Postanówmy sobie spełnić każdego dnia przynajmniej jeden dobry uczynek, który wyjdzie na pożytek bliźnich, nam sprawia atoli trudności i nie przynosi nam żadnej korzyści, a raczej szkodę.

Nie przechwalajmy się tem atoli! Nikt oprócz nas i ten, komu wyrządziliśmy jakie dobrodziejstwo, nie powinien o tem wiedzieć. Nie żądajmy też i nie oczekujmy wdzięczności.

Uczeń powinien się także wystrzegać złości i złego  usposobienia. Do powstania takich nastrojów nie śmiemy bezwarunkowo dopuścić. Skoro tylko się pojawią, muszą być natychmiast zwalczone za pomocą skupienia myśli na czymś przeciwnym, a więc na rzeczach wesołych i uciesznych.

Dobrym środkiem jest także  zanucenie wesołej piosenki. To rozpędza zaraz wszelkie kaprysy. Po przeprowadzeniu koncentracji myśli śpiewajmy tak długo, aż uczujemy się zupełnie spokojni i bez obawy zawrotu.

źródło: fragment z książki „Kształcenie ducha„