które zapełniają jej umysł.

Dopiero kiedy się obudzi, matka dowie się, jak mocno to, co powiedziała, zapadło w pamięć dziecka.

Możesz z tego wywnioskować, ile matka mogłaby zrobić, kierując sny swojego dziecka podczas jakiejkolwiek choroby, na którą to dziecko cierpi. Jak łatwo mogłaby odpocząć rozgorączkowana głowa, gdyby matki wiedziały, jak usypiać swoje dzieci i jak do nich mówić podczas snu. Ale te rzeczy są dla większości ludzi tajemnicą. Aby kontynuować pierwszy eksperyment: Po obudzeniu się rano dziecko zapomni całą sprawę. Oznacza to po prostu, że nie jest to w pamięci świadomego umysłu. Ale potrzebne wrażenie zostało zrobione na podświadomym umyśle, i jego efekt będzie zauważalny w ciągu dnia. To leczenie powinno być powtarzane każdej nocy przez tydzień, ale widziałem wyleczenia wynikające z jednego zabiegu. Niektórzy czytelnicy mogą być zdania, że wystarczy, aby matka myślała te sugestie, bez wypowiadania ich na głos. Obawiam się, że nie mogę się z tym zgodzić. Projektowanie myśli, czy telepatia, to bardzo wątpliwa i kapryśna metoda, na którą nie można polegać. Konieczne jest zdobycie uwagi dziecka poprzez kanał fizycznego zmysłu słuchu i upewnienie się o uwadze dziecka poprzez jej odpowiedź słowną. Projektowanie myśli wydaje się być równie użyteczne w tym kontekście, co modlitwa o deszcz w kraju, gdzie konieczne jest nawadnianie.

Ta praca jest całkowicie praktyczna i niczego nie zakłada z góry. Jeśli chodzi o zastosowanie tej metody sugestii podczas naturalnego snu u dorosłych uzależnionych od nadmiernej konsumpcji alkoholu, nie przeprowadzałem eksperymentów w tym zakresie, z powodu braku okazji. Ale taki zadanie mogłoby być bezpiecznie podjęte przez żonę, i jest bardzo prawdopodobne, że tak jak pijactwo może być wyleczone przez sugestię hipnotyczną, może z równą pewnością być wyleczone przez sugestię podaną podczas naturalnego snu. Hipnotyzer nie, poprzez swoją wyższą siłę woli, magnetyzm, czy jakiekolwiek bzdury tego rodzaju, zmusza swojego pacjenta do powstrzymania się od picia. On jedynie wzbudza w nim antypatię do alkoholu, a dokładnie to może zrobić żona poprzez sugestię podczas naturalnego snu. Istnieje jedno bardzo ważne ograniczenie tej metody, które musi być brane pod uwagę przy dorosłych, mianowicie, że sugestia, która jest nieakceptowalna dla świadomego człowieka, będzie nieakceptowalna dla śpiącego człowieka i nie zostanie przyjęta. Pijactwo i złe nawyki wynikają z warunków psychicznych, ale mogą być wyleczone przez sugestię tylko wtedy, gdy pacjent w stanie świadomości wyraził wyraźnie chęć wyleczenia, ale nie ma wystarczającej siły woli, aby to przerwać. Sugestia uzupełni jego siłę woli.

Dlatego bezcelowe będzie, gdy oddana żona podejdzie do swojego męża w celu uzyskania w ten sposób pieniędzy na nowy kapelusz, ponieważ sugestia nie zostanie przyjęta z aprobatą. W taki sam sposób, jak podświadome i świadome myśli wpływają na nasze działania, wpływają one na stan ciała; i istnieje wiele chorób nerwowych, które można wyleczyć przez proste sugestie podawane podczas naturalnego snu. Wystarczy zwrócić uwagę na fakt, że przygnębiony stan umysłu prowadzi do chorobowego stanu funkcji ciała, aby udowodnić, jak bliska jest relacja między umysłem a materią, a sugestia podczas naturalnego snu jest bardzo cenna w przełamywaniu neuralgii, bólów głowy i wszystkich nerwowych nieregularności funkcji. Rzeczy tutaj wspomniane są jeszcze w swoich początkach, ale powinny być głoszone na dachach.

