DESIGNS IN FANTASY
Rok 1984, George’a Orwella: Seeker i Warburg, 10 szylingów.

Powyższe dzieło jest logicznym wynikiem pokonanego idealizmu ekonomicznego. W książce George’a Orwella zasada Zła osiąga swój szczyt: to straszliwe oskarżenie bezdusznego i bezbożnego stanu społeczeństwa; jedna z wielu książek obecnie publikowanych, ujawniających narastające obrzydzenie wobec rosnącej biurokracji. Choć jest to monstrualna fantazja, posiada podświadomy związek z niższymi piekłami astralnymi.

George Orwell odkrył pewne prawdy, ale tylko ich ciemną połowę, paradoksalne nauki Tao.

To ważna książka; proroctwo i ostrzeżenie, że materialistyczna utopia może prowadzić do największej tyranii ze wszystkich: pożądania władzy, by dominować nad każdą formą szlachetności bez obawy przed jakąkolwiek ostateczną karą.

Brutalizujący krescendo i cyniczne zakończenie zostawią czytelnika z poczuciem alarmu i daremności: tutaj nie ma światła, nadziei, ani znośnej przyszłości; poczucie wiecznej psychologicznej ciemności, gdzie Zło dominuje nad wszystkim, gdzie postęp jest sparaliżowany. Wydaje się, że po blasku czerwonego światła nasz intelektualista zaczyna dostrzegać czarne światło: otchłań, do której nauka prowadzi społeczeństwo. Człowiek nie może stać w miejscu, a ekonomiczna łatwość prowadzi do większych zamieszek i chciwości:

zwiększanie żołądka i rozpraszanie wolnego czasu człowieka na dziecinne rozrywki nie dodają nic do kultury, ale czynią człowieka łatwą ofiarą rosnących chorób psychologicznych aż, jak widzi George Orwell, całe ludzkość jest ogarnięta planetarnym obłędem, gdzie kłamstwa i prawdy oraz dobro i zło oznaczają to samo; gdzie dwa plus dwa równa się pięć, i gdzie nie ma historii, fakty są celowo plątane i zniekształcane w tkance świadomości człowieka.

To jest gorzka książka, powstała z sfrustrowanego serca i umysłu, które nie uznają ani nie wierzą w osobistą nieśmiertelność człowieka, których idealizm stał się gorzki; i kto nie jest intuicyjnie świadomy, że poza intelektualnymi granicami wielu otrzymało szlachetniejsze przeczucia świadomości, i że poza naszymi małymi indywidualnymi doświadczeniami istnieją większe byty powyżej, jak i poniżej, które obserwują i rozumieją nasze zmagania, i które mogą-używając naturalnych praw-odgrywać swoje subtelne role w naszych codziennych działaniach.

Dogmaty materializmu są tak samo złe, jak dogmaty jakiegokolwiek Kościoła. Możliwe, że schematy biurokracji mogą prowadzić do monstrualnych wniosków George’a Orwella, lub, wcześniej, do samobójstwa społeczeństwa przez bombę atomową. Jest jednak trzecia droga: droga środkowa, droga Tao, droga równowagi, gdzie można dostrzec wieczne paradoksy, ale z oświeconym zrozumieniem.

Magister Ludi, autorstwa Hermana Hessego: Aldus, 15J.  (Przetłumaczone z niemieckiego; obszerne dzieło, dlatego niemożliwe jest podanie zrozumiałej recenzji w naszej ograniczonej przestrzeni).

Sceneria, rok 2000. Ponownie ciemne wieki po przerażającej wojnie i wielkiej średniowiecznej ciemności; ale tutaj jest szlachetniejsze rozumienie relacji człowieka: człowiek jako istota duchowa.

Magister Ludi czy Gra w Perły to pozornie wyrafinowana syntezacja wszystkich sztuk. Można by to przetłumaczyć jako świadomość wszystkich mikrokosmicznych aktywności i dynamicznych detali wewnętrznej kosmicznej świadomości.

Znowu dochodzimy do wiecznego dualizmu; ale tutaj jest on dojrzały i duchowo uduchowiony.

