Osobą zajmującym się badaniem tematu, polecam przestudiowanie poniższego materiału. Cały materiał znajdziemy klikając ikonę PDF.

MAŚCI CZAROWNIC, ŚMIERTELNE TRUCIZNY
I SERUM PRAWDY: HISTORIA I WYKORZYSTANIE
PSYCHOAKTYWNYCH ROŚLIN Z RODZINY SOLANACEAE
STRESZCZENIE

autor: MONIKA CIECHOMSKA; Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ
Nauki Ścisłe, Nr 9 (2/2014)

Rośliny halucynogenne z rodzaju psiankowatych (Solanaceae), takie jak bieluń (Datura), brugmansja (Brugmansia), mandragora (Mandragora), lulek (Hy-oscyamus), lulecznica (Scopolia) oraz pokrzyk (Atropa), są znane już od staro-żytności. Składniki aktywne tych roślin, między innymi atropina i skopolamina, znajdują zastosowanie nie tylko w medycynie, ale również jako środki halucy-nogenne. Już w czasach antycznych uważano, że rośliny psiankowate powodu-ją obłęd, demencję oraz śmierć, jak również obdarzają darem prorokowania. W średniowieczu stanowiły one składniki maści stosowanych przez czarownice celem wywołania wrażenia latania. Mimo iż było z nimi związanych wiele in-nych mitów i legend, doceniano i wciąż docenia się również ich właściwości lecznicze, na przykład rozkurczowe czy przeciwwymiotne. Rośliny z rodziny Solanaceae stosowane są przez amerykańskich i afrykańskich szamanów, nie tylko w medycynie, ale również podczas tradycyjnych rytuałów, na przykład inicjacyjnych. Alkaloidy tropanowe zawarte w wymienionych roślinach w du-żych dawkach mogą powodować zatrucie, a nawet zgon. Szacunkowa dawka śmiertelna dla osoby dorosłej to ok. 100 mg atropiny lub skopolaminy. W przy-padku dziecka dawka śmiertelna jest dziesięciokrotnie niższa. Rośliny psianko-wate stosowane są ponadto w zastępstwie narkotyków, głównie przez młodych ludzi, mających pierwsze doświadczenia z substancjami psychoaktywnymi. Jednak ze względu na nieprzyjemne skutki uboczne ich zażywania często pierw-sze doświadczenia okazują się ostatnimi.

Cały artykuł do przeczytania w formacie pdf: