Traktat „Tajemnica Złotego Kwiatu” uczy pierwszych kroków sztuki kontemplacyjnej. Utwierdzenia w sobie ich rezultatów uczy, jak się zdaje, inny, nieprzetłumaczony jeszcze traktat chiński „Su Ming Fang, napisany przez Liou-Hoa-Yong’a. Tajemnica Złotego Kwiatu zawiera ślady Yi-Kingu, Yogi, Wedanty, Buddhaizmu, a nawet Chrystjanizmai (Nestorjanizmu). Myślą przewodnia – stworzenie w człowieku „ziarna nieśmiertelności”.

Człowiek, wciągnięty w „potok form”, osłabia się w ustawicznej gonitwie za dobrami, zużywa się przez swe pragnienia i 'namiętności, wreszcie staje wobec śmierci. Wyczerpawszy siłę Yang odchodzi do „dziewięciu sfer ciemności” (Kiau-You, podobnych do 9 kręgów piekielnych Danied ). Ażeby uniknąć tego losu, pokonać atrakcję, wywieraną przez rzeczywistość, pochodzącą z nieprzerwanego współdziałania Yang-Yin’u, należy powrócić do swego prapoczątku, do „Wielkiej Jedni”, stojącej ponad i wszelką wielością i zmiennością. „Wewnątrz nas samych powinniśmy dążyć ku Temu, który był, zanim założone zostały podwaliny Nieba i Ziemi”.

Nie jest to łatwe. Potrzeba światłej i przenikliwej inteligencji, by od-naleźć właściwy sposób postępowania, oraz – absolutnego spokoju serca, duszy opartej całkowicie samej na sobie, by skutecznie go zastosować. Mówiąc ogólnie, wspomniana metoda jest „ruchem wstecznym”, czyli  zagłębianiem się w samego siebie przez koncentrację duchową i – skupianiem w sobie wszystkich swych sił psychicznych i fizycznych. Niema tu mowy

O porzucaniu tego świata dla jakiegoś innego1, lepszego, chodzi tylko o zwrócenie Najwyższej Jedni – Bogu wszystkiego, co już posiadamy: naszego ja i naszego ciała. Rzeczywistość materialna jest punktem wyjścia owej „redukcji”, która, przekształcając skutek w przyczynę, wznosi nas stopniowo ku Bogu ((podobnie w „Uczcie” Platona). W tej drodze powrotnej należy postępować ostrożnie (VI werset Tablicy Szmaragdowej):

(Separabis terram ab igne, subtile a spisso, suaviter, cum magno ingenio), pod

*) Yang – naturalna siła „czynna”, Yin – naturalna siła „bierna”, działające i równoważące się (względnie) w każdej rzeczy i w człowieku. Porównaj mój artykuł p. t. Światło astralne – Hejnał, zesz. 2 z lutego 1935 r., str. 47.
*) Tenże artykuł (c. d.) – Hejnał, zesz. 4 z kwietnia 1935, str. 116 i nast.

rygorem niebezpiecznych reakcyj, oraz – powoli, stopniowo, naśladując na-turę, która nie zna skoków, która nie stwarza np. skończonego od razu żywego organizmu, lecz tylko – jego zarodek, zdolny do rozwoju.

Człowiek posiada co prawda w sobie już od początku „zaródź nieśmiertelności”, pochodzącą z Boga. Bez tej zarodzi nie mógłby ani istnieć, ani żyć. Lecz u większości ludzi jest ona uśpiona, podobnie, jak ziarno zboża bez wody i światła. Pierwszym krokiem na drodze Powrotu jest rozbudzenie tej uśpionej w nas potencjalności duchowej, spowodowanie zakiełkowania owego „nasienia transcendentnego”. Wówczas Jednia Najwyższa przejawi się w człowieku pod nową postacią: już nie jako> siła organizująca, zasada życia, lecz jako> siła transformująca, „ziarno wieczności”. Tak więc utworzy się coś w rodzaju „embrionu” – „centrum”, dookoła którego ugrupują się wszystkie siły człowieka, powodując dyspozycje potrzebne do mającej do-konać się przemiany. Owe to centrum nazywa traktat „Złotym Kwiatem”, nadto – „Eliksirem życia”, „Ciałem Duchowym”, „Świętym Owocem”, „Pełnia Nasienną” i t. p.

