W przeciwstawieniu do proroctw mesyanicznych Starego Testamentu, kt\u00f3rych analiza nie mie\u015bci si\u0119 w ramach naszych rozwa\u017ca\u0144, mo\u017cnaby m\u00f3wi\u0107 tak\u017ce o proroctwie naturalnem. Chodzi tu o zdolno\u015b\u0107 przewidywania .wydarze\u0144 w \u017cyciu w\u0142asnem, w \u017cyciu innych ludzi i ca\u0142ych narod\u00f3w.<\/p>\n
Do sprawy tej, nale\u017cy odnosi\u0107 si\u0119 z jak najwi\u0119ksz\u0105 ostro\u017cno\u015bci\u0105, gdy\u017c bujna niekarna fantazya i imaginacya, b\u0142\u0105dzenie \u015br\u00f3d mrok\u00f3w i m\u0119tno\u015b\u0107 w wypowiadaniu si\u0119 bardzo cz\u0119sto uchodzi\u0107 chc\u0105 za proroctwa. Z drugiej strony jednak zdolno\u015b\u0107 przenikania otaczaj\u0105cej nas tajemnicy jest istotnie darem niekt\u00f3rych ludzi. Ale i z innego jeszcze powodu przenikanie tajemnic czasu jest trudniejszem od przenikania tajemnic przestrzeni: czas nie jest dla nas tak uchwytnym, jak uchwytn\u0105 jest przestrze\u0144. \u017bycie nasze i my\u015blenie odbywa si\u0119 w podstawowych formach wszelkiego istnienia; w czasie i przestrzeni. Jednak\u017ce przestrze\u0144 dana jest nam niejako zmys\u0142owo, widzimy j\u0105, podczas gdy czas, wyra\u017caj\u0105cy si\u0119 jedynie w kolejno\u015bci zjawisk, zmys\u0142ami Uj\u0119ty by\u0107 nie mo\u017ce.<\/p>\n
Za proroctwa najznamienniejsze uwa\u017cam przepowiednie z przed tysi\u0119cy lat, dotycz\u0105ce ludu \u017cydowskiego, a realizuj\u0105ce si\u0119 na naszych oczach. Stary Testament zawiera bardzo liczne proroctwa. Proroctwa te opisuj\u0105 losy narodu izraelskiego, uzale\u017cnionego od \u015bwiatowych pot\u0119g Asyryi i Babilonii, ale nie brak i takich proroctw, kt\u00f3re wybiegaj\u0105 daleko poza te wydarzenia. Gdy si\u0119 te proroctwa\u00a0 por\u00f3wnywa jedno z drugiem, to otrzymuje si\u0119 wra\u017cenie obrazu dziejowego o perspektywie gubi\u0105cej si\u0119 w oddali tysi\u0105cleci. A jak\u017ce przed stawia si\u0119 sprawa wype\u0142nienia tych proroctw?<\/p>\n
Wszystkie te pot\u0119\u017cne narody, o kt\u00f3rych m\u00f3wi\u0105 owe proroctwa, istnie\u0107 przesta\u0142y. Pozosta\u0142y po nich tylko szcz\u0105tki literatury, sztuki i ruiny wzniesionych przez nich budowli. Ale maiy nar\u00f3d \u017cydowski istnieje dot\u0105d i jako bezdomny tu\u0142acz \u017cyje \u015br\u00f3d r\u00f3\u017cnych narod\u00f3w \u015bwiata. Gospodarze zmieniali si\u0119 w niesta\u0142ej kolei dziej\u00f3w, ale go\u015b\u0107 \u017cydowski istnia\u0142 i istnieje dot\u0105d. Pomimo wszelkich prze\u015bladowa\u0144 Jud ten mno\u017cy\u0142 si\u0119, i dzisiaj jest dziesi\u0119\u0107kro\u0107 liczniejszy, ni\u017c by\u0142 za czas\u00f3w zburzenia Jerozolimy. O tem wszystkiem m\u00f3wi\u0142y proroctwa.<\/p>\n
Charakter tego narodu pozosta\u0142 takim samym, jakim by\u0142 ongi. Jako \u015bwiadkowie owych prastarych proroctw \u017cyj\u0105 oni mi\u0119dzy nami i panuj\u0105 nad narodami przy pomocy, gie\u0142dy, handlu,. polityki. Przyk\u0142ad\u00f3w jasnowidzenia w czasie dostarczaj\u0105 nam dzieje bardzo wiele. Pominiemy te, z kt\u00f3remi spotykamy si\u0119 w pismach klasycznej staro\u017cytno\u015bci, a z tych, kt\u00f3re przekaza\u0142y nam wieki \u015brednie wybierzemy tylko trzy.<\/p>\n
