Napisane w Wibracji Mistrza
z Białego Braterstwa

Wieczna Rzeczywistość pozostaje niezmienna. Wszystkie przejawy Wiecznego AUM, znajdujące się w Duchowym Wszechświecie, są wiecznie piękne i zachowują swoją duchową formę, wyrażoną przez Wieczne AUM, naszego Ojca, zgodnie z jego ideą ekspresji – od najmniejszego po największe, przy czym człowiek jest najwyższym wyrazem, jak jest ogłoszony w „obrazie” i „podobieństwie” Boga.

Duchowe Stworzenie jest schronione w łonie AUM, Nieskończonego. Ani AUM, ani jego Duchowe Stworzenie nie są w żaden sposób dotknięte ani poruszone przez wzburzone fale czy burze na pustyni czy górze. Są to dwa oddzielne stworzenia; a prawo rządzące każdym z nich jest inne.

Dlatego Mędrzec dostrzega „Wiedzę”, która jest ważna, aby jednostka, która czuje się związana prawami świata naturalnego (czyli relatywności, którą jest świat naturalny lub skończony), mogła nauczyć się „Zrozumieniem” wznieść do wyprostowanej postawy pośród skończonego świata, który, w terminach naukowych, określamy jako „trzeci wymiar”, i nauczyć się (przez jasne postrzeganie) różnicy między tymi dwoma prawami. Następnie uczy się Prawa Jednej Rzeczywistości, po czym dostrzega, że przez takie „Wiedzenie” rozpoznaje swoją daną przez Boga władzę nad prawem, które działa w trzecim wymiarze (świecie skończonym), a następnie dostrzega, że wszystkie rzeczy w świecie skończonym są ograniczone i że zachodzi w nich ciągła zmiana.

Osoba, która osiągnęła Oświecenie i Mistrzostwo, żyje w trzecim wymiarze (czyli w świecie skończonym) i widzi jego luksusy, a jako Oświecony Mędrzec zrozumieniem dostrzega, że wszystkie rzeczy w świecie skończonym się zmieniają, więc rozpoznaje fakt, że zarówno luksus, jak i brak, ulegają zmianie. Dlatego Oświecony Mędrzec pozostaje spokojny na pustyni, w samotnych górskich przełęczach, a kiedy chmury zasłaniają słońce i ciemność ogarnia ziemię, światło słońca pozostaje jasne. Wiedząc to, stoi spokojnie, aż chmury przeminą, ponieważ wie, że tak się stanie, gdyż są poddane prawu zmiany.

Mędrzec, poprzez to nauczanie i postrzeganie zmienności wszystkich rzeczy w naturze, czyli w trzecim wymiarze, staje się, dzięki wytrwałości, „wiedzącym”; i świadomie znajduje schronienie w Wiecznej Rzeczywistości, AUM, Nieskończonym, czyli w Czwartym Wymiarze, którym jest Duchowy Wszechświat, Kosmos, gdzie przejawy AUM mają swoje miejsce i gdzie panuje Wieczny Spokój (Boska Esencja). To jest Dom Duszy. To jest Dom Ojca, z którego wszystko wyszło, gdy wkraczało do skończonego świata, i do którego Domu wszystko powraca.

Oświecenie jest pochodnią, która oświetla jednostce ostatnią rozległą część Świętej Drogi, która jest tak wąska i delikatna, że mędrcy z dawnych czasów porównywali ją do „krawędzi cienkiego ostrza”, wyjątkowo delikatnej. Który człowiek skończony, choć wykształcony w klasycznej literaturze i kulturze, potrafi przejść tak wąską drogę, kiedy rozciąga się ona nad głęboką przepaścią między umysłem i światem skończonym a Nieskończonym, AUM, Wieczną Rzeczywistością? Nikt, nie, ani jeden. Informujemy pielgrzyma na Świętej Drodze, że to na wejściu na tę cienką, bardzo delikatną część Świętej Drogi, rozum zostaje wprowadzony w najczystszą aktywność – ale zanim pielgrzym pokona daleką drogę, rozum zostaje oświecony przez Boskie Światło: i oto, umysł skończony i zdolność rozumowania rozpuszcza się w Białym Świetle Wiecznej Rzeczywistości – AUM. Wtedy, dzięki temu Światłu, pielgrzym porusza się spokojnie naprzód, a gdy Światło staje się jaśniejsze, on i Droga stapiają się w Wieczne Światło – AUM. Wtedy dotarł do celu i znowu stoi w Obecności Ojca, w Domu; jego Doskonała Forma wyrażająca Boską Rzeczywistość; i tam, o uczniowie na Świętej Drodze, pozostaje Świadomym Mistrzem nad prawem, które działa w skończonym świecie.

Napisane 10 lipca 1924 r. w Los Angeles, Kalifornia, pod adresem 927 W. 36th Place.

Człowiek nie zrozumie w pełni Miłości, którą jest Miłość Boga, dopóki nie narodzi się z góry. To jest Chrzest Duchem Świętym. -z Wyższa Metafizyka

źróło: