Arkan Dziesiąty Jod י cz. II
Kabbała dzieli znaki alfabetu na 3 zasadnicze grupy. Pierwsza grupa — litery = matki אמשׁ. One symbolizują osnowne terminy metafizycznej skali Ternera: א odpowiada neutralnemu terminowi (n) ; מ — ujemnemu biegunowi (-); שׁ dodatniemu biegunowi (+). Trójkąt Wielkiego Arkanu w tym systemie oznaczeń przedstawia rys. 35.
Dowolna kombinacja tych liter może być tłumaczona przez terminy Ternera. Przypuśćmy, że napisałem אמשׁ. Jeśli terminom Ternera dodam znaczenie odpowiedników elementarnych, to א warunkowo oznacza ,,powietrze”; מ – ,,ogień”; שׁ – „wodę”. Całe zadanie tłumaczy się tak: ,,wola, postawiona na ogień, wyparowuje (obraca się w gazowy stan, podobny do powietrza)”.
Pojmując te hermetyczne terminy metafizycznie, przeczytam tę kombinację tak: jeśli w przestrzeni (מ) śledzimy przemiany energji (שׁ), to otrzyma się możność pojęcia (sumy) czasu (א) według fenomenów”. Wykładana mistycznie, nasza kombinacja אמשׁ daje: wypaczony element profana (מ), będący zapłodniony wypracowaną w nim lub przyczepioną do niego energją (שׁ), przekształca profana w magika androginicznego składu (א)”. Druga grupa – siedm podwójnych liter בּגדכּפּרתּ One odpowiadają symbolicznie siedmiu Wtórnym Przyczynowościom. Jeśli litery – matki można nazwać metaficznemi, to litery te zasługują na nazwę planetarnych lub astralnych. Odpowiedniość ich Przyczynowościom zawarto w następującej:
בּ Beth – Księżyc
ג Ghimel – Wenera
ד Daleth – Jowisz
כּ Kaph – Mars
פּ Phe – Merkury
ר Resh – Saturn
תּ Than – Słońce
Podwójnymi te litery nazwane:
1. z etymologicznego punktu widzenia dlatego, że one pierwotnie miały podwójną wymowę: B i Bh; G i Gh; D i Dh ; K i Ch; P i Ph (czyli f); R płynne i R suche – Th i SL.
2. z ezoterycznego punktu widzenia dlatego, że wpływy Wtóry eh Przyczynowości rozdwojone polarnie; są dobre zalety Jowisza (życzliwy, umiejętność obchodzenia się z narodem) a są złe wpływy tejże Przyczynowości (Jowiszowa duma itp.). Trzecia grupa – dwanaście prostych liter odpowiadających astrologicznie dwunastu znakom Zodjaka.
Jak wiadomo, dwanaście Znaków Zodjaka w planie Przyrody symbolizuje pełny kompleks faz tej ofiary, którą w naszym Planetarnym Systemie Słońce przynosi Ziemi, darowując jej swoje astralne fluidy. W etycznej dziedzinie dwunasty arkan Lamed symbolizuje ofiarę człowieka Człowiekowi, Przyrodzie lub Bóstwu, która znowuż może być przyniesiona li przez inkarnowaną Pentagramę. W planie Archetypu dwunasty arkan jest arkanem (Mesji) Posłannictwa – znów idea inkarnacji, znów fizyczny plan. Mówię o tern, aby przejściowo scharakteryzować fizyczny plan, jako plan ofiary, i ofiarę jako coś niezmiennie i ściśle związanego z fizycznym planem.
Konstrukcyjny obraz . systemu wielkich arkanów Tarota przedstawia rys. 36.Dołączony wzór charakteryzuje konstrukcję systemu wielkich arkanów, jako szczegółowe wyłożenie Prawa יהוה . Ale przecież system małych arkanów objaśniał się tak samo dokładnie. Różnica w tern, że oczkowe karty małych arkanów; zupełnie dokładnie wypełniają to tłumaczenie, a skala wielkich arkanów jest podobna do klawiatury, zbudowanej według przybliżenia – dobranych interwałów. Jeden instrument – dokładny przeznaczony był nie upadłej Ludzkości; drugi jako tako nastrojony przystosowany do zamąconej kontemplacji upadłej Ludzkości.
O rozłożeniu arkanów kolumny י w tablicy wielkich arkanów mówiłem z powodu siódmego arkanu. Kolumny ו i ה rozłożone ściśle w takiż sposób. Co odnosi się do kolumny drugiego ה, to androginiczne je!go arkany w swej łączności przedstawiają sobą przejście od systemu wielkich do systemu małych; jeśli chcecie – organy (rodzenia) tworzenia małych arkanów przez wielkie. (Wspomnijcie, że w małych arkanach karową maść można nazwać odwrotnie – or!ganami zrodzenia wielkich arkanów przez małe.) Nie mogę odmówić sobie przejść fazy rozwoju wcielonego człowieka według tablicy wielkich arkanów.
