OKRESOWE przypływy i odpływy sił materialnych i duchowych, które obecne są na Ziemi, są niewidzialnymi przyczynami aktywności fizycznej, moralnej i umysłowej na naszej planecie.

Zgodnie z hermetycznym aksjomatem „Jak na górze, tak na dole”, podobna aktywność musi zachodzić w człowieku, który jest tylko mniejszą wersją Matki Natury. Zwierzęta mają dwadzieścia osiem par nerwów rdzeniowych i są obecnie na swoim etapie Księżycowym, doskonale dostrojone do dwudziestu ośmiu dni, w których księżyc obiega zodiak. W stanie dzikim ich duch grupowy reguluje ich kopulację.  Dlatego u nich nie ma nadmiaru. Człowiek natomiast jest w stanie przejściowym; jest zbyt zaawansowany dla wibracji księżycowych, ponieważ ma trzydzieści jedną parę nerwów rdzeniowych. Ale nie jest jeszcze dostrojony do słonecznego miesiąca trzydziestu jednego dni, i kopuluje w każdym okresie roku; stąd okresowy przepływ u kobiety, który przy odpowiednich warunkach jest wykorzystywany do utworzenia części ciała dziecka doskonalszego niż jego rodzic. Podobnie, okresowy przepływ w ludzkości staje się ścięgnem i kręgosłupem postępu rasowego; a okresowy przepływ duchowych sił ziemi, który występuje w Boże Narodzenie, skutkuje narodzinami Zbawicieli, którzy od czasu do czasu nadają odnowiony impet duchowemu rozwojowi rasy ludzkiej.

W naszej Biblii są dwie części, Stary i Nowy Testament. Po krótkim opisie, jak świat wszedł w byt, pierwsza część opowiada historię „Upadku”. W świetle tego, co zostało napisane w naszej literaturze rozumiemy Upadek jako spowodowany impulsywnym i nieświadomym użyciem przez człowieka sił płciowych w czasach, gdy promienie międzyplanetarne były niekorzystne dla poczęcia najczystszych i najlepszych pojazdów.

Tak człowiek stopniowo został uwięziony w gęstym ciele skrystalizowanym przez grzeszną pasję, a zatem niedoskonałym pojeździe, podlegającym bólowi i śmierci. Wtedy rozpoczęła się pielgrzymka przez materię, i przez tysiąclecia żyjemy w tym twardym i krzemistym pancerzu ciała, który zasłania światło nieba od ducha wewnątrz. Duch jest jak diament w swojej surowej powłoce, a niebiescy kamieniarze, Anioły Zapisujące, nieustannie starają się usunąć powłokę, aby duch mógł świecić przez pojazd, który ożywia.

Gdy lapidary trzyma diament przy kamieniu szlifierskim, diament wydaje skrzek jak krzyk bólu, gdy usuwana jest nieprzezroczysta powłoka; ale stopniowo przez wiele kolejnych zastosowań kamienia szlifierskiego surowy diament może stać się klejnotem o nadzwyczajnym pięknie i czystości. Podobnie, niebieskie istoty odpowiedzialne za naszą ewolucję przyciskają nas mocno do kamienia szlifierskiego doświadczenia. Wynikiem jest ból i cierpienie, które budzą śpiącego wewnątrz ducha. Człowiek dotąd zadowolony z dążeń materialnych, pobłażliwy dla zmysłów i płci, staje się przesiąknięty boskim niezadowoleniem, które popycha go do poszukiwania wyższego życia. Zaspokojenie tego dążenia, jednak, nie zwykle jest osiągane bez poważnej walki ze strony niższej natury. To podczas tej walki Paweł wykrzyknął z całym bólem pobożnego, dążącego serca:

’O nieszczęsny człowieku, którym jestem * * * Dobro, którego chciałbym, nie robię; ale zło, którego nie chciałbym, to robię Rozkoszuję się prawem Bożym według wewnętrznego człowieka; ale widzę inne prawo w moich członkach walczące przeciwko prawu mojego umysłu i doprowadzające go do niewoli prawa grzechu, który jest w moich członkach.”
(Rzym. 7:19-24.)

