Arkan Szósty Vau ו
Znak ו Vau szóstego arkanu wam już znany, jako hieroglify tego arkanu służyć będą oko i ucho, t.j. ważniejsze z organów, dających nam możność obcowania z zewnętrznym światem.
A jakiż rezultat tego obcowania? Tak oczywiście to, że zewnętrznym objektom odpowiadają określone subjektywne – osobiste wyobrażenia, tak rzec to, co wewnątrz, zdolne wyczuć to, co zewnątrz. Makrokosmosowi odpowiada w każdym z nas Mikrokosmos; znowuż, jeżeli chcecie, prawo analogij, prawo odbić. Jako pantaki szóstego arkanu zjawia się zjednoczenie dwóch trójkątów, z których jeden jest odbiciem drugiego. Nazwy tego pantaklu są: Gwiazda Salomonowa, Pieczęć Salomonowa, Osobowa strona Wielkiego Pantaklu Salomona, Mistyczny Heksagram, Znak Makrokosmosu.
Stauros (T) w centrum figury wskazuje na proces zapładniania wertykalny kreską (aktywność) horyzontalnej kreski (pasywność), t. j. nasuwa myśl na konieczność uważania wschodzącego trójkąta – jako pierwotnego a zschodzącego – jako odbitego.
Pantakl ten zawiera prawie cała treść szóstego arkanu. Spróbujemy wskazać kilka objaśnień.
1. Wschodzący trójkąt można nazwać trójkątem Jezusa – on symbolizuje ewolucjny proces naszego Wykupienia. Zachodzący wtedy trójkąt będzie trójkątem Marji – elementu uczestniczającego w inwolucjnym procesie Wcielenia. Stauros wskazywać będzie, że Wykupienie – Celem, a Wcielenie – Środkiem.
2. Rozpatrując nasz pantakl, jako znak Makrokosmosu, t. j. jako ogólny schemat rozwoju fenomenów w Przyrodzie, nazwiemy wschodzący trójkąt – trójkątem ognia, symbolu ewoluojnych, wysubtelniających, odradzających, oczyszczających procesów.
Zachodzący trójkąt otrzyma nazwę trójkąta Wody, która symbolizuje połączenie inwoluojnych, zgęszczająoyoh wypaczonych procesów. Stauros podaje nam do zrozumienia, że życie gęstego, wypaczonego, skomplikowanego jest tylko odbiciem życia promienistego, subtelnego, prostego. Materja zawdzięcza istnienie Duchowi, a nie odwrotnie.
3. Narysujcie wschodzący trójkąt tak, aby w niego w pleciona była figura Promienistego Starca; w wschodzący trójkąt wplećcie cieniowe wyobrażenie drugiej Człowieczej Figury, już nie białobrodej i nie promienistej lecz czarnobrodatej i masywnej. Otrzymacie Wielki wzór dwóch uniwersalnie – mocnych Androginów: Makroprozopa, czyli Białobrodatego Boga i jego odbicie – Mikroprezopa, czyli Czarno brodatego Boga. W dosłownym przekładzie z greckiego Makroprozop oznacza Długolicy, Mikroprozop – Krótkolicy czyli Wąskolicy. Stauros wskazuje nam, że Czarnobrody zapładnia się przez
wpływ Białobrodatego, przelewającego na niego dobrodziejstwo. Jak teoretycznie sobie przedstawić obecność tych androginów w ogólnym obrazie elementów dynamicznego procesu?
Weźcie wschodzącą skalę tego procesu. Każdy Jod był drugim He poprzedniego tetragramatycznego cyklu. My staramy się dostać do pierwszego Jodu. Jod nie może być pierwoprzyczyną dynamicznych cyklów, t. j. Wyższym Ogniwem emanaojnego świata, ponieważ Wyższe ogniwo musi być zdolnem samo w sobie do zrodzenia niższych ogniw, więc panuje nad atrybutem androginatu. To Dwupłciowe Ogniwo spróbujemy symbolizować przez punkt nad Jod. Wtedy Pierwszy Tetragramatyczny cykl zapisze się tak יהוה gdzie punkt odpowiada Górnemu Androginowi, Makroprozopowi, emanującemu z siebie Ojca – Jod, i przygotowaną dla niego Matkę – He, Małżeństwo których rodzi Mikroprozopa – Yau. Ostatni przysposabia sobie w charakterze Małżonki czyli Niewiasty (Sponsa) pewne drugie He, w którem przejawia się działalność wspomnianej Rodziny.
