Powaga ucznia nauk okultystycznych musi ubolewać nad powszechną niewiedzą dotyczącą wielu jego podstawowych prawd. Jest świadomy obowiązku, który na niego spada, aby przekazywać te wyższe nauki według najlepszych swoich umiejętności. Jako odbiorca cennych prawd duchowych, jest na nim ciężar rozpowszechniania swojej wiedzy; ale jego entuzjazm często zanika, gdy staje twarzą w twarz z obojętnością nieukierunkowanego umysłu.

Równocześnie, musi pamiętać, że podejmuje pionierską pracę. Nie jest zalecane narzucanie tej filozofii religijnej ludziom, których temperament i religijne uprzedzenia uniemożliwiają im zrozumienie lub docenienie jej. Próba podważenia głęboko zakorzenionych przekonań religijnych często przynosi więcej szkody niż pożytku.

Dla umysłu zanurzonego w ortodoksji pomysł osiągnięcia duchowego rozwoju za pomocą środków naukowych prawdopodobnie wydawałby się bardzo wizjonerski. A jednak ta metoda rozwoju naturalnie wynika z nauk okultystycznych, które specjalnie zajmują się warunkami, z jakimi każda dusza musi zmierzyć się po śmierci.

W tym miejscu będzie wskazane krótko wskazać dokładne znaczenie „sądu” z punktu widzenia okultyzmu. Chwilowy zapis życia jest niezatarte zapisany na wszechobecnym eterze. Te ciągłe obrazy są również rejestrowane na jednym malutkim, fizycznym atomie znajdującym się w lewej komorze serca. Ten „atom nasienia” pozostaje stały przez całe życie. Jego siły są wyciągane przez duszę, kiedy srebrny sznur, który łączy wszystkie pojazdy, jest rozerwany w chwili śmierci. Przez trzy i pół dnia (w przybliżeniu) po śmierci, srebrny sznur pozostaje nienaruszony, chyba że jest przedwcześnie przecięty przez kremację lub gwałtowny wypadek. W tym krytycznym okresie dusza przegląda całe swoje minionę życie w panoramicznych obrazach, które rozwijają się przed jej wzrokiem wstecz od śmierci do narodzin. Z ciała żywotnego sceny jego życia-panoramy są wyryte w ciele pragnień, w którym dusza musi funkcjonować podczas pobytu w Czyśćcu i Pierwszym Niebie. Im głębsze i wyraźniejsze jest to odciskanie, tym ostrzejsze będzie cierpienie w czyśćcu i pełniejsza przyjemność doświadczona w Pierwszym Niebie.

Niezwykle ważne jest, aby ciało fizyczne zapewniło ciche otoczenie podczas tego doświadczenia pośmiertnego. Takie warunki pozwolą mu skoncentrować się całkowicie na  kontemplację swojej ziemskiej historii życia. Intensywność tego badania w dużym stopniu zadecyduje o sile „cichego, małego głosu” sumienia, który będzie kierować losami duszy w następnym ziemskim życiu.

Zarys warunków, z jakimi dusza musi się zmierzyć po śmierci, przygotuje czytelnika na naukową metodę skrócenia czasu zwykle spędzanego w Czyśćcu i Pierwszym Niebie. W obu tych regionach dusza jest zaangażowana w prace o charakterze obowiązkowym. Naturalne prawo świata duchowego wymusza pełną wiedzę o lekcjach życia w tych odpowiednich „sferach” przed przejściem dalej do bardziej zróżnicowanej i zaawansowanej pracy. Jeżeli więc tę podstawową pracę można przyspieszyć, oczywiste jest, że postęp duchowy jest w ten sposób dodatkowo wspierany.

Nie ma potrzeby podkreślania daremności polegania na dobrych postanowieniach czy silnej woli. Pewna ilość zła gromadzi się każdego dnia w duszy, w myśli, słowie lub czynie. Aby zmniejszyć ten ciągle rosnący ciężar, skutecznym będzie następujące ćwiczenie okultystyczne.

W retrospekcji dusza posiada mistrzowski klucz do rozwoju duchowego. Tuż po położeniu się do snu, aspirant przegląda wydarzenia dnia w odwrotnej kolejności. Zdarzenia z późnego wieczoru najpierw przyciągają uwagę; potem wstecz, w uporządkowanej kolejności, każdy epizod dnia jest przeglądany.

