Śnienie

Gdy sen znużone zamyka nasze oczy,
Wyobraźnia pozostaje czujna;
Sceny, które wtedy przed nami się pojawiają,
Dowodzą, że coś w nas nigdy nie śpi.

Jakbyśmy byli w innym świecie,
Nowym stworzeniu zrodzonym z nas samych;
Wszystko wydaje się prawdziwe, choć to sen,
A wszystko znajome * choć nieznane.

Czasem umysł znów widzi
Przegląd spraw minionego dnia;
Powraca do przyjemności lub bólu,
A czasem wszystko, co napotykamy, jest nowe.

Jakie plany tworzymy! Jakie trudy podejmujemy!
Walczymy, biegniemy, latamy, upadamy;
Ale wszystko kończy się, gdy się budzimy,
Ledwo pamiętając jakikolwiek ślad.

Lecz chociaż nasze sny są często szalone,
Jak chmury przed gniewną burzą;
To jednak niektóre można uznać za ważne,
Wysłane, by napomnieć lub pouczyć.

Jak wielcy agenci mają dostęp,
Jakie przyjaciół z nieba, czy wrogów z piekieł,
By pocieszyć lub zaniepokoić nasz umysł,
Gdy śpimy, któż to wie?

Jedno przynajmniej, i to wystarczające,
Wynika z tego zdumiewającego faktu:
Nasze sny dają wystarczający dowód,
Że dusza może działać bez ciała.

To życie, które śmiertelni tak cenią,
Że wielu wybiera je za całość,
Przyznają, że to był tylko sen,
Gdy obudzi ich straszliwe wezwanie śmierci.
– Olney Hymns

źródło: DREAMING; THE – DREAM INVESTIGATOR AND ONEIROCRITICA.Vol. I. JANUARY, 1884.