A. CZYM JEST RADIESTEZJA I JAK SIĘ JĄ WYKONUJE?
- Radiestezja to poszukiwanie (lub znajdowanie) określonych rzeczy, takich jak:
- podziemne źródła wody,
- złoża minerałów (np. złota, srebra lub innych),
z wykorzystaniem specyficznych urządzeń i technik. Sztuka radiestezji działa poza pięcioma zmysłami.
B. PRAWDOPODOBNE POCHODZENIE LUB GENEZA RADIESTEZJI
- Uważamy, że radiestezja sięga czasów najwcześniejszego istnienia człowieka na Ziemi.
- Wierzymy, że radiestezja jest darem od Boga, który pozwolił człowiekowi przetrwać w bardzo nieprzyjaznym środowisku i zachować gatunek (Homo Sapiens). Dzięki radiestezji człowiek mógł znaleźć wodę, pożywienie, schronienie oraz inne niezbędne do przetrwania rzeczy.
- Czy pierwotny człowiek używał różdżek radiestezyjnych, czy stosował radiestezję intuicyjną (bez urządzeń), pozostaje kwestią otwartą. Istnieją jednak dowody, że już w okresie plejstoceńskim używano zarówno różdżek w kształcie litery „Y”, jak i wahadełek.
C. NAJSTARSZE DOWODY UŻYWANIA RADIESTEZJI
- W jaskiniach Cro-Magnon w Hiszpanii znajduje się co najmniej jedno rysunkowe przedstawienie osoby trzymającej różdżkę w kształcie litery „T” w pozycji gotowości. W jaskiniach Cro-Magnon w górach Atlas w Afryce Północnej, niedaleko Tbilisi, znajduje się rysunek osoby z wahadełkiem (lub różdżką) gotowej do radiestezji.
- Według archeologów, okres Cro-Magnon datuje się na 40 000 do 50 000 lat temu, a może nawet wcześniej.
- Istnieją również dowody na to, że radiestezję praktykowano w Chinach i wielu innych regionach świata już w bardzo dawnych czasach.
D. CO SPOWOLNIŁO AKCEPTACJĘ RADIESTEZJI JAKO UZASADNIONEJ METODY POSZUKIWANIA?
- Wydaje się, że używanie radiestezji zostało ograniczone wraz z nadejściem ery chrześcijańskiej. Hierarchia katolicka była świadoma, że radiestezja działa „poza pięcioma zmysłami”. W związku z tym zakładano, że ta moc lub zdolność jest darem z nieba i powinna być wykorzystywana wyłącznie przez hierarchów Kościoła. Osoby spoza wyższych szczebli kościelnych, które praktykowały radiestezję, były uznawane za „czarownice” i traktowane w ten sposób.
- Wraz z nadejściem reformacji (zapoczątkowanej przez Marcina Lutra) wpływ Kościoła katolickiego osłabł, a radiestezja stała się bardziej powszechna.
- Jednak wraz z pojawieniem się rewolucji naukowej ponownie pojawili się (i nadal istnieją) sceptycy, którzy uważają radiestezję za fikcję. Naukowcy, którzy nie są w stanie opracować wzorów naukowych wyjaśniających radiestezję, odrzucają ją jako nieistniejącą. Dzisiaj jednak coraz więcej naukowców uznaje, że radiestezja działa i akceptuje jej osiągnięcia.
- Niektórzy światowej sławy naukowcy, którzy akceptują radiestezję jako uzasadnioną metodę „odnajdywania tego, czego się szuka,” to:
- Dr David Bohm, niemiecki fizyk,
- Dr David Schldrake, patolog,
- Dr Walter A. Frank, niemiecki fizyk,
- oraz oczywiście Dr Albert Einstein, który również zajmował się radiestezją.
E. KTO MOŻE UPRAWIAĆ RADIESTEZJĘ, A KTO NIE?
- Odkryliśmy, że niemal każdy, w wieku od pięciu lat wzwyż (bez górnego ograniczenia wieku), może skutecznie zajmować się radiestezją, o ile:
- widział, jak działa radiestezja, i wie, że działa,
- lub zachowuje otwarty umysł podczas nauki technik i stosowania różnych narzędzi radiestezyjnych.
Jednakże, jak w wielu innych dziedzinach życia, jeśli ktoś wierzy, że nie potrafi zajmować się radiestezją, rzeczywiście nie potrafi!
- Ćwiczenie technik radiestezji i korzystanie z różnych narzędzi radiestezyjnych jest kluczowe dla opanowania tej sztuki.
F. GADŻETY
- Niektórzy radiesteci, nawet bardzo dobrzy, uzależnili się od „gadżetów”, w które uwierzyli, że muszą ich używać, aby skutecznie wykonywać radiestezję. Oto niektóre z tych gadżetów:
a) Mała ilość (próbka lub „świadek”) tego, czego poszukuje radiesteta, musi być noszona przez niego lub przyczepiona do jego różdżki radiestezyjnej (np. woda, gdy poszukuje się wody).
b) Radiesteta musi nosić ubrania w określonych kolorach, aby mógł skutecznie prowadzić poszukiwania.
c) Aby radiesteta mógł przesunąć szkodliwy promień (lub strumień wody), musi wbić stalowy pręt w ziemię po stronie strumienia lub promienia przeciwnej do tej, na którą chce go przesunąć. Następnie, poprzez uderzanie w pręt młotem, strumień lub promień przesuwa się w kierunku uderzeń. - Z naszych długoletnich doświadczeń wynika, że o ile radiesteta nie wierzy, iż takie gadżety są mu niezbędne, aby osiągnąć sukces, to ich nie potrzebuje! Gadżety jedynie komplikują proces „znajdowania”.
G. RASA I WYZNANIE
- Niektórzy radiesteci wierzą, że tylko osoby należące do określonej rasy lub wyznania mogą skutecznie zajmować się radiestezją. Nasze podróże po świecie i spotkania z ludźmi różnych ras i wyznań dowodzą, że osoby każdej rasy i wyznania mogą skutecznie uprawiać radiestezję, jeśli zachowują otwarty umysł i są gotowe zaakceptować, że radiestezja, gdy jest prawidłowo wykonywana, przynosi pozytywne rezultaty!
H. NIEKTÓRE Z LICZNYCH ZASTOSOWAŃ RADIESTEZJI
- Radiestezja ma wiele cennych zastosowań. Oto kilka z nich:
a) Lokalizowanie podziemnych, pitnych, dostępnych źródeł wody, w tym określenie:- objętości przepływu,
- kierunku przepływu,
- głębokości od powierzchni ziemi,
- jakości wody.
b) Poszukiwanie określonych przedmiotów, takich jak zagubione klucze itp.
c) Badanie aury osoby, aby zlokalizować możliwe jej przerwania, które mogą wskazywać na problemy zdrowotne.
- Aby uzyskać prawdziwą odpowiedź, pytanie musi być sformułowane w prosty, niekompleksowy sposób w umyśle radiestety. W przeciwnym razie odpowiedź może być niejasna i niedokładna!
I. Z JAKIEGO MATERIAŁU POWINNY BYĆ WYKONANE NARZĘDZIA RADIESTEZYJNE?
- Odkryliśmy, że KAŻDY materiał, który można ukształtować w odpowiednią formę dla danego rodzaju różdżki („L”, „Y”, „wahadełko” itp.), działa skutecznie. Chociaż drewniane różdżki „Y” i wahadełka były używane od bardzo wczesnych czasów, okazuje się, że drut, plastik lub dowolny inny materiał, który można uformować, również działa. To samo dotyczy różdżek w kształcie „L”.
- W przeszłości uważano, że tylko oryginalny kryształ kwarcu może być używany jako wahadło do radiestezji. To również okazało się nieprawdą. Mały kamień przyczepiony do sznurka lub ciężarek wędkarski przywiązany do sznurka (lub łańcucha – nie ma to znaczenia) działa równie dobrze.
