Jest to jeden z  artykułów,   serii pt „Współczesna wieszczka” autor: A. M. Grimm, Część I, które ukazały się w ZfO.

1. Wprowadzenie

„Wieszczowie” i „wieszczki” istnieją wszędzie i istnieli od zarania dziejów. Z jednej strony większość osób noszących te miana sama się za takie uważa, z drugiej strony są one za takie uznawane. Jednakże przy bliższym przyjrzeniu się, okazuje się, że są to głównie media i somnambulicy, a jedynie niewielka część z nich może naprawdę rościć sobie prawo do miana „wieszcza”.

Ktoś mógłby się sprzeciwić i powiedzieć, że również media i somnambulicy należą do grona wieszczów. Jest w tym trochę racji, jednak słowo „wieszcz” jest często nadużywane, częściowo z powodu dowolności, częściowo z powodu nieznajomości lub błędnego rozumienia tego pojęcia. W dzisiejszym okultyzmie nadal brak wyraźnie określonych i jasno opisanych pojęć, przez co często je mylimy, co prowadzi do wielu nieporozumień i zamieszania. Z tego względu postanowiłem najpierw podać kilka wstępnych słów na temat istoty mediumizmu i somnambulizmu, a także wspólnych i różniących się cech mediów i somnambulików oraz przedstawić szczegółowe wyjaśnienie pojęcia „wieszcza”.

W tym celu muszę również wspomnieć o wrażliwości, którą dokładniej opiszę w drugiej części. Rozróżniam cztery kategorie ludzi obdarzonych w różnym stopniu zdolnościami wieszczymi lub tak zwanymi nadprzyrodzonymi: wrażliwych, media, somnambulików i wieszczów. Ponieważ wprowadzam takie rozróżnienia, ktoś może mnie zapytać, co rozumiem przez „wieszcza” lub „wieszczkę” zgodnie z moim tematem, jeśli media i somnambulicy nie są według mnie właściwymi wieszczami. W tym miejscu muszę ponownie odnieść się do wspomnianego wcześniej zamieszania terminologicznego. Podobnie jak istnieją dziś ludzie, którzy mylą hipnotyzm z magnetyzmem, jak to było powszechne dawniej, tak samo są tacy, którzy nie potrafią odróżnić medium od somnambulika, choć między nimi istnieją istotne różnice. Ponadto wystarczy być nieco medialnie lub somnambulicznie (psychicznie) uzdolnionym i wykorzystywać te zdolności, aby być uznanym za jasnowidza lub wieszczkę. I tutaj tkwi wielki błąd, polega on na zbyt szerokim pojmowaniu pojęcia wieszcza lub wieszczki, bez uwzględniania istotnych różnic, warunków ograniczających i charakterystycznych cech.

Przypis) Jako „wieszczów” określa się również powszechnie osoby, które przewidują przyszłość, poznawaną poprzez proste duchowe widzenie lub poprzez zastosowanie różnych metod wróżbiarstwa.

Przypis) Odpowiadając na pytanie, co rozumiem przez wieszczkę, zgodnie z moim tematem, również postaram się utrzymać kobiecy rodzaj tej postaci.

W odpowiedzi na pytanie, co rozumiem przez wieszczkę, czuję się zobowiązany najpierw zadać pytania: co to jest medium? co to jest somnambul? Na oba pytania odpowiedzi udziela nam badanie zjawisk psychicznych. Medium w węższym znaczeniu to osoba pośrednicząca w kontakcie duchów z ludźmi, która w tym celu zazwyczaj wpada w stan nazywany transem i podczas jego trwania jest zazwyczaj bezwolnym narzędziem, niewolnikiem „zaświatowych” inteligencji i sił (pasywne medium). W tym przypadku tzw. „wolna” wola odgrywa niewielką rolę i ogranicza się jedynie do wprowadzenia medium w stan transu lub nie.