Roger Bacon<\/strong><\/em> nale\u017cy do najwi\u0119kszych duch\u00f3w wszystkich czas\u00f3w. Uniwersytet oxfordzki ca\u0142kiem s\u0142usznie obchodzi\u0142 w roku 1914 siedmiosetletni\u0105 rocznic\u0119 narodzin tego olbrzyma w dziedzinie r\u00f3\u017cnych nauk, Jego przepowiednie co do przebiegu dziej\u00f3w narodu angielskiego sprawdzi\u0142y si\u0119. Przytoczymy tu jedynie drobny ust\u0119p, kt\u00f3ry mo\u017ce liczy\u0107 na zainteresowanie og\u00f3lniejsze: \u201cMo\u017aliwem jest budowanie maszyn (instrumentu) skombinowanych, przy pomocy kt\u00f3rych najwi\u0119ksze okr\u0119ty kierowane przez jednego cz\u0142owieka mog\u0142yby porusza\u0107 si\u0119 z daleko wi\u0119ksz\u0105 szybko\u015bci\u0105, ni\u017c gdyby by\u0142y pe\u0142ne wio\u015blarzy. R\u00f3wnie mo\u017cliwem jest budowanie woz\u00f3w, kt\u00f3re bez pomocy koni mog\u0142yby je\u017adzi\u0107 bardzo szybko. Ba nawet maszyny do latania mog\u0105 zosta\u0107 wynalezione, tak, i\u017c cz\u0142owiek siedz\u0105c wewn\u0105trz takiej maszyny i kr\u0119c\u0105c przyrz\u0105dem dowcipnie zbudowanym (aliquid ingenium volvens), m\u00f3g\u0142by na sztucznych skrzyd\u0142ach unosi\u0107 si\u0119 w powietrzu niby ptak\u201d. Taki cz\u0142owiek posiada\u0142 niew\u0105tpliwie dar przenikania tajemnicy czas\u00f3w. Leonardo da Vinci narysowa\u0142 w swoim czasie aparat do latania, kt\u00f3ry jest bardzo podobny do dzisiejszych jednop\u0142atowc\u00f3w. S\u0142awna przepowiednia, kt\u00f3ra otrzyma\u0142a swe imi\u0119 od klasztoru Lehnin, spe\u0142ni\u0142a si\u0119 przynajmniej cz\u0119\u015bciowo. Przytaczamy tu jedynie kr\u00f3tki urywek tej przepowiedni. Klasztor Lehnin w Brandenburgu, za\u0142o\u017cony w roku 1180, mia\u0142 oko\u0142o roku 1,300 \u015br\u00f3d swoich mnich\u00f3w jednego imieniem Herman; mnich ten w stu \u0142aci\u0144skich rymowanych wierszach u\u0142o\u017cy\u0142 przepowiedni\u0119, kt\u00f3ra zostawszy znalezion\u0105 w roku 1693 i og\u0142oszon\u0105 drukiem, wzbudzi\u0142a wielkie zdumienie. Druk\u00f3w z roku 1693 znajduje si\u0119 we wszystkich wi\u0119kszych biliotekach. Pomijamy w tej przepowiedni wszystko, co odnosi si\u0119 do czas\u00f3w przed og\u0142oszeniem jej drukiem, oraz nienawistne s\u0142owa rani\u0107ha przeciwko reformacyi, kt\u00f3r\u0105 przepowiedzia\u0142 i przytoczymy tylko kilka sentencyi o kr\u00f3lach pruskich, kt\u00f3rych przepowiadacz charakteryzowa\u0142 po kolei. Pierwszy kr\u00f3l Fryderyk Wilhelm I (1688 – 1740) zostaje po raz pierwszy nazwany nie s\u0142owem dominus albo princeps, ale regens, chocia\u017c przepowiednia po\u015bwi\u0119ca mu zaledwie tych kilka s\u0142\u00f3w:<\/p>\n \u201cDzielno\u015b\u0107 w\u0142adcy darzy lud bezpiecze\u0144stwem – securitas gentis fortitudo regentis\u201d. Nast\u0119pnie wszak\u017ce z wyra\u017anem wskazaniem na Fryderyka Wielkiego powiada: \u201cNiebawem wybuchnie m\u0142odzieniec, podczas gdy wielka rodzicielka j\u0119cze\u0107 b\u0119dzie – mox juvenis fremit, dum magna puerpera gemit\u201d. (Marya Teresa mia\u0142a pi\u0119tna\u015bcioro dzieci, a podczas siedmioletniej wojny utraci\u0142a \u015al\u0105sk). Godnem uwagi jest to, \u017ce nast\u0119pny kr\u00f3l Fryderyk Wilhelm II nie jest nazwany, jak zwykle \u2018 czyni przepowiadacz, synem, ale nast\u0119pc\u0105. By\u0142 on, jak wiadomo, kuzynem Fryderyka i Herman s\u0142usznie wytyka mu, \u017ce sta\u0142 si\u0119 tym, kt\u00f3ry zepsu\u0142 dobre obyczaje i by\u0142 s\u0142abego ducha (non robur menti). Nawet o rodzaju jego \u015bmierci daje lekkie napomknienie, powiadaj\u0105c, \u017ce kr\u00f3l ten umrze w wodzie. Kr\u00f3l \u00f3w umar\u0142 na ci\u0119\u017ck\u0105 wodn\u0105 puchlin\u0119 w zamku swoim w Poczdamie, otoczonym wod\u0105. – Nast\u0119pca