J. NARZĘDZIA „RZEMIOSŁA” – ROZMIAR I KSZTAŁT RÓŻNYCH URZĄDZEŃ RADIESTEZYJNYCH
- Wspomnieliśmy już, że narzędzia radiestezyjne mogą być wykonane niemal z każdego materiału, który można uformować w pożądane urządzenie. Jednak pozostaje pytanie, jakie wymiary powinno mieć takie urządzenie, aby było najbardziej praktyczne i użyteczne.
- RÓŻDŻKA W KSZTAŁCIE „Y”, podobnie jak wahadło (nazywane także „pręt” lub „różdżka”), wydaje się być używana od czasów prehistorycznych. Od najwcześniejszych czasów różdżka „Y” była formowana z naturalnego „Y” utworzonego przez rozwidloną gałąź drzewa.
a) Niektórzy radiesteci twierdzą, że różdżka „Y” musi pochodzić z gałęzi określonego drzewa, takiego jak wierzba lub brzoskwinia. My jednak odkryliśmy, że inne rodzaje gałęzi „Y” działają równie dobrze! Nie znaleźliśmy różnicy między nimi a różdżkami wykonanymi z plastiku, drutu od wieszaka na ubrania lub innych materiałów, o ile są wystarczająco sztywne, aby się nie zginały ani nie zapadały.
b) Poza różdżkami „Y” wykonanymi z drutu wieszakowego (około 1/8 cala średnicy), większość drewnianych i plastikowych różdżek ma zazwyczaj średnicę od 1/4 do 1/2 cala. Długość różdżek wynosi od jednej do czterech stóp, przy czym optymalna długość to dwie do trzech stóp.
c) Najlepiej, aby uchwyt był gładki, aby uniknąć skaleczeń dłoni, gdy różdżka opada, wskazując to, czego się poszukuje (np. podziemną wodę).
d) Niektóre różdżki są elastyczne, inne nie. Aby uzyskać maksymalną czułość, elastyczną różdżkę należy zginać do wewnątrz lub na zewnątrz, aby zapewnić odpowiednie napięcie.
e) Podczas gdy europejscy i orientalni radiesteci często trzymają różdżkę „Y” za oba końce, z dłońmi skierowanymi w dół, amerykańscy radiesteci prawie zawsze trzymają różdżkę dłońmi skierowanymi do góry, blisko jej końców. Różdżka jest trzymana pod kciukiem, wzdłuż dłoni każdej ręki, z końcówkami różdżki pod małymi palcami.
f) Różdżkę trzyma się pod kątem około 45 stopni od poziomu, aby mogła opadać, zamiast odskakiwać w stronę radiestety, gdy to, czego szuka, znajduje się bezpośrednio pod różdżką (lub pod tym punktem na mapie, w przypadku radiestezji mapowej).
3. „BÖBBER” (czasami nazywany również „Wskaźnikiem” lub „Różdżką”)
a) To narzędzie, podobnie jak różdżka „Y”, prawdopodobnie jest jednym z najstarszych stosowanych przyrządów radiestezyjnych (pojawiło się na rysunkach jaskiniowych w jaskiniach Cro-Magnon w Hiszpanii i Afryce Północnej, ok. 40 000+ lat p.n.e.).
b) „Böbber” zazwyczaj ma około trzech stóp długości i jest wykonany z drewna, metalu lub plastiku; koniec trzymany w dłoni jest lżejszy niż koniec odległy.
c) Istnieją unikalne warianty „Böbbera”. Na przykład można używać łopaty wyważonej z boku ciała, z ostrzem skierowanym w przód. Gdy poszukiwany przedmiot znajduje się pod łopatą, opada ona na ziemię. Podobnym sposobem jest użycie łomu wyważonego poziomo w dłoni. Gdy poszukiwany przedmiot znajduje się pod łomem, opada on na ziemię. (Ta metoda była stosowana przez radiestetę, który przez lata pracował dla Pacific Gas and Electric Company.)
