Miciński Tadeusz (1873—1918), wybitny pisarz i poeta, a przedewszystkiem mistyk o swoistem zabarwieniu religijnem. Poglądy swoje wyraził najdobitniej w dziełach „Nietota“ i „Ksiądz Faust“, określając w nich mistykę jako życie pogłębione i twórcze. Zagadnienie odwiecznego dualizmu zjawisk ducha ludzkiego, ujęte w mity Lucyfera i Chrystusa, w których Lucyfer przedstawia materię, a Chrystus uświęcenie duchem tej materji – określa Miciński w ten sposób, że Lucyfer „wywołał wiedzę jaźni i gasił ją w czeluściach żądzy, egoizmu, zwątpienia, zgonu i nicości; Chrystus w tem piekle mroków, użyźnionem magnetyzmem wysiłków, męki i tęsknoty, rzucał błękitny promień Królestwa Jasnowidzeń dla świętych obcowania“.