Naczelną zasadą filozofii Trentowskiego, zasadą, z której wszelkie rozumowanie wypływa i do której jak o ostatecznego swego kresu podąża, jest pewnik: człowiek jest objawem bóstwa. Bóstwo w nim tkwi i drzemie; poznanie, prawda, rozwój człowieka zarówno w dziejach, jak w społeczeństwie lub osobniku jest tego bóstwa budzeniem, ujawnianiem, urzeczywistnianiem. Jak o stosunkowo najwspanialszy i najwyższy objaw bóstwa, człowiek okazuje dążenie do samopoznania i poznania w ogóle, a w najgłębszej swej istocie czuje, iż to poznanie, jeżeli tylko chce, osiągnąć zdoła. Czytaj dalej →