Hinduska Triada lub Trylogia – Brahma, Wisznu i Siva – są przedstawiane jako wytworzone przez Brahmana, wszechświatowego, sam istniejącego ducha, ze swojej nieosobistej istoty. W ręce tych trzech bogów powierzono rządy wszechświata, po tym jak Brahman wrócił do stanu głębokiej nieświadomości.

Brahma podzielił ludzkość, według Hindusów, na cztery kasty: Brahman, wojskowy, produkcyjny i niewolniczy. Życie Brahmy mierzy trwanie wszechświata, a po jego śmierci wszechświat jest unicestwiony, a pozostaje jedynie Brahman. Ten cykl powtarza się wiecznie. Brahmę czczą Brahmani o wschodzie słońca każdego ranka, kiedy powtarzają zaklęcie i ofiarowują mu jeden kwiat. Wisznu, Zachowawca, kochający strażnik wszystkich swoich stworzeń wśród nieustannych zmian życia kosmicznego, jest bogiem łaski już w Rig-Vedzie, około 1000 r. p.n.e., a w Brahmanach, około 800 r. p.n.e., pojawia się rosnąca tendencja do postrzegania go jako błogosławionego ducha kosmicznego. Poza brahmaniczną ortodoksją Wisznu stopniowo stawał się najwyższym czczonym bogiem, aż do momentu, gdy jego roszczenia do brahmanicznego sankcjonowania nie mogły już być zaprzeczone. W ten sposób Wisznu był teraz uznawany przez wielu Brahmanów za absolutne „Najwyższe Ja”, a jego kult rozwijał ideę awatarów, czyli wcieleń. W tym kultu Wisznu pojawił się nowy element w indyjskiej religii – wiara czy oddanie, tak silne, że często przyćmiewało elementy intelektualne i czasami prowadziło do najdzikszych wybujań religijnego uczucia. Siva, Niszczyciel, reprezentuje uniwersalne wrażenie natury na ludziach nieskończonych i bezlitosnych zmian. Jest niszczycielem i budowniczym życia.

Jego atrybuty są wyrażane przez symbole emblematiczne śmierci i pragnienia człowieka, a on przewodzi przypływom i odpływom istnienia odczuwalnego. Poprzez emblematy pokazuje nieubłaganą prawo naprzemiennego triumfu życia i śmierci.

Groźny i straszny, mieszka ze swoją żoną Parvati w sercu Himalajów, otoczony przez bandy goblinów, często w dzikim wodewilu. Jako władca duchów zmarłych nawiedza cmentarze, nosząc wianki z węży i naszyjnik z czaszek.

W łagodniejszym aspekcie pojawia się jako jogin, czy ascetyczny święty, pogrzebany w wiecznym marzeniu, i często jest obdarzony atrybutami słodyczy i miłości.

źródło:  THE INDIAN TRINITY: BRAHMA, VISHNU AND SHIVA*,  Occult Review, march 1908.

*Zobacz „Hinduizm”, autorstwa Dr. L. D. Barnetta, str. 18, 23, itd. Wyd. Archibald Constable & Co., Ltd., Londyn.