W. Xavier Sudduth, M. A., M. D., Belianee Building, to lekarz z Chicago, który przeprowadził wyczerpujące badania nad tematami psychologicznymi i opublikował kilka prac na temat relacji między umysłem a materią. Kiedy poproszono go o opinię na temat wartości edukacji podczas naturalnego snu, dr Sudduth powiedział: „Testuję tę metodę od kilku lat i stwierdziłem, że sugestie podawane przez matkę lub pielęgniarkę choremu dziecku podczas naturalnego snu były bardzo pomocne w wspomaganiu typowej medykacji w celu przywrócenia warunków zdrowia. W jednym przypadku sugestie były podawane wyłącznie przez pielęgniarkę i okazały się skuteczne w przełamywaniu uciążliwego nawyku enurezy, z którego cierpi wielu dzieci. Ale szczególnie w korekcie takich nawyków jak złe usposobienie i nieposłuszeństwo u dzieci, sugestia podczas naturalnego snu powinna być stosowana przez rodziców lub opiekunów.

To jest prawie niezbadane pole, ale jego znaczenie trudno przecenić. Naturalny sen nie jest stanem nieczułości na zewnętrzne bodźce. To raczej stan nieuwagi. Śpiący słyszy, ale nie zwraca uwagi. Nie jest trudno wprowadzić do jego świadomości idee, które zrobią trwałe i głębokie wrażenie poprzez jego śpiący lub podświadomy umysł na jego obiektywny lub świadomy umysł. To właśnie osiąga sugestia podczas naturalnego snu; robi głębokie wrażenie. Nie stosowałem tej metody u dorosłych osób, ale pod moim kierunkiem wyniki osiągnięte przez matki w korygowaniu złych nawyków u dzieci, na których nie zrobiła wrażenia kara ani upomnienie w stanie świadomości, były bardzo skuteczne.”

Od Alberta H. Burra, M.D., adiunkta profesora praktyki medycyny, w Chicago College of Physicians and Surgeons, otrzymano podobne poparcie tej metody leczenia uporu i złych nawyków u dzieci, a nawet najpoważniejszych nieregularności psychicznych.

„Najbardziej rozsądne jest, że umysł jest podatny na sugestie podczas naturalnego snu,” powiedział lekarz, „biorąc pod uwagę, że zewnętrzne sugestie ciągle modyfikują i zmieniają sny śpiącego. Na przykład, bicie zegara jest akceptowane w śnie jako dźwięki dzwonów kościelnych; wymuszona pozycja skupia uwagę śpiącego na bólu wynikającym z tego, i poczucie bólu w dotkniętej kończynie jest włączane do snu.

To są proste codzienne zdarzenia, które pokazują tym, którzy zwracają uwagę na znaki, że umysł śpiącego może być wpływany zarówno od wewnątrz, jak i z zewnątrz. Pracuję już jakiś czas wzdłuż tych linii i wierzę, że sugerując pewien sen, na przykład pijakowi, sen, który wywrze silne wrażenie na jego wyobraźni, możemy osiągnąć sukces w wzbudzeniu w jego świadomych myślach lęku i odrazy przed alkoholem. Jako potwierdzający przykład tej możliwości, pacjent, którego obecnie leczę sugestią na uzależnienie od alkoholu, faktycznie zerwał z nałogiem brania morfiny dzięki snu. Śnił, że duch jego matki stał przy jego łóżku, a efekt na nim gdy się obudził był taki, że od tamtej pory do teraz nie dotknął morfiny. Jeśli sen wywołany przez samego śpiącego ma taką moc, jak rozsądne jest założenie, że sen sugerowany przez kogoś w relacji ze śpiącym będzie równie skuteczny, wiedząc, jak wiemy, że możemy utrzymać uwagę śpiących osób przez cichą mowę, i że będą one intensywnie doświadczać sugerowanego widzenia.

„Skuteczność sugestii podczas indukowanego snu  lub hipnozy jest ustalonym faktem. Jeśli więc, jak Le EDUCATION* Beault, ojciec nowoczesnej terapii sugestywnej, często twierdził, 'indukowany sen nie różni się od naturalnego snu’, to całkiem sprawiedliwe jest założenie, że wrażenia, które tak łatwo można wywołać w jednym przypadku, są podatne na powtórzenie w drugim, w przeciwnym razie mamy różnicę, a twierdzenie Liebeaulta jest obalone. „Dokładnie te same zjawiska są obserwowane podczas zbliżania się do snu w obu przypadkach. Utrata świadomości w różnym stopniu; zawieszenie obiektywnych zmysłów bardziej lub mniej kompletne; inhibicja woli, rozumu i zdolności krytycznych są takie same w obu przypadkach.

