By\u0142o to we Wschodniej Ma\u0142opolsce przed kilkunastu laty. W okolicy panowa\u0142 tyfus plamisty, zabieraj\u0105cy du\u017co ofiar pomimo opieki lekarskiej i \u015brodk\u00f3w ostro\u017cno\u015bci.<\/p>\n
Mieszka\u0142em w\u00f3wczas niedaleko Trembowli w pobli\u017cu mojej zam\u0119\u017cnej siostry, i w\u0142a\u015bnie obchodzili\u015bmy zapusty, podczas kt\u00f3rych mia\u0142em dru\u017cbowa\u0107 na weselu krewniak\u00f3w we wsi, gdy przyjecha\u0142a po mnie wystraszona matka z wiadomo\u015bci\u0105, \u017ce siostra moja jest beznadziejnie chora na tyfus i chce mnie widzie\u0107. Natychmiast wsiedli\u015bmy w bryczk\u0119 i pojechali\u015bmy. W drodze matka mi opowiedzia\u0142a, \u017ce siostra, maj\u0105c siln\u0105 gor\u0105czk\u0119 i zostawszy w domu sama, zjad\u0142a kwa\u015bnych og\u00f3rk\u00f3w, kt\u00f3re sta\u0142y na stole i to odrazu zaszkodzi\u0142o jej tak, \u017ce znaleziono j\u0105 nieprzytomn\u0105 na ziemi. Odt\u0105d pogorszy\u0142o jej si\u0119 znacznie i dokt\u00f3r przepowiedzia\u0142 zaledwie par\u0119 dni \u017cycia.<\/p>\n
Kiedy jechali\u015bmy, dogoni\u0142a nas inna bryczka, w kt\u00f3rej jecha\u0142 miejscowy ksi\u0105dz ruski. \u015apieszy\u0142 si\u0119 bardzo, ale kaza\u0142 zatrzyma\u0107 konie i rozpytywa\u0142 matk\u0119 o zdrowie siostry. Matka rozp\u0142aka\u0142a si\u0119 opowiadaj\u0105c, on za\u015b powiedzia\u0142 w spos\u00f3b taki, jakby rzecz najzwyklejsz\u0105:<\/p>\n
– \u201eNie p\u0142aczcie, Sebastjanowo, ona dzi\u015b jeszcze umrze, ale jest szcz\u0119\u015bliwa przed Bogiem, nie ma si\u0119 czego ba\u0107; kilkoro nas z okolicy p\u00f3jdzie dzi\u015b na odwieczerz z tego \u015bwiata *- wola Bo\u017ca! Ja sam zrobi\u0142em testament, teraz \u015bpiesz\u0119, aby co\u015b za\u0142atwi\u0107 przed ko\u0144cem. Bywajcie zdrowi!\u201d<\/p>\n
Pojechali\u015bmy dalej wzruszeni i przej\u0119ci. Siostr\u0119 zasta\u0142em bardzo s\u0142ab\u0105. By\u0142 u niej w\u0142a\u015bnie dokt\u00f3r, kt\u00f3ry mnie uprzedzi\u0142, \u017ce jest to tyfus, \u017ceby si\u0119 zbytnio do chorej nie zbli\u017ca\u0107, gdy\u017c \u015bmier\u0107 nie \u017cartuje. Przypomnia\u0142em sobie to mimo woli, kiedy siostra znakiem przywo\u0142a\u0142a mnie, bym si\u0119 ku niej przybli\u017cy\u0142. Mimo woli zawaha\u0142em si\u0119 przez chwil\u0119, chora za\u015b z trudno\u015bci\u0105 poruszy\u0142a ustami i powiedzia\u0142a: – \u201eNie b\u00f3j si\u0119, ty si\u0119 nie zarazisz, ja widz\u0119. By\u0142y tu rano dwie kobiety, tom im sama m\u00f3wi\u0142a – nie chod\u017acie! One umr\u0105 obie: jedna za 5 dni, druga za 7 dni, ale ty si\u0119 nie b\u00f3j nic! B\u0119dziesz mnie jeszcze k\u0142ad\u0142 do trumny z moim m\u0119\u017cem, ty we\u017amiesz za nogi, on za g\u0142ow\u0119 i w\u0142o\u017cycie, bo inni b\u0119d\u0105 si\u0119 l\u0119ka\u0107.<\/p>\n
Nie patrz tak na mnie, ja widz\u0119.\u00a0 Nic to, \u017ce dokt\u00f3r m\u00f3wi, jakobym mia\u0142a \u017cy\u0107 do czwartku, umr\u0119, kilkoro jeszcze po wsiach stanie dzi\u015b przed Bogiem.\u201d<\/p>\n
Oko\u0142o si\u00f3dmej kaza\u0142a zawo\u0142a\u0107 dzieci i b\u0142ogos\u0142awi\u0142a je wszystkie, potem za\u017c\u0105da\u0142a, aby przyszed\u0142 m\u0105\u017c. – \u201eJeszczem oczu nie zawar\u0142a, a ty ju\u017c o innej my\u015blisz!” – powiedzia\u0142a przy nas wszystkich, – \u201eMy\u015blisz o Katarzynie i o tem, jak b\u0119dziesz si\u0119 z ni\u0105 \u017ceni\u0142. O\u017cenisz si\u0119 z ni\u0105, to prawda, ale parobkiem jej b\u0119dziesz nie m\u0119\u017cem i B\u00f3g ci\u0119 srogo ukarze za krzywd\u0119 dzieci naszych, bo je skrzywdzisz! Sprawiedliwo\u015b\u0107 Boska ci\u0119 dosi\u0119gnie, cho\u0107 ufny w siebie jeste\u015b, \u017ce\u015b si\u0142acz i bogaty.<\/p>\n
