Aby być skutecznym psychometrykiem, trzeba posiadać delikatny dotyk, aby móc rozróżniać różne wrażenia i być także w stanie wyczuć wszelkie wrażenia, które mogą być odbierane od przedmiotu, który jest eksperymentowany.

Najlepszy sposób na rozwijanie zmysłu dotyku to zdobycie kilku małych przedmiotów, takich jak kawałki materiału, flaneli, kaliko, welwetu, jedwabiu, futro różnych rodzajów, a także niektóre geograficzne lub botaniczne okazy, kawałki skał, węgla, różnych rodzajów szorstkich i gładkich kamieni, kawałki kory z różnych rodzajów drzew, czy cokolwiek innego, co możesz trzymać w ręku.

Najlepiej przechodzić przez te okazy około trzy razy w tygodniu (ćwiczyć z nimi trzy razy w tygodniu), najpierw przyjrzeć się im i nauczyć się ich na pamięć, a następnie możesz wziąć kawałek kory, zamknąć oczy i spróbować wyczuć, do jakiego drzewa należy, gdzie można je znaleźć i inne charakterystyczne cechy, które możesz być w stanie określić; to samo można zrobić z kawałkiem skały czy węgla; także z rudami złota, srebra, miedzi, żelaza itp. Czasem klient może dać ci kawałek rudy złota do zbadania psychometrycznie, mógł pochodzić z Ameryki czy Australii, będziesz zaskoczony, jak szybko będziesz w stanie odczytać wpływ, jaki od niego płynie, i będziesz w stanie powiedzieć różne rzeczy na jego temat, które zaskoczą klienta. Możesz badać psychometrycznie kawałek materiału, jedwabiu, futro, czy cokolwiek innego w ten sam sposób, im więcej okazów możesz mieć pod ręką, tym lepiej, potem zrób notatki o wszystkim, co wyda ci się dziwne lub osobliwe. Dobrze jest także odwiedzać Muzea Historii Naturalnej, a jeśli pozwolą ci coś dotknąć, zdobędziesz trochę wiedzy, robiąc to.

W materialny sposób wielu z naszych rzemieślników i pracowników przemysłu włókienniczego itp. ma bardzo rozwinięty zmysł dotyku, takich jak chirurdzy, zegarmistrze, jubilerzy, grawerzy, rzeźbiarze, malarze, artyści, rysownicy, fryzjerzy (strzyżący), przędzarze bawełny i wielu innych. Widziałem, jak warzywniak wkładał rękę do skrzynki z pomarańczami, cytrynami i cebulami, i mógł powiedzieć, czy są dobre, nie patrząc na nich. Był kupcem dla bardzo dużej firmy i zmysł dotyku był u niego dobrze rozwinięty i był mu to na rękę. Widziałem także magazyniera, który mógł wziąć w rękę jakikolwiek kłębek i powiedzieć, ile nici w nim było, po prostu łamiąc kawałek przędzy. Muzycy mają zmysł dotyku bardzo dobrze rozwinięty. Pianista potrzebuje go, aby grać wyraziste utwory; skrzypek także musi go mieć, jeśli chce zrobić wrażenie na słuchaczach. Wysoce rozwinięty dotyk jest niezbędny dla dobrego muzyka. Eksperymentując z różnymi przedmiotami, student szybko rozwinie dobry zmysł dotyku, i będzie to bardzo przydatne w praktycznej części Psychometrii. Zmysł dotyku powinien być dobrze rozwinięty w obu rękach, a wszelkie dziwne lub osobliwe wpływy należy szczególnie zauważyć; dobrze jest eksperymentować z listami, które możesz otrzymać od przyjaciół lub ukochanych, powinieneś spróbować poznać ich stan, koncentrując się na liście, a następnie zrobić notatki o wszystkim, co możesz zauważyć, będziesz zaskoczony, co będziesz w stanie powiedzieć, po prostu trzymając list w prawej lub lewej ręce.

Zawsze musisz mówić, co odczuwasz dla osoby, nie bój się, czy to dobre, czy złe, ponieważ cenna rada może być uzyskana przez naukę Psychometrii. Pamiętaj, im więcej ćwiczysz, tym bardziej biegły się stajesz. Powinieneś ćwiczyć z różnymi okazami w cichym pokoju, gdzie nie będziesz zakłócany hałasem czy innymi rzeczami; wrażliwy dotyk można szybko nabyć, jeśli wyżej wymienione zasady są stosowane wytrwale.

źródło: PRACTICAL PSYCHOMETRY by  ALEXR. VERNER, F. A. I. P.,