OKULTYZM I SPIRYTYZM W MAROKU
Ewolucja rytuału – Talizmany i amulety
Ewolucję rytuału można wyjaśnić poprzez analizę lub dezintegrację pojęcia magii. Jeśli, jak wcześniej wspomniano przy omawianiu socjologicznej przyczyny „złego oka”*, magia jest zbiorem określonych przejawów duchowości w życiu człowieka pierwotnego, o charakterze głównie afektywnym; jeśli u podstaw każdego aktu magicznego tętni pragnienie, które ów pierwotny człowiek próbuje zaspokoić — pragnienie tym silniejsze, im większa jest potrzeba zbiorowa, którą dany akt magiczny odzwierciedla — to właśnie w tych różnych formach wyrażania duchowości i motoryki, jak powiedziałby de Rochas, w tych obiektywizacjach „ja” musi się ujawniać naturalna gradacja, obserwowana w realizacji ludzkiej aktywności.
Pierwszym aspektem magii jest forma naśladowcza: mimika, gest stanowią pierwsze przejawy magii naśladowczej — pierwotnej formy magii. Następnie rytuał staje się ustny (zaklęcia); gest magii naśladowczej zostaje zastąpiony przez jego fonetyczny odpowiednik: wystarczy, lub powinno wystarczyć, samo wypowiedzenie słów, aby wywołać zjawisko. Może to przetrwało w znanej frazie: „Sezamie, otwórz się” z Baśni tysiąca i jednej nocy. Później, wypowiedzenie pragnienia następuje za pomocą pisma, któremu przypisuje się tę samą siłę magiczną, co dźwiękowi czy ustnemu wypowiadaniu. W końcu, takie wyrażenie realizuje się lub praktykuje poprzez przedstawienia graficzne — opisy, rysunki, obrazy. Czytaj dalej →