Złoty Kwiat powstaje przez odwrócenie stosunku, jaki normalnie za-chodzi pomiędzy dwoma duszami człowieka: duszą wyższa, świetlistą, intelektualną – Hun i dusza niższą, ciemną, uczuciową, instynktową – Tai (P’ai). U większości ludzi Hun pozostaje na usługach u Tai. Należy uwol-nić ja od tego poddaństwa. Lecz, bynajmniej, nie odrywając się od tej niższej duszy, lecz przeciwnie: łącząc się z nią w taki sposób, by odtąd nad nią panowała Hun, innymi słowy, by duch panował nad uczuciami i nad instynktami, by to, co wyższe, kierowało, a to, co niższe, było po-słuszne. Z chwilą ustanowienia tej suwerenności Hun’u, Złoty Kwiat rozkwita. Lecz zaródź nieśmiertelności jest nie tylko metafizycznym ośrodkiem sił duchowych, ale również i centrum sił psychicznych i życiowych. Gdyż Złoty Kwiat wytwarza się przez transformacyjną działalność Najwyższej Jedni – przez Promień Duchowy, który przenika wszystkie „powłoki” człowieka, pozostawiając w nich swe piętno. Promień przybiera w każdej powłoce (w każdym ciele człowieka, jakby powiedział teozof) inną postać i może być różnie nazywany, lecz zawsze zachodzi jedno i to samo: spotkanie się zasady czynnej i biernej, połączenie „ducha i siły”, „tchnienia i siły”, „ognia i wody”, trigramu Li i Toei”*), „nasienia i światła słoneczno-księżycowego”, „wesele młodzieńca z oblubienicą”, „utrwalenie siły Yin’u przez Yang”, „słońce, które przenika ziemię”, „płodna kopulacja męża ,z niewiastą”, „,powtórne narodziny”, .nie fizyczne lecz duchowe, „krystalizacja ducha złączonego z siłą”, „krystalizacja wszystkich sił Nieba i Ziemi, Yang’u i Yin’u”, jak to rozmaicie wyraża traktat.

„Krystalizacja” nasuwa na myśl alchemiczną „Sól”. Wielkie Dzieło alchemików Dalekiego Wschodu, a zdaje się również i Indyj, polega na połączeniu „Cynobru” z „Solą”, „Siarką” i „Rtęcią”. Ów „Cynober” nazywa się: „złotym”, „transcendentnym”, pijalnym”, „jadalnym”, „eliksirem życia”, „lekiem wieczności”, „koniecznym dla tego, kto pragnie stać się genjuszem”, „balsamującym ciało żyjące”, i t. p. Nie należy więc rozumieć go chemicznie. Podobnie – alchemicznej „Soli” i „Rtęci”. Co do tego alchemia chińska jest w zupełnej .zgodzie z alchemikami Europy Średniowiecznej.

*) Tenże artykuł – Hejnał, zesz. 2 z lutego 1935, str. 242

Dla tych ostatnich „Siarka”, „Merkurjusz” i „Sól” nie były chemikaljami, lecz – zasadami kosmologicznymi. Traktat o Złotym Kwiecie można zaliczyć do traktatów alchemicznych, rozumiejąc słowo: Alchemia w jego sensie właściwym – filozoficznym.

Złoty Kwiat, zbudzony, otwiera się, zakwita, wydaje owoc.

Są cztery etapy tych „Narodzin Ducha„:

1. „Duch łączy się z siłą i krystalizuje” oto – „Przyłożenie ręki do Dzieła„.

2. „Duch Pierwotny” przekształca się w „Prawdziwą Siłę” („Podobne jest królestwo niebieskie ziarnu gorczycznemu, które, wziąwszy człowiek, wsiał na roli swojej. Które najmniejsze jest ze wszego nasienia, ale, kiedy urośnie, .większe jest ze wszech jarzyn: i stawa się drzewem, tak, iż przychodzą ptacy niebiescy, i mieszkają na gałązkach jego”. Mat. XIII. 31, 32). Należy tę Siłę wówczas „przedestylować” a otrzymamy „eliksir życia„. Oto  „Koncentracja„.