„Nasze sny, które zapadają w naszą świadomą pamięć, są indukowane albo przez sugestię poprzez wpływy wpływające na układ nerwowy sensoryczny lub współczulny, a więc obiektywne lub czysto fizyczne, albo przez wrażenia wywierane na świadomym umyśle przez doświadczenia dnia, a więc subiektywne lub czysto psychiczne. Niewygodne sny, od których budzimy się przerażeni (jak po koszmarze) zawsze są spowodowane dyskomfortem bólu głowy, przejedzenia, problemów z jelitami lub pęcherzem, skurczem pozycji ciała lub kończyny lub pamięcią jakiegoś nieprzyjemnego wrażenia psychicznego.

„Tak samo, przyjemność jak i ból, fizyczne lub psychiczne samopoczucie jak i stres, są odzwierciedlane w naszym życiu snu jako wynik sugestii. Nowe nadzieje, ambicje i przedsięwzięcia były inicjowane przez wrażenia wywołane przez sny. Znamy przypadki, w których późniejsze życie jednostki zmieniło się w wyniku intensywnego snu. Często słyszeliśmy, jak znajomy opowiadał, jak został odwrócony od błędnego życia przez wrażenia ze snu.
„Nie należy wnioskować, że popieramy książki o snach lub zwracamy uwagę na ich przesądne interpretacje, ale sny mają racjonalną przyczynę i wywołują psychiczne wrażenia, które sugerująco oddziałują na dobro lub zło na mentalnej, moralnej i fizycznej stronie życia. „Jeśli podczas indukowanego snu lub hipnozy wyobraźnia umysłu może być tak silnie wrażona, aby złagodzić odczucie bólu, regulować zaburzone funkcje i przezwyciężyć uciążliwe nawyki, fakty, które zostały zademonstrowane w tysiącach przypadków przez starannych obserwatorów, czy nie jest sprawiedliwe założyć przez analogię, że podobne rezultaty mogą być osiągnięte przez sugestywną kontrolę zdolności do snu lub wyobraźni normalnego snu? Wszyscy, którzy mają doświadczenie w terapii sugestywnej, wiedzą, jak pacjent, budząc się z indukowanego snu, często przypomina sobie wrażenia wywołane przez operatora jako te z pozornego snu.

„Możliwą przewagą sugestii stosowanych podczas indukowanego snu nad naturalnym snem jest znana relacja podmiotu do operatora i wcześniejsze porozumienie obu co do celu, jaki ma zostać osiągnięty, a więc oczekiwanie i zwiększona podatność na wrażenia wynikające stąd. To jednak może być w dużym stopniu przezwyciężone przez wcześniejsze poinstruowanie pacjenta, że po zaśnięciu naturalnym operatorem przyjdzie do niego i że będzie pozostawał w śnie, podczas gdy on przekaże sugestie, które zostaną zapamiętane i będą skuteczne w leczeniu jego dolegliwości.

„Otwiera to szerokie pole dla użytecznych eksperymentów, szczególnie dla korygowania złych nawyków, zarówno mentalnych, moralnych, jak i fizycznych, wśród dzieci, w obszarze, gdzie sugestywne metody mogą być bezpiecznie stosowane przez rodziców, nauczycieli, governesses i pielęgniarki, gdyż nie jest wymagane szkolenie do indukowania stanów hipnotycznych, i co nie wiąże się z niewiedzą i wścibskimi próbami leczenia chorób, których leczenie powinno być pozostawione umiejętnościom środowiska medycznego. Redaktorowi Journal of  Suggestive Therapeutics należy się uznanie za to, że jako pierwszy zwrócił uwagę na możliwości dobra przez sugestie podawane podczas naturalnego snu, i za jego demonstrację przez rzeczywiste dowody. Mamy nadzieję, że wyniki będą miały dalekosiężne korzyści.” Dr H. I. Howard z Portland, Oregon, również zbadał twierdzenia, które przedstawiliśmy co do skuteczności sugestii podczas naturalnego snu, i raportuje następująco:
„Umysł niemowlęcia jest jak arkusz białego wosku, gotowy przyjąć i zatrzymać każde wrażenie wywołane na nim przez ryl czasu. Cała wiedza dziecka o świecie zewnętrznym jest uzyskiwana przez pięć zmysłów, i nie mając możliwości oceny wartości otrzymywanych wrażeń, wszystkie są akceptowane i rejestrowane jako prawdziwe. W miarę dorastania dziecka stopniowo rozwijają się zdolności rozumowania i zaczynają oceniać otrzymane wrażenia, ale wiara i niewątpliwe przekonanie nadal są wyraźnymi cechami umysłu dziecka. Stąd dzieci są wybitnie podatne na sugestie.
„To prawda w stanie czuwania, a podczas snu, gdy zdolności rozumowania są całkowicie uśpione, podatność na sugestie jest zwiększona. Jako że dzieci nie budzą się łatwo, gdy do nich mówimy, istnieje doskonała okazja do leczenia przez sugestię, co doświadczenie pokazało, że jest równie skuteczne w naturalnym śnie jak w stanie hipnotycznym.”

