VII LE CHARIOT (RYDWAN)

Można się zastanawiać, czy prawdziwe określenie Arkanu VII nie zostało nam dostarczone przez Bazylego Walentyna w tytule traktatu alchemicznego, który ukazał się w Amsterdamie w 1671 roku. Nic bowiem nie mogłoby lepiej przedstawiać Triumfalnego Rydwanu Antymonu (Currus triumphalis Antimonii) niż właśnie Rydwan z Tarota.

Podobnie jak Antymon odpowiada Duszy intelektualnej (2), w której zasada myśląca (I. Mag) łączy się z energią woli (IV. Cesarz), tak można wyjaśnić, dlaczego Zwycięzca jest młodym, smukłym i jasnowłosym mężczyzną, podobnym do Maga, ale odzianym w zbroję i dzierżącym berło, jak Cesarz.

Warto również zauważyć, że Cesarz zasiada na nieruchomym sześcianie (symbol stałości), podczas gdy Zwycięzca przemierza świat, stojąc w pojeździe o sześciennej formie.

Ta forma zawsze oznacza realizację.
Gdy odnosi się do rydwanu, który niesie działającą Duchowość, sugeruje ideę ciała animicznego, niezbędnego do transportu myśli nasyconej wolą, aby mogła ona działać dynamicznie. Chodzi tu o substancję eteryczną, pełniącą rolę plastycznego pośrednika między czystym duchem a wrażliwą materią. Jest to ciało astralne Paracelsusa, ciało aromalne Fonciera, Linga Sharira, a jeszcze dokładniej Kāma Rūpa ezoterycznego buddyzmu.

Ta tajemnicza istota, tak ważna w okultyzmie, bynajmniej nie jest prosta. Składa się z duchowej struktury, będącej konserwującą i twórczą ramą każdego organizmu – to właśnie symbolizuje sześcienne ciało rydwanu.

Co więcej, rydwan styka się z ziemią (materią) jedynie poprzez koła, których szprychy są czerwone, aby przypominać wirujące płomienie, które w wizji Ezechiela podtrzymują rydwan-tron Bóstwa, słynną Merkawę, opisaną przez kabalistów.

Koła te w rzeczywistości przedstawiają żar życiowy, który…

(1) Zob. wcześniejsze numery, zwłaszcza te, które przedstawiają 22 Arkana nieznanego wcześniej Tarota – dokumentu ze Średniowiecza i Renesansu.
(2) Zob. Symbolika hermetyczna, strony 17 i 18, luty-marzec 1911.

podtrzymuje się on w ruchu i w pewnym sensie wzmacnia przez tarcie w kontakcie z materią.

Z dala od niej unosi się draperia baldachimu w kolorze lazuru, usiana złotymi gwiazdami, które górują nad rydwanem. Jest to obraz indywidualnego firmamentu, wyznaczającego granice sfery tego, co nasza myśl, uczucia i aspiracje mogą osiągnąć. Ta sfera symbolizuje naszą nadświadomość, domenę tego, co nad nami góruje, aby nieustannie wpływać na nasze idee, emocje i działania.

U Zwycięzcy Słońce (☉) zajmuje centrum psychicznego nieba, urzeczywistniając harmonię wpływów planetarnych, które przedstawione są jako gwiazdy.

Gwiazdy te odpowiadają siódemce z Rydwanu Dawida – popularnemu określeniu Wielkiego Wozu, gwiazdozbioru składającego się z siedmiu głównych gwiazd, które Rzymianie utożsamiali z siedmioma wołami (septem triones), skąd pochodzi nazwa Septentrion używana na określenie północy.

Cztery kolumny, które podtrzymują baldachim, stanowią ostatni element rydwanu. Odnoszą się one do elementarnych sił przyciągania, które wtajemniczony musi umieć zrównoważyć, aby je opanować. Jego zadaniem jest być arbitrem sił wchodzących w konflikt w procesie powstawania istot i rzeczy. Jednak włada nimi tylko w takim stopniu, w jakim potrafi uwolnić się spod ich wpływu.

Czerwona zbroja (symbol żarliwości i aktywności) chroni Zwycięzcę przed wszelkim porwaniem przez te siły. Na tej zbroi znajduje się potrójna ekierka, ułożona w chevron, będąca znakiem pośredniczącej interwencji w sferze idei i uczuć, a także w sferze działań i faktów.

