Przystąpmy więc teraz, w miarę naszych możliwości, do rozwiązania skomplikowanego problemu dotyczącego osobistego demona, który również jest tematem różnych zastrzeżeń. Mówiąc więc wprost, traktowanie tematu osobistego demona jest dwutorowe: teurgiczne i techniczne: pierwsze wzywa go z kategorii wyższych, a drugie z widocznych okresów w świecie powstałej egzystencji. Pierwsze nie korzysta ze sztuki rzucania horoskopów, ale drugie jest poświęcone takim dążeniom. Pierwsze oddaje cześć demonowi bardziej ogólnie jako wyższemu niż prowincja natury, ale drugie specyficznie jako należące do królestwa natury w całości. Stąd wydajesz się dziwnie sprowadzać najdoskonalsze święte wykonanie do poziomu zwykłej ludzkiej sprawy i zadawać pytania na ten temat jak w ćwiczeniu gimnastycznym.

SPOSÓB ZADAWANIA PYTAŃ KRYTYCZNYCH

Więc wydajesz mi się, że tutaj odciąłeś tylko bardzo małą część wypowiedzi dotyczącej osobistego demona. Dla tych, którzy działają według zasad sztuki wróżenia w odniesieniu do czasu narodzin, zwyczajem jest przyzywać go w określonej formie z dekanów i wschodów konstelacji zodiaku, a także gwiazd; słońca i księżyca, i z Wielkiej Niedźwiedzicy oraz ze wszystkich żywiołów i ze świata. Nie fair jest, abyś w ten sposób wyodrębniał jedną bardzo małą część tematu, „Pana Domu”, i zadawał pytania tylko w odniesieniu do tego.

Z kolei ty pytasz o jeden pojedynczy przedmiot rozważania (osobisty demon), „jak Pan Domu go przydziela: według jakiego celu, jakiej jakości emanacji, życia, czy mocy, płynie od niego do nas.” Zadajesz także pytanie w odniesieniu do „rachowania horoskopów, czy on (demon) rzeczywiście istnieje, czy nie”, oraz w odniesieniu do znalezienia Pana Domu, „czy jest to niemożliwe czy możliwe”. Jakie znaczenie mają te pytania o dominacji, w odniesieniu do demona? Ewidentnie nasza wiedza o tym, jak on istnieje, nie robi różnicy w odniesieniu do takich kwestii, jak jego istota i przyczyna. Bowiem w odniesieniu do rzeczy mających swój początek w królestwie natury, nawet jeśli nam się nie zdarzy wiedzieć, dzieje się tak, że wszystkie i każda z nich mają swoją własną stabilność istoty we wszechświecie. W ten sposób, więc, sprostamy twoim trudnościom ogólnie; ale skupimy naszą uwagę specyficznie na tym, czego pytasz i postaramy się w odniesieniu do nich dać ci rozwiązania.

– Greka, (fivais, phusis). Ten termin ma szerokie znaczenie. Ściśle oznacza pasywną lub materialną zasadę, pierwotną moc wszechświata: ale stąd został użyty do określenia konstytucji rzeczy, specyfiki płci, skłonności charakteru itp. Nasz autor używa tutaj terminu jako żeńskiego czynnika w produkcji, kontrastując go z genezą. Oznacza więc „narodziny” i został odpowiednio przetłumaczony.

– Zauważono, jako argument przeciwko autentyczności tego zdania, jeśli nie całej książki, że egipscy astrologowie nie mieli Wielkiej i Małej Niedźwiedzicy w swoim planisferze. Jednakże Jamblichos był Syryjczykiem i znał się na chaldejskiej i greckiej nauce. Herodot nazywa Niedźwiedzicę północną konstelacją. Zobacz 1,148 : V, 10.

– Ten termin ma nieco niejasne znaczenie. Przypuszcza się więc, że w tym kontekście oznacza planety, a według innych, znaki zodiaku.

– Każdy znak zodiaku uważano za mający „dom” dla swojego „pana”, czyli rządzącej planety. W Ewangelii według Mateusza wydaje się, że jest robiona gra słów na tym terminie. „Jeśli nazywają pana domu Beel Zebulem”. To ostatnie imię oznacza „pana domu”.

 

Los i osobisty Demon

Deklarujesz również, że „osoba, która poznała układ swojego horoskopu i w ten sposób poznała swojego demona, jest wyzwolona z losu, jest prawdziwie uprzywilejowana przez boskość.” Jednak nie wydaje mi się, że mówisz te rzeczy całkowicie zgodnie, ani ze sobą, ani z prawdą. Bo jeśli demon został nam przydzielony z układu horoskopu, i możemy go znaleźć dzięki temu, jak możemy być wyzwoleni z losu przez wiedzę, że demon został nam dany zgodnie z losem? Ale jeśli, jak deklarujesz, naprawdę zostajemy uwolnieni od konieczności przez demona, jak to zostało nam przydzielone przez Los?