jego zostaje znowu nazwany synem i okre\u015blony jako s\u0142aby charakter, kt\u00f3ry zreszt\u0105 wi\u0119cej osi\u0105gnie, ni\u017c si\u0119 spodziewa\u0107 mo\u017ce, (pok\u00f3j w Tyl\u017cy), ale \u201clud jego p\u0142aka\u0107 b\u0119dzie w owych czasach – sed populus tristis flebit temporibus istis\u201d. Lud musia\u0142 istotnie dawa\u0107 krew i mienie, aby wyzwoli\u0107 si\u0119 z pod panowania Napoleona. Fryderykowi Wilhelmowi IV po\u015bwi\u0119ca\u00a0Herman tylko jeden wiersz: \u201cKsi\u0105\u017c\u0119 nie domy\u015bla si\u0119, \u017ce rodzi si\u0119 nowa pot\u0119ga – princeps nescit, quod nova potentia crescit\u201d. Jest tu niezawodnie mowa o ograniczeniu w\u0142adzy kr\u00f3la przez przedstawicielstwo ludu. Wreszcie przepowiednie swoje ko\u0144czy prorok b\u0142\u0119dem, ale zastanawiaj\u0105cym. Wymienia on ostatniego kr\u00f3la Wilhelma I jako ostatniego swego rodu i przepowiada, \u017ce \u201cNiemcy otrzymaj\u0105 kr\u00f3la – Germania recipit regem\u201d. (1871).<\/p>\n O ile chodzi o proroctwa czas\u00f3w, nowszych, to niepodobna pomin\u0105\u0107 s\u0142awnego Nostradamusa i jego przepowiedni. Umar\u0142 on jako profesor medycyny w Montpellier w roku 1566. Jego przepowiednie ukaza\u0142y si\u0119 drukiem w latach 1555 i 1558, a w nich znajduj\u0105 si\u0119 zdziwiaj\u0105co trafne przepowiednie co do los\u00f3w Francyi w przeci\u0105gu dw\u00f3ch stuleci. M\u00f3wi on naprzyk\u0142ad o straszliwym przelewie krwi na publicznym placu Pary\u017ca, dok\u0105d zaprowadzeni zostan\u0105 niewinni a tak\u017ce \u201cich g\u0142owa\u201d, to znaczy kr\u00f3l. Potem nad Francy\u0105 panowa\u0107 b\u0119dzie cesarz, kt\u00f3ry narodzony w Italii, z \u017co\u0142nierza w w\u0142adc\u0119 si\u0119 przemieni. A s\u0142owa nast\u0119pne zale\u017cnie zmuszaj\u0105 do my\u015blenia o Napoleonie III? \u201cZ trudem ujdzie on wi\u0119zienia, ale niebawem zostanie wywy\u017cszony. Jest on kuzynem krwi, ale z obawy pochyli sztandar sw\u00f3j a miasto zostanie obl\u0119\u017cone\u201d.<\/p>\n Pobo\u017cny Franciszkanin Jan Hilten w klasztorze w Eisenach ostro wyst\u0119powa\u0142 przeciwko nadu\u017cyciom ko\u015bcio\u0142a rzymskiego, niemoralno\u015bci kleru, mnich\u00f3w i mniszek i mia\u0142 zosta\u0107 \u017cywcem spalony, je\u015bli oskar\u017ce\u0144 swoich\u00a0 nie odwo\u0142a. Nie odwo\u0142a\u0142, ale wobec s\u0119dzi\u00f3w swoich wypowiedzia\u0142 takie s\u0142owa: \u201cW roku\u00a01517 powstanie bohater, kt\u00f3ry przeciwko wam mnichom wyst\u0105pi z tak\u0105 moc\u0105, \u017ce ani nie pi\u015bniecie\u2019.. Zosta\u0142 on \u201cu\u0142askawiony\u201d na do\u017cywotnie wi\u0119zienie i zmar\u0142 w niem roku 1502.<\/p>\n W jednej z czytanych przez niego ksi\u0105\u017cek znaleziono uwag\u0119 zrobion\u0105 jego r\u0119k\u0105: \u201cZa panowania Lwa (papie\u017c Leon X), powstanie pustelnik, kt\u00f3ry odnovri stolic\u0119 rzymsk\u0105\u201d. Autorytet Hiltena jako proroka by\u0142 tak wielki, \u017ce nawet jedno z pism luterskich, a mianowicie \u201cObrona wyznania luterskiego\u201d powo\u0142uje si\u0119 na niego w rozdziale 13.<\/p>\n Jednem z najbardziej znanych proroctw naturalnych jest przepowiednia filozofa francuskiego Jak\u00f3ba Cazotte. Odznacza si\u0119 ona niezwyk\u0142\u0105 jasno\u015bci\u0105 i niedwuznaczno\u015bci\u0105, dla kt\u00f3rej w\u0142a\u015bnie do\u015b\u0107 w\u0105tpiono o jej autentyczno\u015bci. Naj\u015bci\u015blejsze badania i poszukiwania we wsp\u00f3\u0142czesnych papierach i listach (osobliwie przez W. Burta i hrabin\u0119 Beauharnais) wykaza\u0142y ostatecznie, \u017ce przepowiednia ta jest ca\u0142kowicie autentyczna.