Jednak aby pogodzić, zrównoważyć i osiągnąć harmonię, należy samemu cieszyć się doskonałą równowagą psychiczną. Jest to możliwe jedynie poprzez uwzględnienie przypływów i odpływów fal psychicznych, które są efektem wpływu Księżyca. Aby rządzić, trzeba umieć wykorzystywać naprzemienne prądy ekscytacji i depresji, które poruszają dusze.

Dwa półksiężyce, które zdobią ramiona Zwycięzcy, symbolizują tę sztukę rządzenia, opartą na znajomości tajemnych praw, którym nieświadomie podlegają wszystkie istoty.

Ta wiedza, dająca czysto duchowe królowanie, upoważnia Mistrza Rydwanu do noszenia diademu zwieńczonego trzema złotymi pentagramami.

Posiada on całą wiedzę wtajemniczonych, czyli potrójną Gnozę, stosowaną do:

• konkretu (obserwacja),
• abstrakcji (spekulacja),
• dziedziny pośredniej (wróżbiarstwo).

Dlatego też ma on prawo do berła najwyższej mądrości – prostej różdżki, zakończonej serią owalnych sfer, które wydają się powstawać jedna z drugiej.

To insygnium ostatecznie ukazuje nam Mistrza Rydwanu jako uosobienie inteligencji, która przewodzi marszowi postępu.

Wolnomularze rozpoznają w nim Mistrza, który kieruje ich pracami, bez potrzeby podkreślania oczywistych związków między formą Rydwanu a:

• ołtarzem,
• ekierką na piersi,
• baldachimem masońskiego Logosu.

Jednak wolnomularze będą zapewne zaskoczeni, gdy zauważą, że symbolika Arkanu VII przedstawia ich samych jako dwa Sfinksy, przynajmniej w kontekście ich miejsca na dwóch kolumnach Świątyni.

Sfinksy jako siły napędowe postępu

Sfinksy symbolizują zespół aktywnych sił, które popychają rydwan postępu do przodu.

Stanowią one jedno zwierzę, lecz mają dwie głowy i dwie piersi, ale jedno ciało.

W tym sensie odpowiadają wężowi z kaduceusza hermetycznego, takim, jakim ukazuje go Bazyli Walentyn w dziele Azoth Filozofów.

Chodzi tu o siłę, która, aby działać, musi się przeciwstawiać samej sobie w postaci różnorodności tendencji i opinii.

Bez sprzeczności nie ma dyskusji, a bez dyskusji nie ma pracy, a więc nie ma postępu.

Z pewnością biały Sfinks symbolizuje energie spokojnie twórcze, te, które wydają się być szczególnie dobroczynne.

Czarny Sfinks, o rysach wykrzywionych gniewem, wydaje się natomiast być niszczycielski i złowrogi.

Jednak nie należy pochopnie potępiać jego niecierpliwości, bo bez niej ewolucja ugrzęzłaby w stagnacji.

Dobrze, że Czarny Sfinks ciągnie w lewo z całą swoją siłą, ponieważ zmusza w ten sposób Białego Sfinksa do podjęcia równego wysiłku w prawo.

Dzięki temu rydwan porusza się szybko, czerpiąc korzyści z zasady znanej jako równoległobok sił.

Płodna jedność przeciwieństw znajduje swój obraz w lingamie, umieszczonym między dwoma Sfinksami.

Ponad tym hinduskim symbolem, aby nadać mu czysto mistyczne znaczenie, znajduje się uskrzydlona kula Egipcjan, która potwierdza eteryczną naturę Rydwanu, będącego pojazdem Ducha i Duszy, choć nie jest jeszcze ciałem materialnym.

Podstawowe interpretacje

1° NETZAH 1:1 – Triumf, Zwycięstwo, Stanowczość. Działająca duchowość.
Zasada napędowa: duch poruszający masę (Mens agitat molem).
Mistrz przewodzący pracy. Wielki Architekt kierujący budową Postępu (Budowla Uniwersalna).

2° Kierunek, harmonizacja, rządzenie.
Suwerenność inteligencji i woli.
Harmoniczna osobowość, której wpływ jest harmonizujący, a zatem pojednawczy i koordynujący.

3° Sukces dzięki talentowi i rzeczywistej wartości.
Uznana przewaga intelektualna i moralna. Zasłużone zwycięstwo.
Dyplomacja, umiejętność czerpania korzyści z działań przeciwników.
Ambicja, karierowiczostwo, awans.

(Ciąg dalszy nastąpi…)

– Oswald Wirth

źródło: VII LE CHARIOT; La Lumière Maçonnique  Âvril 1912.