pełen tytuł: Wstęp do duchowego królestwa podczas zasypiania i wywoływania snu
Ludzie, którzy postępują na polu okultyzmu, coraz bardziej pojmują istotę duchowości. Ta decydująca istota ma tak ogromny wpływ na wszystkie obszary ludzkiego i kosmicznego bytu, że przynosi pełne zadowolenie w każdej relacji. Można to ująć w krótką formułę: sensem i punktem życia jest osiąganie zadowolenia. Co sprawia, że człowiek czuje się szczęśliwy.
Istota duchowości jest najpierw niewyczerpana. Coraz więcej nici prowadzących do wszystkiego, co ziemskie, oraz do dalszej duchowości staje się widoczne. Kiedy człowiek poczuje warstwę duchową, która się rozprzestrzenia i działa, dochodzi do rozwiązania zagadek duszy i świata, do pełnego zadowolenia. Człowiek dalej postępuje naprzód.
Warto teraz powiedzieć kilka słów o tym, jak duchowe działanie może stać się świadome podczas zasypiania. Przeżycia zależą początkowo od indywidualności, a raczej od stanu duszy człowieka. Mogą więc być postrzegane w zmienionej formie i niuansach przez różne osoby. Jednak w działaniu sił duchowych istnieje coś wspólnego dla wszystkich.
Kiedy człowiek kładzie się spać, może początkowo nie zasypiać. Mogą go niepokoić myśli, które czytał lub słyszał. Może szukać dalszych połączeń myślowych. Oczywiście, ponieważ wysila swój dzienny umysł, blokuje dostęp do swojego nocnego umysłu, który jest panem snu. Dlatego człowiek musi starać się wyciszyć myśli dzienne. Można to osiągnąć odpowiednim aktem woli lub tzw. wyobraźnią, jak uczył Coue, powtarzając na przykład: „Zasypiam, zasypiam…”.
Stosując spokój i równowagę, człowiek zasypia. Jeśli dla osób o szerokiej duchowej aktywności i kosmicznym nastawieniu nie nastąpi to od razu, pomocny może być myśl o duchowo-kosmicznej akceptacji.
To świadome podejście z poziomu ziemskiego staje się zbędne, gdy bezpośrednie działanie z poziomu duchowego staje się świadome. Może to objawić się następująco: przed zamkniętymi oczami w ciemnym pokoju pojawiają się zarysy obrazów. Duchowe oczy najpierw dostrzegają kontury obrazów. Początkowo pojawia się obraz, punkt, linia, okrąg, fala, kąt, zbita forma itp. Człowiek ma jeszcze świadomość dzienną, nie śpi jeszcze. Obrazy są nowatorskie w porównaniu do przedmiotów zmysłowych, więc przyciągają uwagę człowieka. Skupia swoją zdolność poznawczą na obrazach, chce je lepiej zobaczyć i zrozumieć, czym są.
Jednak człowiek nie robiłby tego sam, gdyby obrazy nie oddziaływały na niego wcześniej. Już go wewnętrznie poruszyły, zanim je zobaczył. Gdy stają się widoczne, człowiek bardziej skupia swoją duchową uwagę na tych duchowych zjawiskach, aby lepiej je zrozumieć i odkryć ich pochodzenie oraz znaczenie. Czuje i zauważa, że te obrazy go intensyfikują. Działają na jego organy, napinają je, wzmacniają. Człowiek odczuwa stan dobrostanu, co równocześnie oznacza uniesienie, staje się bardziej intensywny. Chce zatrzymać obrazy. Pojawiają się kolejne obrazy, które nieustannie się zmieniają. Człowiek widzi ruchomy duchowy świat obrazów. Ruch ten rytmizuje go, widzi symetrię w kolejności obrazów i przeczuwa regularny przebieg.
Ten proces działa tak sympatycznie, że człowiek szybko zapomina o swojej dziennej świadomości, wchodzi w stan snu i wkrótce głęboko zasypia. Następnego dnia pamięta obrazy, nie zapomina ich, to znaczy, może przypomnieć je sobie w dowolnym momencie. Z radością spogląda na te wyraźne obrazy.
Następnego wieczoru te obrazy mogą nie pojawić się ponownie w świadomości, mimo że człowiek ich pragnie. To uczy człowieka, że był zbyt spięty, że nie zastosował spokoju i równowagi. Jednak innego wieczoru obrazy pojawią się ponownie. Może człowiek leży 1/4, 1/2 godziny lub dłużej, nie zasypiając, bo zajmują go wewnętrzne myśli i wrażenia z dnia. Nagle uświadamia sobie, że te myśli i wrażenia przeszkadzały mu w zaśnięciu. Próbuje świadomie wyciszyć dzienną świadomość i nasłuchiwać nocnej świadomości. Czeka na obrazy. Jeśli jest właściwie duchowo-kosmicznie nastawiony, wtedy one przychodzą. Jeśli obrazy nie przychodzą, człowiek zazwyczaj zasypia dzięki temu, że wyciszył dzienną świadomość. Znalazł sen dzięki swojej woli. Osoby nerwowe powinny szkolić swoją wolę. Wtedy także przezwyciężą nerwowość i podniecenie. Pozytywne, wszechstronne szkolenie woli osiąga się, gdy jest się duchowo-kosmicznie nastawionym, oddając się wielkiemu duchowemu kosmosowi. Zdanie, odczuwane i wymawiane sakramentalnie: „W tobie się zanurzam” lub „Ty mnie przyjmujesz” może zdziałać cuda.