<\/p>\n W roku 1788, zosta\u0142 Cazotte zaproszony w go\u015bcin\u0119 do kolegi, cz\u0142onka akademii, u kt\u00f3rego pr\u00f3cz niego znajdowa\u0142o si\u0119 jeszcze wielu innych uczonych, dworzan, s\u0119dzi\u00f3w, polityk\u00f3w i pa\u0144 z wielkiego \u015bwiata. Obiad dobiega\u0142 ko\u0144ca, podawano wety i nastr\u00f3j wzrasta\u0142 wraz ze spijanem winem. Weso\u0142y zazwyczaj a dla humoru swego, oraz szczero\u015bci i prawo\u015bci ceniony Cazotte siedzia\u0142 zamy\u015blony i r\u00f3\u017cni\u0142 si\u0119 pod tym wzgl\u0119dem od reszty rozbawionego towarzystwa. Usadowiwszy si\u0119 w k\u0105ciku, nie uczestniczy\u0142 w og\u00f3lnej weso\u0142o\u015bci zgromadzonych, ale pogr\u0105\u017cony w zadumie spogl\u0105da\u0142 okiem pos\u0119pnem na sw\u00f3j kieliszek. Ledwo, \u017ce\u00a0odpowiada\u0142 na wznoszone toasty przez tr\u0105canie si\u0119 kieliszkiem z innymi, co wyrywa\u0142o go z zadumy na kr\u00f3tkie chwile. Gdy wszak\u017ce zgromadzeni zacz\u0119li wreszcie podrwiwa\u0107 sobie z religii chrze\u015bcia\u0144skiej i nastr\u00f3j bezbo\u017cny pot\u0119gowa\u0142 si\u0119 coraz bardziej. Cazotte rozgniewany tem, zabra\u0142 nagle g\u0142os i w tonie pe\u0142nym wielkiej powagi wyrzek\u0142: \u201cMoi panowie, radujcie si\u0119, albowiem wszyscy wy b\u0119dziecie \u015bwiadkami wielkiej rewolucyi\u201d. A potem zwracaj\u0105c si\u0119 do ca\u0142ego towarzystwa m\u00f3wi\u0142: \u201cPan, panie Condorcet, oddasz ostatnie tchnienie wyci\u0105gni\u0119ty na pod\u0142odze podziemnego wi\u0119zienia. Ty, panie St., umrzesz otruty,. Pan, panie. N., zginiesz na szafocie z r\u0119ki kata\u201d.<\/p>\n Cazotte chcia\u0142 m\u00f3wi\u0107 dalej, ale przerwano mu wo\u0142aniem: \u201cSk\u0105d u dyab\u0142a wyrwa\u0142e\u015b te wi\u0119zienia, trucizny i kat\u00f3w? C\u00f3\u017c to wszystko ma wsp\u00f3lnego z filozofi\u0105 i panowaniem rozumu, kt\u00f3rego wyczekujemy?\u201d – \u201cW\u0142a\u015bnie, panowie moi, powiadam wam, – odpar\u0142 Cazotte – \u017ce w imieniu folozofii, rozumu, ludzko\u015bci i wolno\u015bci spotka was to wszystko, o czem was uprzedzam. Stanie si\u0119 to w\u00f3wczas gdy panowa\u0107 b\u0119dzie tylko rozum i gdy na jego cze\u015b\u0107 wznoszone b\u0119d\u0105 \u015bwi\u0105tynie\u201d. – \u201cZaiste – rzek\u0142 Chamfort – pan nie b\u0119dziesz jednym z kap\u0142an\u00f3w tych wi\u0105ty\u0144.\u201d – \u201cTak jest, ja nim nie b\u0119d\u0119 – odpowiedzia\u0142 Cazotte – ale pan,\u00a0 panie Chamfort, b\u0119dziesz jednym z nich, a potem otworzysz sobie \u017cy\u0142y zadaj\u0105c sobie rany brzytw\u0105 i dopiero w kilka miesi\u0119cy po tym czynie rozpaczy umrzesz\u201d. I Cazotte zapalaj\u0105c si\u0119 coraz bardziej, m\u00f3wi\u0142 dalej: \u201cPan, panie Vicque d\u2019Azyr, nie otworzysz sobie wprawdzie \u017cy\u0142 sam ale ka\u017cesz je sobie sze\u015b\u0107\u00a0razy w ci\u0105gu jednego dnia otworzy\u015b\u0107 przez kogo innego i dopiero w nocy potym dniu umrzesz skutkiem tego. Pan, p. Nicolai, umrzesz\u00a0 na szafocie. Tak samo i pan, panie Bailly, i ty, panie Malesherbes\u201d. – \u201cChwa\u0142a Bogu – zawo\u0142a\u0142 pan Richer – Cazotte zabra\u0142 si\u0119 tylko do Akademii\u201d. Ale Cazotte przerwa\u0142 mu natychmiast: \u201cPan, panie Richer, umrzesz r\u00f3wnie\u017c na szafocie. A ci, kt\u00f3rzy w taki spos\u00f3b post\u0119powa\u0107’ z wami b\u0119d\u0105, to b\u0119d\u0105 filozofowie bez wyj\u0105tku\u201d. – \u201cI kiedy\u017c stanie si\u0119 to wszystko?