Jak pot\u0119\u017cny wp\u0142yw wywiera\u0142a inicjacja egipska na umys\u0142y, mo\u017cemy sobie zda\u0107 spraw\u0119 z ust\u0119pu Ksi\u0119gi Zmar\u0142ych, owego tajemniczego papyrusu, kt\u00f3ry, jako wjatyk na drog\u0119 pozagrobow\u0105 pod g\u0142ow\u0119 mumji wk\u0142adano: \u201eUst\u0119p ten zosta\u0142 znalezionym w Hermopolis w formie b\u0142\u0119kitnego napisu na alabastrowej p\u0142ycie, u st\u00f3p bo\u017cka Toth (Hermesa) z czas\u00f3w kr\u00f3la Menkara przez ksi\u0119cia Hostotefa, kiedy ten\u017ce podr\u00f3\u017cowa\u0142 w celach zbadania rzeczywistego stanu \u015bwi\u0105tyni. Zani\u00f3s\u0142 on kamie\u0144 do \u015bwi\u0105tyni kr\u00f3lewskiej.<\/p>\n
O wielka tajemnico! Od kiedy odczyta\u0142 to czyste i \u015bwi\u0119te pismo, nie widzia\u0142 ju\u017c nic i nic nie s\u0142ysza\u0142, do \u017cadnej niewiasty si\u0119 nie zbli\u017cy\u0142 i nie jada\u0142 ju\u017c ani mi\u0119sa, ani ryb\u201d. Pragn\u0105cego zosta\u0107 wtajemniczonym, s\u0142u\u017cba wprowadza\u0142a pod portyk wewn\u0119trznego podw\u00f3rca \u015bwi\u0105tyni.<\/p>\n
Hierofanta zbli\u017ca\u0142 si\u0119 ku niemu i poddawa\u0142 go wst\u0119pnem u surowemu badaniu. Je\u017celi wypad\u0142o ono\u00a0 pomy\u015blnie, i\u015b\u0107 mu za sob\u0105 nakazywa\u0142. Przeszed\u0142szy portyki wewn\u0119trznego podw\u00f3rca i alej\u0119 w skale wykut\u0105, a sfinksami zdobn\u0105, wst\u0119powali do ma\u0142ej \u015bwi\u0105tyni, s\u0142u\u017c\u0105cej za wej\u015bcie do krypt podziemnych.<\/p>\n
Drzwi do nich ukryte by\u0142y za statu\u0105 Izydy naturalnej wielko\u015bci.<\/p>\n
Twarz bogini zas\u0142oni\u0119t\u0105 pozostawa\u0142a, a napis u podstawy statui umieszczony g\u0142osi\u0142: \u201e\u017baden \u015bmiertelny zas\u0142ony mojej nie podni\u00f3s\u0142\u201d. Hierofanta pe\u0142n\u0105 tajemniczej grozy mow\u0105 stara\u0142 si\u0119 raz jeszcze zachwia\u0107 postanowienie przysz\u0142ego adepta. Je\u017celi jednak\u017ce ten ostatni trwa\u0142 przy swym zamiarze, porucza\u0142 go s\u0142u\u017cbie \u015bwi\u0105tyni, w\u015br\u00f3d kt\u00f3rej musia\u0142 on czas jaki\u015b pozostawa\u0107, najni\u017csze nawet pos\u0142ugi wraz\u00a0 z ni\u0105 spe\u0142niaj\u0105c.<\/p>\n
Lecz oto wybi\u0142a godzina pr\u00f3by. Przysz\u0142ego adepta wiedziono do olbrzymiej, ponurej sali, na ko\u0144cu kt\u00f3rej niewielki otw\u00f3r prowadzi\u0142 do przej\u015bcia tak w\u0105zkiego, i\u017c jedynie czo\u0142gaj\u0105c si\u0119, mo\u017cna by\u0142o nim post\u0119powa\u0107.<\/p>\n
Dawano mu do r\u0119ki rozpalon\u0105 lamp\u0119 i zamykano za nim wrota \u015bwi\u0105tyni. Zaledwie czo\u0142ga\u0107 si\u0119 pocz\u0105\u0142 po tern niebezpiecznem przej\u015bciu, echo powt\u00f3rzy\u0142o gro\u017anie z\u0142owrogie ostrze\u017cenie: \u201eTutaj gin\u0105 szale\u0144cy, co po\u017c\u0105dali wiedzy i pot\u0119gi!<\/strong><\/em>\u201d<\/p>\n Przej\u015bcie tymczasem coraz bardziej si\u0119 rozszerzaj\u0105c, stawa\u0142o si\u0119 zarazem coraz bardziej spadzistem. Ale oto neofita dostrzega przed sob\u0105 rodzaj wielkiego leja, otworem swym ziej\u0105cego, z kt\u00f3rego wysuwa\u0142a si\u0119 drabina \u017celazna. Nadziej\u0105 tkni\u0119ty, rzuca si\u0119 ku niej. I oto na najwy\u017cszy jej stopie\u0144 wst\u0105piwszy, spostrzega przed sob\u0105 ciemn\u0105 przepa\u015b\u0107. Co czyni\u0107?