Do Makroprozopa dążą drogą ekstatyczną; Mikroprozopa każdy może znaleść w swojem sercu. Wskazawszy te przykłady i wspomniawszy, że astrologicznie szósty arkan odpowiada zodjakalnemu znakowi Byka (8) – po prostu dlatego, że Byk idzie po Baranie H, mam prawo przejść do zagłówków arkanu w sferach Teozofioznego Ternera.
W planie przejawów Archetypu rozumieć będziemy pod Pieczęcią Salomona wskazówkę na Wielkie Prawo Analogij – Methodus Analogiae. W planie działalności Człowieka symbolizuje ten znak dla nas treść tego, co nazywamy swobodą Ludzkiej Woli – Pentagrammatica libertas.
W planie życia Przyrody analogje łączymy z wyobrażeniem o środowisku, w którem one przyjawiają się, którem wiążą lub rozdzielają się. Niech trzecie znaczenie będzie Medium = środowisko.
Zbadamy oddzielnie te 3 znaczenia. Pierwszy zagłówek – Methodus Analogiae – arytmetycznie rozwija się w tożsamość 6 = 3 + 3; jedno wykonanie (Soi arkan) ciągnie za sobą drugie analogiczne wykonanie (jeszcze Ś), i oto w ozem zawiera się szósty arkan. W sferze pierwszego zagłówka arkan ten oddaje się najlepiej ,,słowami Tajemnic Hermesau (Yerba sekretorum Hermetis), które tworzą pierwszy żywioł t. zw. Szmaragdowych tablic – Hermetycznego Kodeksu starożytnych Egipcjan.
Łaciński tekst tych słów następujący:
„Verum sine mendacio, certum et verissimum: quod est
inferius est sicut quod est superius, et quod est superius est
sicut quod est inferius, ad perpetranda miracula rei unius”.
W przekładzie :
Prawdziwe a nie kłamliwe (t. j. absolutnie prawdziwe w mentalnym planie), dokładnie (t. j. prawidłowe przekazuje się co do formy bez zepsucia astralnych klisz) i zupełnie prawdziwe (t. j. tak przekonywujące, że dopuszcza sprawdzenie przez organy zmysłów w fizycznym planie – system św. Tomasza): dolne analogiczne do górnego i górne analogiczne do dolnego celem spełnienia cudów jedynej całości (lub, jeszcze lepiej, – celem możności wniknięcia do jedynej całości.
Tekst ten nie potrzebuje prawie wyjaśnień. Zaczyna się od głoszenia prawa trzech planów, a kończy klasyczną formułą prawa analogij.
Według organizacji naszego ciała możemy sądzić o organizacji słonecznego systemu, według Ternera Teozoficznego – o ternerze części kadłuba naszego ciała itp.
Mówiliśmy już o tern.
Drugi zagłówek – Libertas – odpowiada tożsamości:
6 = 4 + 2 lub 6 = 2 + 4
Szósty arkan zjawia się jako rezultat sumowania drugiego (Gnosis = poznanie charakteru dróg, przekazanych do wolnego wyboru) i czwartego (autorytet, określający prawo swobodnego wyboru). W rezultacie – pełny obraz dylematu dobra i zła, subtelnego i grubego, prawdziwego i kłamliwego, czasowego i wiecznego, aktywnego i wypaczonego itp., przedstawia się często w ludzkiem życiu.
Wolny wybór (oba trójkąty poglądowo) ale Stauros przypomina nam, że bodziec do wyboru ewoluojnego trójkąta daje impuls Wyższej Aktywności, zapładniającej nasze wypaczenie. Tezę tę ilustruje świetnie sam obraz szóstego arkanu Tarota.
Osobnik, który powinien zastosować ludzką wolę, wyobrażony w postaci młodego człowieka (Młodość – wskaźnik nakonieczność elementu swej epoki w wyborze). Ewoluojnemu trójkątowi na obrazie odpowiada skromnie odziana, z widoku dziewczyna, przyzywająca młodego człowieka na prawą drogę rozdroża dwóch dróg. To dobroczyńca. Karta zbudowana zwierciadłowo: prawo droga ta, która jest na prawo w stosunku do twarzy, rozpatrywająoej obraz. Inwoluojnemu trójkątowi odpowiada rozkosznie ubrana wielce wabiąca swą pięknością kobieta, zwodząca młodzieńca na lewą drogę. Rolę Staurosa objaśnia prujący obłoki Geniusz sprawiedliwości tern, że kieruje karzącą strzałę w stronę lewej kobiety, uosobiającej występek.
