„’Gdy ta Ścieżka jest ujrzana, głód i pragnienie są zapomniane, dzień i noc tracą swoje różnice na tej Ścieżce. . . .
„’Czy ktoś chciałby wyruszyć na kwitnący wschód, czy przybyć do komnat zachodu, bez poruszania się, O posiadaczu łuku, podróżuje tą drogą. Na tej Ścieżce, do jakiegokolwiek miejsca ktoś by się udał, to miejsce staje się jego własnym ja! Jak łatwo to opisać? Sam tego doświadczysz. . . . Czytaj dalej →