Kiedy scena rzucona przed oko umysłu wskazuje na uleganie niegodziwej myśli lub czynu, musi być wywołane silne uczucie skruchy. Dusza musi sądzić się bezstronnie. Musi być podjęty szczery wysiłek, aby na nowo przeżyć scenę w pamięci i obudzić wszystkie możliwe uczucia pokuty. Dzięki temu obraz danej myśli lub czynu wpisany na „atom nasienia” w sercu zostaje z niego wymazany.

Kiedy dusza w odpowiednim czasie dotrze do Czyśćca, to szczególne zło już jej nie spotka, aby wymagać odwetu. Ta stała eliminacja drobiny życia, tak jakby, znacznie skróci czas zwykle spędzany w regionie Czyśćcowym.

Podobnie, każda godna myśl lub czyn powinny otrzymać uwagę w tej retrospektywnej analizie. Dusza dąży do ożywienia tych scen w zwoju dnia, gdzie było myślane lub osiągnięte dobro. Uczucie przyjemności lub radości powinno być stymulowane tam, gdzie takie emocje są odpowiednie dla okazji. W ten sposób czas, który inaczej byłby spędzony w Pierwszym Niebie, jest zauważalnie skrócony, pozostawiając duszę wolną do mniej sformalizowanej pracy.

Na mocy wielkiego Prawa Konsekwencji, dusza zbiera to, co zasiała. Zwykłe pojęcie kary, jakie jest stosowane do stanu po śmierci, jest błędne. Prawo naturalne rządzi w świecie fizycznym, jak wszyscy wiedzą. Jeśli to prawo jest naruszone, jednostka cierpi odpowiednio. Podobnie, po wejściu w świat ducha, dusza podlega duchowemu prawu, które rządzi tym światem.

Ćwiczenie retrospekcji obfituje w korzystne konsekwencje, które są prawie nie do obliczenia.

Po pierwsze, ta praktyka ułatwia przywrócenie harmonii ciału fizycznemu świadomie podczas czuwania. Wszystkie pojazdy są wtedy skoncentrowane. Różne działania dnia niszczą tkanki fizyczne. Energia jest tracona na różne sposoby. Teraz, z reguły, ta praca odnawiania gęstego, materialnego ciała jest wykonywana przez ciało pragnienia, kiedy jest ono poza ciałem fizycznym podczas snu. Wtedy ciało witalne jest naładowane świeżą energią z świata pragnień, i od razu zaczyna ożywiać pojazd fizyczny. Odświeżający sen wskazuje, że praca renowacji została zakończona. W dużej mierze uwolnione od tego nocnego obowiązku, ciało pragnienia może poświęcić więcej nocnych godzin na bardziej dochodową pracę.

Drugą zaletą, która nieodparcie przyciągnie każdą duszę dążącą do rozwoju duchowego, jest to, że życie w Czyśćcu i Pierwszym Niebie przechodzi się noc po nocy. W efekcie dusza zbiera istotę doświadczeń ziemskiego życia każdego dnia i wbudowuje to w ducha jako sumienie.

Na koniec, umysł zostanie wyszkolony w taki sposób, że przyspieszy do maksimum ewolucję duszy. Lekcje, które w zwykły sposób mogłyby wymagać kilku przyszłych ziemskich żywotów, są w pełni przyswajane w tym jednym.

Ta stała, konsekwentna praca zostawi głębokie piętno na wyższych pojazdach. Każda myśl i emocja, jaką dusza przyswaja, jest od razu rejestrowana na nich. Dusza buduje strukturę tych pojazdów dzień po dniu. Im wyższe i czystsze są myśli, tym doskonalszy będzie materiał, z którego są zbudowane. W ten sposób, oczyszczenie myśli i działania naukowo rozłoży na czynniki pierwsze grubszą substancję, która działa jak kłoda na drodze do osiągnięcia duchowego.

Wytrwałe staranie przez pewien okres czasu nada duchowemu ciału promieniującą blask. Ta luminacja będzie stanowić znak rozpoznawczy duchowej wartości i otworzy bogatsze i pełniejsze możliwości rozwoju.

źródło: „PRACTICAL OCCULT TRAINING” By H. W. STEVENS, The Occult Review, april 1929.