Gdy kwiat jest zgnieciony, jego zapach jest uwalniany i wypełnia otoczenie wdzięcznym aromatem, ciesząc wszystkich, którzy mają szczęście być blisko. Miażdżące ciosy losu mogą przytłoczyć człowieka czy kobieta, która osiągnęła etap kwitnienia; będą one służyć jedynie do wydobycia słodyczy natury i zwiększenia piękna duszy, aż zabłyśnie światłem, które oznacza noszącego jako z halo. Wtedy jest on na ścieżce Inicjacji. Jest uczony, jak niepohamowane używanie seksu bez względu na promienie gwiazd uwięziło go w ciele, jak to go okowuje, i jak przez odpowiednie użycie tej samej siły w harmonii z gwiazdami może stopniowo poprawiać i eteryzować swoje ciało i ostatecznie osiągnąć wyzwolenie z konkretnego istnienia.

Stolarz okrętowy nie zbuduje solidnego dębowego statku z drewna świerkowego; „ludzie nie zbierają winogron z cierni;” zawsze rodzi się podobne, a nadchodzące ego o namiętnej naturze jest przyciągane do rodziców o podobnej naturze, gdzie jego ciało jest poczęte pod wpływem impulsu chwili w porywie namiętności. Dusza, która skosztowała kubka cierpienia wynikającego ze złego użytkowania siły twórczej i wypiła do dna jego gorzkość, stopniowo będzie szukać rodziców o coraz mniej namiętnej naturze, aż w końcu osiągnie Inicjację.

Nauczona w procesie Inicjacji wpływu promieni gwiezdnych na poród, następne ciało będzie wytworzone przez rodziców Inicjatów bez namiętności, pod najbardziej sprzyjającą konstelacją do pracy, którą ego zamierza. Dlatego Ewangelie (które są formułami Inicjacji) zaczynają się od opisu Niepokalanego Poczęcia i kończą Krucyfiksem, obydwa wspaniałe ideały, do których musimy kiedyś dążyć, ponieważ każdy z nas jest Chrystusem-w-trakcie-tworzenia i kiedyś przejdzie zarówno przez mistyczne narodziny, jak i mistyczną śmierć zarysowaną w Ewangeliach. Dzięki wiedzy możemy przyspieszyć ten dzień, inteligentnie współpracując zamiast jak teraz często głupio utrudniać przez niewiedzę cele duchowego rozwoju.

W związku z Niepokalanym Poczęciem na każdym punkcie panują nieporozumienia; wieczne dziewictwo matki nawet po urodzeniu innych dzieci; skromna pozycja Józefa, domniemanego przybranego ojca, itp. Rzucimy na nie krótkie światło faktów, jakie są ujawnione w Pamięci Natury: W niektórych częściach Europy ludzie z wyższych klas są zwracani jako „szlachetnie urodzeni,” oznaczając, że są potomkami wykształconych rodziców na wysokim stanowisku. Tacy ludzie zwykle patrzą z pogardą na tych w skromnych pozycjach. Nie mamy nic przeciwko wyrażeniu „szlachetnie urodzeni;” chcielibyśmy, aby każde dziecko było dobrze urodzone, urodzone rodzicom o wysokim moralnym stanowisku, bez względu na ich pozycję życiową. Istnieje dziewictwo duszy, które jest niezależne od stanu ciała, czystość umysłu, która przeprowadzi jej posiadacza przez akt generacji bez skazy namiętności i pozwoli matce nosić nienarodzone dziecko pod swoim sercem w bezpłciowej miłości!