\u201d – j\u0119li pyta\u0107 niekt\u00f3rzy z obecnych. \u201cLicz\u0105c od-dzisiaj w ci\u0105gu mniej, ni\u017c sze\u015b:iu lat\u201d – brzmia\u0142a odpowied\u017a. La Harpe zabra\u0142 g\u0142os i zapyta\u0142: \u201cA o mnie nic nie powiesz, panie Cazotte?\u201d – \u201cZ panem stanie si\u0119 wielki cud: nawr\u00f3cisz si\u0119 pan i staniesz si\u0119 znowu dobrym chrze\u015bcianinem.\u201d Po tych s\u0142owach, towarzystwo, kt\u00f3re przy mowie Cazotte\u2019a straci\u0142o by\u0142o nieco na humorze, rozweseli\u0142o si\u0119 na nowo, bowiem wszyscy byli przekonani, \u017ce do nawr\u00f3cenia La Harpe\u2019a jest jeszcze bardzo daleko. Ksi\u0119\u017cna Grammont odezwa\u0142a si\u0119 w\u00f3wczas: \u201cNo, my kobiety jeste\u015bmy w ka\u017cdym razie szcz\u0119\u015bliwszemi od m\u0119\u017cczyzn, bo z p\u0142ci pi\u0119knej jako\u015b sobie rewolucya nic nie robi.\u201d \u201cWasza p\u0142e\u0107, moje panie, nie zda wam si\u0119 na nic tym razem -odpar\u0142 Cazotte – cho\u0107by\u015bcie si\u0119 trzyma\u0142y zdala od wszystkiego, b\u0119dziecie traktowane podobnie jak m\u0119\u017cczy\u017ani. I pani tak\u017ce b\u0119dzie musia\u0142a wst\u0105pi\u0107 na szafot, tak jak wiele dam przed ni\u0105 i po niej. Na w\u00f3zku czy\u015bciciela i z r\u0119kami zwi\u0105zanemi na plecach zostanie pani zawieziona na miejsce stracenia.\u201d – \u201cS\u0105dzi\u0142abym, \u017ce w takiej sytuacyi mog\u0142ybym liczy\u0107 na pow\u00f3z wybity czarnem suknem.\u201d – \u201cNie, nie,\u00a0\u00a0– zaprzeczy\u0142 Cazotte – w\u00f3zek czy\u015bciciela b\u0119dzie ostatnim ekwipa\u017cem pani. Du\u017co wielkich\u00a0 pa\u0144 b\u0119dzie musia\u0142o jecha\u0107 na tym w\u00f3zku\u201d.<\/p>\n \u201cAle chyba nie ksi\u0119\u017cniczki krwi?\u201d – zapyta\u0142a ksi\u0119\u017cna. \u201cNawet wy\u017csze od nich – odpowiedzia\u0142.\u201d – \u201cNie odm\u00f3wi\u0105 mi przecie spowiednika\u201d – ci\u0105gn\u0119\u0142a dalej. \u201cOdm\u00f3wi\u0105 -odpar\u0142 – tylko najwy\u017cszy ze wszystkich straconych otrzyma spowiednika\u201d. – \u201cA c\u00f3\u017c si\u0119 wko\u0144cu stanie z panem, panie Cazotte?\u201d – zapytali zaciekawieni obecni. \u201cStanie si\u0119 ze mn\u0105 to samo – odpowiedzia\u0142 – co z owym m\u0119\u017cem kt\u00f3ry podczas obl\u0119\u017cenia Jerozolimy zawo\u0142a\u0142 \u201cbiada miastu\u201d, a wreszcie zawo\u0142a\u0142 \u201cbiada\u201d samemu sobie i zgin\u0105\u0142 zabity kamieniem\u201d. – Powiedziawszy to, Cazotte sk\u0142oni\u0142 si\u0119 i opu\u015bci\u0142 towarzystwo. Cazotte sam, podobnie, jak wielu filozof\u00f3w, zgin\u0105\u0142 na szafocie 25 wrze\u015bnia 1792 roku.<\/p>\n Bodemann opowiada w swej biografii Lavatera, \u017ce ten bardzo przez Goethego ceniony pisarz i kaznodzieja znajduj\u0105c si\u0119 razu pewnego w wi\u0119kszem towarzystwie, o\u015bwiadczy\u0142 z ca\u0142\u0105 stanowczo\u015bci\u0105, i\u017c przyczyn\u0105 jego \u015bmierci b\u0119dzie kula. Po latach siedemnastu zosta\u0142 on zabity z zasadzki przez pewnego Francuza. Niech\u017ce nam te przyk\u0142ady daru proroczego wystarcz\u0105. Tak\u017ce z czas\u00f3w naszych mo\u017cnaby niejeden taki przyk\u0142ad przytoczy\u0107. Przy\u00a0 ka\u017cdym poszczeg\u00f3lnym przyk\u0142adzie nale\u017ca\u0142oby wszak\u017ce sprawdzi\u0107 czy nie chodzi czasem o bystre wnioskowanie albo o halucynacy\u0119.