„W czerwcu 1897 roku rozpocząłem leczenie mojego małego chłopca, który miał wówczas dwa i pół roku, na nietrzymanie moczu, dzienne i nocne. Podobnie jak klimat Oregonu, był ciągle i nieustannie mokry. Pierwsze sugestie, podane zaraz po zaśnięciu dziecka, okazały się natychmiast skuteczne i po raz pierwszy przespał suchą noc. Dobre efekty utrzymywały się następnego dnia i nocy, ale nastąpił nawrót trzeciej nocy, z powodu późnego kładzenia się do łóżka. Po tym nie było więcej problemów.

„Okazjonalne nawroty zdarzały się w długich odstępach czasu, ale zawsze z powodu jakiegoś ekscytującego powodu. Sugestie były podawane cichym tonem głosu, mówiąc mu najpierw, że to jego tata do niego mówi i że nie może się obudzić, że śpi głęboko i nie obudzi się, podczas gdy tata mówi. Następnie podawane były konkretne sugestie, że nie zmoczy łóżka i zawsze obudzi się i zawoła mamę, gdy będzie chciał się załatwić. Podawano także wskazówki dotyczące jego zachowania w ciągu dnia, a leczenie kończyło się mówieniem mu, aby przespał całą noc spokojnie. Po pierwszych kilku dniach zawsze budził się około dziesiątej i wołał matkę, aby go podniosła. „Kilka miesięcy później zaczął jąkać się, ale początkowy nawyk szybko został przezwyciężony przez sugestię.

„Jeden inny nawyk pozostał do skorygowania, ssanie kciuka. Nawyk ten wykształcił się, gdy miał tylko kilka miesięcy i oddawał się mu za każdym razem, gdy jego uwaga nie była inaczej zajęta, i niezmiennie przy zasypianiu.

„Okazjonalne sugestie pozwoliły mu zerwać z tym nawykiem w ciągu dnia, ale nalegał, że nie może zasnąć bez ssania kciuka. W dniu jego trzecich urodzin podjąłem sprawę poważnie i dałem mu serię energicznych sugestii, mówiąc mu, że staje się tak dużym chłopcem, że już nie lubi ssać kciuka, że może zasnąć bez ssania go, a szczególnie, że już nie smakuje dobrze. Tę ostatnią sugestię wspomogłem pomalowaniem kciuka roztworem kwasu raz czy dwa, i leczenie było całkowicie skuteczne po trzeciej nocy.

Około tydzień później zauważono niewielki nawrót, gdy był półprzytomny rano, ale kilka kolejnych sugestii to powstrzymało i od tego czasu nie było żadnej tendencji do ssania kciuka w żadnym momencie. „W sugestii podczas snu mamy cenną metodę wychowawczą dla dzieci i jestem przekonany, że tendencje jakiegokolwiek rodzaju mogą być rozwijane lub wykorzeniane przez jej użycie.”

„Jest to temat, który powinien być przedstawiony uwadze każdej matki i każdego ojca w kraju.” Doświadczenia tych panów są wyraźnie potwierdzające twierdzenia, które zostały przedstawione w pierwszej części tej rozprawy, i pozostaje teraz dodać tylko kilka słów na temat rozsądkowości teorii:

