W pisaniu automatycznym, w odróżnieniu od bezpośredniego, ołówek jest trzymany bezpośrednio przez medium, a ręka pisze mimowolnie, sterowana przez jakiś zewnętrzny wpływ ducha. To samo dzieje się z tabliczką ouija.

W tych przypadkach treść przekazów musi być analizowana pod kątem dowodów na niezależne i zewnętrzne działanie ducha. Że takie automatyczne pisanie ma miejsce, zostało obficie udowodnione w przeszłości, a ja sam miałem absolutne dowody na to. 5 grudnia 1917 roku moja żona powiedziała po przebudzeniu rano, że śniło jej się, iż jeśli usiądziemy z tabliczką ouija, otrzymamy wyniki. Ponieważ próbowaliśmy eksperymentu przy kilku okazjach w poprzednich latach, ale bez sukcesu, zbagatelizowałem to. Jednak później tego dnia znów zasugerowała próbę. Zatem usiedliśmy z tabliczką ouija. Prawie natychmiast zaczęła się ona poruszać, silnie i energicznie. Teraz poprosiłem moją żonę, aby zdjęła ręce z tabliczki, podczas gdy ja trzymałem moje na niej. W tych okolicznościach nie mogłem uzyskać żadnego ruchu, mała deska pozostawała całkowicie nieruchoma pod moimi palcami. Moja żona teraz trzymała swoją rękę nad moją ręką, ale w odległości około dwóch cali, nie dotykając ani mojej ręki, ani tabliczki. Natychmiast tabliczka zaczęła poruszać się energicznie i wkrótce zaczęła robić duże ósemki, ciągnąc za sobą moje ręce.

Napisała teraz imię mojej matki, Mary Tweedale, i odpowiadała na pytania, pisząc „Tak” i „Nie”. Gdy tylko ręka mojej żony była cofnięta, ruch się zatrzymywał, ale w momencie, gdy jej ręka była trzymana nad moją, ale jej nie dotykając, było to jak włączenie prądu do silnika elektrycznego, i tabliczka natychmiast pędziła z moimi rękami, ciąg lub pociąganie było bardzo widoczne. Dokładnie to samo zdarzyło się, gdy moje córki próbowały eksperymentu, trzymanie ręki ich matki nad ich, było sygnałem do ruchu instrumentu. To doświadczenie było przekonujące.

źródło: fragment z książki “Man’s Survival After Death” by Charles Lakeman Tweedale, New York 1909.