(The Swastika, luty; Light, 15 lutego 1906)
Pani Louise Corbin z Leadville pisze, że rankiem 18 kwietnia 1905 roku miała wizję swojego syna, który był konduktorem w wagonie Pullmana. Widziała go spoglądającego z niepokojem na ziemię obok swojego pociągu. „Nie było widać torów, a ziemia wydawała się zdeformowana i nierówna” – opisała. W wizji jej syn powiedział do niej: „Mamo, jestem cały i zdrowy.”
Śledztwo wykazało, że w tamtym momencie jej syn przebywał spokojnie w domu, ale dokładnie rok później, 18 kwietnia 1906 roku, nadeszła wiadomość o trzęsieniu ziemi na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Pani Corbin dowiedziała się potem, że jej syn znajdował się wtedy w pociągu, który miał dojechać do San Francisco tego ranka. Opowiadała:
„Pociąg nagle się zatrzymał, mój syn wysiadł i zobaczył, że dalsza podróż jest niemożliwa, ponieważ tory zapadły się na około półtora metra – dokładnie tak, jak widziałam w mojej wizji.”
Dodała, że wiele innych szczegółów, które ujrzała w wizji, spełniło się w rzeczywistości w identyczny sposób.
źródło: Vision prémonitoire de la catastrophe de San-Francisco (The Swastika, luty; Light, 15 lutego 1906); La Lumiere Avril 1908.