… Poza nim powr\u00f3t uniemo\u017cliwiony, przed nim otch\u0142a\u0144 tajemnicza. Przez chwil\u0119 \u015bmier\u0107 blizka zdaje mu si\u0119 by\u0107 nieuniknion\u0105. Rozgl\u0105daj\u0105c si\u0119 woko\u0142o, spostrzega nagle w murze szczelin\u0119, kieruje ku niej lamp\u0119, dr\u017c\u0105c\u0105 w jego d\u0142oni.<\/p>\n To schody! To ocalenie!…<\/p>\n Rzuca si\u0119 ku nim i wspina\u0107 poczyna. Na ko\u0144cu schod\u00f3w napotyka bronzow\u0105 krat\u0119, poza kt\u00f3r\u0105 widzi obszern\u0105 galerj\u0119, przez wielkie karjatydy podtrzymywan\u0105. Mag otwiera przed nim krat\u0119 i u\u015bmiechem przyjaznym powitawszy, oprowadza go po galerji kt\u00f3rej \u015bciany zdobne dwudziestu dwu freskami, o\u015bwieca\u0142y kryszta\u0142owe lampy, spoczywaj\u0105ce w karjatyd d\u0142oniach.<\/p>\n To alfabet wiedzy okultyzmu i pierwsze jej tajniki zarazem. I tak: fresk pierwszy, odpowiadaj\u0105cy literze A i cyfrze 1, wyobra\u017ca maga w bia\u0142ej szacie, z ber\u0142em w r\u0119ku, z czo\u0142em uwie\u0144czonem z\u0142ot\u0105 koron\u0105.<\/p>\n To upostaciowanie Istoty Najwy\u017cszej, z kt\u00f3rej wszystkie inne wyp\u0142ywaj\u0105, to jedno\u015b\u0107, \u017ar\u00f3d\u0142o wszystkich liczb, to Cz\u0142owiek wreszcie, kt\u00f3ry rozwojem swych pot\u0119g do Niesko\u0144czono\u015bci wznie\u015b\u0107 si\u0119 mo\u017ce.<\/p>\n Nowicjusz nie by\u0142 wstanie poj\u0105\u0107 tego, co z ust Maga s\u0142ysza\u0142, lecz czu\u0142, i\u017c nowe horyzonty niby zorza boskiego \u015bwiat\u0142a otwieraj\u0105 si\u0119 przed nim.<\/p>\n Przeszed\u0142szy zwyci\u0119sko pr\u00f3b\u0119 ognia i wody, poddawanym by\u0142 jeszcze pr\u00f3bie pokusy zmys\u0142owej, kiedy odpoczywaj\u0105c po przej\u015bciach doznanych, widzia\u0142 nagle przed sob\u0105 pi\u0119kn\u0105 Nubijk\u0119, czarem rozkoszy n\u0119c\u0105c\u0105.<\/p>\n Lecz biada mu, je\u017celi nie odepchn\u0105\u0142 jej od siebie.<\/strong><\/em><\/p>\n \u017bycie swe, odwag\u0119 w poprzednich pr\u00f3bach wykazan\u0105 ocali\u0142 wprawdzie, lecz poniewa\u017c zmys\u0142\u00f3w swych by\u0142 jeszcze s\u0142ug\u0105, pozostawa\u0142 nazawsze niewolnikiem i s\u0142ug\u0105 \u015bwi\u0105tyni.<\/p>\n Je\u017celi jednak i t\u0119 pr\u00f3b\u0119 zwyci\u0119sko przetrwa\u0142, wprowadzano go tryum falnie do w\u0142a\u015bciwej \u015bwi\u0105tyni Izydy i przyjmowano od niego straszliw\u0105 przysi\u0119g\u0119 zachowania jej tajemnic, poczem ca\u0142e zgromadzenie mag\u00f3w jak brata, nowicjusza wita\u0142o.<\/p>\n I rozpoczyna\u0142y si\u0119 d\u0142ugie lata przygotowania do inicjacji. Zanim bowiem Izys Urania natur\u0119 sw\u0105 przed nim ods\u0142oni\u0107 raczy\u0142a, musia\u0142 Izyd\u0119 ziemsk\u0105 pozna\u0107. Uczono go wi\u0119c tajemnych w\u0142asno\u015bci ro\u015blin i minera\u0142\u00f3w, medycyny, architektury i muzyki \u015bwi\u0119tej, oraz ubieg\u0142e dzieje ludzko\u015bci przed oczami jego roztaczano. Na pierwszym planie jednak miano zawsze rozw\u00f3j mocy jego ducha, na pod\u0142o\u017cu zaparcia si\u0119 siebie wyrastaj\u0105c\u0105.<\/p>\n Uczeni staro\u017cytno\u015bci wierzyli, i\u017c cz\u0142owiek w\u00f3wczas jedynie jest w stanie prawd\u0119 posi\u0105\u015b\u0107, je\u017celi ona cz\u0119\u015b\u0107 jego duszy stanowi\u0107 b\u0119dzie i z jej g\u0142\u0119bin tajemniczych wyp\u0142ynie, to te\u017c w tern przedziwnem dziele jej przyswojenia magowie pozostawiali nowicjusza jego w\u0142asnemu rozwojowi, czuwaj\u0105c nad nim jedynie i poddaj\u0105c go prawid\u0142om kierowniczym niewzruszonym.<\/p>\n Na swe niespokojne pytania otrzymywa\u0142 odpowied\u017a jedn\u0105: \u201eUfaj i pracuj!\u201d Wi\u0119c nowicjusz buntowa\u0142 si\u0119 nieraz, \u017ca\u0142owa\u0142 \u017cycia, kt\u00f3re poza sob\u0105 pozostawi\u0142, podejrzenia okrutne \u017cywi\u0142.<\/p>\n Prawda ucieka\u0107 zdawa\u0142a si\u0119 przed nim, bogowie go opu\u015bcili. By\u0142 sam – niewolnikiem gro\u017anej \u015bwi\u0105tyni. Lecz potem przychodzi\u0142y godziny przedziwnego spokoju, boskich przeczu\u0107 pe\u0142ne. Zaczyna\u0142 rozumie\u0107 symboliczne znaczenie pr\u00f3b, w dniu przyj\u0119cia do \u015bwi\u0105tyni przebytych.?; Tak! ta ciemna przepa\u015b\u0107 w\u00f3d mniej ni\u017c prawda niezg\u0142\u0119bion\u0105 by\u0142a, ogie\u0144 mniej pali\u0142, ni\u017c nami\u0119tno\u015bci, co jego cia\u0142o po\u017cera\u0142y. Lata sz\u0142y. Nami\u0119tno\u015bci powoli gas\u0142y i szukaj\u0105cemu prawdy zdawa\u0142o si\u0119 chwilami, i\u017c zamar\u0142 w nim kompletnie stary cz\u0142owiek i nowy, doskonalszy w nim si\u0119 budzi.<\/p>\n I d\u0142ugo nieraz w prochu spoczywa\u0142 na stopniach \u015bwi\u0119tego sanktuarjum, bez buntu, bez \u017calu, bez po\u017c\u0105da\u0144, z dusz\u0105 bezpodzielnie Bogom oddan\u0105, niby holokrat ofiarny na cze\u015b\u0107 Prawdy \u015bwi\u0119tej. I w\u00f3wczas dopiero wtajemniczenia godnym si\u0119 stawa\u0142. Hierofanta, zdaj\u0105cy si\u0119 w g\u0142\u0119bi jego duszy czyta\u0107, poddawa\u0142 go jeszcze ostatecznej pr\u00f3bie – pozornej \u015bmierci.<\/p>\n W sarkofagu otwartym, wprowadzony w stan katalepsji, w kt\u00f3rym zdawa\u0142o mu si\u0119, i\u017c umiera i w \u015bwiecie zagrobowym dusz\u0119 sw\u0105 niby cudne promienne zjawisko ogl\u0105da, noc przep\u0119dza\u0142. Zbudzony, nie wiedzia\u0142, czy moc Mag\u00f3w narzuci\u0142a mu t\u0119 cudn\u0105 mar\u0119 senn\u0105, czy te\u017c Niewidzialne widzialnem si\u0119 dla\u0144 na chwil\u0119 sta\u0142o. Teraz ju\u017c by\u0142 rzeczywistym adeptem i w tajemniczenie otrzymywa\u0142. Hierofanta opowiada\u0142 mu Widzenie Hermesa Totha na \u017cadnym papyrusie nie spisane, lecz z ust do ust w chwili inicjacji powtarzane.<\/p>\n \u017ar\u00f3d\u0142o: EDWARD SCHURE „WIELCY Wtajemniczeni” ZARYS TAJEMNICZYCH DZIEJ\u00d3W RELIGJI, Warszawa 1911<\/p>\n \n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" Jak pot\u0119\u017cny wp\u0142yw wywiera\u0142a inicjacja egipska na umys\u0142y, mo\u017cemy sobie zda\u0107 spraw\u0119 z ust\u0119pu Ksi\u0119gi Zmar\u0142ych, owego tajemniczego papyrusu, kt\u00f3ry, jako wjatyk na drog\u0119 pozagrobow\u0105 pod g\u0142ow\u0119 mumji wk\u0142adano: \u201eUst\u0119p ten zosta\u0142 znalezionym w Hermopolis w formie b\u0142\u0119kitnego napisu na … Czytaj dalej