Przed czasami Chrystusa byłoby to niemożliwe. We wcześniejszych etapach kariery człowieka na ziemi pożądana była ilość, a jakość była kwestią drugorzędną, stąd też zostało dane polecenie „idźcie naprzód, bądźcie płodni i rozmnażajcie się”. Poza tym konieczne było, aby człowiek tymczasowo zapomniał o swojej duchowej naturze i skoncentrował swoje energie na warunkach materialnych. Pobłażanie namiętności płciowej sprzyjało temu celowi, a natura pragnienia miała pełne pole do popisu. Poligamia kwitła, a im większa była liczba ich dzieci, tym bardziej człowiek i kobieta byli szanowani, podczas gdy bezpłodność była postrzegana jako największe możliwe cierpienie.

W innych kierunkach natura pragnienia była hamowana przez dane przez Boga prawa, a posłuszeństwo boskim rozkazom było egzekwowane przez szybkie ukaranie przestępcy, takie jak wojna, zaraza czy głód. Nagrody za sumienne przestrzeganie nakazów prawa też nie były brakujące; „sprawiedliwy” mężczyzna miał liczne dzieci, bydło i plony; był zwycięski nad swoimi wrogami, a kubek jego szczęścia był pełny.

Później, gdy ziemia została wystarczająco zaludniona po Potopie Atlantyckim, poligamia stawała się stopniowo coraz bardziej przestarzała, co skutkowało poprawą jakości ciał, a w czasach Chrystusa natura pragnienia stała się na tyle podatna na kontrolę w przypadku bardziej zaawansowanych wśród ludzkości, że akt generacji mógł być dokonywany bez namiętności, z czystej miłości, tak że dziecko mogło być poczęte niepokalanie.

Takimi byli rodzice Jezusa. Józef mówi się, że był cieślą, ale nie był pracownikiem drewna. Był „budowniczym” w wyższym sensie. Bóg jest Wielkim Architektem wszechświata. Pod Jego władzą są wielu budowniczych o różnym stopniu duchowego blasku, aż do tych, których znamy jako wolnomularzy. Wszyscy są zaangażowani w budowę świątyni bez dźwięku młota, a Józef nie był wyjątkiem.

Czasami pytają, dlaczego Inicjaci są zawsze mężczyznami. Nie są; w niższych stopniach jest wiele kobiet, ale gdy Inicjat jest w stanie wybrać swoją płeć, zwykle przyjmuje pozytywne męskie ciało, ponieważ życie, które doprowadziło go do Inicjacji, duchowości jego ciało życiowe i uczyniło je pozytywnym we wszystkich warunkach, tak że ma wtedy instrument najwyższej skuteczności.

Jednakże są czasy, gdy wymogi sytuacji wymagają żeńskiego ciała, na przykład kiedy dostarcza się ciało najwyższego typu, aby przyjąć ego o niezwykle wysokim stopniu. Wtedy wysoki Inicjat może przyjąć żeńskie ciało i ponownie przejść przez doświadczenie macierzyństwa, po tym jak być może zrezygnował z tego przez kilka żywotów, jak to miało miejsce w przypadku pięknej postaci, którą znamy jako Maryję z Betlejem.

Podsumowując, pamiętajmy o podkreślonych punktach, że wszyscy jesteśmy Chrystusami w trakcie tworzenia; że kiedyś musimy pielęgnować charaktery tak nieskazitelne, że będziemy godni zamieszkać w ciałach, które są niepokalanie poczęte; i im wcześniej zaczniemy oczyszczać nasze umysły z namiętnych myśli, tym szybciej osiągniemy to. Ostatecznie zależy to tylko od naszej powagi, siły naszej woli. Warunki są teraz takie, że możemy żyć czystym życiem, czy to jako osoby zamężne, czy pojedyncze, a zimne, siostrzane i braterskie relacje również nie są konieczne.

Czy życie absolutnej czystości jest jeszcze poza zasięgiem niektórych z nas? Nie zniechęcajcie się; Rzym nie został zbudowany w jeden dzień. Kontynuujcie dążenie mimo, że ponosicie porażkę za porażką, ponieważ jedyną prawdziwą porażką jest przestanie próbować. Niech Bóg wzmacnia wasze dążenia do czystości.

źródło: The Immaculate Conception, Gleanings of Mystic By Max Heindel, London 1922