Stąd rzeczy teraz wypowiedziane przez ciebie nie tylko są sprzeczne same ze sobą, ale są także niezgodne z prawdą; widząc, że osobisty demon wcale nie przychodzi do każdego według schematu jego osobliwego horoskopu. Z drugiej strony, jego pochodzenie, które przedstawimy później, było starsze niż to. Jeśli więc demon, który zstępuje, miałby być kontemplowany tylko z tego źródła, osoba, która osiągnęła wiedzę o demonie swojego horoskopu, wcale nie byłaby szczęśliwa czy uprzywilejowana. Kto rzeczywiście, gdyby mu na to pozwolono, aby mógł wypełnić przydziały z losu, zgodziłby się przyjąć demona jako przewodnika do wyzwolenia z losu? Wydaje mi się to jednak częścią teorii dotyczącej demona i być ostatnim tego rodzaju, ale że cała jego istota jest pomijana w milczeniu przez taki sposób badania. Chociaż te rzeczy są błędnie stwierdzone, nie są jednak całkowicie obce tematowi.

Wątpliwości, które jednak przedstawiasz kolejno, w odniesieniu do „wyliczenia Kanonów” i w odniesieniu do „umiejętności obliczania horoskopów”, że są „niezrozumiałe”, nie wplątują nas w żadną kontrowersję w odniesieniu do omawianych tematów. Czy te sztuki są poznawalne czy niezrozumiałe, jednak aura lub emanacja od gwiazd przyprowadza do nas demona, czy sami o tym wiemy, czy nie. Boska sztuka wróżenia jednak może nas nauczyć w odniesieniu do gwiazd tego, co jest najprawdziwsze, i w każdym razie nie potrzebujemy wyliczenia kanonów ani sztuki wróżenia.

 

ASTROLOGIA WYJAŚNIA

Jeśli jednak jest konieczne, aby przy zakończeniu tych tematów coś powiedzieć, wydaje mi się, że nie masz racji w tym, co twierdzisz, mianowicie: że niemożliwe jest osiągnięcie rzeczywistej wiedzy przez biegłość w obserwacjach astralnych, ponieważ istnieje wielka niezgoda w tej kwestii, a także dlatego, że Cheeremon lub ktoś inny wypowiedział się przeciwko temu.” Rzeczywiście, taki sposób argumentacji czyniłby rozumowanie niezrozumiałym. Wszystkie nauki mają dziesiątki tysięcy osób dyskutujących, a wątpliwości w nich są niezliczone. Dlatego jesteśmy przyzwyczajeni przeciwstawiać się tym, którzy lubią dyskutować, twierdząc, że sprzeczne rzeczy wywołują spór nawet w sprawach rzeczywiście prawdziwych, a fałszywości nie walczą tylko same ze sobą. Tak więc, również w odniesieniu do nauki matematycznej [astrologii], możemy nie tylko stwierdzić, że jest prawdziwa, ale także, że ci, którzy się mylą w odniesieniu do niej, zaprzeczają, nie znając niczego w odniesieniu do rzeczy naprawdę prawdziwych. Dzieje się to jednak nie tylko w odniesieniu do tej nauki, ale także do wszystkich nauk przekazanych od bogów ludziom. Ponieważ czas zawsze trwa, często są one przeplątane z wieloma rzeczami pochodzenia śmiertelnego, a boski charakter wiedzy staje się znacznie zatarty. Jest ona jednak naprawdę wewnętrzna i choć skąpa, to jednak to pewne świadectwo prawdy jest skuteczne dla jej zachowania. Kiedy znaki pomiaru obrotów boskich są wyraźnie widoczne przed oczami, kiedy wskazują z góry zaćmienia słońca i księżyca, wejścia słońca do znaków zodiaku i wyjścia z nich, a także wspólne wschody i zachody księżyca z gwiazdami stałymi, dowód rzeczywistego widzenia jest ujawniony, zgadzając się z przewidywaniem. A co więcej, obserwacje ciał niebieskich, które były zachowane przez cały okres, zarówno przez Chaldejczyków, jak i przez nas, razem świadczą o prawdzie tej Nauki.

Lepsze niż te dowody mogłyby być przedstawione, gdyby dyskurs dotyczył pierwotnie tych tematów. Niemniej jednak, ponieważ są one zbędne i nie dotyczą rozpoznania demona, właściwe jest, abym je pominął i przeszedł do spraw bardziej odpowiednich niż te.