Ale nie ma miejsca, nawet pod ziemi\u0105, gdzieby\u015b si\u0119 ukry\u0142 przed sprawiedliwo\u015bci\u0105!”<\/p>\n
Nadmieniam tutaj, \u017ce sprawdzi\u0142o si\u0119 wszystko to co do s\u0142owa. Po po\u017cegnaniu z rodzin\u0105 siostra kaza\u0142a mi usi\u0105\u015b\u0107 przy sobie i czyta\u0107 modlitwy, kt\u00f3re sama wskazywa\u0142a, nie myl\u0105c si\u0119 nigdy co do strony. Nagle szerzej otworzy\u0142a oczy i podnios\u0142a r\u0119k\u0119.<\/p>\n
– \u201eSt\u00f3j, ju\u017c id\u0105, my\u015bla\u0142am, \u017ce ja p\u00f3jd\u0119 pierwsza i b\u0119d\u0119 wo\u0142a\u0107 innych, a tu ju\u017c Anna z Semenowa wo\u0142a na mnie!” Spytali\u015bmy, co ma na my\u015bli? Powiedzia\u0142a, \u017ce w\u0142a\u015bnie w tej chwili wychodzi jeden ch\u0142op z s\u0105siedniego Semenowa i opowie nam, \u017ce Anna ju\u017c umar\u0142a. Za p\u00f3\u0142 godziny zn\u00f3w przerwa\u0142a czytanie i zawiadomi\u0142a nas, \u017ce ju\u017c Symon umar\u0142. Potem ju\u017c s\u0142abym g\u0142osem powiedzia\u0142a:<\/p>\n
– \u201ePo\u0142\u00f3\u017ccie mnie tak, jakby ju\u017c do trumny, bo potem cia\u0142o zakrzepnie”<\/p>\n
U\u0142o\u017cyli\u015bmy j\u0105 wygodnie, le\u017ca\u0142a z zamkni\u0119temi oczami, potem otworzy\u0142a je i rzek\u0142a:<\/p>\n
– \u201eWyjd\u017acie na dw\u00f3r i s\u0142uchajcie. W ruskim ko\u015bciele zaraz b\u0119d\u0119 bi\u0107 w dzwony, bo ksi\u0105dz ruski, kt\u00f3ry z matk\u0105 rano rozmawia\u0142, odda\u0142 Bogu dusz\u0119”.<\/p>\n
Wyszli\u015bmy wszyscy przed izb\u0119, by\u0142a ju\u017c ciemna noc, mro\u017ana i cicha. Stali\u015bmy chwil\u0119 nic nie s\u0142ysz\u0105c, gdy wtem z daleka w g\u0142uchem milczeniu j\u0119kn\u0119\u0142y dzwony ruskiej cerkwi w s\u0105siedniej wsi i zacz\u0119\u0142y bi\u0107 raz po raz, jak za umar\u0142ego. \u017ba\u0142osny i ponury g\u0142os rozchodzi\u0142 si\u0119 noc\u0105 od nieba do ziemi. Mieli\u015bmy wra\u017cenie, \u017ce sama \u015bmier\u0107 idzie polami i bije w pogrzebowy dzwon. Weszli\u015bmy do izby, a chora skin\u0119\u0142a na mnie, \u017cebym si\u0119 nachyli\u0142 i ledwie dos\u0142yszalnie szepn\u0119\u0142a: – \u201eJu\u017c id\u0119 i ja! Z Bogiem, bywajcie zdrowi. M\u00f3dlcie si\u0119 za moj\u0105 dusz\u0119”. Zapali\u0142em gromnic\u0119, da\u0142em jej krucyfiks i zacz\u0105\u0142em, kl\u0119cz\u0105c, odmawia\u0107 modlitw\u0119 za konaj\u0105cych. Przy ostatnich s\u0142owach – umar\u0142a.<\/p>\n
Nadmieniam, \u017ce cz\u0142owiek z Semenowa przyszed\u0142 istotnie, \u00a0\u017ce ludzie, o kt\u00f3rych siostra przepowiada\u0142a, rzeczywi\u015bcie zmarli w tym czasie.<\/p>\n
Z g\u0142\u0119bokim powa\u017caniem
\nJ\u00f3zef Szczepa\u0144ski.
\nNew-Hradec North-Dacota, U. S. A.<\/p>\n
\u017ar\u00f3d\u0142o: Prosper Szmur\u0142o \u201cZe \u015bwiata tajemnic\u201d<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
By\u0142o to we Wschodniej Ma\u0142opolsce przed kilkunastu laty. W okolicy panowa\u0142 tyfus plamisty, zabieraj\u0105cy du\u017co ofiar pomimo opieki lekarskiej i \u015brodk\u00f3w ostro\u017cno\u015bci. Mieszka\u0142em w\u00f3wczas niedaleko Trembowli w pobli\u017cu mojej zam\u0119\u017cnej siostry, i w\u0142a\u015bnie obchodzili\u015bmy zapusty, podczas kt\u00f3rych mia\u0142em dru\u017cbowa\u0107 na … Czytaj dalej