Joseph Knecht to ktoś, kto z pewnością osiąga mistrzostwo – ten, który zdobył kosmiczną świadomość; kto posiada trwałą duchową wizję i pełną kontrolę. Symboliczne wzory i poetycka wrażliwość tej pracy są wysoce oryginalne; magiczna jakość muzyki; moce skojarzeń i harmonijne połączenia wszystkich elementów i materii.
Duże zainteresowanie dla studenta okultyzmu stanowią powojenne pisma Mistrza, w których opowiedziane są historie trzech wcieleń: Twórców Deszczu, Ojca Spowiednika i Życia Indyjskiego.

• Muzyka wydaje się być integrującym wpływem, ale można by symbolizować wszystkie filozoficzne opisy jako duchową grę życia; ale nie w płytkim emocjonalizmie większości, ale w głębszym znaczeniu boskiego pielgrzyma i osiągnięcia nadkontroli.
• Autor ujawnia bardzo znaczącą erudycję i czytelnictwo w licznych aspektach doktryny okultystycznej i sztuk.
• Tutaj natura ludzkich możliwości jest bardzo wysoka, i przez spokojną i godną pielgrzymkę Joseph Knecht osiąga duchową dojrzałość, a następnie zdaje sobie sprawę z jeszcze większych wzniesień przed nim.
• Świat przyszłości Hermana Hessego pokazuje szlachetność i uzasadnienie istnienia człowieka na tej planecie.

źródło: THE OCCULT OBSERVER, no. 2, Summer 1949.

“Magister Ludi”, znane również jako “The Glass Bead Game” (czyli “Gra w koraliki szklane”), to ostatnia pełnowymiarowa powieść niemieckiego pisarza Hermana Hesse. Rozpoczęta w 1931 roku w Szwajcarii, została opublikowana w 1943 roku po odrzuceniu przez niemieckie wydawnictwa z powodu antyfaszystowskich poglądów Hesse¹

W Castalii, fikcyjnej prowincji Europy Środkowej, intelektualiści prowadzą surowy zakon o dwóch celach: prowadzenie szkół z internatem oraz uprawianie i grę w Gra w koraliki szklane. Gra ta jest abstrakcyjną syntezą wszystkich sztuk i nauk, a gracze łączą pozornie niepowiązane tematy w głębokie relacje¹

Powieść śledzi życie wybitnego członka Zakonu Castalii, Josepha Knechta, który zostaje Magistrem Ludi, czyli wykonawcą administracji gry. Gra w koraliki szklane to nie tylko opowieść o rozwoju Knechta, ale także parodia biografii i refleksja nad wiecznym poszukiwaniem oświecenia¹

W 1946 roku Hermann Hesse otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, a powieść “Magister Ludi” zajmuje szczególne miejsce w jego twórczości.

Joseph Knecht to postać centralna w powieści “Magister Ludi” autorstwa Hermana Hesse. Jego historia jest niezwykle interesująca.

1. Życie i Edukacja: Joseph Knecht, którego nazwisko oznacza “sługa” i jest pokrewne angielskiemu słowu “rycerz”, jest wybitnym członkiem Zakonu Castalii. Powieść śledzi jego życie od młodości, przez decyzję o dołączeniu do zakonu, aż do opanowania Gry w koraliki szklane. To gra abstrakcyjna, łącząca wszystkie nauki i sztuki, wymagająca lat ciężkiej nauki muzyki, matematyki i historii kultury¹
2. Magister Ludi: Joseph Knecht osiąga najwyższy stopień w zakonie, zostając Magistrem Ludi, czyli wykonawcą administracji gry. To zaszczytne stanowisko pozwala mu zarządzać grą i wpływać na losy Castalii¹
3. Inni Bohaterowie:
   • Mistrz Muzyki: Duchowy mentor Knechta, który jako dziecko ocenia go pod kątem przyjęcia do elitarnej szkoły Castalii.
   • Plinio Designori: Postać kontrastująca z Knechtem w świecie zewnętrznym¹

Powieść “Magister Ludi” to nie tylko opowieść o rozwoju Knechta, ale także parodia biografii i refleksja nad wiecznym poszukiwaniem oświecenia¹ W 1946 roku Hermann Hesse otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, a ta powieść zajmuje szczególne miejsce w jego twórczości