OSOBISTY DEMON NIE ODKRYTY PRZEZ ASTROLOGIĘ

W swoim liście stwierdzasz: „Przyjęcie Pana Domu (lub Panów Domu, jeśli jest ich więcej niż jeden) odnoszące się do narodzin, jest prawie przyznane przez samych astrologów jako niemożliwe do absolutnego udowodnienia; a jednak to właśnie z tego założenia, jak mówią, możliwe jest ustalenie własnego osobistego demona.” Jak można uznać, że poznanie Pana Domu jest poza zrozumieniem, kiedy dostarczają jasnych metod w odniesieniu do jego odkrycia, a także dokładnie uczą podstawowych zasad dla ustalenia spornych kwestii; niektórzy pięć, inni więcej, a jeszcze inni mniej! Jednakże, abyśmy mogli wyjść poza to, przejdźmy do zbadania sprawy większej wagi, przypadkowych atrybutów obu stron pytania. Bo, jeśli możliwe jest odkrycie Pana Domu odnoszącego się do narodzin, demon przydzielony od niego jest również poznawalny; a jeśli sprawa jest poza zasięgiem, to według tej hipotezy, nie znamy go. Niemniej jednak, ponieważ istnieje Pan Domu, istnieje także demon przydzielony od niego. Co przeszkadza więc, aby podczas gdy może być trudno odkryć go przez obliczanie narodzin, było łatwo dostrzec go za pomocą świętego wróżenia lub teurgii!

Podsumowując, demon nie jest przydzielany tylko przez Pana Domu, ale z drugiej strony, istnieje wiele bardziej uniwersalnych źródeł dla niego niż przez Pana Domu. Niemniej jednak, taka metoda wprowadza sztuczną i ludzką procedurę w odniesieniu do osobistego demona. Stąd w tych trudnościach, które zasugerowałeś, nie ma nic zdrowego.

PRAWDZIWE WYJAŚNIENIE OPIEKUŃCZEGO DEMONA

Jeśli jednak jest konieczne, aby objawić ci prawdziwą doktrynę w odniesieniu do osobistego demona, powiem to: Nie jest on nam przydzielony z jednej części nieba, ani z żadnego indywidualnego elementu widocznych obiektów. Ale z całego świata, różnych form życia w nim, oraz różnych rodzajów ciała, przez które dusza schodzi do świata powstałej egzystencji, jest nam przydzielona własna, wydzielona część, podzielona między nas według indywidualnych cech każdego z nas, która dystrybucja jest dokonywana zgodnie z panującą dyspozycją każdej osoby.

Ten demon jest więc obecny jako wzór przed zstąpieniem dusz do świata powstałej egzystencji. Gdy tylko dusza wybiera go na przewodnika, demon natychmiast przejmuje opiekę nad dopełnieniem jej życiowych darów, a gdy schodzi do ciała, łączy je z ciałem i staje się strażnikiem jej wspólnego życia. On także sam kieruje prywatnym życiem duszy i cokolwiek wnioskujemy przez wnioskowanie i rozumowanie, on sam przekazuje nam zasady. Myślimy i robimy dokładnie takie rzeczy, jakie on przynosi nam przez myśl. W ten sposób kieruje ludźmi ciągle, aż poprzez świętą dyscyplinę teurgiczną uzyskamy boga, który będzie opiekunem i przewodnikiem duszy. Wtedy ustępuje miejsca wyższemu, przekazuje nadzór lub staje się poddanym, jako trybutariusz, dla niego, lub w jakiś inny sposób służy mu jako Panu.

TYLKO JEDEN OPIEKUŃCZY DEMON DLA JEDNEJ OSOBY

Z tych faktów mogę łatwo odpowiedzieć na twoje kolejne pytanie. Osobisty demon nie „sprawuje władzy nad konkretnymi regionami w nas”, lecz po prostu nad wszystkim naraz. Przenika każdy

element naszego bytu, tak samo jak został przydzielony ze wszystkich porządków [inteligencji] we wszechświecie. Wydaje się również, że uważasz za stosowne zauważyć: „Że są demony umieszczone nad konkretnymi działami ciała, jeden nad zdrowiem, inny nad figurą, a jeszcze inny nad nawykami ciała, tworząc między nimi więź, i że jeden jest umieszczony jako wyższy nad wszystkimi razem.” Właśnie to powinieneś uznać za dowód, że władza nad wszystkim w nas jest zainwestowana tylko w jednym demonie. Dlatego nie jest właściwe definiować „jednego demona jako opiekuna ciała, innego duszy, a innego umysłu”. Bo jeśli żyjąca osoba jest jednostką, a demon opiekujący się nią jest wieloraki, to pojęcie jest absurdalne. Z pewnością wszędzie władze rządzące są jednolite, a nie te, które są rządzone. Ale jeszcze bardziej absurdalne jest, jeśli wiele demonów rządzących nad specjalnymi działami nie jest spokrewnionych, lecz należy je klasyfikować oddzielnie od siebie.