<\/p>\n Godnemi poznania s\u0105 dwa przyk\u0142ady jasnewidzowych przepowiedni, jakie komunikuje nam s\u0142awny Karol Schurz w swoich Wspomnieniach, wydanych w \u0142atach od 1905 do 1907. Pisarz ten budzi ca\u0142kowite zaufanie a do przytoczonych przez siebie przyk\u0142ad\u00f3w dodaje: \u201cWiedza nie daje nam \u017cadnych wyja\u015bnie\u0144 co do tych spraw. Dzieje .si\u0119 tu tak samo, jak z pewn\u0105 inn\u0105 si\u0142\u0105, kt\u00f3r\u0105 w czasach minionych uwa\u017cano za czary, a kt\u00f3ra obecnie sta\u0142a si\u0119 nasz\u0105 powoln\u0105 s\u0142u\u017cebnic\u0105. M\u00f3wi\u0119 o elektryczno\u015bci. Widzimy w niej si\u0142\u0119 przyrody i jej dzia\u0142anie, umiemy t\u0119 si\u0142\u0119 wyzyskiwa\u0107 dla swoich cel\u00f3w, ale czem ona jest w swej istocie, tego nie wiemy\u201d. Wszystkie przytoczone fakty uwa\u017cam za prawdziwe i dostatecznie sprawdzone, ale na obja\u015bnienie ich sili\u0142bym si\u0119 daremnie. Bardzo to mi\u0142o czyta\u0107, \u017ce Byron wzi\u0105\u0142 sobie z pisma Dantego pi\u0119kne motto: \u201cRzeczy przysz\u0142e rzucaj\u0105 cienie przed sob\u0105\u201d, niemniej \u0142adnem jest s\u0142owo, powiedziane nie wiem ju\u017c przez kogo:<\/p>\n \u201cNie sta\u0142o si\u0119 w dziejach jeszcze nic wielkiego, czego nie by\u0142yby przewidzia\u0142y wielkie duchy\u201d. Ale jak przewidzia\u0142y? Nie wiem; prosz\u0119 mnie pouczy\u0107. Mog\u0119 sobie tylko powiedzie\u0107, \u017ce w oczach pewnych ludzi istniej\u0105 promienie p-odobne do b\u0142yskawic roz\u015bwietlaj\u0105cych mroki. Zwierz\u0119 \u017cyje tylko tera\u017aniejszo\u015bci\u0105 z bardzo mieniem ustosunkowaniem si\u0119 do przesz\u0142o\u015bci. Natomiast cz\u0142owieka obdarzy\u0142 B\u00f3g moc\u0105 spogl\u0105dania nawet w odleg\u0142\u0105 przysz\u0142o\u015b\u0107. To prowadzi nas ku wyobra\u017ceniom genialno\u015bci. kt\u00f3rej atoli nie nale\u017cy uto\u017csamia\u0107 z wielkim talentem, jak Si\u0119 to prawie zawsze czyni. Je\u015bli jeste\u015bmy szczerze przekonani o tern, \u017ce duch nasz jest odbiciem Ducha Bo\u017cego, dla kt\u00f3rego tysi\u0105c \u0142at jest jako jeden dzie\u0144, to\u00a0powinni\u015bmy umie\u0107 wyobrazi\u0107 sobie tak\u017ce,\u00a0 mog\u0105 istnie\u0107 ludzie, kt\u00f3rzy dzi\u0119ki darowi intuicyi spogl\u0105da\u0107 mog\u0105 w przysz\u0142o\u015b\u0107 tak, jakby to by\u0142a tera\u017aniejszo\u015b\u0107. W takiem rozumieniu dar jasnowidzenia wywodzi\u0142by si\u0119 bezpo\u015brednio z g\u0142\u0119bin ducha ludzkiego i by\u0142by zarazem dowodem, \u017ce duch ludzki pokrewny jest duchowi Bo\u017cemu.<\/p>\n Na niziny zwyk\u0142ego wieszczbiarstwa i wr\u00f3\u017cbiarstwa schodzi\u0107 nie b\u0119dziemy. Niekt\u00f3re wr\u00f3\u017cby, oparte na sprytnych spostrze\u017ceniach i obliczeniach mog\u0105 si\u0119 czasem sprawdzi\u0107, ale naog\u00f3\u0142 mo\u017ce tu chodzi\u0107 jedynie o przypadkow\u0105 zbie\u017cno\u015b\u0107 i nic wi\u0119cej. Czasem miewamy tu do czynienia z r\u00f3\u017cnemi igraszkami liczbowemi, kt\u00f3re mog\u0105 by\u0107 bardzo interesuj \u0105cemi, chocia\u017c nie przestaj\u0105 by\u0107 igraszkami. Jedn\u0119 z nich pozwol\u0119 sobie przytoczy\u0107 raczej dla zabawienia czytelnika, ni\u017c z jakim\u015b zamiarem budzenia dla nich powa\u017cniejszego zainteresowania. Powtarzam j\u0105 z pami\u0119ci, tak jak ja w swoim czasie wyczyta\u0142em w dziele ksi\u0119cia Hohenlohego. \u201cZ czas\u00f3w trzech cesarzy\u201d. W roku 1849 ksi\u0105\u017c\u0119 pruski,, p\u00f3\u017aniejszy cesarz Wilhelm I spacerowa\u0142 z ksi\u0119ciem Hohenlohe. Obaj panowie ubrani byli w proste mundury oficerskie bez order\u00f3w i z wygl\u0105du ni r\u00f3\u017cnili si\u0119 niczem od innych oficer\u00f3w. Zdarzy\u0142o si\u0119 im przechodzi\u0107 obok budy cyga\u0144skiej. Jaka\u015b kobieta podesz\u0142a ku nim i wyci\u0105gn\u0119\u0142a r\u0119k\u0119, prosz\u0105c o datek. Ksi\u0105\u017c\u0119 pruski skin\u0105\u0142 na adjuanta, aby da\u0142 cygance ja\u0142mu\u017cn\u0119, ale ta prosi\u0142a, aby panowie pozwolili , sobie naprz\u00f3d wr\u00f3\u017cy\u0107. Ksi\u0105\u017c\u0119 bawi\u0142 si\u0119 nieoczekiwan\u0105 przygod\u0105 i poda\u0142 wr\u00f3\u017cce r\u0119k\u0119. Kobieta popatrza\u0142a na podan\u0105 sobie r\u0119k\u0119, a potem rzek\u0142a: Mamy rok 1849. Niech pan wypisze liczby tego roku jedne pod drug\u0105:<\/p>\n 1849<\/strong><\/p>\n 1<\/strong> 1871<\/strong><\/p>\n 1<\/strong> 1888, A teraz prosz\u0119 napisa\u0107 1<\/strong> Oczywi\u015bcie, przy liczbie ostatniej cyganka si\u0119 pomyli\u0142a, ale liczby poprzednie daj\u0105 do my\u015blenia, nawet w\u00f3wczas, gdy ca\u0142\u0105 t\u0119 spraw\u0119 traktuje si\u0119 jako igraszk\u0119.<\/strong><\/em><\/p>\n Poniewa\u017c ju\u017c zacz\u0105\u0142em opowiada\u0107, przeto opowiem tu jeszcze o jednem prze\u017cyciu, kt\u00f3re zas\u0142ugiwa\u0142oby mo\u017ce na nazw\u0119 wizyi. Wszystkie atoli takie zjawiska jak to ju\u017c\u00a0 zaznaczy\u0142em, bywaj\u0105 bardzo p\u0142ynne i utrudniaj\u0105 \u015bcis\u0142\u0105 klasyfikacy\u0119. .<\/p>\n Wczesn\u0105 wiosn\u0105 roku 1914 przebywa\u0142em w Schwarzwaldzie i mia\u0142em szcz\u0119\u015bcie obcowa\u0107 prze szereg tygodni z jednym z najwybitniejszych ludzi wsp\u00f3\u0142czesnych, Dr. S., in\u017cynierem i wynalazc\u0105 maszyny parowej do pary przegrzewanej. Zna\u0142em go ju\u017c od dawna z gazet i pism i wiedzia\u0142em, \u017ce wynalazek jego\u00a0 ma ogromne znaczenie dla kolejnictwa wsp\u00f3\u0142czesnego, bo w nied\u0142ugim czasie przebudowano pod\u0142ug jego wynalazku przesz\u0142o 30,000 lokomotyw, wiedzia\u0142em te\u017c i o tem, \u017ce pruskie ministerstwo kolei \u017celaznych o\u015bwiadczy\u0142o, i\u017c dzi\u0119ki wynalazkowi Dra S. zdo\u0142a\u0142o w ci\u0105gu pi\u0119ciu lat oszcz\u0119dzi\u0107 30 milion\u00f3w marek, \u017ce posiada on patenty prawie wszystkich kraj\u00f3w \u015bwiata itd. Uprzejmy i prosty ten czowiek by\u0142 wyj\u0105tkowo sympatyczny i ch\u0119tnie zgodzi\u0142 si\u0119 na moj\u0105 pro\u015bb\u0119 obja\u015bnienia nam istoty swego wynalazku w k\u00f3\u0142ku lekarzy, fabrykant\u00f3w, liczonych i pa\u0144. Opowiadanie swoje zacz\u0105\u0142 z ujmuj\u0105cym u\u015bmiechem: \u201cJestem czeladnikiem \u015busarskim.\u201d S\u0142uchacze przyj\u0119li te s\u0142owa weso\u0142ym \u015bmiechem. \u201cNie \u015bmiejcie si\u0119 pa\u0144stwo, ja nie \u017cartuj\u0119, jestem czeladnikiem \u015blusarskim, a stopie\u0144 akademicki otrzyma\u0142em za wynalezienie nowej wagi do wa\u017cenia z\u0142ota”. Potem m\u00f3wi\u0142 swobodnie o czasach swojego terminowania, wyzwolinach itp. \u201cNigdy nie uczy\u0142em si\u0119 rysowa\u0107, ale gdy moi konstruktorzy zabieraj\u0105 si\u0119 do kre\u015blenia i obliczania, to wynik tego wszystkiego widz\u0119 ju\u017c naprz\u00f3d i nie myl\u0119 si\u0119 nigdy. Tak samo widzia\u0142em jasno przed oczami, to, co pa\u0144stwo nazywacie moim wynalazkiem. Ju\u017c jako terminator widywa\u0142em takie obrazy; ukazywa\u0142y mi si\u0119 jako twory fego\u0142a plastyczne w przestrzeni albo te\u017c widywa\u0142em je jako rysunki na \u015bcianie. Potem znika\u0142y i ukazywa\u0142y si\u0119 po 10, 20, a nawet, jak obecnie po 30 latach znowu\u201d. Opowiedzia\u0142 nam o wszystkiem szczeg\u00f3\u0142owo, kaza\u0142 sobie poda\u0107 herbaty i po kr\u00f3tkiej przerwie m\u00f3wi\u0142 dalej.