Dlaczego to złote naczynie, które pragniemy,
Najsłodszy kielich ze wszystkich, nigdy nie opróżniamy?
Od mistycznego narodzenia po kryptową mogiłę
Jego blask przewyższa nas jak stracony refren.
Drogie serce, w jego magicznym kielichu leży
Klucz do wszystkiego, co kiedykolwiek było przedtem;
Nie smuć się, jego zgłębiona głębina to Raj,
Jego osady, piaski, owej nieśmiertelnej brzegu.
To brzemiona niesione, samotne poszukiwania,
Aspiracje uwolnione przez twoją wiarę,
W transmutacji, wino dające życie, rośnie,
W złotej misie ujrzysz swoje nadzieje.
Jego cudowny, gwiaździsty brzeg świeci bardzo blisko,
Gdy sierocie żale ucichną na twoim łonie;
Lub gdy za sprawiedliwością rozbrzmiewa twoje przesłanie jasno,
Latarnią dla zagubionych czy świata uciśnionego.
Szukaj dalej, drogie serce, kielich jest prawie zdobyty
Gdy Braterska Miłość ludzkiemu rodowi jest dana;
A gdy przed jego ołtarzem twoja wędrówka dobiegnie końca,
Twoja dusza ujrzy otwartą bramę nieba.
Mary Jessie Micklejohn.

źródło: THE INITIATES HERMETIC BROTHERHOOD TEMPLE TALKS, Planes of Consciousness. from  “THE INITIATES” a Rosicrucian Magazine  JUNE. 1908 no.3.