„Jednakże, często nawet to wymyka się ich kontroli, ponieważ demoniczne moce przemocą posługują się medium. W tym stanie transu może się zdarzyć, że medium staje się jasnowidzem i uzyskuje informacje o sprawach bliskich i dalekich, a także przepowiada przyszłość, co zwykle uważa się za objawienie duchów. W przypadku somnambulików sytuacja wygląda znacznie inaczej. Także oni muszą wpadać w stan, który ze względu na swoją specyfikę nazywa się somnambulizmem, zanim pojawią się u nich charakterystyczne zjawiska. Słowo to pochodzi z łaciny i wywodzi się od „somnus” (sen) oraz „ambulare” (chodzić), co oznacza osobę chodzącą we śnie, lunatyka. Zwykle termin somnambulizm obejmuje zjawiska lunatyzmu, somnambulizmu, magnetycznego czuwania oraz jasnowidzenia w stanie snu. Somnambulizm, podobnie jak medialność, może być wrodzoną zdolnością, z którą się człowiek rodzi, powstawać samoistnie, co nazywa się somnambulizmem naturalnym. Może być także wywołany przez hipnotyczne lub magnetyczne działanie, przez fascynację; wtedy nazywa się to somnambulizmem sztucznym.

W tym stanie zwiększa się już i tak w stanie czuwania obecna wrażliwość, szczególnie u naturalnych somnambulików, tak że odbierają oni rzeczy i wpływy, które są ukryte dla zdrowych zmysłów „normalnych” ludzi. W tym stanie somnambulicy zwykle są spokojni i przenikają własne ciało oraz ciała innych ludzi; są również zdolni do widzenia w czasie i przestrzeni, dzięki czemu często przepowiadają przyszłość, co przypisuje się wpływom duchowym (tzw. „duchom opiekuńczym”) lub ich własnej duszy. W przypadku lunatyzmu i magnetycznego czuwania wola odgrywa drugorzędną rolę, ponieważ w większości przypadków somnambulicy nie mają kontroli nad wywołaniem lub powstrzymaniem stanu somnambulicznego. Widzimy więc, że media i somnambulicy mają wiele wspólnego, lecz różnią się pod wieloma względami. Byłoby to jeszcze wyraźniejsze, gdybym chciał rozwinąć fenomenologię mediumizmu i somnambulizmu, na co tutaj nie ma miejsca. W każdym razie, przy dokładnym badaniu, nie można ich pomylić, choć przy powierzchownym spojrzeniu jest to czasami nieuniknione. Historia somnambulizmu opowiada głównie o zjawiskach animistycznych, podczas gdy historia mediumizmu dotyczy głównie zjawisk spirytystycznych. Jest to spowodowane charakterystyczną psychiczną konstytucją mediów i somnambulików. Zwykle medium jest „posiadane” przez „innych”, podczas gdy o somnambulikach można powiedzieć, że są „posiadani przez siebie samych”. Jednak mieszanie elementów animistycznych i spirytystycznych występuje u obu. Zarówno media, jak i somnambulicy, są psychicznie predysponowani i należą do klasy wrażliwych, do której teraz przechodzę.

Wrażliwość oznacza zwiększoną drażliwość nerwów zmysłowych, ich skrajną wrażliwość na bodźce. Z powodu tej zwiększonej drażliwości lub wrażliwości, osoby obdarzone tym, zwane wrażliwymi, odbierają delikatne i najdelikatniejsze bodźce, które zwykle umykają „normalnym” zmysłom. Wrażliwi są przede wszystkim ludźmi uczuciowymi. Mogą, podobnie jak media i somnambulicy, odbierać rzeczy i wpływy nie tylko z grubo materialnego świata zjawisk, przy pełnej świadomości siebie, odczuwać istoty innego świata oraz delikatniejsze eteryczne i astralne emanacje, smakować, wąchać, słyszeć i widzieć, nie wpadając w magnetyczny sen (trans, somnambulizm, głęboki sen), a więc w stanie czuwania. I to jest główna cecha odróżniająca wrażliwych od mediów i somnambulików, którą spotykamy także u wieszczek i na którą jeszcze raz zwrócę uwagę. Podczas gdy u mediów i somnambulików wola odgrywa podrzędną

Jednakże wpływ eterycznych i astralnych oddziaływań, które często powodują nieprzyjemne odczucia, nie zawsze mogą unikać — zazwyczaj — nie mogą się od nich uwolnić. Przypis: Teraz jednak nadprzyrodzona percepcja Sensitiven rozwija się w różnym stopniu u poszczególnych jednostek.

Przypis: Nie można właściwie wytyczyć wyraźnej granicy między Sensitiven a mediami i somnambulikami, ponieważ również ci ostatni są wrażliwi, co już zaznaczyłem i co jeszcze bardziej stanie się jasne w dalszych wyjaśnieniach. Bez wrażliwości nie ma mediów i somnambulików (ani wieszczek), ponieważ należą oni do specjalnej klasy wrażliwych; media zwykle należą do niskiej i średniej klasy wrażliwych, natomiast somnambulicy do wysokiej klasy wrażliwych. W drugim rozdziale można przeczytać o tym szczegółowo.