3. Po otrzymaniu eliksiru życia może się już uformować „święty embrion„. Należy go ogrzewać, karmić, kąpać i myć”. Oto –  „Realizacja„.

4. „Dziecię” nabrało sił. Należy teraz pomóc mu urodzić się, wyrosnąć, „powrócić do próżni”, t, j. – do Tao.4) Oto – „Rozwarcie dłoni„.

Cztery grawjury chińskie ilustrują pewne fazy medytacji taoistycznej:

1. Gromadzenie światła – wyobraża koncentrację początkową.

2. Narodziny embrjonu w „polu siły„. Widzimy otoczonego świetlaną aureolą homunkulusa, znajdującego’ się w okolicy pępka (plexus solaris). Stadjum średnie.

3. Wyjście „ciała duchowego” szczytem głowy („Otworem Brahmy”. Teoz.). Jest to stadjum końcowe, osiągnięcie stanu anielstwa („Lotus o 1000 płatkach” – Teoz.).

4. Powielanie samego siebie, czyli – dar wszechobecności. Jest to nie tyle stadium medytacyjne, ile – wykonywanie „władzy”, osiągniętej przez kontemplację.

Szkoła Złotego Kwiatu posiada specjalne metody medytacyjne. – „Sekret Cudowny i Najwyższy”, oparte na „Kołowym Ruchu Światła”, czyli – na „Ruchu Prawdziwych Sił Twórczych i Transformujących”. Ta rotacja sił życiowych przypomina indyjskie Czakry. Dzięki niej, dzięki medytacjom, następuje ostateczne „wyczerpanie się cyklów wcieleniowych”. Metoda zdaje się polega na stosowaniu specjalnego oddychania i jest ściśle tajna (ezoteryczna), jako mogąca w pewnych wypadkach stać się niebezpieczną.

Wyłożona koncepcja Powrotu polega, jak widzieliśmy, na stopniowej transmutacji”) człowieka, na sublimacji wszystkich jego składników. Jest to przeciwieństwem teorii „opuszczania przez dusze więżącego ją ciała materjalnego”. Niema żadnej materii, która istniałaby sama przez się.

*) jak widzimy próżnia utożsamioną tu jest z pojęciem Boga. Jest to błąd, często spotykany na Wschodzie, gdzie pojęcie Nirwany jako zatonięcia w Bogu zastąpiono pojęciem próżni, nicości. To jest „prawda” Małego Kosmosu, ponad którą nie zdołałaby się ludzkość wznieść własnemi siłami, bez Ofiary Chrystusa. (Przyp. Red.).

*) Wyrażenie alchemiczne, oznacza – przemianę.

Istnieją tylko różne substancje, będące modalnościami jedynej substancji Boskiej. Niema wiec nieprzezwyciężalnej antynomji pomiędzy duchem, a materią, pomiędzy Zasada, a jakakolwiek z istniejących form rzeczywistości. Oto „Doktryna Jedności”, będąca punktem wyjścia chińskich mistyków, która w alchemii europejskiej zaadoptowana została dla planu fizycznego jako koncepcja jedności materii, odkryta ostatnio przez fizykę i chemie współczesną. „Wyzwolenie” nie jest dla Chińczyka ucieczka od materii, lecz – od warunków, w jakich się przejawia. Śmierć to jeszcze nie wyzwolenie. Wyzwolony również umiera, to prawda, a nie rozpływa się np. w powietrzu. Można by -więc zarzucić: cóż to za „transmutacja”, gdzież jest owa „sublimacja” materii. Otóż, wyzwolenie nie jest bynajmniej operacja, fizyczna, a więc nie można mówić o jakowejś ilościowości. Wystarcza transmutacja drobnej cząstki ciała fizycznego i cząstka ta reprezentować może cała cielesność wyzwolonego. Tylko w 'wyjątkowych wypadkach wyzwolony, umierając, znika, nie pozostawiając po sobie trupa (jak Mojżesz, Chrystus).