Deklarujesz również, że są sprzeczne charaktery wśród nich, mówiąc, że „niektóre demony są dobre, a inne złe”. Złe demony w ogóle nie mają przydziału jako opiekunowie i nigdy nie są klasyfikowane w opozycji do dobrych, jak jedna strona przeciwko drugiej, jakby miały równą wagę.

OPIEKUŃCZY DEMON NIE JEST „CZĘŚCIĄ DUSZY”

Porzucając kolejno te punkty, szybko przechodzisz do przypuszczeń filozofii greckiej; jednak w odniesieniu do osobistego demona obalasz całą hipotezę. Bo jeśli demon jest „częścią duszy”, na przykład duchową lub intelektualną, i „ten, kto ma umysł nasycony zdrowym rozsądkiem, jest naprawdę uprzywilejowany”, nie będzie innej klasy istot, boskich czy demonicznych, sprawujących władzę nad ludzką duszą jako wyższych od niej. Zamiast tego będą specjalne części duszy lub jakaś moc istniejąca oddzielnie najwyższa nad wieloma formami życia w nas; i te, nie jako sprzymierzone z natury, ale jako wyznaczone jako wyższe w swojej naturze od naszej całej substancji.

KILKU OPIEKUŃCZYCH DEMONÓW

Po tym przypominasz sobie inną wypowiedź w odniesieniu do osobistego demona, mianowicie: że „niektórzy oddają cześć dwóm, a inni trzem z tej klasy.” Jednak to wszystko jest błędne. Klasyfikowanie wyższych przyczyn, które są umieszczone nad nami zamiast zawierać je w jednym, jest błędnym sposobem postępowania i całkowicie odbiega od jedności, która dominuje we wszystkim. Doktryna, która dzieli demona na części w ciele, lub w zarządzaniu ciałem, sprowadza jego przywództwo do bardzo małego punktu. Jaka potrzeba, w takim przypadku, dla tych, którzy mają takie zdanie, aby szanować święte obrzędy, skoro pierwsza zasada jest wadliwa?

Istnieje więc jeden osobisty opiekun demon dla każdego z nas. Nie jest właściwe zakładać, że jest on wspólny dla wszystkich, lub że w ogóle jest wspólny, ale tylko, że jest obecny u każdej osoby jako własny. Rozdział na każdy gatunek i różnorodność istniejąca w królestwie materii nie pozwalają na zjednoczenie i tożsamość rzeczy istotnie niematerialnych.

Dlaczego więc demon „jest wzywany przez wszystkich wspólną formą wezwania”? Dzieje się tak, ponieważ ich wezwanie jest dokonywane przez jedną boskość, Pana demonów, który od początku przydzielił każdemu swojego osobistego demona. Nawet teraz także podczas świętych obrzędów ujawnia wszystkim i każdemu ich osobistego demona, zgodnie z własnym zamiarem. Zawsze w teurgicznym porządku, podrzędni są wzywani przez wyższe bóstwa. W odniesieniu do demonów więc, jeden wspólny przywódca kosmokratorów*, w odniesieniu do narodzin, wysyła każdemu jego osobistego demona. Stąd, gdy osobisty demon jest obecny, ujawnia swoją właściwą formę kultu i uczy odpowiedniego sposobu, w jaki ma być wzywany.

O WZYWANIU OPIEKUŃCZYCH DEMONÓW

To porządkowanie jest również akceptowalne dla demonów. Jedna część z nich jest pokrewna demonom, które są wzywane: inna schodzi z bardziej starożytnych kategorii: a trzecia tworzy wspólną akcję z obiema pozostałymi. Nie porównuj więc wezwań bogów z wezwaniami do ludzi, ani rzeczy nie do wypowiedzenia z tymi, które można powiedzieć; i nie porównuj rzeczy, które są przed każdym ograniczeniem i każdym niezdefiniowanym sposobem, z tymi, które zostały zdefiniowane przez ludzi lub z niezdefiniowanymi porządkami. Te rzeczy, które należą do nas, nie mają nic wspólnego z tymi, którzy są całkowicie wyżsi od nas w całej swojej rasie i porządku i rządzą całą naszą istotą i naturą.

Jednak właśnie tutaj, szczególnie, największe porażki spotykają ludzi, gdy z ludzkiej słabości wnioskują coś w odniesieniu do opieki demonów: i kiedy z rzeczami błahymi, niegodnymi uwagi i w częściach, formują osąd o istotach wielkich, godnych uwagi i doskonałych.

Tyle odpowiadamy ci w odniesieniu do osobistego demona oprócz tego, co zostało powiedziane wcześniej.

źródło: THEURGIA OR THE EGYPTIAN MYSTERIES By IAMBLICHOS, NEW YORK 1911, THE METAPHYSICAL PUBLISHING CO.