Hipnotyczna procedura w starożytnych Indiach

Wiemy, że Braid (1795–1860), autor Neurypnologii, po zbadaniu doświadczeń magnetycznych Charlesa Lafontaine’a, doszedł do przekonania, że istnienie „fluidu życiowego” eksperymentatora jest całkowicie nieudowodnione. Uznał, że można wywołać pewien rodzaj nerwowego snu za pomocą innych środków – identycznego z tym, który wywoływany był przez procedury magnetyzerów. Uczeni mnie wyśmiewają, ignoranci mnie atakują; jedni i drudzy nazywają mnie „mistrzem tańca żab”. Niech będzie i tak; ale wiem, że odkryłem jedną z największych sił Natury. – Galvani.

Chodzi o wykazanie, że autosugestia, którą Braid odkrywał na nowo, była już znana joginom starożytnych Indii, których ascetyczne nauki wyjaśnia piękna księga Bhagawadgita, czyli Pieśń Błogosławionego, będąca częścią ogromnego eposu Mahabharata, rozpoczętego – jak się uważa – około VII wieku przed Chrystusem, a zakończonego w pierwszych wiekach naszej ery. Czytaj dalej