Prawdziwi alchemicy niewiele troszczą się o transmutację chemiczna. Chodzi im przede wszystkim, jeżeli nie wyłącznie, o dokonanie „Wielkiego Dzieła Metafizycznego”. Tak jest obecnie w Chinach, tak było i w Europie Średniowiecznej.

Mgr. STEFAN TROJANOWSKI.

źródło: „Hejnał” ZESZYT 6, CZERWIEC 1936, ROCZNIK VIII

Zasadnicze zdania tekstu „Szmaragdowego Kamienia” ustanawiają po 1. że władza Hermesa rozszerzą się na wszystkie trzy plany; 2. że Słoneczne Działanie spełnione, tj. że ono było realizowane nie tyko w dwóch Wyższych, ale i w fizycznym planie. I tak, Wielka Tablica Egipskiej Tradycji uznaje Alchemję.

Nie poświęcę tutaj ani wiersza historycznym potwierdzeniom tej samej tezy. Pragnących z niemi zaznajomić się odsyłam do dzieła Papusa „La Pierre Philosophiale” Paris 1889. Moja. rzecz dać wam obraz Alchemicznego Działania, analogiczny do wyższych faz Hermetyzmu, pozwalający choćby w  odległy sposób orjentować się w trudnościach wykładu klasycznych. dzieł o Alchemji. Tutaj Szmaragdowa Tablica przyda się  w każdej odrobinie swojego tekstu.

Pierwszy wiersz jej głosi Prawo Analogij i tem samem pozwala nam przejść od Hermetyzmu Wyższych Planów do Alchemji.

Drugi wiersz głosi Jedność Substancji, a następnie w osobności l jednej Materji.

Trzeci wiersz jasno wskazuje nam na udział Złota (Słońca) i Srebra (Księżyca) w procesie Działania. On też podkreśla znaczenie środowiska i znaczenie środowiska i znaczenie materjalnego punktu oparcia (Ziemia).

Czwarty wiersz nasuwa myśl na udział magnetyzmu operatora w procesie Działania.

Piąty  wiersz wskazuje na twardy stan Filozoficznego-Kamienia lub Proszku.

Szósty wiersz jasno wskazuje na osnowny pogląd AIchemików na metale, według którego całe połączenie znanych metalów może być rozłożone w progresywnej skali bipolarnego charakteru, jeden biegun doskonałość i odpowiada Srebru (może być Platyna), drugi biegun – Złotu. W tych dwóch metalach w najdoskonalszy sposób są związane dwie zasady – zasada Siarki i zasada Merkurego, przyczem w Srebrze ten związek jest realizowany w najdoskonalszy sposób celem przejawienia Merkurjalnych cech, a w Złocie – celem przejawienia Siarkowych cech. Pozostałe członki szeregu metalów rozpadają się jako połączenia, które nie doszły w doskonałości do Srebra w ujemnym kierunku, albo nie doszły w doskonałości do Złota w dodatnim kierunku.

Wynika, że w każdym metalu (jeżeli chcecie – nawet w każdym prostym ciele) jest realizowany związek Siarki z Merkurem, ale tylko w złocie i srebrze ten związek jest realizowany hermetycznie – doskonale. Ażeby przemienić drugi metal w srebro lub złoto trzeba przede wszystkim zburzyć ustanowiony w tym metalu niedoskonały związek, tak rzec oddzielić subtelne (Siarkę, Ogień) od grubego (Merkurego, Wody), a potem ustanowić nowy związek, doskonały, typu z przewag. pasywnośoi lub typu z przewagą aktywności, patrząc stosownie do tego, w jaki z szlachetnych celów chcą przemienić nieszlachetny.

Otóż o tem – to oddzieleniu subtelnego cd grubego mówi Szmaragdowa Tablica.

Zasada – Siarka z Zasadą – Merkurem neutralizują się Zasadą – Solą, łącząc się w ogólną skalę, zwaną „Azotem Mędrców” .