Naukowa nazwa karty arkanu — Bifurcatio (krzyżowanie się dróg); wulgarna nazwa — l’Amoureux zawarunkowane niezgrabną pozą młodzieńca i jego roztargnieniem.
Pozostaje do rozpatrzenia sprawa o widomym wskaźniku systematycznej prawidłowości w wyborze przez człowieka drogi na rozdrożu Wskazywacz ten nazywa się duchowy harmonją. Ona służy za nagrodę dla tego, kto wogóle dąży do wyboru prawidłowej
drogi i urzeczywistnia to dążenie. .Duchowa harmonję charaktery z uje jednakowoż parzystość, ścisła równomierność i paralelność w rozwoju aktywności i wrażliwości
w człowieku.
Człowiek, przejmujący dobrze klisze w jakiejkolwiek dziedzinie i nie obdarzony realizacjną władza w rozmiarach swego pojmowania tej dziedziny, będzie nieharmoniczny, nieszczęśliwy w tej dziedzinie. I odwrotnie – jeżeli posiadacie władzę w czemkolwiek bądź takiem, w ozem nie macie sił orjentowania się, w czem niedostatecznie jesteście uświadomieni, znowuż nie możecie panować nad harmonją.
Harmonja – to, tak rzec, neutralizacja binera „Adam – Ewa”, aktywność – wrażliwość wewnątrz samego astralnego człowieka. Biner ten neutralizuje element odpowiednika, zgody brzegowych terminów. Podkreślimy jeszcze pytanie o wolności woli co do istoty tego w znaczeniu ilościowego oznaczenia tej wolności w różnych planach i podplanaoh bytu. Poświęcony człowiek powoli uświadamia sobie, że wogóle mówiąc, nie ma dymu bez ognia – a więc, jeżeli z jednej strony mamy silnych deterministów, a z drugiej strony – fanatycznych wyznawców idei absolutnej wolności woli, to, wogóle mówiąc, w oznaczonym podplanie naszego bytu mamy określone porcje karmicznego poddaństwa (niewoli) – (prawa przyrody są karmą Wszechświata) określona też porcja ludzkiej wolności wyboru między fewoluojnem i inwoluojnem. Rozbierzemy trzeci zagłówek – „Medium” , odpowiadający rozłożeniom 6 = 5 + 1 i 6 = 1 + 5. Rozłożenie 5 + 1 = żyoie + wola = życie, pozwalające wyrysować się osobie, mającej przejawić wolę, podaje nam obraz działalności Makroprozopa w przyrodzie.
Rozłożenie 1 + 5 = wola + żyoie = wola jedynego, dostateczna celem zrodzenia życia we wszystkich jego fazach i planach, podaje wzór Emmanacyj Makroprozopa, rodzących Przyrodę. Ogólny obraz procesów w Przyrodzie najlepiej rysuje dalszy ciąg tekstu wspomnianej Szmaragdowej Tablicy:
„Et sicut omnes res fuerunt ab uno meditatione unius, sio omnes res natae fuerunt ab hac una rec adaptione”.
Dosłowny przekład:
„I podobnie do tego, jak wszystkie rzeczy powstały z jedynego początku, za pośrednictwem też jednego, tak i wszystkie zrodzone rzeczy powstały z jednej określonej rzeczy metodą przystosowania”,
a wolny przekład: ,,Podobnie do tego, jak wszystkie zasady wyemanowane z jednej zasady za pośrednictwem tejże natury, tak i wszystko zrodzone powstało (wyłoniło się z
elementów jednego środowiska, metodą przystosowania takowego (przez zgęszczenie, czyli koagulację i rozrzedzenie) .
Macie oto syntezę zasady emanacji i zasady panowania nad formami przy pomocy dwóch procesów, nazwy których zapisane w dole mięśni rąk ,,Androgina Klumrata (Henrici Klumrati Aphitheatrum 1602), jednego z dziesięciu pantakli, pozostawionych przez tego wielkiego hermetystę.
Pantakl ten symbolizuje astralne środowisko z jego środkami i sferami zastosowania tych środków. Na podniesionej ręce Androgina widnieje napis – „Solve (rozrzeź, rozczyniaj), na opuszczonej „Coagula (zgęszczaj).
