Kosmiczne, czy też tak zwane „Wszechwidzące” Oko oraz Kielich (lub Czara) z Jajem i Płomieniem to zestaw symboli dobrze znanych Rożokrzyżowcom oraz uczniom tej filozofii, zarówno w obrębie, jak i poza Zakonem, chociaż pełne znaczenie tych symboli nie może być znane poza Inicjacjami Pierwszego i Drugiego Stopnia.

Te symbole często są używane w połączeniu z innymi symbolami, a wiele aluzji i ilustracji można znaleźć w bibliografii Rożokrzyżowców.

Nie jest dozwolone pełne wyjaśnienie tego symbolu w tym miejscu, ale szerokie, ogólne stwierdzenie dla informacji ogólnego czytelnika można znaleźć w „Zarysie Nauki Okultystycznej”.

„Jeśli chcemy stworzyć materialny, a jednak nadrzeczowy, obraz tych ludzkich istot na samym początku ewolucji Ziemi, musimy wyobrazić sobie psychiczne jajo, lub ovoid, zawarte w obrębie ziemi, i zamknięte na swojej dolnej powierzchni jak żołądź w swojej czarze. Substancja tej czary składa się jednak wyłącznie z ciepła lub ognia. Proces otaczania ciepłem nie tylko powoduje rozpalenie życia w ludzkiej naturze, ale jednocześnie pojawia się zmiana w ciele astralnym. W tym ciele zostaje włączony pierwszy zarys tego, co później staje się duszą odczuwającą. Możemy więc powiedzieć, że człowiek na tym etapie swojego istnienia składa się z duszy odczuwającej, ciała astralnego, ciała eterycznego i ciała fizycznego, które ostatnie jest formowane z ognia. W ciele astralnym wznoszą się i opadają te duchowe istoty, które są związane z ludzkim istnieniem. Człowiek czuje się związany z ciałem ziemi poprzez duszę odczuwającą.

Kielich jest kosmicznym łonem; jajo, ludzkością rodzącą się i w trakcie ewolucji; płomienie, pierwotne i przybliżone ciepło – ożywiające życie Absolutu.

Dla tych, którzy pragną materiału do koncentracji i medytacji, nie istnieje lepszy lub bardziej zyskowny temat. Skupienie się na myślach wyrażonych powyżej, wykorzystując ten symbol jako obraz myślowy, przyniesie rezultaty, które wynagrodzą poszukiwaczowi tysiąckrotnie. Rozwijaj symbol poprzez głęboką medytację i koncentrację na jego głębszych znaczeniach, a może to poprowadzi cię – czytelniku – na pola, na których twoje stopy nigdy dotąd nie postały.” – Rudolf Steiner, Ph.D.

źródło: Rosicrucian symbology; a treatise wherein the discerning ones will find the elements of constructive symbology and certain other things, New York 1916.

Dla właściwego zrozumienia kierunku Różokrzyżowców konieczną jest przede wszystkim gruntowna znajomość głównych zasad alchemii. Sama już bowiem jego nazwa – jak wykazali wybitni badacze w tej dziedzinie: dr Maack, dr Freudenberg i inni.  Wywodzi się z alchemii, a nie, jak blednie niektórzy przypuszczają od imienia rzekomego założyciela zakony Christiana Roseukreutza.

Ośrodkiem całej alchemii jest sporządzenie „lapis philosophorum”, kamienia mądrości, opisywanego zazwyczaj jako proszek czerwonego koloru, względnie tynktura. Miano go otrzymywać następującą drogą:

1.przez tajemniczy substrat, zwany „materia prima”, czyli materią pierwotną;
2.przez niezwykle trudne i ciężkie zabiegi, zwane „procesem” i wreszcie
3.przez niezbędnie konieczne wrodzone powołanie i uzdolnienie do tej umiejętności.

Najważniejszymi z substratów koniecznych do wykonania kamienia byty: czerwona i biała siarki, zwane również czerwoną i białą różą. Róża stanowiła przy rym mistyczny symbol rozwoju, rozpowszechnienia, piękności, względnie mądrości, siły i piękna.

W ten sposób wyjaśniliśmy etymologię pierwszej połowy nazwy: „Różokrzyżowcy”. Podobnie jak róża, również krzyż posiada doniosłe znaczenie w alchemii  stanowi symbol octu, acidum naturae, acetonu. Ów ocet, ocet mędrców, był synonimem niezbędnego przy procesie radykalnego rozpuszczalnika. „Solve et coagula” – to jedna z podstawowych zasad rożokrzyżowców, którą m.in. objaśniali również zjawiska przyrody.

Tyle o nazwie „Różokrzyżowcy”.

Z kolei zajmiemy się dziejami Zakonu. Rozróżniamy tutaj trzy wielkie epoki:

I. Przed rokiem 1610, sięgającą swymi początkami 12 stulecia.
II. Około 1610, zwaną epoką starych różokrzyżowców, wreszcie
III. Po 1610, określaną mianem epoki nowszych różokrzyżowców, którzy jako oficjalna organizacja przestają istnieć w ciągu XIX stulecia.

źródło: J. R. BIBLIOTEKA WIEDZY DUCHOWEJ, „RÓŻOKRZYŻOWCY ZARYS DZIEJÓW I DOKTRYNY PRAKTYCZNY SYSTEM ALCHEMII DUCHOWEJ” rok 1937, Nakładem „HEJNAŁU”, Wisła (Śląsk Cieszyński)