„A IRLANDIA?”
(Głos Ludu)
Prawy nienawidzi kłamstwa, lecz nikczemnik jest ohydny
i przychodzi do wstydu. — Przysłowia, 5, 13.

Oto teraz, jeźdźcy i panowie,
Mamy dość miraży i rymów:
Ograbiliście serce narodu;
Pokażcie teraz swoją rękę — czas nadszedł.

Wydaliśmy naszą czerwoną krew za „wolność”,
Nasi zmarli pokrywają ziemię, duszą morze;
Walczyliśmy o „wolność narodów”,
Aby uwolnić każdego niewolnika na ziemi!

Ale co teraz z długo okutą Irlandią,
Szmaragdową Wyspą przy morzu?
Co teraz z prawami Irlandczyków?
Czekamy, aby usłyszeć wasz dekret.

A co z prawami Irlandczyków,
Tak długo i całkowicie zniewolonych?
Oto teraz ich królewski obrońca
Który prawi o „wolności”, której pragnie.

Teraz błysk złotego garnca,
Teraz migawka sprawiedliwego celu
Powiedzcie, co z okutą Irlandią?
Chodźcie, pokażcie swoją rękę — jeśli macie odwagę!

Cóż, co jest nie tak z „wolnością”,
Że łańcuchy Irlandii pozostają nieścięte?
Ogniwa tych łańcuchów są zardzewiałe,
Nie wszyscy jej patrioci nie żyją.

Mamy dość miraży i gry słów,
Nadeszła pora próby.
Pokażcie teraz mięso z łupiny,
Otwórzcie swoje dłonie z tym, co najlepsze!

„Wszyscy są w szeregu za wolnością”,
Wielcy, panowie, i mali.
A nigdy udziału dla starożytnego niewolnika!
Cóż, żaden udział, panowie, wcale?

Mamy dość „gazu” i filmów,
I ofiar wciąż w bagnie!
Mamy dość hałasu „pukania”,
Chcemy teraz całej prawdy!

źródło: TEMPLE TORCHES By JUDITH L. C. GARNETT, New York 1921.