W praktyce mamy zawsze do czynienia z Solą, jako osnową przejawienia ciał, i z Azotem Mędrców, jako osnową możliwości oswobodzenia niewolników Zasad, związanych Solą.

Siódmy wiersz podkreśla ważność podejść samej Materji Działania od stanu najsubtelniejszego elementu (Ogień) do najgrubszego (Ziemia). Ten wiersz obejmuje sferę manipulacji przepędzenia połączeń.

Ósmy wiersz  prosto wzmacnia Alchemika do Działania.

Dziewiąty wiersz utwierdza Jedność materiału, wydobywanego przez Alchemiczne Działanie. Jedno l to samo dziecko operacji w różnych stadjach swego rozwoju włada różną siłą i jakością. Droga do przygotowania proszku, uszlachetniającego nieszlachetny Zlew w srebro w ilości, przewyższającej jego własny ciężar dziesięć razy; droga do przygotowania proszku, przemieniającego nieszlachetny metal w srebo w ilości, przewyższającej jego własny ciężar 1000, razy; droga do otrzymania złota w proporcji 1 na 100; droga do tego samego w proporcji 1 na 10.000 – jedna i ta sama. Różnicę jakościowych i ilościowych cech określa się tylko przedłużeniem Działania, a nie różnicą metod jej  przeprowadzenia. To wszystko jest jeden i ten sam Kamień w różnych fazach dojrzałości.

Dziesiąty wiersz przypomina nam o istnieniu złota i srebra na ziemi. Mówi nam: „Przyroda swoimi naturalnymi  środkami doprowadziła jedne chemiczne połączenia do jednego stopnia doskonałości, drugie do drugiej; w przyrodzie jest złoto i srebro, tj. są metale, które dosięgły biegunów doskonałości. Dlaczegoż ty nie popróbujesz, zaopatrzywszy się w metale, które nie doszły do bieguna, doprowadzić ich do niego? Dlaczego nie upodobnić się do Stwórcy, rozłączywszy dwie Zasady, wróciwszy je do dawnego stanu i znów związawszy w doskonały sposób”. Dla lepszego zachęcenia ten wiersz dodaje: „Są cudowne sposoby tego samego Działania”. I przed wami wstaje tradycyjny obraz metody wewnątrz Filozoficznego Kamienia z celem podniesienia życiodziałalności zestarzałego organizmu  przygotowanie Życiowego Eliksiru; wzrost roślin w bardzo krótkim Czasie  i tp

O 11 i 12 Wierszach już mówiliśmy.

Teraz, kiedy wiecie, że w Alchemicznem Działaniu są tak samo trzy Zasady (Siarka – Sól – Merkury), tak samo cztery Elementy (Radjalny, Gazowy, Płynny i Stały stan materji), mogę spokojnie mówić wam o Dynamicznym Cyklu Wielkiego, Działania, rozpadającym się, na cztery fazy.

Pierwsza faza – Przygotowanie Działania. Przygotowanie to sprowadza się do przygotowania Merkurego Filozofów, inaczej rzec – Uniwersalnego Rozczynnika inaczej rzec – Azotu Mędrców; jeżeli chcecie po prostu – tego, co nazywamy Astralnem Światłem w formie zgęszczenia podwójnie – spolaryzowanych prądów. Dla wydobywania tego czynnika służy osobny minerał, zwany „Magnezji Mędrców” lub „Markasitem Mędrców”. Wydobywają „Azot” z „Magnezji” przy pomocy tajemniczej operacji zastosowania elektryczności lub osobistego magnetyzmu (stąd wspominanie o „Stali Filozofów” i o „Magnesie Filozofów”).

powrót do arkan XIX ⇐

powrót  ⇐

źródło: 

Tytuł: Tajemna wiedza duchowa cz 2
Wariant tytułu: Tajemna wiedza duchowa : encyklopedyczny wykład nauk tajemnej wiedzy duchowej opracowany na podstawie egipskiej symbolistyki
Autor: Gomulicki, Marian
Książnica Cieszyńska