Nieznany geniusz
Dla Pietro Costy
Przypomnij sobie Jakuba…
Sny geniusza zstępują na czoła, które w bezsenności
Nie mają nic prócz kamienia za poduszkę.
– Alphonse de Lamartine, Harmonies, „Génie dans l’obscurité” –
I zadawałem sobie pytanie – bo moja dusza była pełna
Fali emocji, która wrzała, i której z ledwością
Moje drżące wnętrze potrafiło pomieścić:
Czyż zawsze, o dziwna naturze,
Zgotujesz umiłowanemu geniuszowi los ciemności,
Wąski, przeklęty krąg, z którego nie może się wydostać? Czytaj dalej