KOMENTARZ NA TEMAT „SZTUKI RADIESTEZJI”

(Nasz angielski współpracownik „Auber” komentuje artykuł w Round Robin VII-2, czerwiec 1951 r.)

Ponieważ zakładam, że zależy Państwu na możliwie największej dokładności treści w R.R., pozwalam sobie na krytyczne uwagi dotyczące artykułu „Sztuka Radiestezji”, opublikowanego w jednym z ostatnich numerów. Bardzo żałuję, że w Państwa publikacji znalazło się tyle nieścisłości.

Wersy 1-3, str. 7. Używanie różdżki i wahadła do badania wibracji (powszechnie nazywane radiestezją w języku angielskim) jest tak starożytne, że jego początki zaginęły w mrokach dziejów. „Wróżenie” to niepoprawny termin, ponieważ w prawdziwej sztuce radiestezji nie ma nic wspólnego z wróżbiarstwem. Termin „radiestezja” jest właściwy, jest to hybryda łacińsko-grecka, ukuta przez francuskiego księdza Abbé Bouly, oznaczająca „odbiór promieniowań”. Posiadam rysunek egipskiego wahadła używanego ok. 5000 r. p.n.e., a także model repliki innego, również bardzo starożytnego egipskiego wahadła. Chińczycy od niepamiętnych czasów potrafili lokalizować tzw. „żyły smoka” (wibracje wody).

Wersy 12-14, str. 7. Siła (wibracja) NIE oddziałuje na mięśnie, ani nie zachodzi żadna reakcja mięśniowa, chociaż jest to teoria najczęściej przyjmowana przez naukowców i pseudonaukowców. Chwila nieskrępowanego myślenia powinna to jasno wyjaśnić. W rzeczywistości, jeśli osoba wrażliwa, używając drewnianej różdżki, próbuje powstrzymać jej ruch nad wibracjami – to znaczy stosuje siłę mięśni przeciwko niej – różdżka pęknie. Jeśli używa drutu (co widziałem na własne oczy), drut wygnie się mimo największego oporu, a czasem nawet zrani dłonie operatora. Może któryś z uczonych naukowców wyjaśni, jak to możliwe, aby jeden zestaw mięśni, próbując powstrzymać ruch różdżki, jednocześnie wywoływał ten ruch.

Wers 13. „Siła jest zatrzymywana przez jedwabną lub gumową rękawiczkę, buty z kauczuku itd.” – to całkowicie nieprawdziwe. Wibracje są odczuwalne w samochodzie (który ma gumowe opony) i w samolocie. (Zob. artykuł „Inhibicje” w Journal of the British Society of Dowsers, ok. 1938-1939).

Wersy 16-19, str. 7. Niektórzy wrażliwi mogą odczuwać opisywane sensacje, inni nie, a jeszcze inni nie odczuwają niczego. Niektórzy odczuwają zmęczenie. Każdy człowiek jest sam dla siebie prawem. Panna Penrose, oficjalna radiestetka rządu Kanady, donosiła, że chodzenie nad pokładami ropy naftowej sprawiało, że czuła mdłości, a przejście nad srebrem wywoływało wibracje, które ją powalały. Każde uogólnienie jest błędne.

Wersy 31 i dalsze. Ani różdżka, ani wahadło, ani żadne inne narzędzie nie mają nic wspólnego z tajemniczą „zdolnością”; jednak dla 90% osób wrażliwych takie narzędzie jest konieczne jako wskaźnik lub wzmacniacz. Niektóre rodzaje wahadeł nie tylko odbierają wibracje, ale również je emitują – wibracje obejmujące wszystkie kolory widma (np. sferyczne wahadło Chaumery’ego). Stwierdzenie na str. 8, wersy 9-10, dotyczące panny Chantereine, jest nieprawdziwe. Prawdziwym odkrywcą i pionierem radiestezji medycznej był zmarły Abbé Mermet. Jak opisuje w swojej książce Comment J’Opère, inspiracja przyszła do niego w 1905 roku. Diagnostyka medyczna za pomocą wahadła narodziła się wówczas.