<\/p>\n Pozwoli\u0142em sobie na uwag\u0119: Tak samo Erwin Steinbach widzia\u0142 sw\u00f3j tum przed oczami ducha, zanim zabra\u0142 si\u0119 do rysowania jego plan\u00f3w. O Rafaelu opowiadaj\u0105, i\u017c obrazy swoich Madonn widzia\u0142 tak jasno na \u015bcianie, i\u017c czasem prosi\u0142 obecnych, aby si\u0119 usun\u0119li na stron\u0119 i nie przeszkadzali mu w kontemplacyi ujrzanego obrazu. \u201cJest to intuicyjna wizya wszystkich genialnych natur, cudowny dar Bo\u017cy.<\/p>\n \u201cAcho, nie – zaprzeczy\u0142 \u017cywo Dr. S. – nie jestem ani geniuszem, ani artyst\u0105. Plany mego wynalazku pojawi\u0142y mi si\u0119 w spos\u00f3b mo\u017cliwie najprostszy. Z wynalazkiem mojej maszyny by\u0142o tak: Pewnego poranku obudzi\u0142em si\u0119 jaki\u015b niesw\u00f3j; czu\u0142em si\u0119 niezdolnym do pracy i sta\u0142em przy oknie. By\u0142 ch\u0142odny dzie\u0144 i okna by\u0142y zamglone. Nagle zrodzi\u0142a si\u0119 w g\u0142owie my\u015bl: Ile\u017c to ciep\u0142a marnuje si\u0119 dzi\u0119ki temu, \u017ce para skrapla si\u0119 na \u015bcianach kot\u0142a? Jednocze\u015bnie przypomnia\u0142 mi si\u0119 obraz urz\u0105dzenia, widziany intuicyjnie przed wieloma laty i ukazuj\u0105cy mi jasno, w jaki spos\u00f3b da\u0142oby si\u0119 zapobiedz temu marnowaniu si\u0142y. Obraz by\u0142 do\u015b\u0107 jasny, ale konstrukcya maszynowa popl\u0105ta\u0142a mi si\u0119 w g\u0142owie. Wsiad\u0142em tedy do automobilu, kaza\u0142em si\u0119 wozi\u0107 w ci\u0105gu kilku godzin po okolicy samotnej, nie ogl\u0105da\u0142em si\u0119 ani na lewo ani na prawo, ale rozmy\u015bla\u0142em. Wszystko na nic. Ka\u017cdy obraz rozp\u0142ywa\u0142 si\u0119 jakby we mgle. P\u00f3\u017anym wieczorem siedzia\u0142em w swoim pokoju zm\u0119czony i niezadowolony. Nagle, niby projekcya rzucona na \u015bcian\u0119, ukaza\u0142a mi si\u0119 w ca\u0142ej wyrazisto\u015bci konstrukcya w\u0142a\u015bciwa. Kaza\u0142em obudzi\u0107 swego najlepszego rysownika i dyktowa\u0142em to, co mia\u0142em jeszcze przed oczami, podaj\u0105c lini\u0119 i wymiary. Trwa\u0142o to jeszcze kilka miesi\u0119cy zanim model i wszystkie wyliczenia konstrukcyjne by\u0142y wyko\u0144czone, ale obraz, kt\u00f3ry mi si\u0119 by\u0142 ukaza\u0142, by\u0142 ca\u0142kiem trafny\u201d.<\/p>\n \u017ar\u00f3d\u0142o:<\/strong><\/em> „Tajemnice \u017cycia duchowego” NAPISA\u0141 GUSTAW STUTZER Z Niemieckiego przet\u0142omaczy\u0142 P. Laskowski, A. A. PARYSKI Toledo, Ohio.\u00a0 USA 1926<\/p>\n
\n8<\/strong>
\n4<\/strong>
\n9<\/strong>
\notrzymamy w sumie rok 1871. W roku tym b\u0119dziemy mieli cesarza. A teraz niech pan napisze<\/p>\n
\n8<\/strong>
\n7<\/strong>
\n1<\/strong><\/p>\n
\nW roku tym b\u0119dziemy mieli trzech cesarzy.<\/p>\n
\n1888<\/p>\n
\n8<\/strong>
\n8<\/strong>
\n8<\/strong>
\n1913.
\nW roku tym dom Hohenzollern\u00f3w upadnie.<\/p>\n
\nJacques Cazotte: Jacques Cazotte<\/b>\u00a0(French:\u00a0<\/small>[kaz\u0254t]<\/a><\/span>; 17 October 1719 \u2013 25 September 1792) was a French author.<\/span><\/h1>\n