Demon Tassa

Johann Battista Manso, neapolitański szlachcic, współczesny i przyjaciel Torquato Tassa, w swojej biografii Tassa, którą wydał, opowiada między innymi następującą historię:

Tasso, na krótko przed swoją śmiercią, opuścił Neapol i udał się do Mansa, który posiadał znaczną posiadłość w małym miasteczku Bisaccio. Spędzili tam wspólnie jesień, oddając się polowaniom i innym rozrywkom, a także prowadząc liczne rozmowy w pokoju Tassa. Dyskusje te pozwoliły Mansowi dostrzec u Tassa niezwykły stan psychiczny: często wydawał się głęboko melancholijny i zamknięty w sobie, by nagle, jakby budząc się z transu, powrócić do pełnej jasności umysłu i swobodnego usposobienia. Czytaj dalej

Mandragora

Tam, gdzie pot cieknącego powieszonego lub krew ściętego spada na ziemię, wyrasta mandragora, twór uciekającego życia ludzkiego i ziemi. Dlatego też przypisuje się jej demoniczne właściwości, które są związane z życiem przestępczym, a szczęście przyniesione przez mandragorę jest złudne. Dzieci mandragory są podrzutkami lub, z powodu swojej dzikości, mają skłonność do wypadków, szybko giną i łamią sobie kark. Czytaj dalej