Z tego względu wyróżnia się trzy główne klasy wrażliwych: „niskowrażliwych”, „średniowrażliwych” i „wysokowrażliwych”. Z tych ostatnich wywodzą się „wieszcze” i „wieszczki”.

Co to właściwie jest wieszczka? Słowo „wieszczka” jest oczywiście związane z widzeniem. Zatem wieszczka musi coś widzieć. Jednakże, każdy człowiek coś widzi. Zazwyczaj człowiek postrzega swoją materialną otoczkę za pomocą oczu, „widzi” rzeczy tego świata. Wiemy jednak, że są ludzie, którzy widzą rzeczy i zjawiska „innego” świata, na przykład tzw. „duchy”. (Do tych należą media, somnambulicy oraz wielu wrażliwych). Ale samo widzenie nie wystarcza. Istnieją także inne zdolności percepcyjne człowieka, takie jak słuchanie, smakowanie, wąchanie, czucie (pięć zmysłów). Wszystkie te zdolności mają wrażliwi w niezwykle wysokim stopniu, podobnie media w stanie transu i somnambulicy w magnetycznym śnie, chociaż nie wszystkie te zdolności są równie silnie rozwinięte lub jednocześnie obecne. Wcześniej określiłem wrażliwych głównie jako „ludzi uczuciowych” i szczególnie podkreśliłem uczucie, ponieważ na nim opiera się wszystko, co znajdujemy u wieszczki w odniesieniu do „okultystycznych” (nadprzyrodzonych, psychicznych) zdolności.

Z uczucia wywodzą się wszystkie nasze zmysły fizyczne i nadfizyczne. Nasze obecne narządy zmysłowe są „materią” stworzonymi „wyższymi zdolnościami” jasnowidzenia, jasnosłyszenia, jasnoczucia, jasnowąchania i jasnosmakowania, które były właściwe wcześniejszym rasom ludzkim. Dziś cieszymy się doskonale skonstruowanymi organami, ale bez ich wyższych zdolności. Te znajdujemy tylko u „wyjątkowych ludzi” (wrażliwych, mediów, somnambulików, wieszczów).

Wrażliwi, media, somnambulicy i wieszczki mają jedną wspólną cechę, wrażliwość. Media i somnambulicy muszą być wrażliwi, inaczej nie mogą reagować na wyższe wpływy ani postrzegać subtelniejszych oddziaływań. Jednakże nie każda wrażliwa osoba jest medium lub somnambulikiem — i tak nie jest. Somnambulizm wymaga wrażliwości, ale wrażliwość może istnieć bez somnambulizmu, jest możliwa i rzeczywiście obecna. Podobna relacja istnieje między wieszkami a mediami i somnambulikami. Wieszczka może być medialnie lub somnambulicznie predysponowana, ale niekoniecznie musi być medium lub somnambulikiem, czy wpaść w trans lub somnambulizm (zwykle dobrowolnie!) — właśnie dlatego, że jest (w wysokim stopniu) wrażliwa. Jednakże

Przypis: Z wyjątkiem oczywiście niewidomych, choć i wśród nich są tacy, którzy „coś” widzą. To samo dotyczy głuchych w odniesieniu do słuchu.

medium lub somnambulik nie jest jeszcze „wieszczem” – w wyższym sensie lub w doskonałej formie, którą mam na myśli. Między medium a somnambulikiem z jednej strony a wieszczką z drugiej strony istnieje istotna różnica, której nigdy nie można przeoczyć. Media i somnambulicy wpadają w „stan”, to jest ich charakterystyczna cecha, oni „śpią” i „śnią”, ale wieszczka nie. Wieszczka postrzega te same rzeczy, zjawiska i wpływy w stanie pełnej świadomości, co nie wyklucza, że również we śnie i w marzeniach jest lub staje się jasnowidząca. Ale u niej nie jest to warunkiem. U mediów i somnambulików „sen” jest regułą, u wieszek wyjątkiem.

(Kontynuacja w następnych numerach ZfO)

źródło: Eine moderne Seherin Von A. M. Grimm, I. Teil, 1. Einleitung.; „Zentralblatt für Okkultismus” Miesięcznik do badania całokształtu nauk tajemnych, August 1917.
nazwa niemiecka: „Zentralblatt für Okkultismus” Monatsschrift zur Erforschung der gesamten Geheimwissenschaften, August 1917.