Dla jogina świat jest lustrem, w którym można dostrzec Jaźń, dlatego staje się przedmiotem jego studiów. Naukowiec bada go poprzez obserwację, podczas gdy filozof czyni to przez kontemplację, poznając naturę Jaźni.

Człowiek najpierw obserwuje świat wokół siebie, a następnie rozpoznaje związek między wrażeniami a obiektami zmysłowymi, tworząc pojęcia poprzez korespondencje (sankalpa) i różnicowanie (vikalpa), rozwijając w ten sposób swoje zdolności poprzez myślenie analityczne. Oddziela się od swoich zmysłów i słucha nauk zawartych w pismach świętych (śravanam) za pośrednictwem nauczycieli duchowych (acharyów) na temat natury Jaźni. Następnie studiuje te prawdy i rozważa je poprzez rozmyślanie (mananam), a kiedy poprzez abstrakcję umysłową i głęboką kontemplację (nididhyasa) pojmuje te abstrakcyjne prawdy poprzez swój przenikliwy intelekt, staje się przekonany o najwyższej prawdzie, jednej rzeczywistości.

Nawet wtedy pismo mówi mu: „Atma (Paramatma) nie jest osiągalna przez studiowanie Wed ani przez sam bystry intelekt itp.; aby osiągnąć Ishwarę, musi istnieć nieugaszone pragnienie Jego”. Teraz Ishwara jest Sabda-Brahmanem, Słowem w manifestacji, Bezimiennym Imieniem. On jest transcendentny (nirguna), ale z czystego współczucia dla nas i w celu pomocy ludzkości przybiera ludzką formę (IX-XI).

Gdy po studiach i głębokim myśleniu, wielbiciel zaczyna koncentrować swój umysł i skupia go na obrazie, przechodzi „z obwodu do centrum”, tak można by powiedzieć. Dzięki nama (imieniu), rupa (formie) i mantrze przekracza swój umysł i dociera do wnętrza, a jego środek ciężkości stopniowo przesuwa się z głowy do serca, które teraz płynie ku Bhagawanowi jak strumień oleju, ciągły i nieprzerwany. Jak mówi Śri Kryszna w szóstym rozdziale, kiedy zmysły stają się nieczułe, a umysł jest spokojny i cichy, antahkarana, które jest mostem między niższym umysłem (głowa) a wyższym umysłem (serce), zostaje oczyszczone, jaźń zostaje ujrzana jako najwyższa inteligencja (chaitanya) i wszechświetliste Światło Ishwary” (VI-20).

Pandit Bhavani Shankar

źródło: SEEING THE SELF by Pandit Bhavani Shankar;  THE ARYAN PATH  FEBRUARY 1933.