Człowiek W fazie samopoznania (1) rodzi Naukę (2), bierze ją sobie za małżonkę, dzięki jej robi się wykonawcą (3), czem zdobywa i autorytet (4). Stworzenie tego autorytetu (4) prowadzi do stworzenia ludzkiego Pentagramu (5); ale jak tylko ostatni się sformował (ukształtował), musi stanąć na rozdrożu dróg (6). Postanowił sobie wybór prawej drogi i okazał się zwycięzcą (7). Na tym arkanie kończy się cykl i ideowego wychowania osobowości. Zwycięzca (7) rozpoczyna cykl formalnego samowykształcenia przez ustanowienie prawomierności (8) w środowisku, gdzie będzie przedłużał robotę. Prawomierność tę gwarantuje temu środowisku podtrzymanie pewnej zakreślonej (powierzchni) płaszczyzny etycznych norm, od której człowiek będzie się odbijał, ażeby dokonać skok w wyższe sfery formalnej etyki. Dążenie udoskonalenia się wieńczy się osiągnięciem Poświęcenia (9). Za poświęceniem idzie pogrążenie się w pewien zamknięty system (10). System ten może okazać się zewnętrznym światem, w który perjodycznie wraca się Poświęcony celem oddziałania na bliźnich; system ten może okazać się prosto jako Kabbała, w którą Poświęcony wgłębia się celem racjonalnego udoskonalenia kompleksu klisz jego otaczających; na koniec system może wprowadzić w dziedzinę medytacji tego. co nazywamy ,,Testamentem” (Testamentum).
Zajęcie tego zamkniętego systemu (10) prowadzi Poświęconego do formowania Łańcucha – Siły (li). W łańcuchu jawnie okaże się-konieczność ofiary (12) wewnętrznie (interesom łańcucha) i zewnętrznie (interesom zewnętrznej Ludzkości). Wypełnienie długu ofiary prowadzi do zmiany planu (13).
Za wychowaniem formalnem idzie realne zetknięcie się z elementarni trzechplanowego życia. Każda śmierć (13). jest, razem z tern, rodzenie się w nowe życie, z pełnem pojmowaniem odwracalności niektórych enerigetycznych przejawów (14).
Jeśli wasza przemiana planu była prosto eksteryoryzacją, to klisze odwracalności procesów przyniesiecie z sobą z astrału. Tak czy inaczej te fazy przywiodą was do panowania nad siłą astralnych tourbillons (15) lub do analogicznej tej siły logiki (15), lub, w końcu do możliwości wykorzystania przejawów fatalizmu (15). Piętnasty arkan ubierze się w zastosowaniu do jednej z form 16-goj t.j. sprowadza się albo do logicznego wyłączenia tych lub innych tez, albo do astralnego przymusu tych, lub innych istot, lub do fizycznego skrępowania trzechplanowych istot przez umiejętne wyzyskanie fatalizmu. Na szesnastym arkanie kończy się cykl pierwszego (He) naszej konstrukcjnej tablicy. Z tegoż szesnastego arkanu zaczyna się nowy półcykl
aktywnych zastosowań tej lub innej siły (16). Ale arkan ten potrzebuje małżonki, którą znajdzie w formie jakiegoś bądź diwinacyjneg o początku (17), pozwalającego jemu orjentować się swoją aktywnością. A pojmowanie warunków własnej pracy otworzy człowiekowi oczy na możność pracy drugich nietylko za niego, ale i przeciw niemu. On zrozumie, że są wrogo w i e we wszystkich planach (18). Ta świadomość obecności wrogich elementów wszędzie dusić będzie jego i zmuszać szukać wyjście do Światła ze swego skrępowanego położenia. Wyjście to zarysowuje się oddaloną.sylwetą Wielkiego Hermetyczne!go Zadania (19).
Na tem i kończy się cykl ו. Pozostałe 4 arkany dają plan urzeczywistnienia wspomnianego Zadania. Przechodzący ich (arkany) znajduje się już na drodze do Reintegracji. W ten sposób cykl drugiego, ה (He) zaczyna ją od postawienia pytania o Hermetyzmie (li), przy przeróbce którego koniecznie musi się spotkać z świadomem przekonaniem o możliwości przeradzania i przeradzania się (20). Konieczność przeradzania pobudzi do wniknięcia w Tajemnicę arkanu dwadzieścia jeden שׁ arkanu realizacjnego w ścisłem tego słowa znaczeniu. Ażeby umieć wysubtelniać twory, trzeba wiedzieć, jak się stworzyły; trzeba do pewnego stopnia, umieć je tworzyć. Zaopatrzywszy się w to wszystko, człowiek spełnia Wielkie Działanie (22) i zdolny przejść, tem samem, do trefowej maści małych arkanów.
źródło:
Tytuł: Tajemna wiedza duchowa cz 1
Wariant tytułu: Tajemna wiedza duchowa : encyklopedyczny wykład nauk tajemnej wiedzy duchowej opracowany na podstawie egipskiej symbolistyki
Autor: Gomulicki, Marian
Książnica Cieszyńska