4. RÓŻDŻKI W KSZTAŁCIE „L”
(Czasami radiesteta używa jednej różdżki „L”, ale zazwyczaj stosuje dwie, trzymając po jednej w każdej ręce.)
a) Różdżki „L” mogą być wykonane z dowolnego materiału, który można wygiąć w kształt litery „L”. Długość dłuższego odcinka może wynosić od czterech cali do dwóch stóp, a uchwyt od trzech do sześciu cali.
b) Doskonałe różdżki można wykonać z prętów mosiężnych o średnicy 3/16 cala.
c) Dla zwykłego użytkowania zalecamy, aby długość uchwytów odpowiadała szerokości dłoni użytkownika oraz aby dolna część uchwytu spoczywała na czubku małego palca. Jeśli jednak radiesteta woli trzymać uchwyt całą dłonią, zamiast opierać go na palcu, uchwyt powinien być o pół cala dłuższy.
d) Zalecamy wyposażenie każdego uchwytu w „rękaw”, który luźno nasuwa się na uchwyt. Do tego celu używamy miękkiej miedzianej rurki chłodniczej, przycinając ją o około pół cala krócej niż uchwyt. Rękaw może być również wykonany z plastiku lub innego materiału.
e) Można również wykonać różdżki kieszonkowe, które działają równie skutecznie.
f) Podczas używania różdżek „L” trzymamy je luźno za uchwyty, z ramionami przy bokach, a przedramionami wysuniętymi lekko do przodu i w dół. Końce różdżek powinny być nieco niżej niż część bliżej uchwytu, a jedna różdżka powinna być nieco wyżej niż druga, aby mogły się krzyżować, gdy umysł radiestety zlokalizuje cel.
5. WAHADŁO
Słownik definiuje „wahadło” jako: „Ciało zawieszone w stałym punkcie (na łańcuchu, nici itp.), które może swobodnie poruszać się w przód i w tył pod wpływem grawitacji i bezwładności.”
a) Podczas gdy niektórzy radiesteci uważają, że muszą używać kryształu kwarcu zawieszonego na nici lub łańcuszku o długości sześciu cali, my odkryliśmy, że inne przedmioty zawieszone na nici lub łańcuszku działają równie skutecznie. Z powodzeniem używaliśmy m.in. nakrętek, podkładek, muszli, małych kamieni, plastikowych kulek, a nawet piłek golfowych.
b) Odpowiedź na pytanie pochodzi z wyższego poziomu, a ruch wahadła (pozytywny lub negatywny) przynosi odpowiedź spoza pięciu zmysłów w ich zasięg, zgodnie z zaprogramowaniem wahadła.
c) Programowanie wahadła:
- Dla odpowiedzi pozytywnej („Tak”) programujemy wahadło, aby krążyło zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
- Dla odpowiedzi negatywnej („Nie”) programujemy wahadło, aby krążyło przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
- W trybie oczekiwania, podczas metodycznego przesuwania wahadła nad mapą lub przechodzenia przez pole, wahadło huśta się w przód i w tył. Gdy znajdzie się nad punktem na mapie lub na polu, gdzie znajduje się poszukiwany obiekt, wahadło samo zacznie krążyć, zgodnie z opisanym powyżej programowaniem. W ten sposób lokalizuje się podziemny strumień, złoże minerałów itp.
- Jednak do pracy w terenie preferowane są różdżki „L”.
Dodatkowe zasoby
Aby uzyskać więcej informacji na temat radiestezji lub poznać innych radiestetów w swojej okolicy, skontaktuj się z:
The American Society of Dowsers, Inc.
Danville, Vermont 05828-0024 USA.
Członkostwo w ASD pozwala na uczestnictwo w lokalnych spotkaniach, podczas których można ćwiczyć i omawiać techniki. ASD oferuje także książki i narzędzia radiestezyjne na sprzedaż. Wypróbuj – możesz dowiedzieć się czegoś nowego o sobie i otaczającym Cię świecie!
źródło: INTRODUCTION TO THE ART OF DOWSING by Harold & Gerald Estep; Round Robin California, Nov-dec 1986.