Poniższy artykuł o magii zapożyczamy z dzieła Teratoscopia fluidu życiowego i mesmeryzmu autorstwa Hannapiera. Książka ta jest mało znana, a zawiera poważne rozważania na temat fizjologii i psychologii; w sposób naukowy i dokładny dowodzi niemożliwości kontaktów z duchami i zjawami.
Nic nie przypomina magii lepiej – o ile nie sama magia – niż zjawiska wynikające z mesmeryzmu (mensambulance), i to jest główny powód, dla którego zdecydowałem się o niej tutaj wspomnieć. Czytaj dalej
Wśród praktyk przesądnych przypisywanych diabłu lub innej nadprzyrodzonej przyczynie, a odrzuconych jako fałszywe, często mylono naturalne prawdy, które — choć rzeczywiste — były pogrzebane pod stertami kłamstw i błędów, uniemożliwiającymi odróżnienie prawdy od fantazji. Przykładem może być różdżka wróżebna, tak nazwana dwa wieki temu, która już w starożytności stała się źródłem najbardziej fantastycznych opowieści.
Jeśli Atena nadaje Odyseuszowi raz postać młodzieńca, a raz starca, czyni to dotykając go różdżką. Merkury wywołuje wiatry, wzbudza burze, sprowadza dusze do Hadesu lub je stamtąd wyprowadza — wszystko to mocą różdżki. A najsłynniejsza z czarownic, słynna Kirke, zamienia Pikusa w ptaka, przyjaciół Odyseusza w świnie, a następnie przywraca wszystkim pierwotną postać — zawsze za pomocą zaczarowanej laski. Czytaj dalej
(tzn. „lud zmarłych”), zwane również nocną zgrają, to zjawisko, które w naszym regionie wciąż dość często występuje. Objawia się osobom widzącym jako długa procesja ciemnych postaci, której towarzyszy dźwięk przypominający brzęczenie pszczół lub mamrotanie modlitw katolików w czasie pielgrzymek. Ukazuje się ono przed domami i w domach osób, które wkrótce mają umrzeć, przy rozstajach dróg, a także o trzeciej nad ranem, kiedy u nas dzwonnik zapowiada nadejście dnia – wtedy można je zauważyć także w kościele. Czytaj dalej
Nie da się zaprzeczyć temu, co zostało zauważone w poprzednim, oświetlającym eseju o Narzeczonej z Koryntu – mianowicie, że siły niewidzialnych istot odgrywają osobliwą i często bardzo skuteczną rolę w grach losowych. Nawet tak zwani najbardziej oświeceni ludzie ulegają ich wpływowi, podobnie jak przyznaje się sympatii pewną moc w przypadku chorób, co nawet najbardziej sceptyczni lekarze nie są w stanie zanegować. W obu przypadkach następuje zatem uznanie istnienia tajemnych sił, a w obu trudno byłoby przypisać ich działanie jedynie niezbadanym jeszcze prawom natury czy zasadom matematycznym. Czytaj dalej
DLACZEGO mielibyśmy to negować? Istnieje znaczna część hiszpańskiego społeczeństwa, której nie można wspomnieć o spirytyzmie, nie wywołując u niej śmiechu – czasem otwartego, innym razem ukrytego, ale najczęściej pogardliwego. Czytaj dalej
Piątek nie jest obecnie powszechnie uważany za pechowy dzień, choć wielu ludzi nadal waha się przed rozpoczęciem podróży lub zawarciem małżeństwa w piątek. Jednak poniższe fakty historyczne pokazują, jak niewiele mamy powodów do obaw przed „fatalnym dniem”: Czytaj dalej
Goethe opowiada w swoich Wspomnieniach, że miewał niezwykłe wizje. Jedna z tych wizji jest szczególnie poruszająca:
Głęboko kochał młodą dziewczynę, Frédérique Brion, lecz opuszczał ją, być może na zawsze.
„Gdy, siedząc na koniu, podałem jej dłoń na pożegnanie – wspomina – jej oczy były pełne łez, a ja czułem się ogromnie nieswojo. Wyruszyłem pieszym traktem w Drusenheim, kiedy nagle ogarnęło mnie osobliwe przeczucie. Czytaj dalej
Wśród Rumunów siedmiogrodzkich żaba, wąż, świerszcz i mrówka uchodzą za zwierzęta przynoszące pomyślność. Wysuszona głowa węża służy do odkrywania ukrytych skarbów. Wierzono, że wszędzie istnieją duchy – w górach, lasach, wodach i powietrzu. Czytaj dalej