Indukowany sen i naturalny sen są takie same, lecz również nie takie same. Istnieje jeden ważny punkt rozróżnienia między tymi dwoma stanami. Prawem naturalnego snu jest to, że dziecko jest w relacji sam ze sobą. Prawem indukowanego snu jest to, że dziecko jest w relacji z rodzicem. Podczas naturalnego snu dziecko jest nieuwagą; podczas indukowanego snu jest uwagą. Nie osłabia to pozycji przyznania, że istnieją wyjątki w obu przypadkach; że czasami osoba, która przeszła w stan naturalnego snu, spontanicznie wchodzi w relację z innymi, jak w tych przypadkach, gdzie śpiący mogą być wciągnięci w rozmowę przez ostrożną mowę; lub że czasami zdarza się, że dziecko, które zostało uśpione przez rodzica, przechodzi z stanu uwagi na stan nieuwagi. Prawo utrzymuje się mimo tych wyjątków, i z właściwym zrozumieniem prawa mocno utrzymywanym, możemy docenić fakt, że naturalny sen może, pod właściwym kierunkiem, zmienić się ze stanu nieuwagi na stan uwagi. Teraz idziemy o krok dalej i twierdzimy, że chyba że śpiący staje się uważny, sugestywne leczenie w naturalnym śnie jest nieskuteczne i bezużyteczne. Rodzic musi być zapewniony przez słowo ustne, że dziecko nie jest już zajęte swoimi własnymi fantazjami i obrazami snów. Muszą być zapewnieni, że sugestie są nie tylko słyszane, ale są rozumiane, uświadomione, stają się faktem w umyśle śpiącego. Istnieje łatwy sposób, dzięki któremu rodzic może się przekonać, że to, co mówi, nie tylko zostanie usłyszane, ale również zauważone przez śpiącego, mianowicie: Po otrzymaniu odpowiedzi z ust śpiącego, rodzic powinien wziąć za rękę leżącą najbliżej siebie i podnieść ramię śpiącego, mówiąc:

„Twoje ramię pozostanie w pozycji, w jakiej je ustawiam. Nie będzie czuć zmęczenia. Pozostanie tam, gdzie je postawiłem.” Trzymaj ramię w powietrzu przez kilka sekund, powtarzając te sugestie, a następnie puść. Jeśli zostanie tak, jak postawiono, uwaga śpiącego jest skoncentrowana na rodzicu. Jeśli spadnie, jest stan zmęczenia obecny, który uniemożliwia sugestii mocne zakorzenienie się w umyśle, a inne sugestie podane będą równie nieskuteczne. Dlatego dobrze jest powtórzyć ten eksperyment i podane sugestie, aż utrwalenie ramienia w powietrzu potwierdzi utrwalenie uwagi śpiącego. Gdy to nastąpi, śpiący przechodzi w taki sam stan umysłowy, jaki panuje podczas indukowanego snu, tzn. jest w relacji z rodzicem.

Teraz zarówno słyszy, jak i zwraca uwagę. Dlaczego sugestie w ten sposób podane mają moc, która jest odrzucana, gdy te same sugestie są podawane tej samej osobie, gdy ta jest w stanie czuwania?

Ponieważ auto-sugestia lub przeciwstawne myślenie śpiącego jest w zawieszeniu. Brak jest krytycyzmu. Rodzic zyskuje uwagę, bierność i podatność. Umysł śpiącego jest bardziej plastyczny niż umysł osoby na jawie; i jest bardziej plastyczny z powodu braku krytycznego myślenia plus pełna uwaga skierowana na rodzica. Zauważ tutaj Prawo Edukacji. Edukacja jest skuteczna, gdy w umyśle osoby na jawie panuje ten stan, tj. gdy osoba uczona skupia całą swoją uwagę na lekcji i hamuje swoją auto-sugestię, staje się podatna na lekcję. Tak samo w śnie, osoba, która ma być zaimponowana sugestią, musi być uważna na mówcę. Leczenie sugestywne to edukacyjne leczenie stosowane w najbardziej korzystny sposób. Sen jest potężnym pomocnikiem i powinniśmy zawsze korzystać ze snu, aby umysł osoby, która ma być leczona, był jak wosk gotowy do przyjęcia wrażeń. Sukces sugestii zależy od głębokości wrażenia wywieranego na umyśle odbiorcy. Sen sprzyja tworzeniu głębokiego wrażenia, dlatego sen sprzyja sukcesowi. Spośród wszystkich metod leczenia złych nawyków u dzieci żadna nie może się równać z tą, ponieważ stawia w rękach samych rodziców środki, dzięki którym ich dzieci mogą być odzyskane lub poprawione.

źródło: Education During Sleep by Sydney Flower. LL. D.