Powtarzające się pojawianie się obrazów sprawia, że człowiek staje się coraz bardziej szczęśliwy, optymistyczny, pozytywny i poznawczo bogatszy. Chce wiedzieć więcej o obrazach. Wie, że obrazy pozytywnie prowadzą do stanu snu, i czuje, że podczas snu przebywa całkowicie w takim duchowym świecie obrazów, a te inspirujące i zmienne obrazy tak wpływają na jego ducha, duszę i ciało, że wszystko regenerują, tak że może rozpocząć i wykonać swoje nowe dzienne zadania wzmocniony i ożywiony. Ma pragnienie, by dowiedzieć się więcej o tych obrazach, czym są, jak powstają i co jeszcze żywego za nimi stoi. Ponieważ ten świat obrazów sam nie może być całą duchowością, musi za nim kryć się coś bardziej rzeczywistego.
Człowiek, który się stara, ma początkowo jako punkt odniesienia tylko te obrazy. Na nich musi się skupić podczas dalszych badań. Próbując utrwalić obrazy, pozostają one stałe. Skupia swoją siłę koncentracji na jednym obrazie. Obraz nie porusza się, pozostaje stały i milcząco oddziałuje na obserwującego człowieka. W ten sposób aktywowane są zdolności duszy człowieka. Dusza staje się aktywna. Istnieje więź między zdolnościami duszy a obrazem. Człowiek wie, że te obrazy są z nim powiązane. Potem obraz się zmienia. Nie są to już punkty, linie, kąty, okręgi, pierścienie, powierzchnie itp., ale kształty i formy odpowiadające trójwymiarowemu światu ciał. Są to kształty liści, roślin, drzew, kamieni, skał, domów, wież, fal morskich, kul, globów itp., a także inne fantastycznie ukształtowane formy, wskazujące na zwierzęta i czasami na formy ludzkie oraz inne nowatorskie rzeczy. Te kształty zaczynają mienić się, zmieniać kolory, pojawiać się ogniste, świecić, lśnić, zanikać w świetle, nieustannie się zmieniając i rodząc nowe, wirujący taniec, jednak zgodny z prawem i porządkiem, miarą i celem.
To staje się dla obserwatora coraz bardziej interesujące, zapomina o swojej cielesności i zasypia. Następnego dnia i w przyszłości ma pełną wiedzę o tym, co widział. Następnym razem człowiek znowu jest bardziej poznawczo wzbogacony. Zwraca jeszcze większą uwagę na pojawiające się obrazy, a w dobrym samopoczuciu, z którego duchowo patrzy, jest w stanie nie tylko widzieć, ale także słyszeć duchowe procesy obrazów. W ten sposób budzą się w nim kolejne siły duchowe, które prowadzą go do snu.
Niezawodność, z jaką te duchowe zjawiska prowadzą do snu, jest dla człowieka cenna. Pojawia się myśl i pragnienie, aby pozostać całkowicie świadomym podczas snu, aby w duchowym królestwie lub stanie dalej rozpoznawać i doświadczać. Człowiek, który ma te obrazy, wie już, jak te obrazy są i jak działają, że podczas snu przebywa w tym królestwie i doświadcza, że stamtąd czerpie dyrektywy, które umożliwiają mu nową pracę, osiąganie nowych celów i postęp. Wie, że w tym stanie nocnej świadomości, tym duchowym królestwie, wszystko, co ziemskie i jeszcze ma stać się ziemskie, jest duchowo obecne, a także wiele innych rzeczy. Wyciągnięcie przyszłości z tego stanu ma tak logiczną formę, że trudno ją przebić z innego źródła. Jest to bowiem tam pierwotne działanie, pierwotne prawo i zgodnie z tym pierwotna prawda.
Dla tego stanu trwałej świadomości egoistyczne pragnienia nie są jednak przydatne. Duchowe prawa i siły działania objawiają się przy uczciwym dążeniu, rozumnej, współczującej trosce, spokoju i równowadze. Potrzebne są moralne cechy i godne człowieka nastawienie. Połączenia z duchowości prowadzą do dalszego poznania. Niech nie zabraknie pozytywnego, życzliwego i pomocnego nastawienia.
źródło: Eintritt in das geistige Reich während des Einschlafens und chlafherbeiführung. Von C. W. Morlian; „Zentralblatt für Okkultismus” Miesięcznik do badania całokształtu nauk tajemnych, Oktober 1927.