Oto co podaje nam starożytna i średniowiekowa mądrość w swoim katechizmie sztuki panowania nad środkami środowiska. Na zakończenie naszej analizy Pieczęci Salomona podkreślimy, że normalne kolory części figury są: dla wschodzącego trójkąta – złoty (ogień); dla zschodzącego – srebrny (woda); dla wertykalnej części Stauros’a – złoty (aktywność); dla horyzontalnej części – srebrny (wypaczenie). Zmiany kolorów spotykamy w nowszych pantaklach, zawierających w sobie Pieczęć Salomona, jako element pewnej syntezy; będą wyjaśnione w właściwem miejscu. Tło pantakla – lazurowe lub błękitne. Jeżeli była już mowa o „adaptatio”, t.j. o zastosowaniach i przygotowaniach, to dlaczegóż nie mam ulec pragnieniu powiedzieć kilka słów o homeopatji, jako zastosowaniu szósteg oarkanu.
Lekarstwo może wywoływać 3 rodzaje reakcji: mechanicznej, chemicznej i dynamicznej. Jako przykłady pogoni za mechaniczną reakcją mogą służyć: użycie płynnej rtęci podczas paraliżu kiszek, przyjmowania ferrum oxydatum celem wzmocnienia perystatycznego ruchu kiszek, użycie rozwalniających płynów (olej rycynowy itp.). W chemicznej reakcji stosuje się większość środków, używanych w t. zw. allopatji; są to środki odkażające, środki przywracające tę lub inną osłabioną w organizmie chemiczną reakcję. Do dynamicznych reakcyj odnoszą się t. zw. homeopatyczne środki, któremi nie gardzą i allopaci (akonit, strychnina, arszenik, belladona), Charakterystyka dynamicznej reakcji lekarstw była podana trochę mglisto dla profanów, ale jasno dla poświęconych przez Paracelsa (Philippus Theophrastus Bombast Paraoelsus diotus 1491-1541) w jego w Okultystycznej filozofji . Wywody Paracelsa wyróżniają się apriornością – One są oparte na planetarnych i zodjakalnych odpowiednikach
W następstwie doktor Haneman, zwany „ojcem homeopatji”, badał tę sprawę a posteriori. Wywody Hanemanna można znaleść w jego dziełach: Organonu, „Fragmenta de yiribus (1805)”, ,,Beine Arzneimittellehre (1811).
Homeopatyczne leczenie oparte na trzech wyobrażeniach:
1. subjektywnie dla nas choroba figuruje się przez syntezę jej symptomów (objawów);
2. środek w znanych warunkach wywołujący w zdrowym organizmie określony chorobliwy objaw, może w innych warunkach pomagać do usunięcia tego symptomu w chorym organizmie (prawo podobieństwa);
3. Dawki usuwające objaw w chorym organizmie; znacznie mniej dawek, wywołujących objawy w zdrowym organizmie (prawo małych dawek).
Przeciw pierwszemu twierdzeniu powstawało wiele powag lekarskich, oskarżając homeopatów, że leczą objawy a nie leczą choroby. Na zebraniu okultystów nie należy do mnie wyjaśniać niesumienność tego oskarżenia po tern wszystkiem, co zdążyłem powiedzieć o fizycznym planie w stosunku do iluzjności jego przejawów,
Drugie prawo, które Hanemann tak formułuje:
„Similia similibus ouranturu (pokrewne pokrewnem leczy się), jasno odsłania nam, że istota dynamicznej reakcji lekarstwa na organizm leży w ustanowieniu związku między astralem lekarstwa i astrosomem pacjenta. Że działanie kieruje się w jednych warunkach w jedną stronę, a w drugich – w przeciwną, wcale nas nie zadziwi, jeżeli przypomnimy, że nawet w mentalnej sferze jeden i tenże pokarm, n. p. nauka, działa różnie w różnych dozach i w różnym stanie mentalności.
Wspomnijcie jednostronną, ale bardzo rozumną formułę:
„Pen de science eloigue de Dieu, beaucoup de science y ramene”.
Prawo małych dawek zmusi nas wspomnieć o zasadzie punktu oparcia w magji. Oto co miałem wam do powiedzenia o homeopatji. Nie mogę nie dodać, że Hanemann z wszystkich środków, zbliżających się do syntezy symptomów choroby, poleca wybierać „simillimum” (najbardziej podobne), t. j. pokrywające największą
ilość ważniejszych objawów.
źródło:
Tytuł: Tajemna wiedza duchowa cz 1
Wariant tytułu: Tajemna wiedza duchowa : encyklopedyczny wykład nauk tajemnej wiedzy duchowej opracowany na podstawie egipskiej symbolistyki
Autor: Gomulicki, Marian
Książnica Cieszyńska