Wersy 15 i dalsze. Dudley Wright, Mager i Barrett to jedynie trzej z niezliczonej liczby badaczy, którzy próbowali wyjaśnić radiestezję w kategoriach fizjologicznych lub innych. Żadne z tych wyjaśnień nie jest poprawne, ponieważ są to jedynie domysły. W rzeczywistości przeciętny człowiek jest najwspanialszym instrumentem znanym ludzkości – mam na myśli całego człowieka, nie tylko jego ciało fizyczne.

Str. 9. Abbé Lambert i inni. To przesada, ale praktycznie prawdziwe jest stwierdzenie, że każdy wrażliwy stosuje swoją własną metodę. Wahadło i różdżka wykonują najbardziej różnorodne i dziwne ruchy. Prawdziwym wyzwaniem jest poprawne ich interpretowanie.

Użycie „próbek” jest dość powszechne, choć nie uniwersalne. Dokładny efekt tego nie jest jeszcze w pełni zrozumiany, ale mówi się, że występuje rezonans między podobnymi ciałami. Z pewnością rezonans odgrywa dużą rolę w radiestezji. Skupienie umysłu na poszukiwanym obiekcie jest warunkiem koniecznym – chociaż gwałtownie zaprzeczają temu „ultramaterialiści”. To częściowo wyjaśnia radiestezję mapową (teleradiestezję), która eliminuje wszystkie liczne wibracje istniejące między obiektem a poszukującym. Odległość nie stanowi przeszkody.

Stwierdzenie kontroli Marka Proberta jest poprawne w zakresie, w jakim zostało przedstawione, z wyjątkiem tego, że nie ma automatyzmu mięśniowego. Jednak uwaga: „jest to jedyne wyjaśnienie, które może tłumaczyć radiestezję mapową” jest bardzo ryzykowna i całkowicie nieprawdziwa. Należy zawsze pamiętać, że wszystko w naszym świecie ma swoje eteryczne odbicie, a każde materialne wyjaśnienie teleradiestezji, choćby naukowo poprawne, jest z natury błędne.

Międzynarodowy Kongres Radiestezji, ostatni przed wojną, odbył się w lipcu 1939 roku w Liège, z udziałem przedstawicieli 12 narodów. Raporty obejmowały:

1. Geologię (ropa, woda, złoto itd.).
2. Rolnictwo (szkodliwe promieniowania, identyfikacja płci bydła, pszczelarstwo, gołębie itd.).
3. Biologię (pigmenty, rak, chemia, bakteriologia, zanieczyszczenia wody, medycyna, promieniowania ludzkie, biofizyka, diagnostyka, terapia, promieniowania telluryczne itd.; 16 raportów).
4. Wojskowość (promieniowania ludzkie i kompas terenowy, wykrywanie samolotów itd.; 6 raportów).
5. Sekcja centralna: 9 raportów różnorodnych.

To wystarczający dowód na światowy zasięg tych badań i nieograniczone pole do dalszych działań.

Jeśli chodzi o periodyki, ich liczba jest ogromna – tuzin lub więcej we Francji, podobnie w Belgii, inne w Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, Maroku i innych miejscach. W Anglii Quarterly Journal of the British Society of Dowsers oraz publikacje grupy lekarzy wykorzystujących radiestezję medyczną.

Książki: W języku francuskim istnieje ponad 100 publikacji, kilka w niemieckim, włoskim, hiszpańskim i niderlandzkim oraz około pół tuzina w języku angielskim. Najlepsza dla studentów to Dowsing zmarłego kapitana Trindera.

Największym błędem większości autorów jest twierdzenie, że tylko jedna metoda lub teoria jest słuszna – oraz próba wyjaśnienia wszystkich zjawisk radiestezyjnych w kategoriach elektromagnetyzmu. Tymczasem wszystkie wibracje radiestezyjne najlepiej przenoszą się na jedwabiu, a nie na metalu. Najważniejszą gałęzią tych badań jest badanie szkodliwych promieniowań, które powodują nie tylko raka, reumatyzm itd., ale także niemal wszystkie choroby na świecie. Choć oficjalna medycyna jest nieświadoma tego faktu, wielu naukowców indywidualnych zdaje sobie z tego sprawę i dokłada wszelkich starań, aby zniwelować te negatywne efekty.

Auber

źródło:  ROUND ROBIN, California SEPTEMBER – OCTOBER  1951.