Rozmarzone ciszy majestatem, słońce do snu chyli czoło złote i ostatnich promieni szkarłatem pożegnalną przesyła pieszczotę. Pęki kwiecia do stóp mi sią ścielą, połyskują stubarwne motyle nad puszystą zieloną pościelą. Takie cudne i święte to chwile! Cień tęsknoty do duszy sią wkrada i zaduma wielka wokół gości… To przyroda sią wtedy spowiada w kornych modłach […]